1061-IPTPB1.4511.143.2016.1.KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2016 r. (data wpływu 12 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Pismem z dnia 17 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) Wnioskodawca poinformował, że wniosek z dnia 8 lutego 2016 r. należy traktować jako nowy wniosek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, Gmina zapewnia dojazd do szkół wszystkim dzieciom spełniającym wyznaczone kryteria. Ponieważ Gmina nie posiada autobusu szkolnego, dojazd zapewniony jest środkami komunikacji publicznej. Po przeprowadzonym postępowaniu w celu uzyskania najniższej ceny Gmina zawarła umowę z PKS, który podjął się obowiązku regularnego dowożenia dzieci do szkół. Na podstawie wykazu dzieci sporządzonym przez szkołę Gmina wykupuje bilety miesięczne. Ponieważ Gmina posiada zabudowę rozproszoną, kolonijną niektórzy rodzice szczególnie młodszych dzieci zwrócili się do Wójta o umożliwienie dowożenia dzieci własnym transportem, gdyż często dowiezienie dzieci na miejsce zbiórki jest dłuższą trasą niż późniejsza jazda autobusem lub też ktoś z rodziców pracuje w... i razem dowozi dzieci. Na podstawie wniosku rodzica, potwierdzonego przez dyrektora szkoły na koniec roku szkolnego i kalendarzowego Gmina zwraca koszty dowożenia dzieci w cenie biletów miesięcznych z tej miejscowości do szkoły w....

Gmina również zgodnie z art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty, zapewnia dowóz uczniom niepełnosprawnym do szkół specjalnych. W tym celu zawierana jest umowa z rodzicem dziecka na każdy rok szkolny. Na koniec miesiąca na podstawie zaświadczenia ze szkoły i przedstawionego rachunku rodzica Gmina wypłaca zwrot kosztów przejazdu ucznia.

Przedstawiony stan faktyczny dotyczy 2015 r. Na koniec roku Gmina sporządza dla każdego z rodziców, którzy samodzielnie dowozili dzieci PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina powinna wystawiać PIT-8C rodzicom dzieci dowożonych samodzielnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, postępowanie Gminy w tym zakresie jest prawidłowe, ponieważ wypłacone kwoty są przychodem podatnika, w tym wypadku rodzica dziecka, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl natomiast art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nieodpłatnego świadczenia, jednak w orzecznictwie i doktrynie jednolicie przyjmuje się, że pojęcie to jest związane ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana zapłata w jakiejkolwiek postaci.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

W świetle zacytowanego przepisu, za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które nie mają charakteru zwrotnego, są określonym przyrostem majątkowym. A więc jego otrzymanie musi mieć charakter definitywny.

W art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca wymienił źródła przychodów, w pkt 9 wskazując inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Stosownie zaś do art. 42a tej ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2015 r. poz. 2156, z późn. zm.), sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnienie obowiązku szkolnego, z uwzględnieniem ust. 2 tego artykułu, zgodnie z którym droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać 3 km w przypadku uczniów klas I-IV szkół podstawowych, odpowiednio 4 km w przypadku uczniów klas V i VI szkół podstawowych oraz uczniów gimnazjów.

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza ww. odległości, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu dziecka lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej, jeżeli dowożenie zapewniają rodzice, a do ukończenia przez dziecka 7 lat - także zwrot kosztów przejazdu opiekuna dziecka środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 3 ustawy o systemie oświaty).

Wynikającym z postanowień art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty, obowiązkiem gminy jest:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, zapewnia dojazd do szkół wszystkim dzieciom spełniającym wyznaczone kryteria. Ponieważ Gmina nie posiada autobusu szkolnego, dojazd zapewniony jest środkami komunikacji publicznej. Po przeprowadzonym postępowaniu w celu uzyskania najniższej ceny Gmina zawarła umowę z PKS, który podjął się obowiązku regularnego dowożenia dzieci do szkół. Na podstawie wykazu dzieci sporządzonym przez szkołę Gmina wykupuje bilety miesięczne. Ponieważ Gmina posiada zabudowę rozproszoną, kolonijną niektórzy rodzice szczególnie młodszych dzieci zwrócili się do Wójta o umożliwienie dowożenia dzieci własnym transportem, gdyż często dowiezienie dzieci na miejsce zbiórki jest dłuższą trasą niż późniejsza jazda autobusem lub też ktoś z rodziców pracuje w... i razem dowozi dzieci. Na podstawie wniosku rodzica, potwierdzonego przez dyrektora szkoły na koniec roku szkolnego i kalendarzowego Gmina zwraca koszty dowożenia dzieci w cenie biletów miesięcznych z tej miejscowości do szkoły w.... Gmina również zgodnie z art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty, zapewnia dowóz uczniom niepełnosprawnym do szkół specjalnych. W tym celu zawierana jest umowa z rodzicem dziecka na każdy rok szkolny. Na koniec miesiąca na podstawie zaświadczenia ze szkoły i przedstawionego rachunku rodzica Gmina wypłaca zwrot kosztów przejazdu ucznia.

Przedstawiony stan faktyczny dotyczy 2015 r. Na koniec roku Gmina sporządza dla każdego z rodziców, którzy samodzielnie dowozili dzieci PIT-8C.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kontekście realizowanego przez Wnioskodawcę obowiązku nałożonego przepisami ustawy o systemie oświaty, uznać należy, że zarówno w sytuacji zapewnienia przez gminę bezpłatnego transportu, jak i zwrotu kosztów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy o systemie oświaty, nie powstaje przychód w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, do otrzymanych zwrotów nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczące zarówno źródeł przychodów, jak i zwolnień przedmiotowych. Zatem, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia informacji o wypłaconym stypendium, o przychodach z innych źródeł oraz o niektórych dochodach z kapitałów pieniężnych PIT-8C, o którym mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego....., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.