1061-IPTPB2.4511.155.2016.7.17-S.SR - Określenie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16 (data wpływu 17 października 2017 r.) stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2016 r. (data wpływu 4 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 4 lutego 2016 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

Dotychczasowy przebieg postępowania:

W dniu 26 kwietnia 2016 r. Organ podatkowy wydał dla Wnioskodawczyni indywidualną interpretację nr 1061-IPTPB2.4511.155.2016.1.SR, w której uznał za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości stwierdzając, że dochód uzyskany ze sprzedaży udziału w nieruchomości nabytego w drodze spadku w 2015 r., będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym stosownie do przepisów art. 10 ust. 1 pkt 8 w związku z art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast, odpłatne zbycie udziału w nieruchomości nabytego w 1997 r., w czasie trwania związku małżeńskiego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższą interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 kwietnia 2016 r., nr 1061-IPTPB2.4511.155.2016.1.SR, pismem z dnia 19 maja 2016 r. zostało wniesione wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, Organ podatkowy pismem z dnia 3 czerwca 2016 r., nr 1061-IPTPB2.4511.155.2016.2.SR, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego (data doręczenia 7 czerwca 2016 r.).

Wnioskodawczyni na interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 kwietnia 2016 r., nr 1061-IPTPB2.4511.155.2016.1.SR, złożyła skargę z dnia 20 czerwca 2016 r. (data wpływu 24 czerwca 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16, oddalił skargę Wnioskodawczyni.

Od powyższego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16, Wnioskodawczyni złożyła skargę kasacyjną z dnia 18 kwietnia 2017 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach działając na podstawie art. 179a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.), wyrokiem z dnia 24 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16, uwzględnił skargę kasacyjną Wnioskodawczyni, uchylając w całości zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16 oraz uchylił interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2016 r., nr 1061-IPTPB2.4511.155.2016.1.SR.

Wskutek powyższego, wniosek Strony o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 28 stycznia 2016 r. dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości wymaga ponownego rozpatrzenia przez Organ podatkowy.

W myśl art. 153 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Zgodnie z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1948, z późn. zm.), postępowania dotyczące wydawania interpretacji indywidualnych przepisów prawa podatkowego wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, przejmuje dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim od dnia 29 czerwca 1956 r., w którym cały czas obowiązywał ustrój wspólności majątkowej. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie zawierała umów majątkowych wyłączających tą wspólność. W trakcie małżeństwa, w 1977 r. na podstawie aktu notarialnego...., Wnioskodawczyni i Jej mąż nabyli do wspólności ustawowej, nieruchomość opisaną w księdze wieczystej Sądu Rejonowego (KW nr..... i nr....., po zmianach), którą następnie wyremontowali i dobudowali garaż. Budynek mieszkalny został oddany do użytkowania, jako całoroczny w 1999 r. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni wraz z mężem użytkowali do 2015 r.

Mąż Wnioskodawczyni zmarł dnia 28 kwietnia 2015 r., a Jego jedyną spadkobierczynią na podstawie testamentu i w kolejności Aktu Poświadczenia Dziedziczenia z dnia 9 grudnia 2015 r., (Rep. A nr....), została Wnioskodawczyni - żona zmarłego. Nieruchomość została zakupiona w ramach wspólności majątkowej, a od wspólnego nabycia/wybudowania z mężem minęło 5 lat.

Wnioskodawczyni sprzedała całą przedmiotową nieruchomość zabudowaną na podstawie umowy sprzedaży dnia 16 grudnia 2015 r., uzyskując dochód ze sprzedaży (po 17 latach od kupna).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Wnioskodawczyni - wdowa, która nabyła prawo własności nieruchomości z datą jej nabycia do wspólności majątkowej, nabywa je powtórnie wraz ze śmiercią męża, a w związku z tym od przychodu uzyskanego ze sprzedaży w 2015 r. udziału 1/2 w przedmiotowej nieruchomości zabudowanej, odziedziczonego przez Wnioskodawczynię po zmarłym w 2015 r. mężu, objętego wspólnością majątkową małżeńską, Wnioskodawczyni - wdowa musi zapłacić podatek dochodowy, w sytuacji, gdy do nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonków doszło w 1997 r., a do przekształcenia w budynek całoroczny po kapitalnym remoncie i wybudowania garażu przy budynku mieszkalnym posadowionego na nabytym gruncie doszło w 1999 r.?

2. Czy termin 5-letni, wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy liczyć od daty nabycia nieruchomości przez małżonków do majątku wspólnego, czy od daty nabycia spadku po zmarłym małżonku?

3. Czy sprzedaż nieruchomości po upływie 5-letniego terminu, wynikającego z ww. przepisu licząc od daty nabycia nieruchomości do majątku wspólnego, ale przed upływem tego 5-letniego terminu licząc od daty śmierci jednego z małżonków, stanowi źródło przychodów drugiego z małżonków (w sytuacji nabycia spadku po jednym z małżonków wyłącznie przez drugiego małżonka) i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

4. Czy przychód uzyskany przez podatnika ze sprzedaży nieruchomości nabytej uprzednio przez małżonków do wspólności majątkowej małżeńskiej, a następnie wchodzącej w skład spadku po zmarłym małżonku, podlega w części opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od daty nabycia przedmiotowej nieruchomości do majątku wspólnego, jednakże przed upływem 5 lat licząc od daty śmierci męża Wnioskodawczyni. Upłynął wymagany 5-letni termin, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło nabycie oraz remont z rozbudową, a odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości zabudowanej nie nastąpiło w ramach wykonywania działalności gospodarczej.

Sytuacja Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych i Naczelnego Sądu Administracyjnego, który swój pogląd na powyższy temat przedstawił w wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10. Wyrażone tam stanowisko podzielane jest w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych w następujących wyrokach: I SA/Gd 1115/11, I SA/Wr 1474/11, I SA/Kr 1378/12, II FSK 1764/12, II FSK 1101/10, I SA/Gd 447/14, I SA/Go 136/14, III SA/Wa 2507/13, I SA/Ke 396/13, III SA/Wa 1177/13, a także w wyroku WSA w Łodzi z dnia 29 lipca 2015 r., sygn. akt I SA/Łd 569/15.

W uzasadnieniu wyroku z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10, NSA wskazał, że uproszczeniem jest przyjęcie, że małżonek - spadkobierca dwukrotnie nabywa nieruchomość, w której ze względu na ustrój majątkowy niemożliwe jest określenie udziałów: pierwszy raz w chwili zakupu nieruchomości wraz z małżonkiem, z którym łączyła go wspólność majątkowa, i drugi raz w wyniku dziedziczenia po śmierci tegoż współmałżonka. Skoro, z uwagi na wspólność majątkową, nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości w małżeństwie, to nie można też przyjąć, że 5-letni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku.

Odmienna interpretacja prowadziłaby do nieuprawnionej zmiany zakresu zastosowania art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez objęcie jego skutkami stanów faktycznych, których opodatkowanie nie jest wyraźnie i jednoznacznie wskazane w ustawie. Oznaczałoby, to niedopuszczalne rozszerzenie zakresu opodatkowania w drodze wykładni.

Zdaniem Wnioskodawczyni, 5-letni termin wynikający z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w tej sytuacji, należy liczyć od daty nabycia nieruchomości przez małżonków do majątku wspólnego, a nie od daty nabycia spadku po zmarłym małżonku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku prawomocnego orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa nastąpiło po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze zbycia nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub prawa w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego przez Wnioskodawczynię stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni pozostawała w związku małżeńskim od dnia 29 czerwca 1956 r., w którym cały czas obowiązywał ustrój wspólności majątkowej. Wnioskodawczyni wraz z mężem nie zawierała umów majątkowych wyłączających tą wspólność. W trakcie małżeństwa, w 1977 r. na podstawie aktu notarialnego, Wnioskodawczyni i Jej mąż nabyli do wspólności ustawowej, nieruchomość opisaną w księdze wieczystej Sądu Rejonowego, którą następnie wyremontowali i dobudowali garaż. Budynek mieszkalny został oddany do użytkowania, jako całoroczny w 1999 r. Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni wraz z mężem użytkowali do 2015 r. Mąż Wnioskodawczyni zmarł dnia 28 kwietnia 2015 r., a Jego jedyną spadkobierczynią na podstawie testamentu i w kolejności Aktu Poświadczenia Dziedziczenia z dnia 9 grudnia 2015 r., została Wnioskodawczyni - żona zmarłego. Nieruchomość została zakupiona w ramach wspólności majątkowej, a od wspólnego nabycia/wybudowania z mężem minęło pięć lat. Wnioskodawczyni sprzedała całą przedmiotową nieruchomość zabudowaną na podstawie umowy sprzedaży dnia 16 grudnia 2015 r., uzyskując dochód ze sprzedaży.

W związku z przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia "nabycie", nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego. Zgodnie z art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.), umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 ww. Kodeksu.

Stosownie do art. 922 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W myśl art. 924 i art. 925 ustawy - Kodeks cywilny, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei, postanowienie sądu o nabyciu spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

W celu ustalenia momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości należy odnieść się również do przepisów regulujących stosunki majątkowe małżeńskie.

Wyjaśnić należy, że stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682).

Zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków, ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością - art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Stosownie do art. 50¹ ww. Kodeksu, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

Z powyższego wynika zatem, że wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - tzw. "współwłasność łączna". Jest to wspólność bezudziałowa, a w czasie jej trwania małżonkowie nie mogą rozporządzać swoimi prawami do majątku wspólnego jako całości. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej i obejmuje cały zbiór praw majątkowych, takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności. Współwłasność łączna, w tym wypadku wspólność majątkowa, różni się od ułamkowej tym, że nie można w niej określić ilości udziałów każdego współwłaściciela. Obu współwłaścicielom przysługuje pełne prawo do całej masy majątkowej w niej zawartej i dlatego, żaden ze współwłaścicieli nie może korzystać z praw własności przez cały czas trwania współwłasności łącznej.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że skoro wspólność małżeńska jest szczególnym rodzajem współwłasności - jest to wspólność bezudziałowa, w trakcie trwania której nie jest możliwe wyodrębnienie przypadającego każdemu z małżonków udziału w nieruchomości lub prawie majątkowym podczas pierwotnego, wspólnego jej nabycia, to tym samym każdy z małżonków, a zatem również Wnioskodawczyni, nabyła w całości nieruchomość już w 1977 r. wskutek jej nabycia (zakupu) do majątku wspólnego małżonków. W konsekwencji, od tej daty należy liczyć bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko zostało przedstawione w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, w której Sąd wskazał, że: "Dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) nabytych przez współmałżonka w wyniku dziedziczenia, datą ich nabycia lub wybudowania w rozumieniu tego przepisu jest dzień nabycia (wybudowania) tych nieruchomości i praw majątkowych do majątku wspólnego małżonków".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 24 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16, podzielił pogląd wyrażony w ww. uchwale i tak jak Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że skoro nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości, to nie można też przyjąć, że pięcioletni termin biegnie od daty nabycia nieruchomości w drodze spadku. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie tego składnika do majątku wspólnego i to, że tego wydatku - w momencie jego poniesienia - nie można przypisać jednemu bądź drugiemu małżonkowi w udziałach o określonej wielkości.

Mając na uwadze prawomocne orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 995/16, oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że nabycie przez Wnioskodawczynię nieruchomości nastąpiło w 1977 r., tj. w dacie zakupu tej nieruchomości do majątku wspólnego małżonków, a nie w dacie śmierci męża. Tym samym, pięcioletni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy liczyć wyłącznie od daty nabycia nieruchomości przez Wnioskodawczynię i Jej męża do majątku wspólnego małżonków, a nie od daty nabycia spadku po zmarłym mężu. Oznacza to, że odpłatne zbycie przez Wnioskodawczynię w dniu 16 grudnia 2015 r. nieruchomości, jako nabytej przez Nią w 1977 r. do majątku wspólnego małżonków, nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, sprzedaż ww. nieruchomości nie stanowi dla Wnioskodawczyni źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.