1061-IPTPB2.4511.34.2016.3.MG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 25 kwietnia 2016 r. Izba Skarbowa w Łodzi 1061-IPTPB2.4511.34.2016.3.MG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2015 r. (data wpływu 11 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej 2014 r. - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w 2014 r.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 31 marca 2016 r., Nr 1061-IPTPB2.4511.34.2016.1.MG, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wystąpił do Wnioskodawcy o usunięcie braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 4 kwietnia 2016 r., natomiast w dniu 18 kwietnia 2016 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosek (data nadania 8 kwietnia 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 8 września 2008 r. Sąd Okręgowy..... orzekł rozwód pomiędzy Wnioskodawczynią a..... Od tamtej pory Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwójkę dzieci:... lat czternaście (ur..... 2001 r.) oraz..... lat jedenaście (ur..... 2004 r.). Istotnym elementem udzielenia rozwodu był wywiad środowiskowy przeprowadzony na zlecenie Sądu przez kuratora, z którego wynikało, że dzieci pomimo przebywania z ojcem (mieszkał z nimi do rozwodu) nie mają z nim więzi emocjonalnej. Od 2009 r. Wnioskodawczyni sama zamieszkała z córkami, zajmowała się nimi i sprawowała opiekę rodzicielską. Ojciec z chwilą opuszczenia domu (rozwód) zaprzestał kontaktu z dziećmi.

Wnioskodawczyni zaznacza, że od chwili wprowadzenia ulgi na dzieci zawsze rozliczała ją w całości, ponieważ tak uzgodnili wspólnie. Wnioskodawczyni wskazuje, że w chwili zadłużenia ojca dzieci wobec Urzędu Skarbowego i Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (nieprawidłowe rozliczanie się z działalności gospodarczej) ponownie powiedział On, że lepiej aby Wnioskodawczyni pobierała ulgę bo przynajmniej dzieci dostaną co się im należy. Wnioskodawczyni postanowiła, że pieniądze z ulgi będą wykorzystywane na wypoczynek dla dzieci, o czym ojciec został poinformowany. Wnioskodawczyni wskazuje, że dzieci od szóstego roku życia jeżdżą na kolonie i zimowiska. Ponadto uczęszczają do szkoły sportowej, gdzie obowiązkiem rodzica jest zabezpieczenie możliwości uczestniczenia dzieci w minimum dwóch obozach rocznie. Ojciec ociągał się z płaceniem alimentów, a wobec rosnącego zadłużenia Wnioskodawczyni oddała sprawę do komornika, aby on zadbał o interes dzieci skoro ojciec tego nie potrafi. Dzieci oprócz alimentów nie otrzymywały od ojca dodatkowych pieniędzy. Wnioskodawczyni wskazuje, że ojciec nie zajmował się dziećmi i nie odwiedził ich do dnia złożenia wniosku. Nie czuł nawet potrzeby ustalenia widzeń z dziećmi, nie były one nigdy brane przez ojca na wakacje, święta, weekendy, nawet przez chwile nie sprawował nad nimi opieki. Wobec braku zainteresowania się dziećmi Wnioskodawczyni wystąpiła w 2013 r. z wnioskiem do Sądu Rejonowego..... o odebranie mu praw rodzicielskich, w związku z rażącymi zaniedbaniami. W dniu 14 lipca 2015 r. Sąd wydał postanowienie o pozbawieniu ojca władzy rodzicielskiej.

Wnioskodawczyni wskazuje fakty dotyczące ojca stwierdzając, że: nie mieszka z dziećmi, nie utrzymuje z nimi kontaktu, nie interesuje się nimi (szkoła, leczenie), nie sprawuje pieczy, nie przebywa z dziećmi oraz fakty dotyczące matki: utrzymuje kontakt z dziećmi 365 dni w roku, interesuje się dziećmi (chodzi do szkoły na wywiadówki, wozi dzieci na dodatkowe zajęcia, dba o ich zdrowie, leczenie, organizuje im czas wolny), ponosi wszelkie koszty utrzymania dzieci w tym dodatkowe zajęcia, uczestniczenie w klubach sportowych, ubezpieczenia, przybory szkolne (wyprawki), obiady szkolne, odzież podstawowa, sportowa, wycieczki, "zachcianki życia codziennego", jest zawsze w "pogotowiu" i dzieci mogą na Wnioskodawczynię liczyć, spędzają z Nią wszystkie uroczystości rodzinne, święta, weekendy, wakacje (czas wolny), nie opuszcza i ich i opiekuje się nimi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni dodała, że Jej małoletnie dzieci nigdy nie były na podstawie orzeczenia Sądu umieszczone w żadnej instytucji, nigdy nie były Wnioskodawczyni zabrane i przekazane komukolwiek pod opiekę.

Źródłem przychodu Wnioskodawczyni jest wynagrodzenie na podstawie umowy o prace w Straży Miejskiej....., a sposób opodatkowania jest zgodny ze skalą podatkowa 18%.

Dzieci Wnioskodawczyni nigdy nie osiągały dochodu na zasadzie określonej w art. 27 lub 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W stosunku do Wnioskodawczyni ani Jej dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy o podatku tonażowym.

Postanowienie Sądu, o którym mowa w przedmiotowym wniosku nie jest postanowieniem prawomocnym.

Wnioskodawczyni wskazuje, ze opisany we wniosku stan faktyczny ma miejsce od 2008 r., od tego czasu samotnie wychowuje dwójkę dzieci. Ojciec od tego czasu nie sprawuje żadnej opieki oraz władzy rodzicielskiej, stan ten jest niezmienny.

Wnioskodawczyni wskazała, że w zeznaniu podatkowym za 2014 r. jak i we wcześniejszych zeznaniach podatkowych wykazywała uprawnienia do ulgi prorodzinnej, uzyskując w pełnej kwocie zwrot podatku, jako matka samotnie wychowująca dwójkę dzieci.

Wnioskodawczyni dodaje, że Jej małoletnie dzieci pozostają wyłącznie pod Jej opieką i nikt poza Wnioskodawczynią nie sprawuje nad nimi władzy rodzicielskiej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawczyni może w całości odliczyć ulgę na dzieci w 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni, celem nabycia przez podatnika (rodzica) prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej konieczne jest zarówno posiadanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem jak i faktyczne jego wychowywanie, gdyż samo posiadanie władzy nie oznacza jej wykonywania. W celu nabycia prawa do odliczenia ulgi niewystarczające jest, że podatnik (rodzic) wykazuje, że jest rodzicem posiadającym władzę rodzicielką nad dzieckiem i wypełnia swoje obowiązki alimentacyjne. Art. 27f ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że do nabycia prawa do odliczenia ulgi konieczne jest w szczególności wychowywanie przez podatnika (rodzica) swojego dziecka (wykonywanie pieczy nad dzieckiem, zarzadzanie majątkiem oraz reprezentowanie dziecka). Ulga prorodzinna powinna być udzielona osobom, które faktycznie wykonują władzę rodzicielska, a nie są tylko dysponentami. Należy odróżnić treść władzy rodzicielskiej od jej wykonywania, gdyż samo posiadanie władzy nie oznacza jej wykonywania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Organ przed ustaleniem proporcji odliczenia kwoty ulgi powinien w każdym przypadku w sposób jednoznaczny wyjaśnić, który z rodziców faktycznie wykonywał władze rodzicielską. Nie można automatycznie stosować rozliczenia w równych częściach, tylko w oparciu o treść rozstrzygnięcia o władzy rodzicielskiej w wyroku orzekającym rozwód. Wnioskodawczyni zaznacza, że pomimo że były mąż nie został pozbawiony władzy rodzicielskiej (wyrok rozwodowy), a jedynie została mu ona ograniczona do współdecydowania, nie korzystał z przyznanych mu uprawnień. Dlatego Wnioskodawczyni wystąpiła w 2013 r. z wnioskiem do Sądu o odebranie ojcu praw rodzicielskich, gdyż była to zwykła formalność. Wnioskodawczyni chciałaby, aby pieniądze z ulgi mogły w pełni trafić do dzieci, a nie przy wykorzystywaniu przepisu prawnego, na potrzeby ojca.

Od 2008 r. tj. rozwodu, ojciec nie sprawował ani jednego dnia opieki nad dziećmi, nie dając z siebie nic wobec dzieci, a żąda przywilejów, do których nie ma prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm. - w brzmieniu obowiązującym w 2014 r.), od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1.

wykonywał władzę rodzicielską;

2.

pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;

3.

sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

Na podstawie art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1.

jednego małoletniego dziecka #8722; kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, jeżeli dochody podatnika:

a.

pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,

b.

niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;

2.

dwojga małoletnich dzieci #8722; kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko,

3.

trojga i więcej małoletnich dzieci #8722; kwota stanowiąca:

a.

1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,

b.

1/4 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na trzecie dziecko,

c.

1/3 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na czwarte i każde kolejne dziecko.

Za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a (art. 27f ust. 2a powołanej ustawy).

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b cyt. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1.

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,

2.

wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1.

odpis aktu urodzenia dziecka,

2.

zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,

3.

odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,

4.

zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 8 września 2008 r. Sąd Okręgowy.... orzekł rozwód Wnioskodawczyni i jej męża. Od tamtej pory Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą dwie córki w wieku: czternaście i lat jedenaście lat. Istotnym elementem udzielenia rozwodu był wywiad środowiskowy przeprowadzony na zlecenie Sądu przez kuratora, z którego wynikało, że dzieci pomimo przebywania z ojcem (mieszkał z nimi do rozwodu) nie mają z nim więzi emocjonalnej. Od 2009 r. Wnioskodawczyni sama zamieszkała z córkami, zajmowała się nimi i sprawowała opiekę rodzicielską. Ojciec z chwilą opuszczenia domu (rozwód) zaprzestał kontaktu z dziećmi. Wnioskodawczyni zaznacza, że od chwili wprowadzenia ulgi na dzieci zawsze rozliczała ją w całości, ponieważ tak uzgodnili wspólnie. Wnioskodawczyni postanowiła, że pieniądze z ulgi będą wykorzystywane na wypoczynek dla dzieci, o czym ojciec został poinformowany. Wnioskodawczyni wskazuje, że dzieci od szóstego roku życia jeżdżą na kolonie i zimowiska. Ponadto uczęszczają do szkoły sportowej, gdzie obowiązkiem rodzica jest zabezpieczenie możliwości uczestniczenia dzieci w minimum dwóch obozach rocznie. Dzieci oprócz alimentów nie otrzymywały od ojca dodatkowych pieniędzy. Wnioskodawczyni wskazuje, że ojciec nie zajmował się dziećmi i nie odwiedził ich do dnia dzisiejszego. Nie czuł nawet potrzeby ustalenia widzeń z dziećmi, nie były one nigdy brane przez ojca na wakacje, święta, weekendy, nawet przez chwile nie sprawował nad nimi opieki. Wobec braku zainteresowania się dziećmi Wnioskodawczyni wystąpiła w 2013 r. z wnioskiem do Sądu Rejonowego..... o odebranie mu praw rodzicielskich, w związku z rażącymi zaniedbaniami. W dniu 14 lipca 2015 r. Sąd wydał postanowienie o pozbawieniu ojca władzy rodzicielskiej.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 583) dziecko pozostaje aż do pełnoletności pod władzą rodzicielską. Władza rodzicielska, co do zasady, przysługuje obojgu rodzicom. Obejmuje ona w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka. Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest obowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

W konsekwencji, jeżeli w stosunku do danego dziecka obojgu rodzicom przysługuje władza rodzicielska, i władza ta jest wykonywana przez obojga rodziców, to każdy z rodziców ma prawo do odliczenia, w granicach przysługującego na dziecko limitu. Kwotę tę rodzice mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej. Dotyczy to zarówno rodziców pozostających w związku małżeńskim lub partnerskim, jak i rodziców rozwiedzionych czy będących w separacji.

Podkreślenia wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, ogłaszając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

Warunkiem niezbędnym do zastosowania ulgi na dzieci w stosunku do małoletniego dziecka jest wykonywanie władzy rodzicielskiej (a nie samo jej posiadanie).

Nie można utożsamiać pojęcia "wykonywanie władzy rodzicielskiej" z pojęciem "przysługiwanie władzy rodzicielskiej".

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawczyni jednoznacznie wskazała, że w 2014 r. ojciec nie wykonywał władzy rodzicielskiej w stosunku do małoletnich dzieci i w żaden sposób nie uczestniczył w ich wychowywaniu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że skoro w 2014 r. w stosunku do małoletnich dzieci tylko Wnioskodawczyni wykonywała władzę rodzicielską bez udziału drugiego z rodziców, to Wnioskodawczyni ma możliwość skorzystania z całości ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego......., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl