1061-IPTPB1.4511.48.2016.2.KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 stycznia 2016 r. (data wpływu 19 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa własności sieci wodociągowej za wynagrodzeniem - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 stycznia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych przeniesienia prawa własności sieci wodociągowej za wynagrodzeniem.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 marca 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.48.2016.1.KO, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 29 marca 2016 r. (data doręczenia 2 kwietnia 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek pismem z dnia 5 kwietnia 2016 r. (data wpływu 8 kwietnia 2016 r.), nadanym dnia 7 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Osoby fizyczne (zwane dalej Inwestorami), które wybudowały domy jednorodzinne na terenie Gminy..... (zwanej dalej Gminą), wykonały z początkiem 2008 r. na własny koszt wodociąg PE #8709; 110 o długości 165 m (zwany dalej urządzeniem) w celu przyłączenia nieruchomości do gminnej sieci wodociągowej, będącej obecnie własnością Gminnej Spółki Komunalnej Sp. z o.o. (zwanej dalej GSK) z siedzibą...., wpisanej do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego pod numerem KRS.... Inwestycja ta, z uwagi na brak środków finansowych w budżecie Gminy, nie mogła być w tym czasie sfinansowana przez Gminę. Sfinansowana zatem została ze środków inwestorów prywatnych. Urządzenie wybudowano w ul....., na działce 1298/121, będącej własnością Gminy....

Udział Wnioskodawczyni (małżonkowie.... i....) w nakładach na wybudowanie wodociągu stanowi 1/8 całości poniesionych nakładów.

Zgodnie z zapisami prowadzonego Dziennika Budowy nr...., wydanego dnia 5 kwietnia 2008 r., w dniu 18 kwietnia 2008 r., po wcześniejszym napełnieniu wodociągu wodą z podchlorynem sodu do dezynfekcji (17 kwietnia 2008 r.), przedstawiciel eksploatatora sieci odebrał próbę szczelności urządzenia z wynikiem pozytywnym, nie zgłaszając jakichkolwiek uwag. Następnie dnia 19 kwietnia 2008 r., inspektor nadzoru uznał (odebrał) prawidłowości wykonania płukania wodociągu, po czym dnia 24 kwietnia 2008 r. kierownik budowy, po zakończeniu porządkowania terenu budowy urządzenia, zgłosił zakończenie realizacji zadania, natomiast inspektor nadzoru, wpisem do Dziennika Budowy, uznał, że sieć wodociągową z przyłączami należy przekazać do eksploatacji. W 2008 r. eksploatatorem sieci wodociągowej na obszarze Gminy.... było Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji.... Spółka Akcyjna (zwane dalej RPWiK), która w następstwie zmian własnościowych w następnych latach, przekazała Gminie sieć wodociągową zlokalizowaną na terenie Gminy, a ta - utworzonej na potrzeby obsługi mieszkańców - Spółce GSK.

W dokumentacji dotyczącej przedmiotowego urządzenia brak jest oryginału protokołu końcowego odbioru robót sieci wodociągowej, który jednoznacznie określa datę odbioru urządzenia przez eksploatatora sieci. W dniu 27 czerwca 2012 r. Spółka GSK spisała natomiast dokument "Protokół końcowy odbioru robót sieci wodociągowej - duplikat", w którym oświadcza, że protokół odbioru w dniu 23 lutego 2009 r. został dołączony do umowy nieodpłatnego użyczenia wodociągu i z tym dniem został on odebrany przez inspektora nadzoru. Z tym też dniem, wg wyżej wymienionego dokumentu, urządzenie zostało przejęte do eksploatacji.

Eksploatator sieci wodociągowej, najpierw RPWiK, a następnie GSK, odmówił odpłatnego przejęcia przedmiotowego urządzenia wodociągowego. Po przejęciu sieci wodociągowej na obszarze Gminy....., GSK narzuciła w dniu 17 marca 2010 r. Inwestorom umowę bezpłatnego użytkowania urządzenia. Do dnia 28 sierpnia 2015 r. GSK wykorzystywała je bezpłatnie, uzyskując z tego tytułu korzyści w formie opłat pobieranych za świadczone usługi. Decyzję o przejęciu ww. urządzenia GSK podjęła w sierpniu 20I5 r., narzucając Wnioskodawczyni zredagowaną przez siebie i niepodlegającą negocjacjom, formę umowy sprzedaży, której pojęcie reguluje ustawa - Kodeks cywilny, nie zakładając przy tym możliwości zawarcia z Wnioskodawczynią formy umowy o odpłatnym przekazaniu urządzenia na podstawie art. 31 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.).

Określona przez GSK w umowie sprzedaży cena nabycia urządzenia nieznacznie przewyższa koszty poniesione przez inwestorów, zawarta umowa nie przewiduje klauzuli waloryzacji, przy czym zapłata dla Wnioskodawczyni, podobnie jak w przypadku pozostałych Inwestorów, następuje w 5 równych ratach, wypłacanych przez GSK do czerwca 2016 r. Cena nabycia urządzenia określona została przez GSK na kwotę 20 740 zł, przy poniesionych kosztach w kwocie 20 685 zł. Powstała zatem różnica na korzyść Inwestorów rzędu 55,28 zł.

W uzupełnieniu z dnia 5 kwietnia 2016 r. Wnioskodawczyni wskazała, że: zapłata na rzecz małżonków..... (Wnioskodawczyni) i.... następuje w formie 5 rat do dnia 30 czerwca 2017 r. (a nie jak błędnie wskazano we wniosku do dnia 30 czerwca 2016 r.: I rata zapłacona w sierpniu 2015 r., II rata zapłacona w grudniu 2015 r., III rata płatności nastąpi do dnia 30 czerwca 2016 r., IV rata płatności do 31 grudnia 2016 r., V rata płatności nastąpi do dnia 30 czerwca 2017 r.

Przedmiotem zawartej w sierpniu 2015 r. umowy sprzedaży było odpłatne przekazanie wodociągu znajdującego się w.... w ul..... o długości 165 mb i #8709;110 mm ułożonego na nieruchomości stanowiącej własność gminy..... Wodociąg został wybudowany przez Inwestorów prywatnych na ich koszt (udział małżonków..... i.... stanowi 1/8 całości poniesionych nakładów) oraz zgodnie z prawem budowlanym na podstawie prawomocnej decyzji pozwolenia na budowę nr....

Gminna Spółka Komunalna Sp. z o.o. w sporządzonej przez siebie umowie sprzedaży nie powołała się na żadną podstawę prawną. Wnioskodawczyni nie wie na podstawie jakich przepisów przedmiotowa umowa została zawarta Z informacji uzyskanych od prezesa GSK Wnioskodawczyni powzięła wiedzę, że cyt.: "z uwagi na fakt, że GSK nie posiada dokumentacji skreślającej szczegółowe zasady nabywania urządzeń wodociągowych przyjmuje się, że nabycie od Państwa sieci wodociągowej jest uzależnione od przyjętej w Spółce praktyki (tekst jedn.: umowa kupna-sprzedaży)".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zwrot nakładów poniesionych przez Inwestorów na wybudowanie przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 731) w gruncie będącym własnością Gminy urządzenia wodociągowego, podłączonego do gminnej sieci wodociągowej przed dniem wejścia w życie wymienionej zmiany przepisów, a dokonywany na podstawie umowy sprzedaży, zawartej w dniu 28 sierpnia 2015 r., stanowi źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

2. Jeśli zwrot kosztów, o których mowa w zapytaniu 1, stanowi źródło przychodów, to czy środki, które otrzymuje Wnioskodawczyni, powinna wykazać jako przychody z odpłatnego zbycia innych rzeczy (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), czy może jako przychody z innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

3. Czy w związku z kwestią poruszoną w zapytaniu 2, na GSK ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

4. Jeśli zwrot nakładów poniesionych przez Inwestorów stanowi źródło przychodów, a zwrot ten dokonywany jest w ratach, to czy przychód z tego tytułu winien być uwzględniony w zeznaniu rocznym jednorazowo w roku zawarcia umowy, czy w kolejnych rocznych zeznaniach podatkowych w wysokości równej przekazanym przez GSK ratom.

5. Czy wobec powyższego, powstała w wyżej wymienionej umowie sprzedaży dodatnia różnica pomiędzy przychodami (uzyskanym zwrotem), a udokumentowanymi kosztami (poniesionymi przez Inwestorów nakładami na wybudowanie urządzenia wodociągowego), stanowi dochód Wnioskodawczyni podlegający opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni przeformułowała pytania Nr 1 i 4 nadając im treść:

1. Czy zwrot nakładów poniesionych przez małżonków..... (Wnioskodawczyni) i.... na wybudowanie w gruncie będącym własnością Gminy..... urządzenia wodociągowego, podłączonego do gminnej sieci wodociągowej (zapisy Dziennika Budowy wskazują, że fizyczne podłączenie nastąpiło z dniem 19 kwietnia 2008 r.), a dokonany zwrot na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 28 sierpnia 2015 r., stanowi źródło przychodów w rozumieniu art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.).

2. Jeśli zwrot nakładów, o których mowa powyżej, poniesionych przez małżonków..... (Wnioskodawczynię) i..... stanowi źródło przychodów, a zwrot ten dokonywany jest w 5 ratach (2 raty zapłacone w 2015 r., 2 raty płatne w 2016 r. i 1 rata płatna w 2017 r.), to czy przychód z tego tytułu winien być uwzględniony w zeznaniu rocznym za 2015 r. (rok zawarcia umowy sprzedaży) jednorazowo w wysokości odpowiadającej całej kwocie zwrotu (łącznie 5 rat), czy w kolejnych rocznych zeznaniach podatkowych w wysokości równej przekazanym przez GSK ratom, tj. w rozliczeniu za 2015 r. należy wykazać kwotę równą 2 ratom zapłaconym w 2015 r., w rozliczeniu za 2016 r., wykazać kwotę równą 2 ratom odpowiadającym płatnościom zrealizowanym w 2016 r., a w rozliczeniu za 2017 r., wykazać 1 ratę, która będzie odpowiadać wpłacie otrzymanej w 2017 r.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. 1)

Dla odpowiedzi na to pytanie, kluczowym wydaje się rozstrzygnięcie kwestii momentu fizycznego podłączenia wybudowanych przez Inwestorów urządzeń wodociągowych do sieci wodociągowej zlokalizowanej na terenie Gminy....., co z kolei określa status przedmiotowych urządzeń, a w następstwie tego, determinuje charakter poniesionych na rzecz Inwestorów nakładów oraz kwalifikację podatkową uzyskanych z tytułu zbycia na rzecz GSK środków finansowych. Należy uwzględnić przy tym takt, że inwestycja prowadzona była w nieruchomości nienależącej do Inwestorów, za zgodą jej właściciela.

Zapisy Dziennika Budowy wskazują, że fizyczne podłączenie urządzenia wodociągowego nastąpiło z dniem 19 kwietnia 2008 r., tj. z chwilą przyjęcia przez inspektora nadzoru prawidłowości wykonania płukania wodociągu. To stanowisko odzwierciedla wytyczne uchwały Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2006 r., sygn. akt III CZP 105/05, zgodnie z którymi należy ocenić stopień związania wybudowanego przez Inwestorów wodociągu z instalacją GSK i rozstrzygnąć, czy stanowi on odrębną od instalacji wodociągowej rzecz ruchomą, czy też stanowi jej część składową.

Zgodnie z art. 47 § 2 ustawy - Kodeks cywilny, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Wybudowany wodociąg, z chwilą przyjęcia przez inspektora nadzoru prawidłowości wykonania płukania wodociągu i potwierdzenia tego podpisem w Dzienniku Budowy, stał się integralną i istotną częścią sieci wodociągowej należącej obecnie do GSK. Odłączenie tej części wodociągu od sieci GSK spowodowałoby brak możliwości zaopatrywania w wodę nieruchomości przy całej ulicy, pod którą wodociąg ten został położony. Z tego względu, odłączenie to wiązałoby się zarówno z istotną zmianą całej sieci wodociągowej, jak i z istotną zmianą przedmiotu odłączonego, co przemawia za zakwalifikowaniem wodociągu jako części składowej Gminnej Spółki Komunalnej. Powyższe oznacza, że z dniem fizycznego podłączenia urządzenia wodociągowego zlokalizowanego w ul......, do sieci wodociągowej, tj. 19 kwietnia 2008 r., stało się ono częścią składową sieci wodociągowej na terenie Gminy....., wchodząc tym samym, zgodnie z art. 49 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, w skład przedsiębiorstwa. W świetle art. 47 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, część składowa nie stanowi samodzielnego bytu prawnego, tak więc nie może być przedmiotem odrębnej własności i odrębnego obrotu. Wybudowane urządzenie wodociągowe utraciło zatem, z dniem fizycznego przyłączenia do sieci, charakter samoistnej rzeczy ruchomej. Skoro tak, to zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z regułami prawa międzyczasowego, co do stosowania prawa materialnego, do czynności prawnych i innych zdarzeń, raz w świetle tezy wyroku Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 10 października 2012 r., należy stosować prawo obowiązujące w chwili dokonania czynności lub powstania zdarzeń prowadzących do określonych stosunków cywilnoprawnych.

Wnioskodawczyni jest zdania, że skutek prawny przyłączenia wodociągu do sieci GSK należy oceniać na podstawie przepisów obowiązujących w dacie, kiedy nastąpiło fizyczne przyłączenie, tj. w dacie obowiązywania art. 49 k.c. w poprzednim brzmieniu - przed dniem 3 sierpnia 2008 r. Takie stanowisko wydaje się zasadne również z punktu widzenia utraty przez przedmiotowe urządzenie wodociągowe z dniem 19 kwietnia 2008 r. statusu rzeczy ruchomej, wskutek fizycznego wejścia w skład przedsiębiorstwa. W przeciwnym wypadku, GSK, podobnie jak i inne przedsiębiorstwo wodociągowe, winno ubiegać się o uzyskanie od organów państwa zwrotu za utraconą bez odszkodowania z mocy prawa własność.

Wprowadzona z dniem 3 sierpnia 2008 r. zmiana art. 49 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny nie dotyczy, zdaniem Wnioskodawczyni, urządzenia wodociągowego, które przed dniem wejścia w życie tej zmiany stało się już częścią składową przedsiębiorstwa, a jego właścicielem została w tym konkretnym przypadku Gminna Spółka Komunalna. Inwestorzy w tej sytuacji stali się dysponentami poniesionych nakładów inwestycyjnych, które w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) podlegają zwrotowi wskutek odpłatnego zbycia.

W świetle powyższej interpretacji, zawarta w dniu 28 sierpnia 2015 r. przez GSK i Inwestorów czynność prawna mająca na celu przekazanie wodociągu na rzecz GSK nie była celowa ani nawet prawnie dopuszczalna, bowiem zgodnie z art. 535 k.c., przez umowę sprzedaży sprzedawca (Inwestorzy) zobowiązuje się przenieść na kupującego (GSK) własność rzeczy i wydać mu tę rzecz, a podłączony do gminnej sieci w kwietniu 2008 r. wodociąg z chwilą podłączenia utracił samodzielny byt prawny i nie mógł być przedmiotem odrębnego obrotu zawartej w dniu 28 sierpnia 2015 r. umowy sprzedaży. W zaistniałej sytuacji Inwestorzy, przekazując urządzenie wodociągowe Gminnej Spółce Komunalnej, nie występowali już w roli jego właściciela.

Nie można więc mówić o przekazaniu rzeczy, a jedynie o świadczeniu usługi, gdyż w oparciu o zawartą umowę doszło wyłącznie do odpłatnego przekazania poniesionych nakładów na budowę wodociągu, a nie ekonomicznego władztwa nad rzeczą.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że transakcja przekazania wodociągu winna być przeprowadzona w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków, gdyż na podstawie wskazanego artykułu przedsiębiorstwo wodociągowe zawiera z osobami, które z własnych środków wybudowały urządzenia wodociągowe i kanalizacyjne umowy, na podstawie których osobom tym w zamian za przekazanie przedmiotowych urządzeń przedsiębiorstwu dokonywana jest refundacja kosztów ich budowy. Analiza zawartej umowy sprzedaży, mimo błędnie zastosowanej nomenklatury pojęciowej, w swej treści wskazuje, że określona w tej umowie wartość transakcji ma co do swej istoty charakter refundacji poniesionych kosztów budowy, mimo braku transparentności całego procesu.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawczyni, w tej konkretnej sytuacji, środki uzyskane w zamian za odpłatne zbycie poniesionych nakładów inwestycyjnych na wybudowanie urządzeń wodociągowych przed dniem 3 sierpnia 2008 r., stanowią źródło przychodów, z którego przychody w roku ich uzyskania winny być wykazane w rocznym zeznaniu podatkowym.

Ad. 2)

Fakt, że fizyczne połączenie wybudowanego wodociągu z gminną siecią wodociągową nastąpiło przed dniem 3 sierpnia 2008 r. ma zasadnicze znaczenie dla przyporządkowania przychodu uzyskanego z odpłatnego przekazania nakładów poniesionych na wybudowanie wodociągu (w rozumieniu cytowanego wyżej art. 31 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę). Skoro przedmiotowe urządzenie wodociągowe, z dniem 19 kwietnia 2008 r. stało się składową sieci gminnej, której właścicielem jest obecnie GSK, nie stanowiąc samodzielnego bytu prawnego, nie może ono zatem być przedmiotem odrębnej własności i odrębnego obrotu. Z tego też względu, mimo zastosowania przy sprzedaży formy umowy sprzedaży, dokonana z dniem 28 sierpnia 2015 r. czynność cywilnoprawna w swej istocie nie ma charakteru odpłatnego zbycia, skatalogowanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, i jako niebędąca nieruchomością, prawem majątkowym, ani też inną rzeczą - nie podlega warunkowaniu czasowemu określonemu w tym artykule. Ponadto, przepis ten odnosi się jedynie do przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia.

Ponieważ ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia "odpłatne zbycie", oznacza to zdaniem Wnioskodawczyni, że słowa te należy rozumieć w znaczeniu potocznym lub określonym przez inne gałęzie prawa, a także w znaczeniu, jaki daje tym wyrażeniom słownik języka polskiego. Zatem, "odpłatne zbycie" to przeniesienie własności rzeczy. W opisywanej sytuacji, z dniem 28 sierpnia 2015 r. nie nastąpiło przeniesienie własności rzeczy (nastąpiło ono z dniem 19 kwietnia 2008 r.), stąd też nie można uzyskanych od GSK środków kwalifikować do pozycji określonej w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle argumentów przedstawionych w stanowisku do pytania Nr 1, zdaniem Wnioskodawczyni, przedmiotem czynności cywilnoprawnej dokonanej w dniu 28 sierpnia 2015 r. było świadczenie usługi w postaci odpłatnego przekazania poniesionych nakładów na budowę wodociągu. W związku z tym, przychód uzyskany z tytułu zwrotu poniesionych nakładów na budowę urządzenia jest przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie, jak wynika z treści przepisu art. 9 ust. 2 ww. ustawy, dochodem ze źródła przychodów. Jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w danym roku podatkowym.

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że przychód podatkowy z innych źródeł powstaje w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest przepisu, który pozwalałby na zwolnienie z opodatkowania tak uzyskanego przychodu.

Wnioskodawczyni, biorąc pod uwagę opisany powyżej stan faktyczny oraz argumentację przytoczoną w stanowisku do pytania Nr 1, uznaje, że odpłatne przekazanie GSK nakładów poniesionych na wybudowanie urządzenia wodociągowego skutkuje powstaniem po ich stronie przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, Wnioskodawczyni ma zatem obowiązek wykazania w zeznaniu rocznym po stronie przychodów otrzymanego świadczenia pieniężnego, a po stronie kosztów udokumentowanych kosztów budowy przedmiotowego urządzenia. Świadczenie to, zdaniem Wnioskodawczyni, stanowi przychód z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Przepis art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym określono, co uznaje się za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, nie wymienia wszystkich innych źródeł przychodów, a wskutek użycia pojęcia "w szczególności" ma charakter otwarty. Ten fakt wskazuje, że ustawodawca nie mógł przewidzieć i skatalogować wszystkich możliwych źródeł przychodów, pozostawiając zatem możliwość kwalifikacji tej kategorii, tych źródeł, których nie można przyporządkować do zdarzeń określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1 - 8 wyżej wymienionej ustawy.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawczyni, przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mogą mieć zastosowania, z uwagi na fakt, że przedmiotowe urządzenie fizycznie podłączone zostało do gminnej sieci wodociągowej, przed dniem zmiany przepisów art. 49 ustawy - Kodeks cywilny, tj. przed dniem 3 sierpnia 2008 r., co tożsame było ze zmianą jego statusu (stało się częścią przedsiębiorstwa) oraz jego charakteru (urządzenie przestało być samoistną rzeczą ruchomą). Pozostała po tym fakcie usługa w postaci odpłatnego przekazania poniesionych nakładów na budowę wodociągu nie kwalifikuje się do kategorii rzeczy ujętych w wyżej wymienionym przepisie, stanowiąc odrębną od nich kategorię źródeł przychodów.

Ad. 3)

W świetle powyżej dokonanej na gruncie prawa materialnego i prawa podatkowego, kwalifikacji świadczonej usługi w postaci zwrotu poniesionych przez Inwestorów nakładów na wybudowanie urządzenia wodociągowego, to zgodnie z treścią art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, GSK winno sporządzać i przekazać Wnioskodawczyni informację o wysokości przychodów (PIT-8C). Jest to konsekwencją niematerialnej istoty czynności dokonywanej w tej konkretnej sytuacji, tj. świadczonej usługi w postaci zbycia nakładów, a nie rzeczy, którą, zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego, może być tylko i wyłącznie przedmiot materialny.

Ad. 4)

Uzyskany przychód z tytułu świadczenia usługi w postaci zwrotu nakładów poniesionych na wybudowanie urządzenia wodociągowego, winien być rozliczany w kolejnych rocznych zeznaniach podatkowych, do wysokości rocznych wpływów. Oznacza to, że w kolejnych latach GSK winna wystawiać Wnioskodawczyni informację o wysokości przychodów (PIT-8C). Analogicznie po drugiej stronie, Wnioskodawczyni winna wykazać proporcjonalnie do uzyskanych w danym roku przychodów koszty poniesione na budowę urządzenia wodociągowego.

Ad. 5)

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. W art. 24-25 wyżej wymienionej ustawy określono szczególne zasady ustalania dochodu w odniesieniu do m.in.: podatników prowadzących księgi rachunkowe, dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, dochodów z udziału w zyskach osób prawnych, dochodów wspólnika spółki przejmowanej lub dzielonej, dochodów z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, dochodów z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia zawartą na podstawie przepisów o działalności ubezpieczeniowej, w przypadku ubezpieczeń związanych z funduszami kapitałowymi, dochodów z tytułu inwestowania składki ubezpieczeniowej w związku z umową ubezpieczenia na życie lub dożycie, zawartą na podstawie odrębnych przepisów, dochodów zagranicznej spółki kontrolowanej uzyskanych przez podatnika.

W przedmiotowej sytuacji uzyskane łączne przychody z tytułu świadczenia usługi w postaci zwrotu nakładów poniesionych na budowę urządzenia wodociągowego są wyższe niż koszty ich uzyskania. Źródło tych przychodów nie znajduje umiejscowienia w przypadkach określonych w art. 24-25 oraz art. 30f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że powstała pomiędzy przychodami i kosztami różnica, w świetle art. 9 ust. 1 ustawy stanowi dochód Inwestorów. Zatem, w kontekście art. 9 ust. 1, który mówi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, powstała różnica podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści tego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 przywołanej ustawy, źródłem przychodów są inne źródła.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak wynika z powyższego przepisu katalog przychodów zaliczanych do tzw. przychodów z innych źródeł jest katalogiem otwartym, do którego jednakże należy zaliczyć tylko te przychody, które nie mogą zostać zakwalifikowane do pozostałych kategorii źródeł, szczegółowo wymienionych w treści art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Natomiast, w myśl art. 24 ust. 6 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, jeżeli przychód z odpłatnego zbycia nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, jest różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży a kosztem ich nabycia, zmniejszona o wartość nakładów poczynionych w czasie posiadania rzeczy.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ww. ustawy, uzyskany dochód należy wykazać w zeznaniu, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w pozycji "inne źródła", w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym i w tym terminie wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również zaliczek pobranych przez płatników.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika, że gdy sprzedaż rzeczy nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i jest dokonywana przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie, wówczas stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei, przychód uzyskany ze sprzedaży rzeczy po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ww. ustawy nie generuje przychodu (dochodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż sprzedaż rzeczy ruchomych po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie (zakup) nie stanowi źródła przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia rzeczy, należy więc odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 powołanej wyżej ustawy rzeczami są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Zgodnie z art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zgodnie zaś z art. 535 Kodeksu cywilnego, przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Wskazać w tym miejscu należy, że nabycie i zbycie rzeczy następuje w wyniku zawarcia umowy przenoszącej własność tej rzeczy.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnienia wynika, że osoby fizyczne, które wybudowały domy jednorodzinne, wykonały z początkiem 2008 r. na własny koszt wodociąg o długości 165 m w celu przyłączenia nieruchomości do gminnej sieci wodociągowej, będącej obecnie własnością Gminnej Spółki Komunalnej Sp. z o.o. Inwestycja ta, z uwagi na brak środków finansowych w budżecie Gminy, nie mogła być w tym czasie sfinansowana przez Gminę. Sfinansowana zatem została ze środków inwestorów prywatnych. Udział Wnioskodawczyni w nakładach na wybudowanie wodociągu stanowi 1/8 całości poniesionych nakładów.

Dnia 19 kwietnia 2008 r., inspektor nadzoru uznał (odebrał) prawidłowości wykonania płukania wodociągu, po czym w dniu 24 kwietnia 2008 r. kierownik budowy, po zakończeniu porządkowania terenu budowy urządzenia, zgłosił zakończenie realizacji zadania, natomiast inspektor nadzoru, wpisem do Dziennika Budowy, uznał, że sieć wodociągową z przyłączami należy przekazać do eksploatacji. W 2008 r. eksploatatorem sieci wodociągowej na obszarze Gminy..... było Rejonowe Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji.... Spółka Akcyjna, która w następstwie zmian własnościowych w następnych latach, przekazała Gminie sieć wodociągową zlokalizowaną na terenie Gminy, a ta - utworzonej na potrzeby obsługi mieszkańców - Spółce GSK. W dokumentacji dotyczącej przedmiotowego urządzenia brak jest oryginału protokołu końcowego odbioru robót sieci wodociągowej, który jednoznacznie określa datę odbioru urządzenia przez eksploatatora sieci. W dniu 27 czerwca 2012 r. Spółka GSK spisała natomiast dokument "Protokół końcowy odbioru robót sieci wodociągowej - duplikat", w którym oświadcza, że protokół odbioru w dniu 23 lutego 2009 r. został dołączony do umowy nieodpłatnego użyczenia wodociągu i z tym dniem został on odebrany przez inspektora nadzoru. Z tym też dniem, wg wyżej wymienionego dokumentu, urządzenie zostało przejęte do eksploatacji.

Eksploatator sieci wodociągowej, najpierw RPWiK, a następnie GSK, odmówił odpłatnego przejęcia przedmiotowego urządzenia wodociągowego. Po przejęciu sieci wodociągowej na obszarze Gminy....., GSK narzuciła w dniu 17 marca 2010 r. Inwestorom umowę bezpłatnego użytkowania urządzenia. Do dnia 28 sierpnia 2015 r. GSK wykorzystywała je bezpłatnie, uzyskując z tego tytułu korzyści w formie opłat pobieranych za świadczone usługi. Decyzję o przejęciu ww. urządzenia GSK podjęła w sierpniu 20I5 r., narzucając Wnioskodawczyni zredagowaną przez siebie i niepodlegającą negocjacjom, formę umowy sprzedaży, której pojęcie reguluje ustawa - Kodeks cywilny, nie zakładając przy tym możliwości zawarcia z Wnioskodawczynią formy umowy o odpłatnym przekazaniu urządzenia na podstawie art. 31 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.).

Zapłata na rzecz Wnioskodawczyni następuje w formie 5 rat do dnia 30 czerwca 2017 r.: I rata zapłacona w sierpniu 2015 r., II rata zapłacona w grudniu 2015 r., III rata płatności nastąpi do dnia 30 czerwca 2016 r., IV rata płatności do 31 grudnia 2016 r., V rata płatności nastąpi do dnia 30 czerwca 2017 r. Przedmiotem zawartej w sierpniu 2015 r. umowy sprzedaży było odpłatne przekazanie wodociągu ułożonego na nieruchomości stanowiącej własność gminy.... Gminna Spółka Komunalna Sp. z o.o. w sporządzonej przez siebie umowie sprzedaży nie powołała się na żadną podstawę prawną.

Wnioskodawczyni powołując się na uchwałę składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 8 marca 2006 r., sygn. akt III CZP 105/05, stoi na stanowisku, że skutek prawny przyłączenia wodociągu do sieci GSK należy oceniać na podstawie przepisów obowiązujących w dacie, kiedy nastąpiło fizyczne przyłączenie, tj. w dacie obowiązywania art. 49 ustawy - Kodeks cywilny poprzednim brzmieniu - przed dniem 3 sierpnia 2008 r. Wprowadzona z dniem 3 sierpnia 2008 r. zmiana art. 49 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny nie dotyczy, zdaniem Wnioskodawczyni, urządzenia wodociągowego, które przed dniem wejścia w życie tej zmiany stało się już częścią składową przedsiębiorstwa, a jego właścicielem została w tym konkretnym przypadku Gminna Spółka Komunalna. Inwestorzy w tej sytuacji stali się dysponentami poniesionych nakładów inwestycyjnych, które w oparciu o art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) podlegają zwrotowi wskutek odpłatnego zbycia.

Odwołując się do stanowiska Wnioskodawczyni wskazać należy, że powołana przez Wnioskodawczynię uchwała zapadła na gruncie art. 49 ustawy - Kodeks cywilny w pierwotnym brzmieniu, który stanowił, ze urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Ustawą z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 731), która weszła w życie z dniem 3 sierpnia 2008 r., art. 49 Kodeksu cywilnego został znowelizowany. Zgodnie z jego nowym brzmieniem, urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Osoba, która poniosła koszty budowy urządzeń, o których mowa w § 1, i jest ich właścicielem, może żądać, aby przedsiębiorca, który przyłączył urządzenia do swojej sieci, nabył ich własność za odpowiednim wynagrodzeniem, chyba że w umowie strony postanowiły inaczej. Z żądaniem przeniesienia własności tych urządzeń może wystąpić także przedsiębiorca (art. 49 § 2 ustawy - Kodeks cywilny).

W uchwale z dnia 13 lipca 2011 r., sygn. akt III CZP 26/2011, Sąd Najwyższy dokonał wykładni art. 49 ustawy - Kodeks cywilny.

Zgodnie z tezą tej uchwały:

1. Podstawę roszczenia o zobowiązanie do odpłatnego przeniesienia własności urządzeń wodociągowych lub kanalizacyjnych stanowi - od chwili wejścia w życie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 116, poz. 731) - art. 49 § 2 ustawy - Kodeks cywilny.

2. Jeżeli koszty budowy urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, poniosło kilka osób, każdej z nich przysługuje - na podstawie art. 49 § 2 ustawy - Kodeks cywilny - wobec przedsiębiorcy, który przyłączył urządzenia do swojej sieci roszczenie o przeniesienie za wynagrodzeniem udziału w prawie własności tych urządzeń.

Podkreślić należy, że pomimo że nowelizacja art. 49 ustawy - Kodeks cywilny weszła w życie z dniem 3 sierpnia 2008 r. to ma pełne zastosowanie do urządzeń nabytych mocą umowy czyli wodociągu wybudowanego w 2008 r. Potwierdził to wyraźnie Sąd Najwyższy we wspomnianej uchwale, gdzie stwierdził, że: "Art. 49 ustawy - Kodeks cywilny dotyczy również sytuacji, w których odnośne urządzenia zostały wybudowane i podłączone do sieci przed dniem 3 sierpnia 2008 r. Retroaktywność art. 49 ustawy - Kodeks cywilny nie narusza reguły wyrażonej w art. 3 ustawy - Kodeks cywilny, gdyż wynika z celu regulacji, jakim było uporządkowanie stanu prawnego związanego z podłączaniem wymienionych w tym przepisie urządzeń do sieci przedsiębiorstwa (tak też Sąd Najwyższy w wymienionych wyrokach dnia 22 stycznia 2010 r. zob. także akceptujące retroaktywny charakter art. 31 u.z.z.w. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 2 marca 2006 r., sygn. akt I CSK 83/2005 (LexPolonica nr 2050337); z dnia 23 lipca 2003 r., sygn. akt II CKN 346/2001 (LexPolonica nr 1612010); z dnia 26 lutego 2003 r., sygn. akt II CK 40/2002 Biuletyn Sądu Najwyższego 2003/8 str. 7)."

Konsekwencją przyjęcia powyższego stanowiska jest wniosek, że zapłata ceny nabycia urządzeń na rzecz współwłaścicieli nie będzie przychodem z innego źródła.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z umową odpłatnego przekazania odcinka sieci wodociągowej, oznacza to, że przedmiotem tej umowy jest odcinek sieci wodociągowej, który - w świetle cyt. art. 49 Kodeksu cywilnego - po fizycznym połączeniu z siecią przestaje być częścią składową nieruchomości i uzyskuje status samoistnej rzeczy ruchomej (wcześniej - przed przyłączeniem do sieci był składnikiem nieruchomości Wnioskodawczyni). Tym samym, moment przyłączenia ww. odcinka do sieci należy traktować jako moment nabycia przez Wnioskodawczynię. Chodzi tu o wejście w skład przedsiębiorstwa rozumianego przedmiotowo, a więc o wejście w skład zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych.

Zauważyć przy tym należy, że wejście w skład przedsiębiorstwa jest jedynie kwestią faktu, co oczywiście nie oznacza, że przyłączone urządzenie (odcinek sieci wodociągowej) staje się własnością przedsiębiorcy (własnością staje się dopiero w momencie zawarcia stosownej umowy przekazania). W tej sytuacji należy przyjąć, że ww. urządzenie jest odrębną rzeczą ruchomą, która może być przedmiotem odrębnej umowy cywilnoprawnej, co miało miejsce w przedstawionym stanie faktycznym.

Przy czym, podkreślić należy, że odpłatne zbycie tzw. "innych rzeczy" (rzeczy ruchomych) po terminie określonym w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. po upływie 6 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło ich nabycie nie stanowi źródła przychodu i tym samym nie rodzi obowiązku podatkowego.

W przedmiotowej sprawie nabycie przez Wnioskodawczynię odcinka sieci wodociągowej miało miejsce w dniu 19 kwietnia 2008 r., a odpłatne przekazanie (zbycie) tego odcinka na rzecz GSK nastąpiło w dniu 28 sierpnia 2015 r. To oznacza, że przedmiotowe odpłatne przekazanie (zbycie) zostało dokonane po upływie okresu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a zatem nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu tej ustawy i tym samym uzyskany przez Wnioskodawczynię z tego tytułu przychód nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, że na Wnioskodawczyni nie ciąży obowiązek wykazania w rocznym zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, przychodu i kosztu związanego z przekazaniem sieci wodociągowej na rzecz Gminnej Spółki Komunalnej, a otrzymujący tę sieć podmiot nie jest zobowiązany do sporządzenia informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych (PIT-8C).

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni, że środki uzyskane z tytułu odpłatnego przekazania wodociągu stanowią przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto, tutejszy Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, został złożony przez Wnioskodawczynię, to tylko w odniesieniu do Wnioskodawczyni niniejsza interpretacja ma zastosowanie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.