0461-ITPB3.4510.549.2016.1.KP - Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 17 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka objęła pracowników opieką medyczną oferowaną przez Sp. z o.o. Abonament medyczny zawiera świadczenia z medycyny pracy i profilaktyki zdrowotnej. Pracownicy nabywają pakiet medyczny od Spółki za jeden złoty (1 zł). Opieką medyczną obejmowani są pracownicy na umowach o pracę na czas nieokreślony i na kontraktach menadżerskich.

Abonament ma charakter stały, comiesięczny, niezależnie od tego czy z konkretnych usług medycznych faktycznie korzystano.

Spółka nie posiada informacji, którzy pracownicy, korzystają z pakietu medycznego, tj. z jakiej usługi korzystali w danym okresie rozliczeniowym. Pracownik w ramach abonamentu ma zapewnioną możliwość skorzystania ze świadczenia medycznego, którego faktycznie nie musi wykorzystywać. Spółka zalicza wydatki na zakup pakietu medycznego do kosztów uzyskania przychodów. Spółka rozważa możliwość objęcia pakietem medycznym członków rodzin pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatek na pakiet medyczny dla członków rodzin pracownika stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki z tytułu pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników stanowią koszt uzyskania przychodu, ponieważ wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz są kosztem pośrednim, poniesionym w celu zabezpieczenia źródła przychodu.

Wykupywane przez Spółkę pakiety medyczne pozwalają pracownikom i członkom ich rodzin w krótszym czasie otrzymać opiekę medyczną, co skutkuje skróconym okresem ich absencji w pracy i lepszą atmosferą w firmie. Pakiety medyczne wpływają na zwiększenie motywacji pracowników, jednocześnie przyczyniają się do poprawy wizerunku pracodawcy, jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale także o członków ich rodzin. Zadowolenie pracowników przekłada się na ich większe zaangażowanie w pracę, co skutkuje osiągnięciem przez Spółkę zysków w przyszłości.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych między innymi:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 grudnia 2008 r., sygn. lTPB3/423-554/08/PS, który orzekł, że wydatki z tytułu abonamentu medycznego dla członków rodzin pracowników są kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 8 listopada 2013 r., sygn. lBPBI/2/423-1065/13/PC, który orzekł, że wydatki na zakup pakietów medycznych, które następnie udostępniane są pracownikom (sprzedawane za symboliczną złotówkę) mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, także w części przypadającej na członków rodzin pracowników, gdyż spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a przy tym nie zostały wymienione w katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 września 2016 r., sygn. lBPB-1-1/4510-229/16-1/EN, który orzekł, że wykupywane świadczenia w postaci pakietów medycznych stanowią koszty podatkowe niezależnie od tego, czy dotyczą one samego pracownika, czy też członków jego najbliższej rodziny;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2015 r., sygn. lBPBI/2/4510-58/15/IZ, który orzekł, że zakup pakietów medycznych dla pracowników i ich rodzin jest kosztem podatkowym.

Powszechną praktyką gospodarczą, stało się wykupywanie dodatkowych świadczeń pozapłacowych na rzecz pracowników i ich członków rodzin. Niewątpliwie rodzaj takiego świadczenia jest coraz częściej wykorzystywany przez pracodawców w konkurencji o najlepszych specjalistów.

Zdaniem Spółki, wysoko wykwalifikowana kadra stanowi istotny element budowania przewagi konkurencyjnej. Wiedza, doświadczenie i kompetencje wpływają na wysokość osiąganych przez Spółkę przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

* został poniesiony przez podatnika,

* jest definitywny, a więc bezzwrotny,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,

* poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wskazuje Wnioskodawca wykupywane pakiety medyczne pozwalają pracownikom i członkom ich rodzin w krótszym czasie otrzymać opiekę medyczną, co skutkuje skróconym okresem ich absencji w pracy i lepszą atmosferą w firmie. Pakiety medyczne wpływają na zwiększenie motywacji pracowników, jednocześnie przyczyniają się do poprawy wizerunku pracodawcy, jako dbającego nie tylko o swoich pracowników, ale także o członków ich rodzin. Zadowolenie pracowników przekłada się na ich większe zaangażowanie w pracę, co skutkuje osiągnięciem przez Spółkę zysków w przyszłości. W konsekwencji zatem istnieją podstawy, by można było mówić o związku przyczynowym między poniesionymi wydatkami a potencjalnym lub zwiększonym przychodem - jednocześnie wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Tym samym przekładają się pośrednio na zwiększenie przychodów generowanych przez Spółkę.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na zakup pakietu medycznego, w ramach którego zawarte są świadczenia zdrowotne dla członków rodzin pracowników stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie wskazać należy, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych wskazać należy, że organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.