0461-ITPP1.4512.877.2016.1.EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U.

z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2016 r., (data wpływu 14 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali na cele mieszkalne - jest prawidłowe.

W dniu 14 listopada 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali na cele mieszkalne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest właścicielem (współwłaścicielem) nieruchomości obejmujących m.in. lokale mieszkalne. Lokale te są wynajmowane przez podatnika na cele mieszkaniowe takim podmiotom jak spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, czy osoba fizyczna prowadząca pozarolniczą działalność gospodarczą. Umowy najmu w swojej treści zawierają między innymi postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dotyczą one lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę i jego podnajemców tylko w celach mieszkaniowych. Najemcy, działając zgodnie z umową, podnajmują wzmiankowane lokale na cele mieszkaniowe lokatorom - osobom fizycznym zamieszkującym w tych lokalach mieszkalnych. Najemcy świadczą usługi długoterminowego wynajmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Nie świadczą zaś usług w zakresie krótkotrwałego zakwaterowania czy innych usług podobnych do usług hotelowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy świadczona przez podatnika usługa wynajmu jest zwolniona z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa ta jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwalnia się z podatku od towarów i usług "usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe". Bezsprzecznie wzmiankowane lokale stanowią lokale mieszkalne (mieszkania). Bezsprzecznie wynajem realizowany jest na własny rachunek (podatnik jest w każdym przypadku właścicielem/współwłaścicielem lokalu mieszkalnego), również wynajem następuje zgodnie z zawartymi umowami wyłącznie na cel mieszkaniowy i cel ten jest faktycznie realizowany przez lokatora, który na podstawie umowy podnajmu mieszka w lokalu mieszkalnym. Nie można stwierdzić, że usługa nie jest realizowana na cele mieszkalne, tylko z tego powodu, że najemcą jest inny podatnik, który bezpośrednio, samodzielnie, osobiście nie realizuje celu mieszkaniowego, lecz jedynie podnajmuje lokal na cele mieszkalne. W ocenie Wnioskodawcy, cytowany przepis nie zawiera tego rodzaju dodatkowych warunków. Jeżeli najemca realizuje cel mieszkaniowy podnajmując lokal na cele mieszkalne, to i wynajmujący - właściciel ten cel mieszkaniowy realizuje. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPP4/443-537/14-5/ALN z 10 września 2014 r. czy w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów sygn. PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110 z 3 lipca 2014 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w......., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.