1061-IPTPP2.4512.50.2016.2.IR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 marca 2016 r. (data wpływu 29 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług organizacji konferencji na rzecz studentów - jest nieprawidłowe,

 zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług organizacji konferencji na rzecz pozostałych uczestników - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług organizacji konferencji.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 21 marca 2016 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Uczelnia Wyższa -... (Wnioskodawca) pozostaje kościelną osobą prawną zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto do... stosuje się przepisy ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym, co potwierdza art. 1 ust. 2 tejże ustawy. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, podstawowymi zadaniami uczelni są:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Z uwagi na fakt, iż konferencje naukowe nie wchodzą w zakres przepisu art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT należy skorzystać z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., które w § 3 ust. 1 pkt 13 wskazuje, że zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wnioskodawca jako uczelnia wyższa, organizuje konferencje o charakterze naukowo-badawczym, które oparte są na wystąpieniach uczestników konferencji, którzy są pracownikami naukowymi, bądź pracownikami naukowo-dydaktycznymi. W ramach organizowanych konferencji odbywają się również wykłady i prelekcje oraz dyskusje, których uczestnicy odnoszą się do prezentowanych treści i przedstawiają swój punkt widzenia na dane zagadnienie naukowe czy problem. Uczestnicy konferencji wnoszą opłaty konferencyjne, w ramach których mają zapewniony udział w konferencji oraz zbiór materiałów niezbędnych do uczestnictwa w konferencji.

Ponadto, jeżeli konferencja jest kilkudniowa uczestnicy w ramach wnoszonych przez nich opłat za udział w konferencji, mają niekiedy zapewnione wyżywienie oraz zakwaterowanie.

Z ramienia Wnioskodawcy organizacją konferencji naukowych zajmują się pracownicy naukowi. Konkretna osoba zajmująca się organizacją konferencji składa oświadczenie, że konferencja ma charakter naukowo-badawczy, ponieważ jest finansowana z zadań badawczych, czyli dotacji (oświadczenie jest wewnętrznym dokumentem w dokumentacji konferencji).

W piśmie z dnia 21 marca 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż ponieważ głównym celem konferencji jest zaprezentowanie zgromadzonych wyników badań, opracowanych teorii lub przeprowadzonych doświadczeń przez wybitne jednostki naukowe, to w konferencjach tych mogą brać udział przedstawiciele ośrodków akademickich czy instytutów naukowo-badawczych, a więc pracownicy naukowi lub naukowo-dydaktyczni tychże oraz inne osoby reprezentujące samorząd terytorialny, rząd, organizacje społeczne jak również studenci. Na rzecz tych osób świadczone będą usługi organizacji konferencji. Stanowiące element kalkulacji opłat konferencyjnych usługi dodatkowe (noclegi, gastronomia, publikacje referatów tj. materiałów pokonferencyjnych itp.) mają charakter pomocniczy i nie stanowią celu same w sobie a zatem nie mogą być postrzegane jako odrębne od usługi głównej jaką jest organizacja konferencji. Zakwaterowanie i wyżywienie stanowi niezbędny element świadczonej usługi organizacji konferencji.

Zgodnie z definicją słownika języka polskiego kształcenie - to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego świata. W trakcie konferencji uczestnicy zdobywają wiedzę teoretyczną w trakcie wykładów, a także praktyczną podczas wymiany doświadczeń. Kształcenie obejmuje zatem proces nauczania, jak i uczenia się. Proces kształcenia jako główny cel konferencji wpisuje się zatem w zakres usług kształcenia świadczonych przez uczelnie, innych niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zatem zakwaterowanie oraz wyżywienie, które jako elementy niezbędne świadczonej usługi konferencji stanowią kompleksową usługę.

Głównym celem organizowanych przez Wnioskodawcę konferencji objętych wnioskiem są cele naukowo-badawcze mające na celu kształcenie uczestników, tzn. rozpowszechnianie przez organizatorów/prelegentów wiedzy oraz pozyskiwanie przez jej uczestników wiedzy zgodnie z tematyką danej konferencji naukowej, możliwości uzyskiwania wiadomości pozwalających na rozwój naukowy, czy też zdobywanie wiedzy teoretycznej i praktycznej lub uzupełnianie posiadanej już wiedzy.

Objęte wnioskiem usługi konferencji w ocenie Wnioskodawcy stanowią usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w związku z czym do Wnioskodawcy będzie miało zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Usługi ściśle związane z usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę będą niezbędne do wykonania usługi podstawowej. Celem dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami przez Wnioskodawcę nie będzie osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dot. organizacji konferencji Wnioskodawcy będzie przysługiwało zwolnienie od podatku VAT w oparciu o § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, w przypadkach:

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu zwolnienie wynikające z § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W ocenie Zainteresowanego, należy podkreślić, że organizowane konferencje o charakterze naukowo-badawczym są co do zasady jedynym miejscem, pozwalającym pracownikom naukowym/nauczycielom akademickim na podnoszenie swoich kompetencji, ponieważ "konferencja naukowo-badawcza" mieści się w we wskazanym przepisie jako "usługa w zakresie kształcenia, inna niż wymieniona w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług".

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jaki i we wskazanym rozporządzeniu brak jest definicji legalnej pojęcia "kształcenie". W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy należy posłużyć się definicją wynikającą ze słownika języka polskiego. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, kształcenie polega na "przyswajaniu wiedzy, rozwijaniu umiejętności", "czynić starania, aby ktoś zdobywał wiedzę, rozwijał umiejętności".

W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że jeżeli organizowane konferencje naukowe mają na celu tylko i wyłącznie kształcenie uczestników, a więc rozpowszechnianie przez organizatorów wiedzy oraz pozyskiwania przez uczestników tejże wiedzy zgodnie z tematyką danej konferencji naukowej, możliwości uzyskiwania wiadomości pozwalających na rozwój naukowy, czy też zdobywanie wiedzy teoretycznej i praktycznej lub uzupełnianie posiadanej wiedzy, to Zainteresowanemu przysługiwać będzie zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

 zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług organizacji konferencji na rzecz studentów - jest nieprawidłowe,

 zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług organizacji konferencji na rzecz pozostałych uczestników - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca (Uczelnia) będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, organizuje konferencje o charakterze naukowo-badawczym, które oparte są na wystąpieniach uczestników konferencji, którzy są pracownikami naukowymi, bądź pracownikami naukowo-dydaktycznymi. W konferencjach tych mogą brać udział przedstawiciele ośrodków akademickich czy instytutów naukowo-badawczych, a więc pracownicy naukowi lub naukowo-dydaktyczni tychże oraz inne osoby reprezentujące samorząd terytorialny, rząd, organizacje społeczne jak również studenci. Uczestnicy konferencji wnoszą opłaty konferencyjne, w ramach których mają zapewniony udział w konferencji oraz zbiór materiałów niezbędnych do uczestnictwa w konferencji. Ponadto, jeżeli konferencja jest kilkudniowa uczestnicy w ramach wnoszonych przez nich opłat za udział w konferencji, mają zapewnione wyżywienie oraz zakwaterowanie. Zakwaterowanie i wyżywienie stanowi niezbędny element świadczonej usługi organizacji konferencji. Zakwaterowanie oraz wyżywienie, które jako elementy niezbędne świadczonej usługi organizacji konferencji stanowią kompleksową usługę. Organizowane przez Wnioskodawcę konferencje mają na celu kształcenie uczestników, tzn. rozpowszechnianie przez organizatorów/prelegentów wiedzy oraz pozyskiwanie przez jej uczestników wiedzy zgodnie z tematyką danej konferencji naukowej, możliwość uzyskiwania wiadomości pozwalających na rozwój naukowy, czy też zdobywanie wiedzy teoretycznej i praktycznej lub uzupełnianie posiadanej już wiedzy.

Wskazać w tym miejscu należy, iż podstawowa stawka podatku, jak wynika z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W tym miejscu należy przywołać art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Przepis art. 43 ust. 17 ustawy przewiduje, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22 24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

W ust. 17a tego artykułu wskazano, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostaw towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Z kolei stosownie do § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r. poz. 736), zwalnia się od podatku usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W myśl § 3 ust. 8 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 i 19 stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Na mocy § 3 ust. 9 rozporządzenia, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 13, 14, 18 19, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

Wskazane wyżej regulacje stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Jednocześnie zaznaczyć należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

W tym miejscu zwrócić należy uwagę, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak również aktów wykonawczych do niej brak jest definicji "kształcenia". Posiłkując się zatem Internetowym Słownikiem Języka Polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN S.A. stwierdzić należy, że "kształcić" to przekazywać komuś wiedzę, umiejętności, czynić starania aby ktoś zdobył wiedzę, rozwijał umiejętności, rozwijać cechy charakteru.

Przyjmuje się powszechnie, że kształcenie to całość doświadczeń składających się na proces zdobywania przez jednostkę umiejętności, wiedzy oraz rozumienia otaczającego ją świata. Kształcenie obejmuje zarówno proces nauczania, jak i uczenia się. Pojęcie kształcenie często utożsamia się z formalnym kształceniem w instytucjach systemu szkolnictwa. W szerszym rozumieniu, obejmuje ono także kształcenie nieformalne, mające źródło w codziennych doświadczeniach, kontaktach z rówieśnikami i informacjami pochodzącymi z mass mediów. Podkreśla się także znaczenie szeroko rozumianego kształcenia ustawicznego (uczenia się przez całe życie).

W myśl postanowień art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. z 2012 r. poz. 572, z późn. zm.), podstawowymi zadaniami uczelni, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

Odnosząc się zatem do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii czy z tytułu organizacji konferencji będzie przysługiwało Uczelni zwolnienie od podatku VAT, w przypadkach:

w pierwszej kolejności rozważyć należy, w oparciu o przedstawiony opis sprawy, czy w sytuacji gdy w uiszczonej opłacie przez uczestnika konferencji, zawarty jest udział w konferencji oraz wyżywienie i zakwaterowanie przedmiotowe czynności stanowią świadczenie kompleksowe.

W związku z powyższym wskazać należy, że przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE, nie regulują kwestii czynności złożonych (kompleksowych). Jednakże na gruncie orzecznictwa podatkowego wielokrotnie podkreślano, iż nie należy sztucznie dzielić czynności złożonych. Niemniej orzecznictwo to, w tym przede wszystkim orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, za zasadę przewodnią przyjmuje, że każde świadczenie powinno być uznawane za odrębne i niezależne, zgodnie z Dyrektywą 2006/112/WE, a wcześniej Szóstą Dyrektywą Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz.UE.L nr 145, str. 1 z późn. zm.). Podstawową zasadę odrębności i niezależności świadczeń Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywodzi z art. 2 Dyrektywy 2006/112/WE. W tym kontekście - zdaniem TSUE - tylko w pewnych okolicznościach odrębne świadczenia można uznać za jednolitą czynność.

Przykładowo w wyroku z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Ministero dell'Economia e delle Finanze vs. Part Service Srl TSUE stwierdził: "(...) gdy czynność obejmuje kilka świadczeń, powstaje pytanie, czy należy ją uważać za jednolitą czynność, czy też kilka odrębnych i niezależnych świadczeń, które należy oceniać oddzielnie. Kwestia ta ma szczególne znaczenie z punktu widzenia podatku VAT, w szczególności dla zastosowania stawek opodatkowania lub przepisów dotyczących zwolnień przewidzianych przez szóstą dyrektywę (zob. wyrok z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank). W tym zakresie z jej art. 2 wynika, że każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne".

Powyższe wynika także z wyroku TSUE z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Ltd (CPP) v. Comissionners of Customs Excise.

Podobnie orzekł w wyroku z dnia 11 czerwca 2009 r. w sprawie C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs. Finanční ředitelství v Ústí nad Labem. Zdaniem TSUE "chociaż usługi sprzątania części wspólnych budynku towarzyszą korzystaniu z najętego dobra, to nie muszą być objęte zakresem pojęcia najmu w rozumieniu art. 13 część B lit. b VI dyrektywy. Ponadto, skoro najem mieszkań oraz sprzątanie części wspólnych budynku mogą być, w okolicznościach takich jak w sprawie przed sądem krajowym, wzajemnie rozdzielone, to nie można uznać, że stanowią jedno świadczenie w rozumieniu orzecznictwa Trybunału".

Tak więc orzecznictwo TSUE, które oparte jest na przepisach prawa UE, daje podstawę do skonstruowania zasadniczej tezy, iż każde świadczenie należy traktować odrębnie. Dopiero w kolejnych punktach ww. wyroku TSUE podkreślił, że w sytuacji, gdy kilka świadczeń wykonywanych przez podatnika jest ze sobą ściśle powiązanych w ten sposób, że tworzą obiektywnie, z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, jedno świadczenie, nie należy dokonywać sztucznego podziału tego świadczenie dla celów podatkowych. Zatem TSUE przedstawia jedynie wskazówki, jak należy interpretować przepisy Dyrektywy, nie wypowiadając się co do tego, która z powyższych wykluczających się zasad powinna mieć zastosowanie w sprawie.

Mając na uwadze powyższe przepisy jak i orzeczenia TSUE, zdaniem Organu, aby móc wskazać, iż dana usługa jest usługą złożoną, winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu - do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jako element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, świadczenie złożone ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze - tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego (lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego). Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić tak, że nie zmieni to ich charakteru, ani wartości z punktu widzenia nabywcy - wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa (lub więcej) niezależnie opodatkowane świadczenia.

W związku z powyższym uznać należy, iż w okolicznościach niniejszej sprawy świadczona przez Wnioskodawcę usługa organizacji konferencji wraz z ponoszonymi przez Uczelnię na rzecz ich uczestników kosztami zakwaterowania i wyżywienia stanowi jedno kompleksowe świadczenie realizowane przez Wnioskodawcę na rzecz ww. uczestników, składające się ze świadczenia podstawowego i świadczeń pomocniczych.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości Wnioskodawcy co do możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na organizowaniu konferencji, zwrócić należy uwagę na to przez kogo dana usługa jest świadczona, ale także na cel zwolnień przewidzianych w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy oraz w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia.

Jak wyżej wskazano Wnioskodawca będący uczelnią wyższą organizuje konferencje o charakterze naukowo-badawczym. Organizowane przez Wnioskodawcę konferencje mają na celu kształcenie uczestników, tzn. rozpowszechnianie przez organizatorów/prelegentów wiedzy oraz pozyskiwanie przez jej uczestników wiedzy zgodnie z tematyką danej konferencji naukowej, możliwość uzyskiwania wiadomości pozwalających na rozwój naukowy, czy też zdobywanie wiedzy teoretycznej i praktycznej lub uzupełnianie posiadanej już wiedzy.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro Zainteresowany będący Uczelnią organizuje konferencje, które - jak wskazano we wniosku-mają na celu kształcenie ich uczestników, to usługi te należy uznać za usługi w zakresie kształcenia, które będą podlegały zwolnieniu od podatku zarówno w sytuacji gdy w uiszczonej przez uczestnika konferencji opłacie, zawarta będzie wyłącznie opłata za udział w konferencji jak i gdy w uiszczonej opłacie zawarty będzie udział w konferencji oraz wyżywienie i zakwaterowanie. Przy czym, wskazać należy, że:

 w przypadku, gdy uczestnikami organizowanych konferencji (odbiorcami) będą studenci podstawą zwolnienia będzie art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem, że studenci uczestniczyć będą w organizowanych konferencjach w ramach studiów wyższych,

 w przypadku pozostałych uczestników organizowanych konferencji (odbiorców) podstawą zwolnienia będzie § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r.

W świetle powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT świadczonych usług organizacji konferencji należało uznać je za nieprawidłowe w części dotyczącej usług świadczonych na rzecz studentów, bowiem Wnioskodawca jako podstawę zwolnienia podał jedynie § 3 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia natomiast w zakresie ww. usług świadczonych na rzecz pozostałych uczestników organizowanych konferencji należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.