1061-IPTPP1.4512.621.2016.2.ŻR - Zwolnienie z opodatkowania czynności wycofania budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. , poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2016 r. (data wpływu 17 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności wycofania budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* zwolnienia z opodatkowania czynności wycofania budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej,

* obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego związanego z modernizacją budynku administracyjno-biurowego.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

Dnia 31 marca 2001 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą. Przedmiotem wykonywanej działalności jest transport osobowo-towarowy, handel detaliczny i hurtowy artykułów przemysłowo-spożywczych, mała gastronomia oraz punkt przyjęć pralniczych. Miejsce prowadzenia działalności gospodarczej ul.....,..... 1 stycznia 2003 r. Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia i jest podatnikiem od towarów i usług.

W dniu 19 lutego 2002 Wnioskodawca zakupił jako osoba prywatna nieruchomość położoną.... (Gmina....) stanowiącą działkę gruntu niesklasyfikowanego nr 451 o powierzchni 29a 75 m². W dziale II jako właściciel wpisana była Gmina.... na podstawie decyzji..... Częścią składową działki nr 451 jest budynek administracyjno-biurowy, parterowy, częściowo podpiwniczony, kryty papą, wybudowany w latach 60. W zaświadczeniu z dnia 14 listopada 2001 r. wydanym przez Burmistrza Miasta.... stwierdzono, że ww. działka znajduje się na terenie przeznaczonym pod usługi różne. Działkę Wnioskodawca kupił za fundusze odrębne nadmieniając, że z żoną umów małżeńskich majątkowych rozszerzających współwłasność ustawową Wnioskodawca nie zawierał.

W dniu 1 stycznia 2005 r. na podstawie operatu szacunkowego Wnioskodawca wprowadził budynek administracyjno-biurowy do działalności gospodarczej i wpisał ww. nieruchomość do ewidencji środków trwałych. W okresie od 1 lipca 2006 r. do 1 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca modernizował ww. budynek podwyższając jego wartość. Dokumentami nabycia materiałów budowlanych były faktury VAT, z których Wnioskodawca odliczał podatek naliczony. W wyniku modernizacji budynku w latach 2006-2008 jego wartość wzrosła o około 92% w stosunku do kwoty wykazanej w operacie szacunkowym. W dniu 31 marca 2015 r. Wnioskodawca wyprowadził budynek administracyjno-biurowy z działalności gospodarczej w celu przekształcenia na budynek jednorodzinny prywatny.

Firma "...."...., od 1 stycznia 2003 r., jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Budynek administracyjno-biurowy Wnioskodawca zakupił od Gminy.... dnia 19 lutego 2002 r. jako osoba prywatna. Wnioskodawca nie był w tym okresie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu nabycia budynku administracyjno-biurowego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Celem/zamiarem nabycia budynku administracyjno-biurowego było przeznaczenie go pod usługi.

Budynek/budowla w rozumieniu przepisów "Prawa budowlanego" jest pod symbolem PKOB: sekcja 1, dział 12, grupa 122, klasa 1220. Budynek/budowla jest trwale związana z gruntem.

Budynek administracyjno-biurowy był wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Budynek administracyjno-biurowy wykorzystywany był do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Przedmiotowy budynek lub jego części nie były odpłatnie udostępniane osobom trzecim. W dniu 1 stycznia 2005 r. Wnioskodawca wprowadził budynek administracyjno-biurowy do środków trwałych i wpisał do ewidencji. Rozpoczął używanie budynku do celów administracyjno-biurowych.

Od pierwszego zajęcia/używania budynku administracyjno-biurowego, tj. 1 stycznia 2005 do momentu wycofania, tj. 31 marca 2015 upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Budynek był wykorzystywany do działalności gospodarczej.

W latach 2006-2008 budynek był modernizowany. Jego wartość wzrosła o około 92% w stosunku do kwoty początkowej. Ulepszony budynek był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Budynek w stanie ulepszonym do 31 marca 2015 r. był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Wartość nakładów poniesionych na ulepszenie budynku administracyjno-biurowego znacznie przekracza 15.000 zł.

Budynek administracyjno-biurowy wycofany z działalności gospodarczej jest przekazany do majątku osobistego i wykorzystywany wyłącznie na cele prywatne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

(we wniosku wskazane jako nr 1) Czy w związku z wyprowadzeniem z działalności gospodarczej budynku administracyjno-biurowego na cele prywatne Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie na środki prywatne budynku administracyjno-biurowego korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ponieważ między pierwszym zasiedleniem tej nieruchomości a datą przekazania upłynęło ponad 2 lata.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, budynek spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego wycofanie stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a w szczególności darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego to nieodpłatne przekazanie towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Jednakże zgodnie brzmieniem art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem będzie podlegało również nieodpłatne przekazanie towarów, z tytułu nabycia których nie przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia podatku, ale w towarach tych zostały wymienione części składowe, przy nabyciu których podatnikowi przysługiwało częściowe lub całkowite prawo do odliczenia.

Z powyższych przepisów wynika, że aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,

* przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,

* przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Z opisu sprawy wynika, że w 2002 r. zakupił budynek administracyjno-biurowy. Wnioskodawca nie był w tym okresie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Z tytułu nabycia budynku administracyjno-biurowego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże w okresie od 1 lipca 2006 r. do 1 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca modernizował ww. budynek podwyższając jego wartość. Dokumentami nabycia materiałów budowlanych były faktury VAT, z których Wnioskodawca odliczał podatek naliczony. W wyniku modernizacji budynku jego wartość wzrosła o około 92% w stosunku do kwoty wykazanej w operacie szacunkowym. Wartość nakładów poniesionych na ulepszenie budynku administracyjno-biurowego znacznie przekracza 15 000 zł. Od 1 stycznia 2003 r., jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, że wycofanie budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej i przekazanie go do majątku osobistego Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 7 ust. 1 w zw. z ust. 2 ustawy ponieważ - jak wynika z opisu spawy - Wnioskodawca modernizował ww. budynek a dokumentami nabycia materiałów budowlanych były faktury VAT, z których Wnioskodawca odliczał podatek naliczony. Jak wyjaśniono wcześniej poniesione na budynek nakłady - stanowiące część składową budynku - mają wpływ na prawny status całego obiektu. W związku z prawem do odliczenia podatku VAT powstałego z modernizacji budynku, nieodpłatne przekazanie budynku (wycofanie) stanowi de facto odpłatną dostawę budynku, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy. W konsekwencji powyższego wycofanie budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej i przekazanie go do majątku osobistego Wnioskodawcy jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, posługują się pojęciem "pierwszego zasiedlenia", jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie".

W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywą 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a, do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie "gruntu związanego z budynkiem".

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: "(...) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia - rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu".

Jak wynika z powyższego "pierwsze zasiedlenie" budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE - musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Ponadto, jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

W świetle art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części, objętych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwolnieniem od podatku, po spełnieniu warunków określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, możliwość zrezygnowania z tego zwolnienia i opodatkowania dostawy na zasadach ogólnych.

Należy zauważyć, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z kolei według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, od dnia 1 stycznia 2014 r., dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, iż w dniu 19 lutego 2002 r. Wnioskodawca zakupił jako osoba prywatna nieruchomość stanowiącą działkę gruntu niesklasyfikowanego nr 451 o powierzchni 29a 75 m². Częścią składową działki nr 451 jest budynek administracyjno-biurowy. W dniu 1 stycznia 2005 r. na podstawie operatu szacunkowego Wnioskodawca wprowadził budynek administracyjno-biurowy do działalności gospodarczej i wpisał ww. nieruchomość do ewidencji środków trwałych. Rozpoczął używanie budynku do celów administracyjno-biurowych. W okresie od 1 lipca 2006 r. do 1 sierpnia 2008 r. Wnioskodawca modernizował ww. budynek podwyższając jego wartość. Dokumentami nabycia materiałów budowlanych były faktury VAT, z których Wnioskodawca odliczał podatek naliczony. W wyniku modernizacji budynku w latach 2006-2008 jego wartość wzrosła o około 92% w stosunku do kwoty wykazanej w operacie szacunkowym. Z tytułu nabycia budynku administracyjno-biurowego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek administracyjno-biurowy był wykorzystywany wyłącznie do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Budynek administracyjno-biurowy wykorzystywany był do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Przedmiotowy budynek lub jego części nie były odpłatnie udostępniane osobom trzecim. Od pierwszego zajęcia/używania budynku administracyjno-biurowego, tj. 1 stycznia 2005 r. do momentu wycofania, tj. 31 marca 2015 r. upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Budynek był wykorzystywany do działalności gospodarczej. Ulepszony budynek był wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Budynek w stanie ulepszonym do 31 marca 2015 r. był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Wartość nakładów poniesionych na ulepszenie budynku administracyjno-biurowego znacznie przekracza 15.000 zł. Budynek administracyjno-biurowy wycofany z działalności gospodarczej jest przekazany do majątku osobistego i wykorzystywany wyłącznie na cele prywatne.

W celu ustalenia czy dla czynności wycofania budynku administracyjno-biurowego zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem tego budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Analizując informacje zawarte w opisie sprawy w kontekście definicji pierwszego zasiedlenia - w rozumieniu nadanym przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwem TSUE - należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dostawa ww. budynku nie podlega zwolnieniu, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ponieważ dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia.

Powyższe wynika z faktu, iż po nabyciu przedmiotowego budynku Wnioskodawca ponosił wydatki na jego ulepszenie, a po zakończonym ulepszeniu przedmiotowy budynek nie został oddany do użytkowania w wyniku czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem w dalszej kolejności należy przeanalizować czy nieobjęta zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dostawa przedmiotowego budynku może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Jak wynika z okoliczności sprawy, z tytułu nabycia budynku administracyjno-biurowego nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wprawdzie Wnioskodawca ponosił wydatki na ulepszenie budynku, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jednak po ulepszeniu Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek do wykonywania czynności opodatkowanych co najmniej 5 lat.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynność polegająca na wycofaniu budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej i przekazanie go do majątku osobistego Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Jednakże czynność ta korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy.

W związku z powyższym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że przekazanie na środki prywatne budynku administracyjno-biurowego korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w zakresie zwolnienia z opodatkowania czynności wycofania budynku administracyjno-biurowego z działalności gospodarczej. Natomiast w pozostałym zakresie wniosek załatwiono odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.