0461-ITPB3.4510.711.2016.1.JG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2016 r. (data wpływu 2 stycznia 2017 r.) oraz pismem z dnia 9 stycznia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i zasad zaliczenia wydatków w koszty uzyskania przychodów (tj. pytań oznaczonych we wniosku numerem 2 i 3) - jest prawidłowe.

W dniu 24 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości i zasad zaliczenia wydatków w koszty uzyskania przychodów.

Z uwagi na stwierdzone we wniosku braki formalne, pismem z dnia 20 grudnia 2016 r. nr 0461-ITPB3.4510.580.2016.1.JG wezwano Wnioskodawcę do ich usunięcia. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 23 grudnia 2016 r., w dniu 2 stycznia 2017 r. Następnie w dniu 5 stycznia 2017 r. ponownie wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku pismem znak 0461-ITPB3.4510.580.2016.2.JG. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 stycznia 2017 r. (data wpływu 12 stycznia 2017 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji elementów kompozytowych wykorzystywanych między innymi w produkcji wiatraków prądotwórczych. Jedynym udziałowcem spółki jest spółka z kapitałem duńskim.

Wnioskodawca w celu realizacji działalności produkcyjnej zatrudnia pracowników bezpośrednio produkcyjnych, a także pracowników pośrednio z nią związanych, wspierających działalność produkcyjną oraz kadrę menadżerską. Ze względu na swoją lokalizację (spółka prowadzi działalność w małej miejscowości) Wnioskodawca często napotyka problemy ze znalezieniem wyspecjalizowanych i doświadczonych pracowników na wyższe stanowiska. Problem wynika z faktu, że miejscowość ta nie stanowi zbyt dużej aglomeracji i spółka pozyskiwać musi pracowników z terenu całej Polski. Aby być konkurencyjną dla innych firm a także zwiększyć swoje szanse by przyciągnąć specjalistów z różnych regionów kraju próbuje dopasować swój system wynagradzania do oczekiwań rynku pracy i zmian które na nim występują.

System wynagradzania w spółce składa się z wynagrodzenia zasadniczego oraz premii uznaniowej. Obecnie, aby zwiększyć motywację obecnych kierowników oraz przyciągnąć ewentualnie nowych specjalistów, spółka zamiast standardowej podwyżki płacy zasadniczej, czyli bodźców materialnych, planuje wprowadzić nowy rodzaj bodźca motywującego w postaci niematerialnej - przekazanie pracownikom samochodów służbowych dla celów prywatnych. Z jej rozmów z pracownikami i kandydatami bowiem wynika, że taka "dodatkowa forma wynagrodzenia" cieszy się bardzo dużym zainteresowaniem i co raz większa liczba firm na rynku oferuje tego rodzaju dodatki dla swoich pracowników. Aby wyjść naprzeciw oczekiwaniom, które są wyraźnie zauważalne na rynku pracy, Wnioskodawca planuje podpisać kilka umów leasingu na samochody osobowe. Pracownicy wykorzystywać je będą zarówno do celów służbowych (spotkania służbowe, delegacje) ale przede wszystkim (w przeważającej mierze) do celów prywatnych. Spółka ponosić będzie również w całości wszelkiego rodzaju koszty związane z utrzymaniem tych samochodów: Raty leasingowe, koszty ubezpieczeń, napraw oraz paliwa. Pracownik zatem nie będzie ponosił żadnych dodatkowych kosztów. Umowy leasingu najczęściej dla celów podatkowych będą stanowiły umowy leasingu operacyjnego, zaś dla celów bilansowych Wnioskodawca kwalifikować je będzie jako leasing finansowy. Wystąpić może sytuacja, że dla celów bilansowych i podatkowych będzie to leasing operacyjny lub leasing finansowy.

W jednym z przypadków spółka dokona zawarcia umowy leasingu, w której jako Finansujący widnieje firma niemiecka działająca poprzez oddział w Polsce. Zapis w umowie brzmi następująco:

"Dnia (...) została zawarta umowa pomiędzy: A GmbH z siedzibą w Z, Niemcy, wpisaną do Rejestru Handlowego prowadzonego przez Sąd Rejonowy w Z, działającą poprzez A sp. z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w C, wpisany do rejestru przedsiębiorców prowadzonego przez Sąd Rejonowy dla C, pod numerem KRS (...), NIP (...), zwaną dalej Finansującym. Na fakturach za raty leasingowe jako Sprzedawca widnieje A GmbH, Z, Niemcy NIP: tutaj podany jest polski NIP oddziału A GmbH Sp. z o.o. oddział w Polsce"

Płatność będzie dokonywana na konto należące do oddziału. W certyfikacie rezydencji podmiotu niemieckiego jest zapis, że jego siedziba jest w Niemczech zaś w Polsce posiada swój stały oddział, którego przychody zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania są przedmiotem polskiego podatku dochodowego. Oprócz tego spółka otrzyma oświadczenie od polskiego oddziału, zgodne z art. 26 ust. 1d, że należności związane z umową leasingu związane są z działalnością Oddziału.

Wnioskodawca rozpozna i doliczy do przychodu pracowników dodatkowy przychód z tytułu nieodpłatnego użytkowania samochodów służbowych do celów prywatnych w kwocie 400 zł oraz przychód z tytułu nieodpłatnie uzyskanego paliwa (faktycznie zużytego przez pracownika).

Przychód pracownika to stawka dochodu określona w ustawie, czyli ryczałt z tytułu używania samochodu do celów prywatnych w kwocie 400 PLN oraz dodatkowo 300 PLN za zużycie paliwa na potrzeby prywatne pracownika (kwota ustalona na podstawie limitu kilometrów, które będą przysługiwały pracownikowi do przejechania w celach innych niż służbowe. Jeśli pracownik przejedzie większą ilość kilometrów ponosić będzie koszty paliwa na własny koszt). Z chwilą, gdy pracownikom zostaną przekazane auta służbowe z możliwością używania do celów prywatnych, świadczenie w kwocie 400 zł oraz 300 zł będzie częścią wynagrodzenia tych pracowników.

Samochody są środkami trwałymi leasingodawcy, które podlegają u niego amortyzacji podatkowej.

Umowy stanowią umowy leasingu operacyjnego dla celów podatkowych zgodnie z którymi:

* Opłata wstępna stanowi opłatę samoistną, bezzwrotną i jej uiszczenie jest warunkiem koniecznym do realizacji umowy leasingu. Bez zapłaty opłaty wstępnej umowa leasingu nie mogłaby zostać zrealizowana, a sama opłata wnoszona jest jeszcze przed wydaniem pojazdu, co więcej nawet przed zawarciem umowy. Sama umowa wskazuje również, że opłata ta traktowana jest oddzielnie od rat leasingowych. W umowie bowiem jest zapis, że Korzystający jest zobowiązany do zapłacenia opłaty wstępnej oraz rat leasingowych. W umowie zastrzeżone jest również, że dealer jest uprawniony do odmowy wydania przedmiotu leasingu, jeśli Wnioskodawca nie dokona zapłaty opłaty wstępnej, a w przypadku nie zapłacenia opłaty w ciągu 7 dni od wezwania w specjalnym piśmie, Finansujący może wypowiedzieć umowę ze skutkiem natychmiastowym. W związku z powyższym uiszczenie opłaty wstępnej jest warunkiem niezbędnym do zawarcia skutecznej umowy i wydania pojazdu. Uznać zatem należy, że opłata ta dotyczy nie tyle samego trwania umowy leasingu lecz w ogóle prawa do skorzystania z przedmiotu leasingu, skoro od jej uiszczenia uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie tego przedmiotu. Opłata wstępna jest wydatkiem jednorazowym związanym z zawarciem umowy leasingu, a w konsekwencji wydaniem samego przedmiotu leasingu i uiszczona jest jeszcze przed zawarciem umowy, jej jednorazowy charakter zatem wskazuje, że nie dotyczy ona okresu przekraczającego rok podatkowy.

* Opłata wstępna jest wliczona w wartość samochodu przyjętą w umowie leasingu i jest ona wliczana do ustalenia wartości wykupu samochodu. Wykup samochodu jednak należy traktować odrębnie od jego użytkowania. Postrzeganie opłaty wstępnej jako samoistnej, bezzwrotnej i oderwanej od pozostałych rat leasingowych, potwierdzają interpretacje indywidualne oraz wyroki NSA jak np. w wyrokach z dnia 19 marca 2010 r. (sygn. akt II FSK1731/08), z dnia 17 maja 2011 r. (sygn. akt II FSK 59/10), z dnia 15 września 2011 r. (sygn. akt II FSK 451/10), z dnia 9 marca 2012 r. (sygn. akt II FSK 1591/10) czy z dnia 23 marca 2010 r. (sygn. akt II FSK 1733/08).

W kontekście przedstawionego zdarzenia przyszłego postawiono następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca raty leasingowe/amortyzację oraz inne koszty związane z eksploatacją samochodów: paliwo, części zamienne, koszty napraw, ubezpieczenia itp. może w całości zaliczać do kosztów uzyskania przychodów? (zarówno w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej jak i dla jazd prywatnych pracowników)?

2. Czy w przypadku gdy umowa leasingu dla celów podatkowych zostanie uznana za leasing operacyjny a dla celów bilansowych za leasing finansowy to koszty wynikające z opłaty wstępnej mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości w miesiącu ich poniesienia czy powinny być one rozliczane w czasie (rozbite na okres trwania umowy leasingu)?

3. Czy w przypadku jednolitej kwalifikacji umów jako leasing operacyjny koszty wynikające z opłaty wstępnej mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w całości w miesiącu ich poniesienia czy powinny być rozliczane w czasie (rozbite na okres trwania umowy leasingu)?

4. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 50% VAT z faktur za raty leasingowe oraz z faktur za paliwo, naprawy, części zamienne itp. (zarówno w części wykorzystywanej do działalności gospodarczej jak i dla jazd prywatnych pracowników)?

5. Czy nieodpłatne świadczenie w postaci udostępnienia pracownikowi samochodu wraz z paliwem należy uznać, za odpłatne świadczenie podlegające VAT i naliczyć od niego podatek należny?

6. Czy przekazanie paliwa do służbowego samochodu pracownikowi stanowi czynność wymagającą rejestracji na kasie fiskalnej?

7. Czy w przypadku umowy leasingu, w której finansujący wskazany jest zgodnie z opisem w stanie przyszłym, czyli spółka niemiecka działająca przez oddział w Polsce spółka powinna pobierać podatek u źródła od wypłat należności dla polskiego podmiotu? Czy firma powinna złożyć w urzędzie po zakończeniu roku informację IFT-2R?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej pytań oznaczonych we wniosku numerem 2 i 3. W zakresie pozostałych pytań oznaczonych we wniosku numerem 1 i 4 - 7, zostaną Wnioskodawcy wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stanowisko Wnioskodawcy do pytań nr 2 i 3.

Spółka uważa, że niezależnie od kwalifikacji umowy leasingu na cele bilansowe będzie przysługiwało jej odniesienie w koszty opłaty wstępnej w miesiącu jej poniesienia a nie wykazywanie jej w rachunku podatkowym proporcjonalnie do okresu trwania umowy. Wstępna opłata leasingowa jest bowiem opłatą jednorazową, samoistną i bezzwrotną i bez niej nie byłoby możliwe skuteczne zawarcie umowy leasingu i wydanie samochodu. Opłatę tą należy zatem wiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Taka opłata dotyczy nie tyle samego trwania umowy leasingu (okresu, na jaki została zawarta), lecz w ogóle prawa do skorzystania z przedmiotu leasingu, skoro od jej uiszczenia uzależnione jest zawarcie umowy i wydanie tego przedmiotu. Dlatego Spółka uważa, że opłatę tą może jednorazowo wykazać w kosztach uzyskania przychodu a nie rozbijać ją w czasie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu podatkiem dochodowym od osób prawnych reguluje rozdział 4a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 z późn. zm.).

Pojęcia leasingu operacyjnego i finansowego nie są tożsame w ustawie o rachunkowości i w ustawie podatkowej, dlatego może zdarzyć się taka sytuacja, że leasing operacyjny księgowo może być leasingiem finansowym podatkowo i na odwrót - leasing finansowy księgowo może być leasingiem operacyjnym podatkowo.

W ustawach podatkowych nie występują pojęcia leasingu finansowego ani leasingu operacyjnego, jednak w praktyce wyróżnia się takie pojęcia.

Podkreślić jednak należy, że dla wskazania skutków podatkowych zawartej umowy leasingu należy ją zakwalifikować według regulacji zawartych w ustawach podatkowych.

Zgodnie z przepisem art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej "finansującym", oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej "korzystającym", podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Natomiast stosownie do art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

Jeżeli jednak - zgodnie z art. 17b ust. 2 ww. ustawy - finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

* do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

Aby dana umowa mogła zostać uznana za tzw. podatkową umowę leasingu, muszą zostać spełnione łącznie następujące przesłanki:

* przedmiotem umowy mogą być wyłącznie rzeczy i prawa stanowiące środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów,

* jedna ze stron umowy oddaje drugiej przedmiot umowy do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków, za co druga ze stron jest zobowiązana zapłacić.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, należy zauważyć, że cytowany na wstępie przepis art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie precyzuje, w którym momencie korzystający winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wynikające z umowy leasingu opłaty.

Rozstrzygając kwestię momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wskazanej w zdarzeniu przyszłym wstępnej opłaty leasingowej, należy brać pod uwagę ogólne zasady potrącania kosztów, które zostały uregulowane w art. 15 ww. ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z niniejszej regulacji wynika, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ponadto zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2017 r. art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r. poz. 584, z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Wyjaśnić przy tym należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji adekwatnie do postawionego pytania jest kwestia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków w świetle art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a nie możliwość ich zaliczenia do kosztów w świetle art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kwestia związana z momentem potrącalności kosztów uzyskania przychodów została uregulowana w przepisach art. 15 ust. 4-4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 tej ustawy: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast art. 15 ust. 4d ww. ustawy stanowi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem - kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, koszty promocji i reklamy.

W opisie zdarzenia przyszłego wskazano, że umowy, które mają być zawarte stanowią umowy leasingu operacyjnego dla celów podatkowych. Natomiast będąca przedmiotem zapytania opłata wstępna stanowi opłatę samoistną, jednorazową, bezzwrotną a jej uiszczenie jest warunkiem koniecznym zawarcia umowy leasingu jest bowiem uiszczana jeszcze przed jej zawarciem. Opłata wstępna nie jest związana z używaniem przedmiotu leasingu. Z zapisów umowy wynika bowiem, że dealer jest uprawniony do odmowy wydania przedmiotu leasingu, jeżeli Wnioskodawca nie uiści opłaty wstępnej.

Wobec tego należy stwierdzić, że związek poniesionego wydatku w postaci wstępnej opłaty leasingowej z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami nie ma charakteru bezpośredniego. Niniejsza opłata stanowi zatem koszty pośrednio związane z przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto wstępna opłata leasingowa warunkuje zawarcie umowy, czyli należy ją powiązać nie tyle z całą umową rozumianą w wymiarze czasowym, co z momentem jej zawarcia. Dotyczy ona nie tyle samego trwania usługi leasingu, lecz w ogóle prawa do skorzystania z niego. Zatem nie jest opłatą dotyczącą całego okresu trwania umowy leasingu. Stąd opłata ta jest wydatkiem jednorazowym, związanym z zawarciem umowy leasingu. Dlatego też nie ma obowiązku rozliczania jej proporcjonalnie do okresu trwania umowy. Tym samym wstępną opłatę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jednorazowo w dacie jej poniesienia.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Reasumując - wydatek z tytułu wstępnej opłaty leasingowej, wynikający z zawartej umowy leasingu w rozumieniu art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Wnioskodawca powinien rozpoznać jako koszt uzyskania przychodów jednorazowo (w całości) w dacie poniesienia.

Zastrzec przy tym należy, że organ podatkowy dokonując interpretacji indywidualnej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów materialnego prawa podatkowego i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia). Z tego też względu, niniejsza interpretacja ogranicza się wyłącznie do wykładni przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla określenia momentu zaliczenia wydatku w koszty uzyskania przychody

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Podkreślenia również wymaga, że przepisy rozdziału 1a ustawy - Ordynacja podatkowa stanowią, że interpretacja indywidualna wydana w tym trybie może dotyczyć tylko przepisów prawa podatkowego, przy czym wnioskodawca jest zobowiązany wskazać je w złożonym wniosku. Zakres żądania wnioskodawcy wyznacza natomiast w szczególności:

* stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,

* stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz

* zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko w sprawie.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawcy - zakreślony postawionym pytaniem, ocenie zostało poddane przedstawione stanowisko Wnioskodawcy dotyczące wyłącznie możliwości i momentu zaliczenia wstępnej opłaty leasingowej w świetle brzmienia art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.