1061-IPTPB2.4511.135.2016.1.MG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2016 r. (data wpływu 16 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 16 lutego 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie skutków podatkowych wypłaty odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Dnia 26 marca 2014 r. Wnioskodawca rozwiązał na mocy porozumienia stron, zawartą w dniu 22 kwietnia 1983 r., umowę o pracę z.... S.A. Oddział Kopalnia Węgla.....

Wnioskodawca na podstawie wniosku złożonego w dniu 12 lutego 2014 r., przystąpił do III edycji Programu Dobrowolnych Odejść (przyjętego uchwałą Zarządu Spółki nr.... z dnia 28 stycznia 2014 r.) i skorzystał z możliwości przejścia na wcześniejszą emeryturę, zgodnie z rozdz. I § 4 pkt 3b, który brzmi: "Z Programu Dobrowolnych Odejść może skorzystać osoba, która jest zatrudniona u Pracodawcy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, jest objęta gwarancjami zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej, nabyła lub nabędzie do dnia rozwiązania umowy o pracę prawo do świadczenia emerytalnego, za wyjątkiem osób, które do dnia rozwiązania umowy o pracę osiągnęły bądź osiągną powszechny wiek emerytalny".

W związku z powyższym, w chwili rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron, zgodnie z regulaminem w sprawie określania zasad PDO pracowników zatrudnionych w PGE...., Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie wyliczone zgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie (rozdz. II § 9). Odszkodowanie wypłacone zostało w dwóch ratach: I rata w 2014 r., II rata w 2015 r. Od wypłaconego odszkodowania pracodawca odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

....S.A. od kilku lat prowadzi restrukturyzację, mającą na celu ograniczenie zatrudnienia poprzez wprowadzanie Programu Dobrowolnych Odejść. Program ten skierowany jest do pracowników, a realizowany przez pracodawcę, w terminach i na zasadach określonych w opracowanym przez niego regulaminie. Jego istotą jest zachęcenie pracowników do dobrowolnego rozwiązania stosunku pracy, najczęściej na mocy porozumienia stron z przyczyn leżących po stronie pracodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że § 3 pkt 3 Programu Dobrowolnych Odejść mówi: "Skorzystanie przez uprawnionego pracownika z Programu wyłącza prawo tego pracownika do odszkodowań i rekompensat z Umów Społecznych oraz prawo do odpraw i odszkodowań przysługujących temu pracownikowi w związku z rozwiązaniem stosunku pracy z innych tytułów, w tym z ZUZP". Natomiast § 3 pkt 4 mówi: "Dobrowolne odszkodowanie, wypłacone uprawnionemu pracownikowi w ramach Programu Dobrowolnych Odejść stanowi kwotę wypłaconą przez Pracodawcę, w celu zaspokojenia wszelkich roszczeń tego pracownika ze stosunku pracy, związanych z rozwiązaniem umowy o pracę".

Według Wnioskodawcy wypłacone świadczenie spełnia funkcję odszkodowawczą, w związku z brakiem uzyskiwania dalszego wynagrodzenia ze stosunku pracy. Regulamin Programu Dobrowolnych Odejść jednoznacznie określa, że kwota wypłacona pracownikowi jest dobrowolnym odszkodowaniem, oraz że jej wysokość wynika wprost z regulaminu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych od uzyskanej kwoty wypłaconej przez Zakład Pracy w ramach Programu Dobrowolnych Odejść jako dobrowolne odszkodowanie, które pracodawca określa w rozdz. I § 4 pkt 9 tego Programu, jako kwoty pieniężne z tytułu roszczeń ze stosunku pracy, czy też Wnioskodawca powinien być z tego obowiązku zwolniony.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane dobrowolne odszkodowanie podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych. Odszkodowanie to zostało wypłacone jako zadośćuczynienie w związku z rozwiązaniem umowy o pracę za porozumieniem stron wynika wprost z regulaminu Programu Dobrowolnych Odejść, który jest regulaminem w rozumieniu art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy stanowiącego, że ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia UZP i innych, opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy. Wypłacone świadczenie ma na celu zadośćuczynić pracownikowi stratę z braku możliwości dalszego osiągania wynagrodzenia u dotychczasowego pracodawcy. Wypłacona kwota nie stanowi odprawy, wypłacanej na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.

W ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowego zwolnienia można dokonać na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mówi, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych, wydanych na podstawie tych ustaw oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy.

W związku z tym, że wypłata świadczenia finansowego w formie odszkodowania nastąpiła na podstawie Programu Dobrowolnych Odejść, a podstawę prawną funkcjonowania ww. Programu stanowiła ustawa - Kodeks pracy i określone zostały zasady ustalania rekompensat, Wnioskodawca uważa, że z przedmiotowego podatku powinien być zwolniony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 11 ust. 1 powołanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Zgodnie natomiast z art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. #8722; Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.) ilekroć w Kodeksie pracy jest mowa o prawie pracy, rozumie się przez to przepisy Kodeksu pracy oraz przepisy innych ustaw i aktów wykonawczych, określające prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, a także postanowienia układów zbiorowych pracy i innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów i statutów określających prawa i obowiązki stron stosunku pracy.

Należy podkreślić, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, objęte są tylko te odszkodowania lub zadośćuczynienia, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, bądź postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w lit. a-g) tego artykułu.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że dnia 26 marca 2014 r. Wnioskodawca rozwiązał na mocy porozumienia stron, umowę o pracę. Na podstawie wniosku złożonego w dniu 12 lutego 2014 r., przystąpił do III Edycji Programu Dobrowolnych Odejść (przyjętego uchwałą Zarządu Spółki nr.... z dnia 28 stycznia 2014 r.) i skorzystał z możliwości przejścia na wcześniejszą emeryturę. Z Programu Dobrowolnych Odejść może skorzystać osoba, która jest zatrudniona u Pracodawcy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony, jest objęta gwarancjami zatrudnienia na podstawie Umowy Społecznej, nabyła lub nabędzie do dnia rozwiązania umowy o pracę prawo do świadczenia emerytalnego, za wyjątkiem osób, które do dnia rozwiązania umowy o pracę osiągnęły bądź osiągną powszechny wiek emerytalny. W związku z powyższym, w chwili rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron, zgodnie z regulaminem w sprawie określania zasad Programu Dobrowolnych Odejść, Wnioskodawca otrzymał odszkodowanie wyliczone zgodnie z zasadami określonymi w Regulaminie. Odszkodowanie wypłacone zostało w dwóch ratach: I rata w 2014 r., II rata w 2015 r. Od wypłaconego odszkodowania pracodawca odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Pracodawca Wnioskodawcy od kilku lat prowadzi restrukturyzację, mającą na celu ograniczenie zatrudnienia poprzez wprowadzanie Programu Dobrowolnych Odejść. Istotą Programu jest zachęcenie pracowników do dobrowolnego rozwiązania stosunku pracy, najczęściej na mocy porozumienia stron z przyczyn leżących po stronie pracodawcy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że otrzymane przez Wnioskodawcę świadczenie pieniężne będące odszkodowaniem wynikającym z Regulaminu Dobrowolnych Odejść, z którego wprost wynikają wysokość lub zasady ustalania tego świadczenia, a regulamin ten jest regulacją prawną, o której mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, z tytułu wypłaconego odszkodowania na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku - nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.