1061-IPTPB1.4511.196.2016.1.MAP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną ze stałym miejscem zamieszkania na terenie Polski. Jest On zatrudniony na podstawie umowy o pracę przez osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca zamierza założyć własną działalność gospodarczą. W ramach powyższej działalności zamierza ulokować na terenie Polski i Niemiec w centrach handlowych (galeriach) symulatory do gier w postaci repliki bolidów F1. Nie będą to automaty hazardowe, nie przewiduje się żadnych wygranych. Z symulatorów będą korzystać wyłącznie osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Symulatory wyposażone będą we wrzutnik monet, do którego klienci (osoby fizyczne), chcący skorzystać z symulatora tj. zagrać w grę, będą wrzucać monety - w walucie PLN - na terenie Polski, w walucie euro - na terenie Niemiec. Po wrzuceniu monety symulator będzie łączył się online z serwerem i gra będzie się uruchamiać oraz zatrzymywać automatycznie. Przyjmowane od klientów środki pieniężne przechowywane będą przez automat w specjalnej kasecie znajdującej się wewnątrz urządzenia. Kasetę można otworzyć po otwarciu automatu wrzutowego. Wnioskodawca będzie dokonywał okresowo otwarcia urządzenia i wyciągał wrzucone monety. Symulatory będą obsługiwane wyłącznie przez klientów - symulator przyjmuje należności wyłącznie w bilonie w systemie bezobsługowym. Nie będzie wydawał reszty, natomiast wartość wrzuconych monet będzie się przekładała na czas, w którym klient będzie mógł skorzystać z symulatora. Symulator będzie wyposażony w licznik, który pozwala wyliczyć w każdym dniu ilość oraz wartość wrzuconych monet. Oprócz tego, każdy symulator wyposażony będzie w system komputerowy połączony z siecią internetową, w którym można, po zalogowaniu, monitorować na bieżąco wartość wrzucanych monet. Do systemu będzie miał dostęp Wnioskodawca oraz przedstawiciel galerii, w której umieszczony jest dany symulator. Wnioskodawca będzie wynajmował od galerii powierzchnie, na której usytuowany będzie symulator. Gotówka wrzucona do automatu to kwota brutto. Na jej podstawie wyliczana będzie kwota netto oraz podatek VAT. Wnioskodawca zamierza w związku z prowadzoną działalnością samodzielnie, bez zatrudniania żadnych pracowników obsługiwać automaty wrzutowe na terenie Polski i Niemiec. Przy czym, sama obsługa z fizycznym przebywaniem Wnioskodawcy na terenie Niemiec będzie trwała kilka dni w miesiącu i będzie polegała na ewentualnej naprawie automatów wrzutowych oraz na pobraniu utargu. Wnioskodawca nie będzie posiadał w Niemczech stałego miejsca prowadzenia działalności, żadnego biura, magazynu. Jedyną siedzibą prowadzonej działalności będzie siedziba na terytorium Polski. To właśnie tu znajduje się centrum interesów życiowych - żona, nieruchomość zainteresowanego i tu płaci podatki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo przyjmuje, że przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności z tytułu posiadanych automatów wrzutowych, podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym i są traktowane jako zyski przedsiębiorstw.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane w ramach prowadzonej działalności z tytułu posiadanych automatów wrzutowych podlegają opodatkowaniu polskim podatkiem dochodowym i są traktowane jako zyski przedsiębiorstw.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Wskazane wyżej przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o zagranicznym zakładzie - oznacza to:

- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Konwencja między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu została podpisana w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

W myśl art. 7 ust. 1 tej Konwencji, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi.

Wskazać należy, że wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę stanowi Modelowa Konwencja, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień.

Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 Konwencji, należy interpretować zgodnie z Komentarzem Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1) przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Zgodnie z Komentarzem do Konwencji Modelowej OECD (pkt 4 Komentarza do art. 3 ust. 1) fakt, czy działalność jest prowadzona w ramach przedsiębiorstwa powinien być interpretowany na podstawie ustawodawstwa wewnętrznego poszczególnych Państw. Termin "przedsiębiorstwo" należy przy tym rozumieć nie w znaczeniu podmiotowym, ale jako prowadzenie działalności handlowej lub przemysłowej przez rezydenta państwa będącego stroną umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku, dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

W rozumieniu art. 5 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Republiką Federalną Niemiec określenie "zakład" oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 Konwencji, określenie "zakład" obejmuje w szczególności:

Natomiast, z przepisu art. 5 ust. 3 ww. Konwencji wynika, że plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy.

Przepis art. 5 ust. 4 stanowi natomiast, że bez względu na poprzednie postanowienia tego artykułu, określenie "zakład" nie obejmuje:

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza w ramach prowadzonej działalności gospodarczej lokować na terenie Niemiec w centrach handlowych (galeriach) symulatory do gier w postaci repliki bolidów F1. Wnioskodawca nie będzie posiadał w Niemczech stałego miejsca prowadzenia działalności, żadnego biura, magazynu. Nie będzie tam również zatrudniał pracowników. Jedyną siedzibą prowadzonej działalności będzie siedziba na terytorium Polski. To właśnie w Polsce znajduje się centrum interesów życiowych Wnioskodawcy - żona, mieszkanie i tu płaci podatki

Z powyższych przepisów wynika, że dochód osoby mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Niemiec, może być opodatkowany w Niemczech pod warunkiem, że działalność prowadzona jest poprzez położony na terytorium tego państwa zakład. W takim przypadku dochód, który może być przypisany temu zakładowi może być opodatkowany w Niemczech. Natomiast, jeżeli działalność na terytorium Niemiec nie jest prowadzona za pomocą położonego w tym państwie zakładu - jak ma to miejsce w przedmiotowej sprawie - dochód podatnika podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie, w którym znajduje się miejsce zamieszkania, czyli w Polsce.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w Polsce oraz wykonuje usługi w Niemczech, jednakże nie przez położony tam zakład w rozumieniu art. 5 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Republiką Federalną Niemiec oraz posiada w Polsce centrum interesów życiowych, to w Polsce Wnioskodawca posiada nieograniczony obowiązek podatkowy określony w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, przychód osiągany z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji, tj. w Polsce na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ma centrum interesów osobistych (takich jak dom, rodzina) i gospodarczych (umowa o pracę, przyszła siedziba firmy), w związku z tym przychody uzyskiwane przez Niego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z tytułu usług wykonywanych na terenie Niemiec powinny być opodatkowane wyłącznie w Polsce, zgodnie z wybraną dla celów podatkowych formą opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.