0461-ITPP1.4512.666.2016.1.MN - VAT w zakresie ustalenia, że zasada "centralizacji" rozliczeń nie będzie obejmować działalności Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2016 r. (data wpływu 16 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, że zasada "centralizacji" rozliczeń nie będzie obejmować działalności Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego - jest prawidłowe.

W dniu 16 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej odnośnie podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy zasada "centralizacji" rozliczeń będzie obejmować działalności Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, tj. Miasto S. (dalej: "Miasto") jest podatnikiem podatku VAT. Jako jednostka samorządu terytorialnego (gmina) posiada osobowość prawną na podstawie art. 165 Konstytucji RP i art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1515 z późn. zm.). Jest ono zarazem miastem na prawach powiatu, stosownie do art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1445 z późn. zm.), co oznacza, że - oprócz zadań własnych gminy określonych w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz w przepisach szczególnych - dodatkowo realizuje jeszcze szereg zadań nałożonych przez art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/15 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów oraz uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 października 2015 r. sygn. akt I FPS 4/15, ustalono, że gmina, a nie jej jednostki budżetowe, czy zakłady budżetowe, jest podatnikiem VAT, tzn. jednostka budżetowa i zakład budżetowy nie mogą być odrębnym od gminy podatnikiem VAT. Konsekwencją wyroku TSUE jest obowiązkowe scentralizowanie rozliczeń w zakresie podatku VAT w jednostkach samorządu terytorialnego.

W Mieście nie funkcjonuje żaden zakład budżetowy. Natomiast wśród jednostek budżetowych działających w Mieście znajdują się także Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego.

Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej (dalej: KM PSP) jest jednostką organizacyjną Państwowej Straży Pożarnej i wchodzi w skład powiatowej administracji zespolonej.

W zakresie podstawy prawnej działalności KM PSP wskazać należy, iż jest to jednostka organizacyjna Państwowej Straży Pożarnej zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 603 z późn. zm.) i na podstawie art. 13a ust. 1 wyżej cytowanej ustawy stanowi aparat pomocniczy Komendanta Miejskiego PSP. KM PSP jest jednostką budżetową działającą w oparciu o zatwierdzony przez Komendanta Wojewódzkiego regulamin organizacyjny ustalony przez Komendanta Miejskiego zgodnie z art. 13a ust. 4 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 603 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 26 lipca 2006 r. w sprawie ramowej organizacji komendy wojewódzkiej i powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 143, poz. 1037).

Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej została utworzona działa na podstawie:

* ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1445 z późn. zm.),

* ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2016 r. poz. 603 z późn. zm.),

* ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. z 2016 r. poz. 191 z późn. zm.).

Z kolei, Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego (dalej także: Inspektorat) wchodzi w skład zespolonej administracji powiatowej. Inspektorat stanowi aparat pomocniczy Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego i realizuje zadania nadzoru budowlanego na obszarze miasta na prawach powiatu. Inspektorat jest jednostką budżetową działającą w ramach zespolonej administracji powiatowej. Inspektorat został utworzony na mocy art. 40 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawę reformującą administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.). Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego przy pomocy Inspektoratu, jako aparatu pomocniczego, wykonuje zadania z zakresu nadzoru budowlanego działając w szczególności na podstawie ustawy z dniu 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.).

Dla statusu prawnego Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego znaczenie mają także ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1445 z późn. zm.) oraz ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 33a ust. 3 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1445 z późn. zm.), ww. jednostki są powiatowymi jednostkami budżetowymi w rozumieniu art. 9 przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego będą podlegały obowiązkowej centralizacji rozliczenia w zakresie podatku VAT w Mieście S.?

Zdaniem Wnioskodawcy, Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego nie będą podlegały centralizacji rozliczenia w zakresie podatku VAT w Mieście S.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), dalej: ustawa o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Z kolei, działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 powołanej ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy ponadto zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa "samodzielnie" należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por.m.in. wyrok TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por.m.in. wyrok TSUE w sprawie C-202/90).

Jeśli chodzi o podstawy funkcjonowania podmiotów, jakimi są jednostki budżetowe, wskazać należy, iż - zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.) - jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do brzmienia ust. 3 powyższego artykułu, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej". Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd. W odniesieniu do powyższego, wskazać należy na kluczowe w tym zakresie rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14. W powołanym wyroku Trybunał orzekł m.in., że: "Poprzez swoje pytanie sąd odsyłający w istocie dąży do ustalenia, czy art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, mogą być uznane za podatników VAT, w sytuacji gdy nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie". W rozstrzygnięciu TSUE stwierdził, że: "Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie".

Powyższy wyrok co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do powiatowych jednostek budżetowych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przywołany wyrok TSUE, należy stwierdzić, że dla celów rozliczeń VAT gmina (powiat) i utworzone przez nią (niego) jednostki budżetowe powinny być traktowane jako jeden łączny podatnik VAT czynny.

W opinii Wnioskodawcy reguła ta nie będzie miała jednak zastosowania do jednostek takich, jak Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego oraz Komenda Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej mimo, iż są one powiatowymi jednostkami budżetowymi. Zdaniem Wnioskodawcy, Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego nie będą podlegały centralizacji w ramach rozliczenia podatku VAT, a za brakiem uwzględnienia tych jednostek budżetowych w ramach scentralizowanego rozliczenia VAT Miasta S. świadczą wskazane poniżej cechy tych jednostek, a w szczególności podstawy prawne (sposób) ich utworzenia i funkcjonowania.

Jak już wskazano w stanie faktycznym, Wnioskodawca posiada status miasta na prawach powiatu. Zgodnie z art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, "miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie".

Oznacza to, że - oprócz zadań własnych gminy określonych w art. 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz w przepisach szczególnych - dodatkowo realizuje jeszcze szereg zadań nałożonych przez art. 4 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym. Stosownie do art. 92 ust. 1 ww. ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje:

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym, do zadań publicznych powiatu należy również zapewnienie wykonywania określonych w ustawach zadań i kompetencji kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży.

W myśl natomiast art. 33a ust. 1 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, kierownicy powiatowych służb, inspekcji i straży wykonują określone w ustawach zadania i kompetencje przy pomocy jednostek organizacyjnych - komend i inspektoratów.

Zgodnie z art. 33a ust. 2 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, jednostki organizacyjne stanowiące aparat pomocniczy kierowników powiatowych służb, inspekcji i straży może tworzyć, przekształcać i likwidować wojewoda, na wniosek starosty, zaopiniowany przez właściwego kierownika zespolonej służby, inspekcji lub straży wojewódzkiej, chyba że przepisy odrębne stanowią inaczej.

Zgodnie z brzmieniem art. 33a ust. 3 ustawy o samorządzie powiatowym, jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 2, z wyjątkiem jednostek organizacyjnych Policji, są powiatowymi jednostkami budżetowymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885 z późn. zm.).

Natomiast, w myśl ust. 4 powołanego artykułu ustawy o samorządzie powiatowym, szczególne warunki lub zasady powoływania, odwoływania oraz tryb zatrudniania i zwalniania kierowników i pracowników powiatowych służb, inspekcji i straży określają odrębne ustawy.

Z przepisu art. 34 ust. 1 ww. ustawy wynika, że starosta organizuje pracę zarządu powiatu i starostwa powiatowego, kieruje bieżącymi sprawami powiatu oraz reprezentuje powiat na zewnątrz. Zgodnie natomiast z art. 35 ust. 2 ustawy o samorządzie powiatowym Starosta jest kierownikiem starostwa powiatowego oraz zwierzchnikiem służbowym pracowników starostwa i kierowników jednostek organizacyjnych powiatu oraz zwierzchnikiem powiatowych służb, inspekcji i straży.

Jak stanowi art. 35 ust. 3 ww. ustawy o samorządzie powiatowym, starosta sprawując zwierzchnictwo w stosunku do powiatowych służb, inspekcji i straży:

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów ustawy o samorządzie powiatowym, samorządowa osoba prawna - jaką jest powiat - jest jednostką podziału terytorialnego, posiadającą osobowość prawną, a zatem i zdolność do działania we własnym imieniu i na własny rachunek. Nie ma jednak własnych struktur organizacyjnych, a nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu (starostwa powiatowego). Urząd ten realizując zadania spoczywające na powiecie (samorządowej osobie prawnej), a skutkujące obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna działająca w imieniu i na rzecz ww. osoby prawnej. Jednocześnie - jak już wspomniano wyżej - starosta jako organ jednostki samorządu terytorialnego działa jedynie jako organ tej jednostki, a zatem wszelkie podejmowane przez niego działania są w istocie działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Wśród tworzonych przez powiat, czy też miasto na prawach powiatu jednostek organizacyjnych nie ma natomiast jednostek takich, jak Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej, czy też Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego.

Odnośnie do Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej należy zauważyć, iż zgodnie z art. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, powołuje się Państwową Straż Pożarną jako zawodową, umundurowaną i wyposażoną w specjalistyczny sprzęt formację, przeznaczoną do walki z pożarami, klęskami żywiołowymi i innymi miejscowymi zagrożeniami.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, jednostkami organizacyjnymi Państwowej Straży Pożarnej są:

1. Komenda Główna;

4. Szkoła Główna Służby Pożarniczej oraz pozostałe szkoły;

5. jednostki badawczo-rozwojowe;

6. Centralne Muzeum Pożarnictwa.

Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej jest zatem jednostką organizacyjną Państwowej Straży Pożarnej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 powołanej ustawy, centralnym organem administracji rządowej w sprawach organizacji krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego oraz ochrony przeciwpożarowej jest Komendant Główny Państwowej Straży Pożarnej, podległy ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych. W myśl art. 11a ust. 1 powołanej ustawy, w postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Państwowej Straży Pożarnej, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 powołanej ustawy, komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej powołuje spośród oficerów Państwowej Straży Pożarnej komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej w porozumieniu ze starostą. Przy czym, stosownie do art. 7 pkt 3 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o staroście - należy przez to rozumieć również prezydenta miasta w miastach na prawach powiatu. Komendanta powiatowego (miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej odwołuje komendant wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej po zasięgnięciu opinii starosty. Przepis art. 12 ust. 3 stosuje się odpowiednio (art. 13 ust. 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 13a ust. 1 ustawy, komendanci wykonują swoje zadania przy pomocy komend, o których mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1-3

W świetle art. 13a ust. 4 ustawy regulamin organizacyjny komendy powiatowej (miejskiej) Państwowej Straży Pożarnej jest ustalany przez komendanta powiatowego i zatwierdzany przez komendanta wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej.

Koszty związane z funkcjonowaniem Państwowej Straży Pożarnej są pokrywane z budżetu państwa. Koszty funkcjonowania Państwowej Straży Pożarnej na obszarze powiatu są pokrywane z dotacji celowej budżetu państwa (art. 19a ustawy o Państwowej Straży Pożarnej).

Z kolei, jak wskazano już w opisie stanu faktycznego, za pomocą Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wykonuje swoje zadania. Powiatowy Inspektor jest natomiast organem administracji rządowej w powiecie. Wykonuje on powierzone mu zadania w imieniu własnym, a nie w imieniu starosty czy też powiatu. Podstawę utworzenia Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego stanowią:

* ustawa z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną,

* ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym,

* ustawa z dniu 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Zgodnie z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290 z późn. zm.), powiatowy inspektor nadzoru budowlanego wykonuje swoje zadania przy pomocy powiatowego inspektoratu nadzoru budowlanego.

W myśl art. 80 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane, zadania nadzoru budowlanego wykonują, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4, następujące organy:

3. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego.

Jak stanowi art. 83 ust. 1 Prawa budowlanego, do właściwości powiatowego inspektora nadzoru budowlanego, jako organu pierwszej instancji, należą zadania i kompetencje, o których mowa w art. 37 ust. 3, art. 40 ust. 2, art. 41 ust. 4, art. 48-51, art. 54, art. 55, art. 57 ust. 4, 7 i 8, art. 59, art. 59a, art. 59c ust. 1, art. 59d ust. 1, art. 59g ust. 1, art. 62 ust. 1 pkt 3 i ust. 3, art. 65, art. 66, art. 67 ust. 1 i 3, art. 68, art. 69, art. 70 ust. 2, art. 71a, art. 74, art. 75 ust. 1 pkt 3 lit. a, art. 76, art. 78 oraz art. 97 ust. 1.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane, powiatowy inspektor nadzoru budowlanego jest powoływany przez starostę spośród co najmniej trzech kandydatów wskazanych przez wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego. Jeżeli starosta nie powoła powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w terminie 30 dni od dnia przedstawienia kandydatów, wojewódzki inspektor nadzoru budowlanego wskazuje spośród nich kandydata, którego starosta powołuje na stanowisko powiatowego inspektora nadzoru budowlanego. Starosta odwołuje powiatowego inspektora nadzoru budowlanego w uzgodnieniu z wojewódzkim inspektorem nadzoru budowlanego albo na wniosek wojewódzkiego inspektora nadzoru budowlanego (art. 86 ust. 2 ustawy - Prawo budowlane).

Stosownie do art. 86 ust. 4 Prawa budowlanego, organizację wewnętrzną i szczegółowy zakres zadań powiatowego inspektoratu nadzoru budowlanego określa powiatowy inspektor nadzoru budowlanego w regulaminie organizacyjnym.

W zakresie statusu powiatowego inspektoratu nadzoru budowlanego przytoczyć tu można także m.in. postanowienie NSA z dnia 3 października 2001 r. (IV SA 2053/01). NSA podkreślił, iż "powiatowe inspektoraty nadzoru budowlanego nie stanowią samorządowych jednostek organizacyjnych - są wyspecjalizowanymi służbami rządowymi, których zakres działania pokrywa się z obszarem powiatu".

Co także istotne, koszty funkcjonowania Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego pokrywane są w 100% z dotacji otrzymanej od Wojewody.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż podstawę działania zarówno Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego, jak i Komendanta Powiatowego (Miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej regulują przepisy ustawowe. Organy te mają umocowanie ustawowe do działania i wykonują zadania wskazane w przepisach ustawowych. Utworzenie natomiast jednostek takich jak Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego oraz Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej (przy pomocy których wykonują swoje zadania odpowiednio Inspektor oraz Komendant) nie jest uzależnione od woli starosty (prezydenta miasta na prawach powiatu), lecz tworzone są one na mocy przepisów prawa. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego jako organ administracyjny, powołany jest do realizacji zadań określonych w art. 83 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane. Natomiast zadania Komendanta Powiatowego (Miejskiego) Państwowej Straży Pożarnej wskazane zostały w art. 13 ust. 6 ustawy o Państwowej Straży Pożarnej. Ponadto, powiatowe służby, inspekcje i straże podejmują decyzje we własnym imieniu, a nie w imieniu powiatu i nie podlegają im służbowo. W świetle przepisów powołanych powyżej aktów prawnych organy służb, inspekcji i straży, pomimo ich zespolenia ze starostą, pozostają bowiem organami administracji rządowej, a wykonując zadania powiatu, czynią to we własnym imieniu.

Zwierzchnictwo starosty nie jest zwierzchnictwem służbowym, bowiem przysługują mu jedynie określone ustawowo uprawnienia, uzgadnianie ich wspólnych działań na terenie powiatu, zatwierdzenie programów działania, kierowanie wspólnymi działaniami w sytuacjach szczególnych oraz zlecenie przeprowadzenia kontroli w uzasadnionych przypadkach. Nie są one organami powiatu. Co więcej, powiatowe służby, inspekcje i straże finansowane są z budżetu państwa, zachowują samodzielność i niezależność. Starosta nie jest organem odwoławczym w stosunku do decyzji wydawanych przez kierowników tych jednostek, a powiaty nie ponoszą odpowiedzialności odszkodowawczej za szkody wynikające z ich działań lub zaniechań. Wskazane powyżej jednostki nie stanowią samorządowych jednostek organizacyjnych, tak jak np. szkoła - jednostka budżetowa, którą w celu realizacji zadań własnych tworzone są przez gminę, czy też powiat. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, centralizacja rozliczeń w zakresie podatku VAT w ramach miasta na prawach powiatu jakim jest Wnioskodawca nie obejmuje Komendy Miejskiej Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego, tzn. jednostki te nie będą podlegały centralizacji w ramach rozliczenia podatku VAT Miasta S.

Na potwierdzenie stanowiska, iż Komenda Miejska Państwowej Straży Pożarnej oraz Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego nie będą podlegały centralizacji w ramach rozliczenia podatku VAT można powołać w szczególności poniższe interpretacje indywidualne:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 22 kwietnia 2016 r. (nr 1061-IPTPP1.4512.125.2016.2.AK) - w zakresie dotyczącym Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego oraz Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 11 kwietnia 2016 r. (nr 1061-IPTPP1.4512.3.2016.2.RG) - w zakresie dotyczącym Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego oraz Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 maja 2016 r. (nr ILPP1/4512-1 -256/16-3/TK) - w zakresie dotyczącym Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 maja 2016 r. (nr ILPP1/4512-1-246/16-3/TK) - w zakresie dotyczącym Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej;

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 4 lipca 2016 r. (nr 1061-IPTPP1.4512.282.2016.2.RG) - w zakresie dotyczącym Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego oraz Komendy Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.