1061-IPTPB2.4511.76.2017.2.SR - Brak możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w związku z wydatkiem na zabieg artroskopii barku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2017 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 marca 2017 r. (data wpływu 15 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w związku z wydatkiem na zabieg artroskopii barku - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2017 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 27 lutego 2017 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.76.2017.1.SR, Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawczyni o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 marca 2017 r., natomiast w dniu 15 marca 2017 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku (data nadania 13 marca 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z orzeczeniem.... Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w.... z dnia 29 stycznia 2015 r., Wnioskodawczyni została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 12 września 2013 r. Zgodnie z wydanym orzeczeniem, praca może być wykonywana jedynie w warunkach pracy chronionej oraz wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki.

Zabiegi rehabilitacyjne pozwoliły Wnioskodawczyni na normalne wykonywanie funkcji życiowych i społecznych.

Jednakże w 2014 r. stan barku lewego drastycznie się pogorszył. Chodzenie, siedzenie i leżenie wiązało się z bólem nie do wytrzymania. Gdy zabiegi fizykoterapeutyczne i najsilniejsze środki przeciwbólowe przestały już działać, Wnioskodawczyni zmuszona była poddać się zabiegom metodą artroskopii barku lewego w 2015 r.

Zabieg w dniu 19 lutego 2015 r. - artroskopia barku lewego polegał na rekonstrukcji przyczepów ścięgien m. podłopatkowego, pod-i nadgrzebieniowego. Wykonanie powyższego zabiegu warunkowało podjęcie fizykoterapii, która jest co jakiś czas powtarzana.

Dodatkowo Wnioskodawczyni dokonała zakupu taśmy rehabilitacyjnej oraz urządzenia bloczkowego do ćwiczeń rehabilitacyjnych.

Dzięki kompleksowi zabiegów rehabilitacyjnych (artroskopia i fizykoterapia) przywrócona została Jej sprawność fizyczna pozwalająca na wykonywanie funkcji życiowych i społecznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że w orzeczeniu wydanym przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności symbol przyczyny niepełnosprawności został określony jako "05-R 10-N". W decyzji zaznaczono również, że praca może być wykonywana jedynie w warunkach pracy chronionej oraz że istnieje konieczność czasowej albo częściowej pomocy innych osób w celu pełnienia ról społecznych. Decyzja ta była wydana w związku z urazem kręgosłupa, który dwa razy był operowany.

W 2015 r. (którego dotyczy zapytanie o ulgę rehabilitacyjną) Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody z organu rentowego oraz z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę do marca 2015 r.

Wnioskodawczyni dysponuje fakturą VAT wystawioną przez Szpital... na łączną kwotę 9 000 zł. W opisie ww. dokumentu widnieje zapis "zabieg płatny" i nie ma dodatkowo żadnego opisu. Jednakże do faktury dołączono kartę informacyjną leczenia szpitalnego, w której zapisano "Zastosowane leczenie: Artroskopia barku lewego. Tenotomia LHB. Akromiplastyka. Rekonstrukcja przyczepów ścięgien m. podłopatkowego, pod-i nadgrzebieniowego".

Zakup taśmy rehabilitacyjnej oraz urządzenia bloczkowego do ćwiczeń rehabilitacyjnych został dokonany po konsultacji z lekarzem specjalistą, jako urządzenia techniczne niezbędne w rehabilitacji Wnioskodawczyni i ułatwiające Jej wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Wnioskodawczyni posiada imienne faktury wystawione na Jej imię i nazwisko. Na dokumentach tych zapisana jest informacja o przeprowadzonym zabiegu płatnym, jak również zakupie urządzenia bloczkowego i taśmy rehabilitacyjnej. Wydatki te zostały zapłacone gotówką przez Wnioskodawczynię w dniu ich wystawienia.

Poniesione wydatki na zakup urządzenia bloczkowego do rehabilitacji, taśmy rehabilitacyjnej oraz zabiegu artroskopii zostały w całości, zapłacone ze środków własnych Wnioskodawczyni. Wydatki te nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Narodowego Funduszu Zdrowia, ani ze środków funduszu świadczeń socjalnych. Poniesione wydatki nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w żadnej innej formie.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) podlega odliczeniu od dochodu w zeznaniu podatkowym PIT za 2015 r. wydatek poniesiony na pokrycie kosztów zabiegu rehabilitacyjnego metodą artroskopii barku lewego przeprowadzonego w dniu 19 lutego 2015 r. - w ramach wydatków na cele rehabilitacyjne oraz zakup taśmy rehabilitacyjnej i urządzenia do ćwiczeń rehabilitacyjnych, jako wydatek związany z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej w związku z wydatkiem na zabieg artroskopii barku. Natomiast w pozostałym zakresie wniosek zostanie rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zabieg artroskopii barku lewego i rekonstrukcji przyczepów ścięgien jest zabiegiem rehabilitacyjnym umożliwiającym rozpoczęcie fizykoterapii, a w konsekwencji ułatwiającym wykonywanie czynności życiowych i w związku z tym podlega odliczeniu od dochodu na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w roku ich poniesienia, czyli w zeznaniu rocznym za 2015 r., jako wydatek na cele rehabilitacyjne.

Z uwagi na to, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa pojęcia rehabilitacja, należy posłużyć się definicją słownikową, zgodnie z którą rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych. Zgodnie ze stanowiskiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach zawartym w uzasadnieniu wyroku z dnia 22 czerwca 2009 r. sygn. akt..., nie można eliminować z zabiegów rehabilitacyjnych takich zabiegów operacyjnych, które faktycznie decydują o możliwości wykonywania jakiejkolwiek rehabilitacji i bez której nie jest możliwe jej podjęcie. Jeżeli zabieg chirurgiczny stanowi niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność - to taki zabieg stanowi część rehabilitacji. Stanowisko to w całości podzielił Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z dnia 17 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1927/09).

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dnia 22 czerwca 2012 r. interpretację indywidualną Nr ILPB2/415-322/12-2/ES, w której uznał stanowisko Wnioskodawczyni za nieprawidłowe. Na skutek procedury odwoławczej rozstrzygnięcie zostało zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 czerwca 2015 r., sygn. akt II FSK 997/13 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Po 865/12 - stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznano za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b - 7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

Zgodnie z art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. - art. 26 ust. 7g cyt. ustawy.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (...).

W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl natomiast art. 26 ust. 13a ww. ustawy wydatki na cele określone w ust. 1 (a więc również na cele rehabilitacyjne) podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej, jak i zawężającej.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera pojęcia "zabieg", "rehabilitacja" oraz "rehabilitacja lecznicza", zatem konieczne jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w "Słowniku wyrazów obcych" (PWN, W-wa 1991 r.) oraz "Encyklopedii" PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby), z kolei "rehabilitacja" jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych, natomiast "rehabilitacja lecznicza" jest to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię i kinezyterapię.

Z treści wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że zgodnie z orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 29 stycznia 2015 r., Wnioskodawczyni została zaliczona do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności. Ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od dnia 12 września 2013 r. Symbol przyczyny niepełnosprawności został określony jako "05-R 10-N". Decyzja ta była wydana w związku z urazem kręgosłupa, który dwa razy był operowany. Zgodnie z wydanym orzeczeniem, praca może być wykonywana jedynie w warunkach pracy chronionej oraz wymaga korzystania z systemu środowiskowego wsparcia w samodzielnej egzystencji, przez co rozumie się korzystanie z usług socjalnych, opiekuńczych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych świadczonych przez sieć instytucji pomocy społecznej, organizacje pozarządowe oraz inne placówki. Zabiegi rehabilitacyjne pozwoliły Wnioskodawczyni na normalne wykonywanie funkcji życiowych i społecznych. Jednakże w 2014 r. stan barku lewego drastycznie się pogorszył. Chodzenie, siedzenie i leżenie wiązało się z bólem nie do wytrzymania. Gdy zabiegi fizykoterapeutyczne i najsilniejsze środki przeciwbólowe przestały już działać, Wnioskodawczyni zmuszona była poddać się zabiegom metodą artroskopii barku lewego w 2015 r. Zabieg ten polegał na rekonstrukcji przyczepów ścięgien m. podłopatkowego, pod-i nadgrzebieniowego. Wykonanie powyższego zabiegu warunkowało podjęcie fizykoterapii, która jest co jakiś czas powtarzana. Wnioskodawczyni dysponuje fakturą VAT wystawioną przez Szpital... na łączną kwotę 9 000 zł. W opisie ww. dokumentu widnieje zapis "zabieg płatny" i nie ma dodatkowo żadnego opisu. Jednakże do faktury dołączono kartę informacyjną leczenia szpitalnego, w której zapisano "Zastosowane leczenie: Artroskopia barku lewego. Tenotomia LHB. Akromiplastyka. Rekonstrukcja przyczepów ścięgien m. podłopatkowego, pod-i nadgrzebieniowego". Wnioskodawczyni posiada imienne faktury wystawione na Jej imię i nazwisko. Na dokumentach tych zapisana jest informacja o przeprowadzonym zabiegu płatnym, jak również zakupie urządzenia bloczkowego i taśmy rehabilitacyjnej jako urządzeń niezbędnych w rehabilitacji. Wydatki te zostały zapłacone gotówką przez Wnioskodawczynię ze środków własnych. Wydatki te nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, Narodowego Funduszu Zdrowia, ani ze środków funduszu świadczeń socjalnych. Poniesione wydatki nie zostały zwrócone Wnioskodawczyni w żadnej innej formie. Dzięki kompleksowi zabiegów rehabilitacyjnych (artroskopia i fizykoterapia) przywrócona została Jej sprawność fizyczna pozwalająca na wykonywanie funkcji życiowych i społecznych.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie wydatek, poniesiony przez Wnioskodawczynię w 2015 r. na zabieg artroskopii barku, mimo że niewątpliwie jest wydatkiem poniesionym w celu przywrócenia sprawność Wnioskodawczyni - to jednak nie może zostać odliczony przez Wnioskodawczynię od dochodu w rocznym zeznaniu podatkowym w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Wydatek ten nie może zostać odliczony zarówno na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak również żadnego innego przepisu traktującego o odliczeniu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne lub związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych. Wskazany zabieg artroskopii barku jest zabiegiem operacyjnym. Nie jest zatem zabiegiem fizykoterapeutycznym, wodoleczniczym, światłoleczniczym, itp. - czyli zabiegiem usprawniającym, który właśnie często przeprowadzany jest po zabiegu operacyjnym. Nie można również przyjąć, że jeśli zabieg artroskopii jest zabiegiem umożliwiającym rozpoczęcie fizykoterapii, to możliwe będzie skorzystanie z ulgi rehabilitacyjnej. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że odliczeniu od dochodu podlegają wydatki poniesione na zabiegi rehabilitacyjne. Gdyby jego wolą było, aby do tego wydatku wliczać również każdego rodzaju działania medyczne (w tym np. zabieg operacyjny poprzedzający zabieg rehabilitacyjny i przyczyniający się do konieczności przeprowadzenia rehabilitacji), to niewątpliwie użyłby innego sformułowania. Okoliczność, że przeprowadzenie zabiegu operacyjnego artroskopii barku Wnioskodawczyni warunkowało podjęcie fizykoterapii pozostaje w niniejszej sprawie bez znaczenia.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do odliczenia od dochodu w zeznaniu rocznym za 2015 r. wydatku poniesionego w związku z zabiegiem artroskopii barku, jako wydatku na cele rehabilitacyjne, bowiem zabieg ten nie stanowi zabiegu rehabilitacyjnego, a więc wydatek ten nie spełnia warunków określonych w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków sądowych, Organ podatkowy zaznacza, że przeanalizował rozstrzygnięcia w nich zawarte. Pomimo, że orzeczenia kształtują linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenia te zapadły w indywidualnych sprawach i w świetle art. 87 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa.

Niemniej jednak należy zauważyć, że w sprawie będącej przedmiotem wniosku sądy administracyjne nie prezentują jednolitej linii orzeczniczej. Przykładem jest chociażby wyrok potwierdzający prawidłowość poglądu organu interpretacyjnego wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny w dniu 20 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1395/10, w którym stwierdzono, że " (...) "rehabilitacja" nie obejmuje operacji chirurgicznych zapobiegających upośledzeniu poruszania się, ale obejmuje zespół działań przystosowujących pacjenta po zabiegu operacyjnym do normalnej lub możliwej do osiągnięcia zdolności do samodzielności ruchowej".

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego...., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.