1061-IPTPB3.4511.99.2016.2.MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 marca 2016 r. (data wpływu 1 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania rekompensaty z tytułu rozwiązania umowy o pracę - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania rekompensaty z tytułu rozwiązania umowy o pracę.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), pismem z dnia 18 marca 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.99.2016.1.MK (doręczonym w dniu 23 marca 2016 r.), wezwał Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 1 kwietnia 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 29 marca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny (po uzupełnieniu):

W dniu 29 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni złożyła swojemu Pracodawcy -..... S.A..... Zakład Spółki z siedzibą.... wniosek o rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron i w związku z powyższym została Ona objęta Programem Dobrowolnych Odejść dla pracowników.... S.A..... Zakład Spółki z siedzibą..... Umowa została rozwiązana z dniem 31 stycznia 2015 r. na podstawie art. 30 § 1 pkt 1 Kodeksu pracy w związku z art. 10 ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nieleżących po stronie pracownika, zgodnie z § 3 pkt 9 Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść. W ww. przedsiębiorstwie (jednostkach organizacyjnych przedsiębiorstwa ".....") Wnioskodawczyni pracowała w latach 1981-2015 w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na podstawie § 2 pkt 1 i 2 Porozumienia stron rozwiązującego umowę o pracę w związku z Regulaminem PDO została wypłacona jednorazowa odprawa pieniężna (cytat: w wysokości 3 krotności wynagrodzenia, ustalonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy, z zastrzeżeniem art. 8 ust. 4 ww. ustawy) oraz Rekompensata pieniężna (cytat: w wysokości 33 krotności wynagrodzenia, ustalonego wg zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy) z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wypłata ww. Rekompensaty miała na celu zadośćuczynienie straty w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Wysokość i zasady ustalania otrzymanej Rekompensaty wynikają bezpośrednio z faktu objęcia Wnioskodawczyni Programem Dobrowolnych Odejść dla Pracowników.... S.A.... Zakład Spółki z siedzibą w..... Rekompensata ta miała charakter odszkodowania z tytułu utraty Gwarancji Zatrudnienia na skutek przystąpienia do Programu Dobrowolnych Odejść. Gwarancja Zatrudnienia była zagwarantowana w postanowieniach "Paktu Gwarancji Pracowniczych" zawartego w dniu 2 września 2013 r. pomiędzy Spółką...... S.A. ze związkami zawodowymi będącymi stroną Zakładowego Układu Zbiorowego pracowników Spółki.... S.A. Zgodnie z regulacjami Paktu, przysługiwał Wnioskodawczyni 10-letni okres Gwarancji Zatrudnienia.

Program Dobrowolnych Odejść skierowany jest do pracowników i realizowany przez pracodawcę w terminach i na zasadach określonych w opracowanym przez niego regulaminie z dnia 28 listopada 2014 r. Regulamin ten stanowi normatywne źródło prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy i określa wprost zasady ustalania otrzymanego świadczenia. Ponadto Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść określa, że wskazane we wniosku świadczenie jest Rekompensatą (§ 4 pkt 2 ust. 2 Regulaminu PDO cytat: dodatkowe, jednorazowe świadczenie pieniężne ("Rekompensata"), za brak możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy (warunkiem jest rozwiązanie umowy o pracę) - stanowi zatem zadośćuczynienie. § 4 ust. 4 ww. Regulaminu określa, że wysokość Rekompensaty jest uzależniona od rodzaju posiadanego przez pracownika na dzień 31 stycznia 2015 r. uprawnienia wynikającego z Gwarancji zatrudnienia przysługującego pracownikowi na podstawie § 3 Paktu Gwarancji Pracowniczych z dnia 2 września 2013 r. i jest wypłacaną według zasad określonych w ww. Regulaminie. Natomiast § 3 ust. 1 Paktu zobowiązywał pracodawcę do zapewnienia trwałości zatrudnienia pracownikowi, gdzie Gwarancja Zatrudnienia oznacza, że pracodawca nie będzie wypowiadał umów o pracę pracownikom z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy. W przypadku naruszenia przez pracodawcę Gwarancji Zatrudnienia, pracownikowi przysługiwało odszkodowanie.

Reasumując powyższe - na mocy Porozumienia stron rozwiązującego umowę o pracę z przyczyn nieleżących po stronie pracownika, Wnioskodawczyni przysługiwała zarówno odprawa w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, jak również Rekompensata.

Ww. Rekompensata została wypłacona w dniu 10 lutego 2015 r., tj. w terminie ustalonym w § 4 pkt 8 Regulaminu PDO. Od otrzymanej Rekompensaty została pobrana zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracodawca wykazał wartość wypłaconej Rekompensaty i pobranej zaliczki na specjalnym zaświadczeniu wydanym na prośbę Wnioskodawczyni.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie po uzupełnieniu wniosku):

Czy rekompensata otrzymana z tytułu utraty Gwarancji Zatrudnienia na skutek przystąpienia do "Programu Dobrowolnych Odejść" korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawczyni, otrzymana Rekompensata korzysta ze zwolnienia przedmiotowego od podatku zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak stanowi art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Otwarty katalog przychodów uzyskanych ze stosunku pracy zawiera art. 12 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z zasadą nieograniczonego obowiązku podatkowego zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy, dochody uzyskane ze stosunku pracy, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochody wolne od podatku dochodowego zostały wyszczególnione w art. 21 ww. ustawy, i tak zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Z powołanych przepisów bezspornie wynika, że źródłem otrzymanej przez Wnioskodawczynię Rekompensaty był stosunek pracy, z którego przychody podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i co do zasady są opodatkowane. Aby dochód uzyskany ze źródła, jakim jest stosunek pracy, mógł korzystać ze zwolnienia przedmiotowego muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

* dochód ten ma charakter, odszkodowania lub zadośćuczynienia,

* zasady jego ustalania wynikają m.in. z regulaminów wskazanych w art. 9 § 1 Kodeksu pracy,

* nie może być dochodem enumeratywnie wymienionym w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. a-g ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera w swej treści definicji odszkodowania i zadośćuczynienia. W orzecznictwie wskazuje się, że odszkodowanie to świadczenie mające na celu wyrównanie uszczerbku, jakiego doznała osoba na skutek tego, że jej prawnie chronione dobra i interesy zostały naruszone w wyniku czego doznała uszczerbku w stanie posiadania. Natomiast zadośćuczynienie znajduje swoje źródło w art. 445 i art. 448 Kodeksu cywilnego i co do zasady dotyczy wyrównania szkody niemajątkowej, którą jest np. cierpienie fizyczne, cierpienie psychiczne, wynikające np. z traumy po wypadku lub ze straty bliskiej osoby.

Zgodnie z "Małym słownikiem języka polskiego" (wyd. PWN, W-wa 1995 r., str. 778) pojęcie - "rekompensata" oznacza: wynagrodzenie, zwłaszcza poniesionych strat, wyrównanie szkód, krzywd, "rekompensować" oznacza: dawać odszkodowanie, wynagradzać krzywdę, wyrównywać straty.

Przyjmując wykładnię literalną należy stwierdzić, że rekompensata stanowi odszkodowanie z tytułu poniesionych strat. W niniejszej sprawie o tym, że Rekompensata stanowi odszkodowanie przemawiają postanowienia § 4 ust. 4, ust. 5 i ust. 6 "Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść" odwołujące się bezpośrednio do "Paktu Gwarancji Zatrudnienia". Jako że Wnioskodawczyni przysługiwała 10-letnia Gwarancja Zatrudnienia, tym samym Jej przystąpienie do "Programu Dobrowolnych Odejść" bez wątpienia spowodowało uszczerbek majątkowy. W związku z powyższym Wnioskodawczyni utraciła prawo do zatrudnienia w dotychczasowym zakładzie pracy i możliwość otrzymywania wynagrodzenia ze źródła, jakim jest stosunek pracy. Otrzymana Rekompensata umożliwi Wnioskodawczyni zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych w sytuacji nagłej utraty źródła dochodu.

Tym samym, według Wnioskodawczyni, należy uznać, że został spełniony drugi warunek pozwalający na zwolnienie od podatku przedmiotowej Rekompensaty.

Otrzymana Rekompensata nie została wymieniona w katalogu zamkniętym art. 21 ust. 1 lit. a-g ustawy, zatem również trzeci warunek pozwalający na zwolnienie od podatku przedmiotowej Rekompensaty został spełniony.

Reasumując powyższe Wnioskodawczyni uważa, że otrzymana Rekompensata na podstawie "Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść" jest wolna od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższą tezę potwierdzają, według Wnioskodawczyni, interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 stycznia 2016 r., nr IPPB4/4511-1328/15-2/MS2 oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 stycznia 2016 r., nr ITPB2/4511-1035/15/MU.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z generalną zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z obowiązującą treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502) z wyjątkiem:

Nowe brzmienie cytowanego przepisu - zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328) ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Przepis art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), stanowi, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie § 2 pkt 1 i 2 porozumienia stron rozwiązującego umowę o pracę w związku z regulaminem PDO została Wnioskodawczyni wypłacona jednorazowa odprawa pieniężna oraz rekompensata pieniężna z tytułu rozwiązania umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika. Wypłata rekompensaty miała na celu zadośćuczynienie straty w związku z brakiem możliwości osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Wysokość i zasady ustalania otrzymanej rekompensaty wynikają bezpośrednio z faktu objęcia Wnioskodawczyni Programem Dobrowolnych Odejść. Rekompensata ta miała charakter odszkodowania z tytułu utraty Gwarancji Zatrudnienia na skutek przystąpienia do Programu Dobrowolnych Odejść. Gwarancja Zatrudnienia oznacza, że pracodawca nie będzie wypowiadał umów o pracę pracownikom z przyczyn niedotyczących pracowników w rozumieniu ustawy o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy. W przypadku naruszenia przez pracodawcę Gwarancji Zatrudnienia, pracownikowi przysługiwało odszkodowanie.

Program Dobrowolnych Odejść skierowany jest do pracowników i realizowany przez pracodawcę w terminach i na zasadach określonych w opracowanym przez niego regulaminie z dnia 28 listopada 2014 r. Regulamin ten stanowi normatywne źródło prawa pracy o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy i określa wprost zasady ustalania otrzymanego świadczenia.

Należy podkreślić, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Ponadto, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub inne zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

Zwolnieniu podlegają zatem także inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wskazanymi w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a-b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na mocy tego przepisu wolne od podatku są inne odszkodowania niż te, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów prawa, otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej, z wyjątkami wymienionymi powyżej.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. Wyżej wymieniony przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowanie, które nie stanowi ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed jego wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegająca na ubytku w majątku - wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono - wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie ww. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - opodatkowaniu podatkiem dochodowym jako wyłączone ze zwolnienia - podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Należy zaznaczyć, że przytoczony wyżej przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawęża zwolnienie z opodatkowania do otrzymanego odszkodowania lub zadośćuczynienia.

Wymaga podkreślenia, że ww. zwolnienie jest wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. W związku z tym, tylko otrzymanie odszkodowania lub zadośćuczynienia, opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwala na zastosowanie przedmiotowego zwolnienia.

Zatem, korzystanie ze zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, przedmiotowym zwolnieniem nie będzie objęta wymieniona we wniosku rekompensata, pomimo że jej wysokość, zasady ustalania i wypłata wynikają z regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, ponieważ nie stanowi odszkodowania ani zadośćuczynienia. Należy jeszcze raz podkreślić, że zwolnieniu powyższemu podlegają wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia - co wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Taki zapis ma na celu podkreślenie, żeby rekompensat, czy innych świadczeń nie utożsamiać z odszkodowaniem (co często mylnie jest czynione), jako że te kategorie świadczeń występują często obok siebie. Bezdyskusyjnym jednak jest, że nie są to świadczenia o takim samym charakterze.

W związku z powyższym, kwota otrzymanej przez Wnioskodawczynię rekompensaty, w związku z przystąpieniem do Programu Dobrowolnych Odejść, stanowi dla Wnioskodawczyni przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.