1061-IPTPB2.4511.22.2016.1.JR - Ustalenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia działek.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 21 stycznia 2016 r. Izba Skarbowa w Łodzi 1061-IPTPB2.4511.22.2016.1.JR Ustalenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia działek.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 5 października 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 stycznia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna (zarejestrowany w CEIDG) zakupił w 2003 r. we...na własność grunt niezabudowany o powierzchni 1 ha 38 a 33 m2. W wyniku zamian i podziałów gruntu w latach 2007-2009 powstały cztery działki gruntu. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego we... przedmiotowe działki są przeznaczone: na przemysł nieuciążliwy, usługi nieuciążliwe i zabudowę składowo-magazynową. Działki w cenie nabycia zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych firmy. Od wartości początkowej gruntu nie były dokonywane odpisy amortyzacyjne. Trzy zakupione działki nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Nie zostały poniesione na trzech działkach żadne nakłady inwestycyjne. W grudniu 2015 r., te trzy działki zostały sprzedane osobie prawnej - Spółce z o.o.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy powstały przychód ze sprzedaży działek będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku, będących środkami trwałymi. Według Wnioskodawcy, aby uznać przychód ze sprzedaży składnika majątku za przychód z działalności gospodarczej niezbędne jest spełnienie trzech przesłanek: sprzedaż dotyczy środka trwałego, składnik majątku podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz składnik majątku jest wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą. Ponieważ zakupione trzy działki, będące przedmiotem sprzedaży w grudniu 2015 r. nie były wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej, przychód z tytułu ich sprzedaży, zdaniem Wnioskodawcy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W związku z upływem 5 lat od daty zakupu do daty sprzedaży zbycie gruntu nie skutkuje powstaniem przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, że Jego stanowisko potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 24 listopada 2015 r., Nr ITPB1/4511-972/15/MW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

* pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,

* pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.

innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W konsekwencji, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej, to wówczas przychód z tytułu tej sprzedaży jest opodatkowany jako przychód z działalności gospodarczej, natomiast jeżeli sprzedaż nieruchomości nie następuje w wykonywaniu tej działalności, to należy ją rozpatrywać jako źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5a pkt 6 tej ustawy działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

a.

wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

b.

polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c.

polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej jest również przychód uzyskany z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

a.

środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

b.

składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,

c.

składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,

d.

składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze treść ww. art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, należy zauważyć, że do uznania przychodu ze sprzedaży za przychód z działalności gospodarczej, niezbędne jest spełnienie łącznie przesłanek:

1.

sprzedaż dotyczy środka trwałego,

2.

ww. składnik majątku podlega ujęciu w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych

3.

ww. składnik jest wykorzystywany na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

Weryfikacja pierwszej z wymienionych przesłanek wymaga stwierdzenia, czy opisany we wniosku grunt może zostać zaliczony do środków trwałych.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1.

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2.

maszyny, urządzenia i środki transportu,

3.

inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Natomiast zgodnie z art. 22c ww. ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1.

grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2.

budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3.

dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4.

wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,

5.

składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów o swobodzie działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tę działalność,

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika przede wszystkim, że aby zakwalifikować dany składnik majątku do środków trwałych musi on być wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

W tym miejscu podkreślić należy, że wpis do ewidencji środków trwałych nie ma charakteru konstytutywnego i nie przesądza o tym, że dany składnik majątku stanowi środek trwały. Jednym z warunków zawartych w treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uznania danego składnika majątku za środek trwały jest jego wykorzystywanie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, bądź oddanie do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

A zatem, aby zakwalifikować dany składnik majątku do środków trwałych musi on spełniać warunki wskazane w ww. art. 22a ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe trzy działki nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej, stwierdzić należy, że przedmiotowy grunt, mimo iż był wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie spełnia wszystkich warunków do zakwalifikowania go do środków trwałych w tej działalności.

Reasumując, skoro Wnioskodawca twierdzi, że opisane we wniosku działki nie były wykorzystywany na potrzeby prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, to przychód z ich sprzedaży nie będzie stanowił przychodu ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W związku z tym, należy ocenić, czy zbycie ww. działek skutkuje powstaniem przychodu, ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości, jeżeli nie jest dokonywane w wykonywaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie skutkuje powstaniem przychodu w rozumieniu ustawy. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem, w takiej sytuacji, kwota uzyskana ze zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym dla ustalenia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, sprzedaż przedmiotowych trzech działek spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, istotne jest ustalenie, czy w przedmiotowej sprawie działki będące przedmiotem sprzedaży zostały zbyte przed czy po upływie pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w 2003 r. nabył grunt, z którego w wyniku zamian i podziałów w latach 2007-2009 powstały cztery działki gruntu. W grudniu 2015 r. te trzy działki zostały sprzedane.

Odnosząc powyższy opis stanu faktycznego na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić że odpłatne zbycie działek w 2015 r., nastąpiło po upływie pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

W związku z tym, że sprzedaż opisanych we wniosku trzech działek, które jak podaje Wnioskodawca nie były wykorzystywane na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nastąpiła po upływie pięcioletniego terminu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, środki pochodzące z ich sprzedaży nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, z tytułu ww. sprzedaży na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek składania zeznania podatkowego.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Podkreślić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) i postawionym pytaniem. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku stanem faktycznym (opisu zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w..., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl