1061-IPTPB1.4511.117.2016.1.SK - Sposób ustalenia przychodu z najmu.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 11 kwietnia 2016 r. Izba Skarbowa w Łodzi 1061-IPTPB1.4511.117.2016.1.SK Sposób ustalenia przychodu z najmu.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2016 r. (data wpływu 10 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu ustalenia przychodu z najmu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu ustalenia przychodu z najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca posiada własny lokal mieszkalny, który wynajmuje. Uzyskiwane przychody z tytułu najmu opodatkowuje w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Na podstawie przygotowanej umowy, najemca pokrywa miesięczny czynsz w określonej wysokości, a oprócz tego, uiszcza opłatę należną spółdzielni mieszkaniowej (koszty użytkowania wynajmowanego lokalu, np. koszty zarządu nieruchomością, opłat za wodę, ścieki, wywóz odpadów itp.) na konto Wnioskodawcy, który w imieniu najemcy przekazuje na konto spółdzielni mieszkaniowej.

Bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy, najemca zatem wpłaca czynsz za najem, a także opłaty stałe i eksploatacyjne, związane z użytkowaniem lokalu. W ten sposób Wnioskodawca chce uniknąć wystąpienia zaległości wobec spółdzielni mieszkaniowej.

Jednocześnie, dokumenty kosztowe (faktury, kalkulacje opłat na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, itp.) dotyczące tych opłat są i nadal będą wystawiane na nazwisko Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opłaty związane z użytkowaniem przedmiotu najmu, należne spółdzielni mieszkaniowej, ponoszone przez najemcę i wpłacane bezpośrednio na konto Wnioskodawcy, stanowią składniki przychodu z tego najmu, jeśli z umowy wynika, że najemca jest obowiązany do ich ponoszenia, a Wnioskodawca w jego imieniu przekazuje te opłaty na konto spółdzielni mieszkaniowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychodem podlegającym opodatkowaniu jest wyłącznie kwota czynszu, rozumiana jako wynagrodzenie za oddanie lokalu do użytkowania najemcy.

Z kolei, wszystkie dodatkowe opłaty (stałe i eksploatacyjne) ponoszone przez najemcę, związane z użytkowaniem lokalu mieszkalnego, nie są składnikami przychodu osiąganego z tego najmu, skoro z umowy wynika, że to najemca jest zobowiązany do ich pokrywania, a Wnioskodawca w jego imieniu przekazuje je na konto spółdzielni mieszkaniowej. Opłaty te nie mieszczą się bowiem w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy, który jedynie pośredniczy w ich przekazywaniu finalnemu odbiorcy, a zatem nie stanowią one przychodu ze źródła, jakim jest najem. Tym samym, nie podlegają opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że identyczny tok rozumowania został zaprezentowany m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych:

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 sierpnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-310/12-4/AG oraz z dnia 28 marca 2012 r., Nr IPTPB1/415-16/12-2/DS,

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 sierpnia 2012 r., Nr IBPBII/2/415-708/12/ŁCz,

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 marca 2012 r., Nr IPPB1/415-146/12-3/MS,

* w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 3 listopada 2011 r., Nr ITPB1/415-916/11/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem, takie jak: opłaty za wodę, wywóz śmieci, centralne ogrzewanie), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada własny lokal mieszkalny, który wynajmuje. Na podstawie przygotowanej umowy, najemca pokrywa miesięczny czynsz w określonej wysokości, a oprócz tego, uiszcza opłatę należną spółdzielni mieszkaniowej (koszty użytkowania wynajmowanego lokalu, np. koszty zarządu nieruchomością, opłat za wodę, ścieki, wywóz odpadów itp.) na konto Wnioskodawcy, który w imieniu najemcy przekazuje na konto spółdzielni mieszkaniowej. Bezpośrednio na konto bankowe Wnioskodawcy, najemca zatem wpłaca czynsz za najem, a także opłaty stałe i eksploatacyjne, związane z użytkowaniem lokalu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, że jedynie określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy jako wynajmującego, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast wymienione przez Wnioskodawcę opłaty dodatkowe związane z użytkowaniem lokalu, do których zobowiązany jest zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowią dla Niego przysporzenia majątkowego.

W zakresie uiszczania powyższych opłat Wnioskodawca pełni jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami. W związku z tym, ww. opłaty nie stanowią dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego, a tym samym nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych. Opodatkowaniu podlega jedynie ustalona w umowie najmu kwota czynszu, jako wynagrodzenia otrzymanego przez Wnioskodawcę za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego......, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl