1061-IPTPB2.4511.164.2016.1.EC - Podatek dochodowy od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania uzyskanego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2016 r. (data wpływu 29 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania uzyskanego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść - jest prawidłowe.

W dniu 29 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku odszkodowania uzyskanego w związku z rozwiązaniem umowy o pracę w ramach Programu Dobrowolnych Odejść.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W..... S.A. na podstawie uchwały Zarządu tej Spółki nr...., z dnia 22 grudnia 2014 r., Dyrektor Oddziału Kopalnia...., poleceniem nr...., z dnia 23 grudnia 2014 r., wprowadził w.... S.A. Oddział Kopalnia..... - Program Dobrowolnych Odejść (PDO). Jest to IV edycja Programu Dobrowolnych Odejść.

Zgodnie z § 2 Regulaminu IV edycji Programu Dobrowolnych Odejść, który jest załącznikiem do polecenia nr 21/2014 z dnia 23 grudnia 2014 r., Program Dobrowolnych Odejść kierowany jest do pracowników wszystkich obszarów działalności Pracodawcy i podzielony on jest na pięć następujących etapów:

a. I etap - od dnia 2 stycznia 2015 r. do dnia 30 czerwca 2015 r.,

b. II etap - od dnia 1 lipca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r.,

c. III etap - od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 30 czerwca 2016 r.,

d. IV etap od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia 31 grudnia 2016 r.,

e. V etap - od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 czerwca 2017 r.

Wnioskodawca skorzystał z II etapu Programu Dobrowolnych Odejść, rozwiązanie umowy o pracę nastąpiło z dniem 22 grudnia 2015 r. i nie zostało zawarte w ramach ugody sądowej. Skorzystanie z Programu uzależnione jest od woli Pracodawcy i Uprawnionego Pracownika. Skorzystanie przez Uprawnionego Pracownika z Programu, wyłącza prawo tego Pracownika do odszkodowań i rekompensat z Umów Społecznych oraz prawo do odpraw i odszkodowań przysługujących temu Pracownikowi, w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z innych tytułów, w tym ZUZP. Dobrowolne odszkodowanie wypłacane Uprawnionemu Pracownikowi w ramach Programu, stanowi kwotę wypłaconą przez Pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego Pracownika ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. PDO określa zasady i wysokość wypłaty odszkodowań i odpraw. Z Programu mogą skorzystać pracownicy zatrudnieni na podstawie Umowy o pracę na czas nieokreślony, objęci Gwarancją Zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej, a w przypadku braku Gwarancji Zatrudnienia - posiadający minimum 10-letni staż pracy u Pracodawcy.

Pracownik korzystający z Programu Dobrowolnych Odejść otrzyma:

Maksymalna wysokość dobrowolnego odszkodowania jest zmniejszana w kolejnych etapach Programu.

Wnioskodawca zatrudniony był u Pracodawcy w okresie od dnia 4 września 1979 r. do dnia 22 grudnia 2015 r. i nabył prawo do emerytury górniczej w 2008 r., w związku z tym otrzymał dobrowolne odszkodowanie w wysokości 99 244 zł 47 gr, od którego pracodawca, jako płatnik, pobrał zaliczkę na podatek dochodowy.

Program Dobrowolnych Odejść stanowi regulację prawną stosowaną w zakładzie pracy (u pracodawcy) wynikającą wprost z postanowień innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy, a wysokość i zasady ustalania świadczenia pieniężnego (odszkodowania) wynikają wprost z postanowień tego Programu Dobrowolnych Odejść.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wypłacone Wnioskodawcy odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego. Program Dobrowolnych Odejść jest regulaminem, z którego wprost wynikają wysokość i zasady ustalania odszkodowania oraz pozostałe warunki realizacji programu.

Zatem, stanowi on akt prawa pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Natomiast art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że spełniona została przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu faktycznego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie zaś do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 1 powołanej ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Nowe brzmienie cytowanego przepisu zgodnie z art. 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328), ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2014 r.

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca przystąpił do Programu Dobrowolnych Odejść funkcjonującego u pracodawcy. W ramach ww. Programu obowiązywał Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść. Powyższy Regulamin jest regulaminem, o którym mowa art. 9 § 1 Kodeksu Pracy.

W związku z rozwiązaniem umowy o pracę w ramach ww. Programu Wnioskodawca otrzymał dobrowolne odszkodowanie w kwocie 99 244 zł 47 gr.

Dobrowolne odszkodowanie wypłacane pracownikowi w ramach Programu, stanowi kwotę wypłacaną przez Pracodawcę w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego pracownika ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę. Skorzystanie przez pracownika z Programu Dobrowolnych Odejść wyłącza prawo tego pracownika do odszkodowań i rekompensat z Umów Społecznych oraz odpraw i odszkodowań, przysługujących mu w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z innych tytułów.

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeks pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Wskazać przy tym należy, że odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy.

W świetle powyższego, do odszkodowania uzyskanego przez Wnioskodawcę, zastosowanie znajdzie przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw. Skoro bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, wypłata odszkodowania nastąpiła na podstawie Regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść stanowiącego regulację prawną, o której mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeks pracy, to w tym zakresie spełniona została przesłanka do zastosowania zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten w nowym brzmieniu wyraźnie wskazuje, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy - Kodeksu pracy.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i powołane wyżej przepisy prawa oraz przyjmując za Wnioskodawcą, że otrzymane dobrowolne odszkodowanie, którego zasady ustalania i wysokość wynikają wprost z Programu Dobrowolnych Odejść, stanowiącego regulację prawną w zakładzie pracy, o którym mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy stwierdzić należy, że odszkodowanie to korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tutejszy Organ zaznacza, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi rozstrzygnięcie w zakresie odszkodowania otrzymanego wskutek rozwiązania umowy o pracę, w ramach Programu Dobrowolnych Odejść i nie odnosi się do zwolnienia od opodatkowania innych świadczeń pieniężnych.

Jednocześnie tutejszy Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego......, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.