0115-KDWT.4011.719.2022.2.KK - Ustalenie możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP Box)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 sierpnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej możliwości opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową (IP Box). Uzupełnił Pan wniosek - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 11 października 2022 r. (data wpływu).

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1. Profil Wnioskodawcy

Wnioskodawca z dniem 2 czerwca 2018 r. rozpoczął pod własnym imieniem i nazwiskiem działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przeważającym przedmiotem jest działalność związana z wytwarzaniem oprogramowania (PKD 62.01.Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej w skrócie: "u.p.d.o.f.") i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, według stawki liniowej 19%. Ewidencję dla potrzeb rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, Wnioskodawca prowadzi w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 u.p.d.o.f. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą. Wszystkie przychody w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca uzyskuje w Polsce. Wnioskodawca nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.). W ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej Wnioskodawca samodzielnie odpowiada wobec osób trzecich za wykonywane przez siebie czynności i ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną przez siebie działalnością.

2. Kontrakty, kontrahenci i model współpracy

W okresie obowiązywania przepisów dot. ulgi IP Box (regulowanej przepisami art. 30ca i 30cb ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) Wnioskodawca współpracuje ze swoim Kontrahentem na podstawie umowy o świadczenie usług.

W związku z wykonywaniem Kontraktu i składanych na jego podstawie zamówień, Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie, które płatne będzie w cyklach miesięcznych, na podstawie wystawionej faktury VAT. Wnioskodawca, w ramach Kontraktu będzie przenosił autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów i otrzymywał z tego tytułu określoną część wynagrodzenia, która będzie dotyczyła ryczałtowo przeniesienia kilku praw autorskich wytworzonych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca planuje długofalową współpracę. W tym kontekście niniejszy wniosek i przedstawiony w nim opis dotyczy zagadnienia rozstrzyganego zarówno na gruncie zaistniałego stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego. Zakres przedmiotowy Kontraktu obejmuje świadczenie usług programistycznych wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych do powstałych w wyniku wykonania usług utworów. Kontrakt jest w całości realizowany w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Kontrahentem Wnioskodawcy jest spółka X Sp. z o.o. Sp.k. z siedzibą w A. Umowa między stronami została zawarta w dniu 19 stycznia 2021 r. na czas nieokreślony. W ramach realizowania umowy Wnioskodawca zobowiązał się do świadczenia na rzecz Kontrahenta usług informatycznych, na które będzie składać się w szczególności tworzenie i rozwój funkcjonalny oprogramowania komputerowego w zamian za należne wynagrodzenie, które obejmuje honorarium z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do stworzonych przez Wnioskodawcę programów komputerowych.

X Sp. z o.o. Sp.k. jest przedsiębiorstwem oferującym (...).

Przedsiębiorstwo współpracuje z innymi specjalistami w dziedzinie IT oraz z niezależnymi, wysoko wykwalifikowanymi podwykonawcami - inżynierami i developerami oprogramowania, którym zleca określone prace przy oprogramowaniu wykorzystywanym w swojej działalności. Jednym z nich jest Wnioskodawca. Umowa zawarta z Kontrahentem określa ramowe zasady i warunki świadczenia przez Wnioskodawcę usług programistycznych, natomiast ich dokładny zakres jest każdorazowo ustalany na podstawie składanych zgłoszeń (user story), czyli powierzonych w jakiejkolwiek formie (np. przez platformę do zarządzania projektem oraz za pośrednictwem poczty elektronicznej lub innych środków komunikacji) zadań do wykonania.

Z perspektywy Kontrahenta, prace wykonywane przez Wnioskodawcę od pewnego etapu prowadziły/mogą prowadzić do rozwijania istniejącej już aplikacji, np. o nowe lub ulepszone funkcjonalności, bądź też jej modyfikację. W tym miejscu Wnioskodawca zaznacza jednak, że rozwijanie aplikacji polegało/polega na tworzeniu przez Niego od zera utworów, stanowiących również programy komputerowe, a następnie implementowaniu tych utworów do istniejącego już kodu aplikacji. Implementacja utworu polega przede wszystkim na dodawaniu lub nadpisywania części (linijek) kodu źródłowego do oprogramowania. W wyniku implementacji wytworzonych przez Wnioskodawcę utworów rozwijana aplikacja była/jest optymalizowana lub wyposażana w nowe, ulepszone, bądź też kolejne funkcjonalności. Trzeba wyjaśnić, że oprogramowanie, nad którym pracował/pracuje Wnioskodawca, tworzone są na zasadach i wzorcach programowania obiektowego oraz na praktykach zwinnego wytwarzania oprogramowania. Finalny produkt jest zatem połączeniem wielu podprogramów, w tym m.in. wytwarzanych przez Wnioskodawcę, z których każdy wykonuje określoną funkcję. Każdy z tych podprogramów, z których następnie tworzona jest aplikacja, również jest programem, któremu może przysługiwać ochrona prawno-autorska.

Właścicielem ulepszanego (rozwijanego) oprogramowania był/jest Kontrahent, a Wnioskodawca dokonywał/dokonuje ulepszenia (rozwinięcia) na zlecenie Kontrahenta, za jego zgodą. W wyniku rozwijania (ulepszania) i modyfikacji oprogramowania lub ich części, tworzone były/są nowe kody oraz algorytmy i powstaje nowe prawo własności intelektualnej. Podkreślić zatem trzeba, że ulepszanie i rozwijanie oprogramowania, często tego, które Wnioskodawca sam stworzył, powodowało/powoduje każdorazowo powstanie części programu komputerowego, które stają się osobnym utworem, chronionym prawem autorskim na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP. Wnioskodawca nie był więc i nie będzie właścicielem praw autorskich do oprogramowania ulepszanego, ale czasowo jest właścicielem praw do składowych (części) oprogramowania, które powoduje finalnie rozwinięcie owego oprogramowania ulepszanego. Autorskie prawa majątkowe do nowego oprogramowania, które po zaimplementowaniu powoduje ulepszanie starego, są przenoszone za wynagrodzeniem na Kontrahenta, według modelu opisanego w pkt 2 wyżej. Tak rozumiane działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzają do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania.

W związku z wykonywaniem danego Kontraktu i składanych na jego podstawie zamówień, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie, które płatne jest w cyklach miesięcznych, na podstawie wystawionej faktury VAT. Wnioskodawca, w ramach Kontraktu przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych programów i otrzymuje z tego tytułu określoną część wynagrodzenia.

Tworząc oprogramowanie Wnioskodawca nie pracował i nie będzie pracować pod kierownictwem Kontrahenta lub innej osoby trzeciej, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu, chyba że specyfika usług wymagała/wymagać będzie ich wykonania w siedzibie firmy. Wnioskodawca miał i będzie mieć możliwość wykonywania prac zdalnie, w różnych miejscach oraz czasie, nie był i nie jest związany sztywnymi godzinami pracy. Wnioskodawca ponosi pełną odpowiedzialność za rezultat prac oraz wykonanie Kontraktu. Sposób wykonywania czynności oraz użyte rozwiązania były i nadal będą wyborem Wnioskodawcy. Ponadto, w związku z nienależytym wykonaniem Kontraktu, druga strona ma prawo wystąpić do Wnioskodawcy z roszczeniem regresowym. Należy podkreślić, że w związku z tak wykonywaną działalnością Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze zarówno w kontekście odpowiedzialności za jakość i ewentualne wady świadczonych usług, jak i zmian kontrahentów, niepewności efektu i metod dojścia do umówionego rezultatu. W ekonomii definiuje się ryzyko jako możliwość wystąpienia wyników odmiennych od założonych celów. Zgodnie z tą definicją działalność Wnioskodawcy jest obarczona ryzykiem gospodarczym.

3. Charakterystyka oprogramowania tworzonego przez Wnioskodawcę

Działalność gospodarcza Wnioskodawcy związana jest z szeroko rozumianym programowaniem. Jej fundamentem jest rozwiązywanie problemów algorytmicznych, co polega na systematycznej pracy nad komputerowym rozwiązaniem problemu i obejmuje cały proces projektowania i otrzymania rozwiązania. Rozwiązania mają postać programów napisanych w wybranym języku programowania. Innymi słowy, oprogramowanie napisane przez Wnioskodawcę jest realizacją algorytmu. Algorytm programu komputerowego to element konstrukcyjny programu stanowiący zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Powszechnie przyjmuje się, że algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie "dobrego" rozwiązania, czyli takiego, które jest:

- zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe,

- poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu,

- efektywne, czyli niepotrzebnie nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci.

Ta metoda składa się z następujących sześciu etapów:

1. Opis i analiza sytuacji problemowej. Na podstawie opisu i analizy sytuacji problemowej należy w pełni zrozumieć, na czym polega problem, jakie są dane dla problemu i jakich oczekujemy wyników, oraz jakie są możliwe ograniczenia.

2. Sporządzenie specyfikacji problemu, czyli dokładnego opisu problemu na podstawie rezultatów etapu 1. Specyfikacja problemu zawiera:

- opis danych,

- opis wyników,

- opis relacji (powiązań, zależności) między danymi i wynikami.

3. Specyfikacja jest wykorzystana w następnym etapie jako specyfikacja tworzonego rozwiązania (np. programu).

4. Zaprojektowanie rozwiązania. Dla sporządzonej na poprzednim etapie specyfikacji problemu, jest projektowane rozwiązanie komputerowe (np. program), czyli wybierany odpowiedni algorytm i dobierane do niego struktury danych. Wybierane jest także środowisko komputerowe (np. język programowania), w którym będzie realizowane rozwiązanie na komputerze.

5. Komputerowa realizacja rozwiązania. Dla projektu rozwiązania, opracowanego na poprzednim etapie, buduje się kompletne rozwiązanie komputerowe, np. w postaci programu w wybranym języku programowania. Następnie testowana jest poprawność rozwiązania komputerowego i badana jego efektywność działania na różnych danych.

6. Testowanie rozwiązania. Ten etap jest poświęcony na systematyczną weryfikację poprawności rozwiązania i testowanie jego własności, w tym zgodności ze specyfikacją.

7. Prezentacja rozwiązania. Dla otrzymanego rozwiązania należy jeszcze opracować dokumentację i pomoc dla (innego) użytkownika. Cały proces rozwiązywania problemu kończy prezentacja innym zainteresowanym osobom sposobu otrzymania rozwiązania oraz samego rozwiązania wraz z dokumentacją.

W kontekście przedstawionego opisu sytuacji faktycznej, pod pojęciem "program komputerowy" należy rozumieć kod źródłowy napisany przez Wnioskodawcę, który stanowi realizację algorytmu i ma na celu dodanie lub stworzenie nowej funkcjonalności. Algorytm to zapis logicznie uporządkowanych działań (instrukcji), prowadzących do rozwiązania konkretnych problemów na podstawie ustalonej funkcjonalności programu, wypracowanej przy pomocy funkcjonujących w teorii pojęć i reguł ogólnych. Algorytm jest opisem krok po kroku rozwiązania postawionego problemu lub sposobu osiągnięcia jakiegoś celu. Celem nadrzędnym tej metodologii jest otrzymanie "dobrego" rozwiązania, czyli takiego, które jest:

- zrozumiałe dla każdego, kto zna dziedzinę rozwiązywanego problemu i użyte narzędzia komputerowe,

- poprawne, czyli spełnia specyfikację problemu, a więc dokładny opis problemu,

- efektywne, czyli niepotrzebnie nie marnuje zasobów komputerowych, czasu i pamięci.

Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było i będzie powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - programu komputerowego uzewnętrznianego w postaci kodu źródłowego napisanego w określonych językach programowania, realizującego dany algorytm.

Pojęcie "oprogramowanie" jest używane przez Wnioskodawcę jako synonim pojęcia "program komputerowy".

Współpracując z Kontrahentem, opierając się na wyżej opisanym podejściu algorytmicznym, Wnioskodawca projektuje i wytwarza (programuje) kolejne elementy, moduły. Tytułem przykładu, dotychczas Wnioskodawca uczestniczył w tworzeniu i/lub rozbudowie następujących produktów informatycznych:

- aplikacja do (...);

- aplikacja do (...);

- panel klienta (...).

Powyższe wyliczenie ma jedynie charakter przykładowy i nie wyczerpuje wszystkich prac programistycznych wykonywanych przez Wnioskodawcę dla przedstawionego Kontrahenta. Jednak prace przy kolejnych aplikacjach będą odbywać się według tej samej metodologii. Ostateczny produkt informatyczny, jest budowany, rozwijany, ulepszany poprzez zwinną metodologię pracy - w tym poprzez implementację części oprogramowania napisanego przez Wnioskodawcę, wyrażonego w postaci kodu. Wyżej wymienione programy komputerowe stanowią przedmiot niniejszego wniosku.

Wnioskodawca wytwarza swoje oprogramowanie korzystając również z najnowszych narzędzi i technologii informatycznych, m.in.:

1. Zorientowanego obiektowo języka programowania wysokiego poziomu - C#

2. Frameworka.net core

3. Frameworka asp.net

4. Języka programowania.NET

oraz innych bibliotek służących do tworzenia interfejsów użytkownika. Framework definiuje strukturę aplikacji oraz ogólny mechanizm jej działania, a także dostarcza zestaw komponentów i bibliotek ogólnego przeznaczenia do wykonywania określonych zadań. Ich wykorzystanie nie umniejsza jednak w żaden sposób wkładu twórczego Wnioskodawcy.

Kontrahent, na rzecz którego Wnioskodawca wytwarza oprogramowania jako podwykonawca, prowadzi większość swoich projektów w sposób iteracyjny, pozwalający systematycznie weryfikować wyniki kolejnych etapów prac, a także wprowadzać na bieżąco poprawki. Cykliczne wydawanie przyrostów można porównać do układanki z klocków. Dokładane są kolejne elementy, które z czasem tworzą finalny produkt. Ostateczny odbiorca otrzymuje program komputerowy w wersji skompilowanej (uruchomieniowej), tj. program wykonywalny z własnym interfejsem graficznym. Jednak każdy z przeprowadzanych etapów skutkuje wytworzeniem jakiegoś elementu końcowego programu komputerowego - fragmentu kodu o określonej funkcjonalności, który również może stanowić program komputerowy podlegający ochronie prawno-autorskiej (jako podprogram). W ten sposób partie kodu wytwarzanego przez Wnioskodawcę, w zależności od powierzonego zadania, składają się na pewne moduły, dodające określone funkcjonalności w końcowym produkcie informatycznym.

Efektem prac Wnioskodawcy w każdym przypadku było i będzie powstanie koncepcyjnego dobra niematerialnego - oprogramowania uzewnętrznianego w postaci kodu napisanego w określonych językach programowania.

W ramach Kontraktu Wnioskodawca mógł/może współpracować z innymi programistami, którzy świadczą swoje usługi dla Kontrahenta lub są u niego zatrudnieni, wówczas miał/ma On jednak z góry określoną rolę wytwarzając zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy, stanowiące każdorazowo odrębne programy komputerowe, również podlegające ochronie prawnoautorskiej na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć powstają sekwencje symboli opisujące realizowanie algorytmu zgodnie z zastosowanymi językami programowania, które stanowią programy komputerowe podlegające ochronie określonej art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Kody wytworzone przez Wnioskodawcę i implementowane do istniejącego oprogramowania stanowią logicznie uporządkowany ciąg instrukcji, przeznaczony do uzyskania za pośrednictwem sprzętu komputerowego wyniku pożądanego przez zleceniodawcę. Praca Wnioskodawcy przy pisaniu kodu nie miała i nie będzie mieć charakteru odtwórczego i nie polega na powielaniu w jego linijkach standardowych rozwiązań problemów. Oprogramowanie lub jego części, wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm., dalej zwana "ustawa o PAIPP").

Zgodnie z art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o PAIPP programy komputerowe mogą być wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. Na podstawie art. 8 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych twórcy przysługują autorskie prawa majątkowe do utworu jaki jest rezultatem jego działalności intelektualnej, jednocześnie w świetle art. 17 ww. ustawy, Wnioskodawca ma prawo do korzystania z niego, rozporządzania nim oraz wynagrodzenia za korzystanie z niego.

Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi z dnia 15 lipca 2019 r. Ministerstwa Finansów dotyczącego preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX: pojęcie "program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Wobec tego, mając na względzie szeroką definicję programu komputerowego Wnioskodawca twierdzi, że każdy ze wskazanych efektów prac stanowi utwór i jest objęty ochroną w rozumieniu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z tym, Wnioskodawca śmie twierdzić, że każdorazowy wynik Jego pracy stanowić będzie osobny element podlegający ochronie ww. przepisu.

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Oprogramowanie jest tworzone i rozwijane w ramach działalności prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Efektem tej działalności są zupełnie oryginalne i prekursorskie w skali przedsiębiorstwa Wnioskodawcy rozwiązania programistyczne. Wnioskodawca w ramach swojej działalności nabywa, łączy oraz wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności w zakresie programowania, algorytmiki, wykorzystywania najnowszych technologii oraz narzędzi informatycznych. Tytułem przykładu, jak wskazano już w pierwotnym opisie wniosku, Wnioskodawca wykorzystuje najnowsze frameworki, czyli platformy do tworzenia aplikacji. Wnioskodawca wskazuje, że podejmowana przez niego działalność jest/była i będzie działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny, tj. w sposób uporządkowany, zaplanowany, metodyczny, według pewnego systemu, na podstawie przygotowanego harmonogramu prac z przyjęciem określonych celów do osiągnięcia, w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jednocześnie Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę - nie tylko w zakresie programowania, ale również w dziedzinie, w której tworzone i rozwijane przez niego oprogramowanie ma być wykorzystywane. Podejmowane działania służą wytwarzaniu każdorazowo zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów informatycznych - programów komputerowych. Nie są to działania rutynowe, schematyczne i odtwórcze.

Prace rozwojowe realizowane przez Wnioskodawcę są pracami koncepcyjnymi, mającymi na celu rozwiązywanie problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Efektem prac Wnioskodawcy jest zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych - programów komputerowych, odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta.

Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. Wnioskodawca opracował programy odpowiadające przyjętym wstępnie założeniom. Opracowane programy komputerowe spełniły ustanowione przez Wnioskodawcę kryteria oceny formalnej i merytorycznej, a prace zostały wykonane w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę budżetu i harmonogramu. Wyniki prowadzonej aktywności wyrażone są w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania.

4. Proces twórczy

Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach i obejmuje m.in. zbudowanie modelu i zaprojektowanie algorytmu, czynność programowania (tworzenia kodu źródłowego, będącego realizacją algorytmu) oraz weryfikację, modyfikację i udoskonalanie dostępnych rozwiązań programistycznych. Działania te prowadzone były/są w sposób ułożony, metodyczny, czego wymaga specyfika tworzenia programu komputerowego, tj. określenie celu jaki ma on spełniać, ustalenia sposobu dojścia do danego celu (dobór odpowiednich rozwiązań programistycznych oraz technologii), zaplanowanie prac, weryfikacja, zakończenie.

Tworzenie nowego produktu informatycznego (programu komputerowego, którego zapisem jest kod źródłowy) lub ulepszanie istniejącego produktu o nową funkcjonalność (wymagającego również stworzenia w tym zakresie nowego kodu źródłowego) odbywało/odbywa się według przedstawionego wyżej podejścia do rozwiązywania problemów algorytmicznych i standardowo w najszerszym zakresie składa się z niżej przedstawionych etapów.

a) Etap wstępny - obejmuje konsultacje z Kontrahentem, dotyczące celów jakie mają być osiągnięte w projekcie, poznanie wizji produktu. Podczas konsultacji przedstawiane są oczekiwania co do parametrów i funkcjonalności oprogramowania (tzw. specyfikacja biznesowa), zasobów jakie mogą zostać udostępnione Wnioskodawcy, w tym celu oraz czasu, w jakim projekt ma zostać zrealizowany. Na podstawie tych informacji oraz własnej wiedzy i doświadczenia, Wnioskodawca wstępnie analizuje możliwość zrealizowania projektu, czyli stworzenia nowego oprogramowania, przy użyciu określonych zasobów. Wnioskodawca nie dysponuje standardowo gotowymi rozwiązaniami informatycznymi pozwalającymi na realizację zamówienia. Nie dysponuje np. gotowym algorytmem wyrażonym w postaci kodu, spełniającym oczekiwania ostatecznego odbiory (kod źródłowy musi zostać napisany od samego początku). Uzyskanie produktu informatycznego o pożądanych właściwościach uzależnione jest od szeregu czynników. W trakcie tego etapu dochodzi do ustalenia poziomu niepewności co do możliwości realizacji zamówienia przy użyciu określonych zasobów, tj. Wnioskodawca ocenia jakie jest ryzyko niepowodzenia zamówienia.

b) Etap tworzenia oprogramowania - obejmuje wszelkie czynności faktyczne podejmowane przez Wnioskodawcę w celu realizacji zamówienia, tj. zaprojektowanie i napisanie algorytmu w języku programowania, co prowadzi do stworzenia nowego produktu lub ulepszenia, rozwinięcia dotychczasowego produktu o nowe zastosowania (nową funkcjonalność). Proces tworzenia na tym etapie najczęściej dzieli się na mniejsze cykle wydawnicze, po których następuje prezentacja wytworzonej części oprogramowania. Nie były i nie są to w żadnym wypadku czynności odtwórcze. Wnioskodawca staje na tym etapie wobec konieczności wyboru jednego spośród alternatywnych algorytmów, określania wartości różnorodnych parametrów lub samodzielnego precyzowania pewnych szczegółów implementowanych operacji. Ten etap wymaga od Wnioskodawcy podjęcia największego wysiłku intelektualnego.

c) Etap końcowy - obejmuje zamknięcie zamówienia i podsumowanie wyników prac kilku cykli wydawniczych składających się na dany moduł. W trakcie tego etapu dochodzi do akceptacji bądź odrzucenia wyników pracy Wnioskodawcy lub ogłoszenie, że przy danym stanie zasobów nie jest możliwe stworzenie programu odpowiadającego specyfikacji biznesowej lub dokonanie ulepszeń, czy rozbudowy aplikacji o nową funkcjonalność zgodnie z oczekiwaniami. W przypadku niemożności zrealizowania zamówienia zgodnie z oczekiwaniami, rozpatrywane jest ewentualne zwiększenia zasobów do realizacji zadania lub zmiana charakteru wykorzystanych zasobów lub też zmniejszenie oczekiwań w stosunku do oprogramowania, które ma zostać wytworzone. W tej fazie również dochodzi - z chwilą dokonania ostatecznej akceptacji - do przeniesienia autorskich praw majątkowych do stworzonego oprogramowania.

Wytwarzanie oprogramowania to złożony proces, który ma na celu dostarczenie produktu w pełni zgodnego z oczekiwaniami Kontrahenta. Działalność Wnioskodawcy, w zależności od realizowanych projektów, mogła i może pokrywać wszystkie etapy tego procesu, począwszy od analizy i zdefiniowania wymagań, przez zaprojektowanie rozwiązania, jego wykonanie, testowanie, wdrożenie, szkolenia oraz dalszy rozwój. Podstawowym wyzwaniem jest zrozumienie potrzeb ostatecznego odbiorcy, a więc określenie celu jakim ma spełniać program. Dopiero w oparciu o tę wiedzę Wnioskodawca ustala sposób dojścia do zdefiniowanego celu, dobierając odpowiednie rozwiązania programistyczne oraz technologie.

Na potrzeby niniejszego wniosku, Wnioskodawca oświadcza, że tworzenie przez niego oprogramowania opierało/opiera się każdorazowo o dostępną aktualnie (tj. w momencie realizacji Kontraktu) wiedzę w dziedzinie technologii informacyjnych (IT) oraz w dziedzinie, której oprogramowanie ma służyć, a także o umiejętności Wnioskodawcy jako programisty. Z kolei projektowane i tworzone produkty (oprogramowanie komputerowe) stanowiły/stanowią produkty nowe lub ulepszone funkcjonalnie w stosunku do tych dotychczas tworzonych przez Wnioskodawcę. Proces tworzenia oprogramowania wymaga ciągłego rozwoju, poszerzenia i aktualizowania wiedzy programistycznej, jak również z dziedziny, w której to oprogramowanie miało być wykorzystywane. Niejednokrotnie Wnioskodawca w tym celu sięgał do fachowej literatury, szkoleń oraz fachowych publikacji.

Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie miały i nie będą mieć charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowiły/stanowić będą systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywał/nabywa, łączył/łączy, kształtował/kształtuje i wykorzystywał/wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych, oprogramowania, technologii w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług). W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Produkty informatyczne stworzone przez Wnioskodawcę mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

Element twórczy Wnioskodawcy w tworzeniu oprogramowania polegał/polega na pisaniu algorytmu, który znajduje odzwierciedlenie w postaci kodu źródłowego, w efekcie czego powstaje program komputerowy. Oprogramowanie wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o PAIPP.

Praca Wnioskodawcy przy pisaniu kodu nie miała i nie będzie mieć charakteru odtwórczego i nie polega na powielaniu w jego linijkach standardowych rozwiązań problemów. Oprogramowanie lub jego części, wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej bezpośrednio działalności gospodarczej, jest rezultatem jego własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej, a w konsekwencji stanowi utwory podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej: Dz. U. z 2018 r. poz. 1191 z późn. zm., dalej zwana "ustawa o PAIPP").

W wyniku prowadzonej działalności Wnioskodawca tworzy nowe, zmienione lub ulepszone produkty informatyczne - programy komputerowe. Są to programy realizowane ściśle na potrzeby Kontrahenta, których Wnioskodawca - ze względu na postanowienia umowne - nie może oferować innym uczestnikom obrotu gospodarczego. Niewątpliwie jednak, zdobyte doświadczenie, zwiększone zasoby wiedzy i umiejętności w zakresie narzędzi informatycznych oraz oprogramowania przekładają się na zwiększenie konkurencyjności Wnioskodawcy jako przedsiębiorcy - wzbogaca spektrum swoich usług i ofertę.

Wnioskodawca tworzy każdorazowo nowe, bardziej innowacyjne i/lub ulepszone programy komputerowe, które nie występowały w jego dotychczasowej praktyce gospodarczej. Nie są to działania obejmujące wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

5. Realizowanie umowy

Wnioskodawca podejmuje wszystkie opisane powyżej czynności w sposób systematyczny w celu tworzenia nowych rozwiązań. Umowa wykonywana jest przez Wnioskodawcę osobiście, a czynności twórcze są realizowane przez Wnioskodawcę w taki sposób, aby w skład wytworzonego oprogramowania nie wchodziły utwory należące do osób trzecich, w tym także utwory zależne i zmodyfikowane czy utwory wykorzystywane na podstawie tzw. licencji otwartej. Często Wnioskodawca nabywa także wyniki prac badawczo-rozwojowych, przy wykorzystaniu których, tworzy nowe, unikatowe rozwiązania. W każdym przypadku jednak Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania, niezależnie od wykorzystania wyników prac badawczo-rozwojowych przeprowadzonych przez inne podmioty. Osoby od których Wnioskodawca nabywa wyniki prac badawczo-rozwojowych nie są podmiotami powiązanymi. Wnioskodawca nie nabywa autorskich praw majątkowych do gotowych programów komputerowych, które następnie mógłby odsprzedać. Każdorazowo Wnioskodawca nabywa jedynie wyniki prac badawczo-rozwojowych na podstawie których samodzielnie tworzy nowe rozwiązania na potrzeby realizowania umowy z Kontrahentem. Wnioskodawca ewidencjonuje odpowiednio dokonane przez siebie nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych w odrębnej ewidencji, którą prowadzi na potrzeby wyodrębniania poszczególnych programów komputerowych. Wnioskodawca od początku jest jedynym właścicielem praw autorskich przysługujących do wytworzonych przez niego programów komputerowych. Czynności wykonywane w ramach umowy z Kontrahentem są podejmowane przez Wnioskodawcę na polecenie tego Kontrahenta, jednak ich proces jest w całości przeprowadzony przez Wnioskodawcę, który łączy, nabywa i wykorzystuje dostępną wiedzę i umiejętności samodzielnie. Aktywność Wnioskodawcy związana z tworzeniem programów komputerowych realizowana jest przez Niego w każdym przypadku samodzielnie, według własnej metodologii. W ramach jednego projektu może powstać kilka programów komputerowych. Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako "badawczo-rozwojowych", dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych.

Każdorazowo efekty pracy Wnioskodawcy odznaczają się indywidualnym, twórczym charakterem. Wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie opiera się na indywidualnych, autorskich pomysłach. Czynności projektowania i tworzenia oprogramowania nie miały i nie będą mieć charakteru rutynowych lub okresowych zmian, lecz stanowiły/stanowić będą systematyczny rozwój konkretnego produktu (poczynając od jego tworzenia). W każdym przypadku Wnioskodawca wnosił i będzie wnosić swój indywidualny i twórczy wkład, wykorzystując najnowsze technologie informatyczne z zakresu wytwarzania oprogramowania. Produkty informatyczne stworzone przez Wnioskodawcę mają charakter indywidualny i są utrwalone w postaci kodu w języku programowania.

Programy komputerowe wytworzone przez Wnioskodawcę zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej. Programy te nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny, a także nie są jedynie "techniczną", a nie "twórczą", realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez Kontrahentów.

Na podstawie przepisu art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, są i będą, w okresie, którego dotyczy wniosek, wszystkie wskazane we wniosku efekty prac Wnioskodawcy, jak np. części programów komputerowych, części oprogramowania, modyfikacje, ulepszenia, rozwinięcia itp. zarówno w procesie "tworzenia", "rozwijania", "ulepszania", "modyfikowania", "oprogramowania", "części oprogramowania", "utworów", "funkcjonalności", etc. - każdorazowo tworzone są i były przez Wnioskodawcę, w ramach prac rozwojowych, programy komputerowe, do których każdorazowo przysługują Wnioskodawcy prawa autorskie podlegające ochronie prawnej określonej we wskazanym powyżej art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, które to prawa Wnioskodawca przenosił i będzie przenosić na kontrahenta.

Wnioskodawca wskazuje, że ponosi odpowiedzialność za efekty swojej pracy w każdym przypadku, a więc także wobec osób trzecich innych niż Zleceniodawca/Kontrahent.

Umowa zawarta z Kontrahentem przewiduje, że za świadczenie usług oraz przeniesienie autorskich praw majątkowych na wszystkich polach eksploatacji wskazanych w umowie, Zleceniobiorcy przysługuje wynagrodzenie zawarte w wynagrodzeniu za wykonywanie umowy. Usługi, wskazane w umowie obejmują także wykonywanie czynności wchodzących w skład procesu tworzenia oprogramowania, które nie stanowią wytwarzania programu komputerowego, takie jak: opracowywanie koncepcji w zakresie rozwoju systemu (w szczególności poprzez definiowanie, projektowanie, testowanie) oraz ocena ich zastosowania w celu usprawnienia procesu produkcyjnego, sporządzanie analiz oraz korygowanie błędów narzędziowych zidentyfikowanych przez inne jednostki robocze, w szczególności testerów, dokumentowanie pracy (tworzenie opracowań) w celu przekazania wiedzy i umożliwienia zrozumienia sposobu działania systemów i stosowania ich funkcji. Wnioskodawca jednak nie zamierza stosować do tej części wynagrodzenia, która odpowiada wyżej wskazanym czynnościom, preferencyjnej stawki opodatkowania. Wynagrodzenie Wnioskodawcy, które otrzymuje on z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych jest przez niego wyodrębniane. Jeżeli w danym okresie rozliczeniowym są/były świadczone usługi subsydiarne do wytworzenie oprogramowania, wynagrodzenie jest odpowiednio dzielone na część przypadającą na przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz pozostałe, a stosunek tych części względem siebie zależy m.in. od nakładu pracy Wnioskodawcy na poszczególne programy komputerowe oraz czynności techniczne, a także skomplikowania danego projektu. Każdorazowo zatem wynagrodzenie ustalane jest według czynników warunkujących wielkość wynagrodzenia przypadającego na autorskie prawo do programu komputerowego oraz inne czynności np. rutynowe, techniczne.

Na gruncie umowy zawartej z Kontrahentem Wnioskodawca przenosi te autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych, nad którymi zakończył pracę w danym okresie rozliczeniowym.

Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę obejmują jedną pozycję wobec faktu, iż umowa zawarta z Kontrahentem przewiduje, iż wynagrodzenie wypłacane jest za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i usługi świadczone w ramach wykonywania umowy. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych oraz wypłata wynagrodzenia następują w ramach jednego stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Umowa dla wypłaty wynagrodzenia stosuje zatem koniunkcję, która warunkuje wypłatę wynagrodzenia od świadczenia usług i przeniesienia majątkowych praw autorskich. Zwrócić uwagę należy, iż świadczenie usług i przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego są ze sobą nierozerwalnie sprzężone. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są bowiem czynnościami pomocniczymi zmierzającymi do prawidłowego wdrożenia nowo napisanych programów komputerowych, ich testowania, sporządzenia analiz i dokumentacji a także poprawy ewentualnych błędów, a zatem czynności technicznych, mających charakter rutynowy. Czynności świadczenia usług są zatem czynnościami subsydiarnymi wobec wytworzenia programów komputerowych i przeniesienia do nich majątkowych praw autorskich na Kontrahenta. Stąd Wnioskodawca nie ma podstaw do wyodrębniania drugiej pozycji na fakturze, niemniej jednak nie chce do wynagrodzenia za te czynności zastosować preferencyjnej stawki opodatkowania.

Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do programów komputerowych powstałych w wyniku realizacji umowy. Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do wszelkich utworów stworzonych w ramach wykonywania umowy, w tym programów komputerowych bez ograniczeń terytorialnych ani czasowych z chwilą zatwierdzenia w całości lub podpisania przez Strony protokołu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Ustalenie utworów odbywa się w ramach każdego okresu rozliczeniowego i stanowi wyodrębnienie autorskich praw przysługującego Wnioskodawcy do programów komputerowych na poziomie majątkowym i osobistym. W ramach ustalenia autorskiego prawa do programu komputerowego Wnioskodawca określa kod źródłowy realizujący algorytm oraz funkcjonalność tego algorytmu, a także nakład pracy. Następnie obliczane jest wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do ustalonego programu komputerowego i za świadczenie subsydiarnych usług. Wnioskodawca przesyła kod do repozytorium na serwerach Kontrahenta. Strony podpisują protokół przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, a następnie wystawiana jest faktura. Przeniesienie autorskich praw majątkowych następuje na wszelkich polach eksploatacji, a w szczególności na następujących:

- w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową,

- w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono,

- wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy,

- w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony powyżej - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym (m.in. w sieci Internet),

- w zakresie wprowadzania do pamięci komputera oraz do sieci komputerowej i/lub multimedialnej,

- trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie;

- tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian dokonała;

- rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub jego kopii.

Przeniesienie odbywa się z zachowaniem warunków wynikających z ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Przeniesienie autorskich praw majątkowych potwierdza zawarta z Kontrahentem umowa oraz wystawiona przez Wnioskodawcę faktura oraz protokół przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Wnioskodawca prowadzi rejestr utworów stanowiących programy komputerowe w prowadzonej ewidencji dla celów IP Box. Prowadzona przez Wnioskodawcę ewidencja jest prowadzona od początku rozpoczęcia prowadzenia prac rozwojowych, a także na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów przypadających na kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębna ewidencja wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej Wnioskodawca świadczy także usługi, które są usługami subsydiarnymi do usług tworzenia oprogramowania. Czynności te mają charakter techniczny i rutynowy oraz nie stanowią ani prac rozwojowych ani badań naukowych. W głównej mierze polegają na testowaniu stworzonego oprogramowania, stworzeniu do nich instrukcji, prezentacji rozwiązań. Wnioskodawca zaznacza jednak, iż nie ma zamiaru stosować preferencyjnej stawki opodatkowania do wynagrodzenia otrzymywanego za wykonywanie tych czynności. Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie każdorazowo obejmuje łączne wynagrodzenie z przeniesienia praw autorskich do wszystkich programów komputerowych wytworzonych lub rozwiniętych przez Wnioskodawcę w danym okresie rozliczeniowym. Wnioskodawca w ramach prowadzonych prac rozwojowych wytwarzał/wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego. Wnioskodawca osiągał/osiąga dochód ze sprzedaży tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

6. Ewidencja

Wnioskodawca posiada i prowadzi począwszy od dnia 19 stycznia 2021 r. odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, ewidencję, pozwalającą na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde prawo do programu komputerowego oraz na wyodrębnienie kosztów, które Wnioskodawca poniósł bezpośrednio w związku z wytworzeniem każdego wyżej wymienionego konkretnego prawa autorskiego, a także kosztów poniesionych na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych. Ewidencja umożliwia monitorowanie i śledzenie efektów prac, obejmujące wydatki od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, do końca danego miesiąca kalendarzowego, poprzez narastające ujęcie wydatków w odniesieniu do poszczególnych zamówień. Prowadzone przez Wnioskodawcę ewidencje pozwalają zatem na ustalenie dochodu z tytułu przeniesienia autorskiego prawa majątkowego do każdego programu komputerowego, który wytworzył.

7. Podsumowanie

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności, Wnioskodawca chciałby skorzystać z przewidzianej w art. 30ca u.p.d.o.f. preferencji IP Box w rozliczeniu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok podatkowy 2021 oraz w następnych latach. Wnioskodawca chciałby zastosować preferencyjną stawkę opodatkowania wyłącznie do zysków wynikających z przeniesienia przez niego autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Celem składanego wniosku jest również poddanie pod rozstrzygnięcie Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, czy opisana w niniejszym wniosku działalność Wnioskodawcy związana z wytwarzaniem oprogramowania komputerowego wpisuje się w ramy definicyjne działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca pragnie zauważyć, że dokonanie oceny w tym zakresie jest niezbędne do wykładni art. 30ca ust. 1 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f.- czyli udzielenia odpowiedzi na postawione przez Wnioskodawcę pytanie.

Skoro ustawodawca posłużył się w treści art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. pojęciem działalności badawczo-rozwojowej, a w art. 5a pkt 38 oraz związanych z nim punktach 39 i 40 tego artykułu, odwołuje się do jej rozumienia w kontekście ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce z dnia 20 lipca 2018 r. (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 z późn. zm.), kluczowa z punktu widzenia skutków podatkowych jest ocena charakteru prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności na kanwie właśnie tejże ustawy. Ze względu na bezpośrednie odwołanie się do regulacji ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i wyraźne wskazanie, że definicję tą należy rozumieć w konkretny sposób, tj. przedstawiony w ustawie - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, przepisy art. 4 ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 tejże ustawy są elementem systemu prawa podatkowego. Nie może ulegać wątpliwości, iż powinny być rozpatrywane przez Dyrektora KIS w kontekście oceny prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, skoro zakres wniosku do tego wprost nawiązuje. Zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 23 listopada 2021 r. (sygn. II FSK 1049/21) w trybie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, nie można żądać od podatnika ubiegającego się o interpretację indywidualną, aby we własnym zakresie rozstrzygnął on, czy podejmowane przez niego czynności stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38-40 u.p.d.o.f.

Z ostrożności, wskazać należy na szereg interpretacji indywidualnych, w których Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej podjął się oceny czy działalność podatnika jest działalnością badawczo-rozwojową:

- 0114-KDIP3-1.4011.303.2020.2.MZ;

- 0114-KDIP2-1.4011.38.2020.3.KS;

- 0114-KDIP3-2.4011679.2019.3.JK2;

- 0114-KDIP3-1.4011.380.2020.2.MZ;

- 0114-KDIP3-1.4011.571.2019.2.MK1;

- 0113-KDIPT2-3.4011.329.2020.2.AC;

- 0113-KDIPT2-2.4011.381.2020.3. MK;

- 0113-KDIPT2-3.4011.472.2020.2.GG;

- 0113-KDIPT2-3.4011.430.2020.2.SJ;

- 0113-KDIPT2-1 4011 464 2020 2 MM;

- 0113-KDIPT2-1.4011.31 2020.2.AP;

- 0113-KDIPT2-1.4011.34.2020.2.MAP;

- 0113-KDIPT2-1.4011.42.2020.2.KO;

- 0113-KDIPT2-1.4011 50.2020.2.MM;

- 0113-KDIPT2-1 4011 55.2020.2.DJD;

- 0113-KDIPT2-1.4011.57.2020.2.MAP;

- 0113-KDIPT2-1.4011.66.2020.2.MA;

- 0113-KDIPT2-1.4011.74.2020.2.MM;

- 0113-KDIPT2-1.4011.633.2019.3.MAP;

- 0113-KDIPT2-1.4011.711.2019.2.MM;

- 0113-KDIPT2-1.4011.738.2019.2.MD;

- 0113-KDIPT2-1.4011.748.2019.2.MAP;

- 0113-KDIPT2-3.4011.24.2020.2.AC;

- 0113-KDIPT2-3.4O11.26.2020.3.JŚ;

- 0113-KDIPT2-3.4011.54.2020.2.PR;

- 0113-KDIPT2-3.4011 69.2020.2.ST;

- 0113-KDIPT2-3.4011.73.2020.2.MS;

- 0113-KDIPT2-3.4011 94.2020.2.AC;

- 0113-KDIPT2-3.4011.238.2020.2.GG;

- 0113-KDIPT2-3.4011.656.2019.2.PR;

- 0113-KDIPT2-3.4011.702.2019.2.PR;

- 0113-KDIPT2-3.4011.736.2019.2.SJ;

- 0113-KDIPT2-3.4O11.759.2019.2.JŚ;

- 0111-KDIB1 -1.4011.33.2020.2.NL;

- 0111-KDIB1-1.4011.87.2020.2. DK;

- 0111-KDIB1-2.4011.55.2020.2.DP;

- 0111-KDIB1-3.4011.7.2020.2.JKT;

- 0111-KDIB1-3.4011.10.2020.2.APO;

- 0111-KDIB1-33.4011.52.2020.2.PC;

- 0111-KDIB2-1.4011.18.2020.2.MK;

- 0112-KDIL2-1.4011.2.2020.3.MKA;

- 0112-KDIL2-1.4011 379.2020.2.KF;

- 0112-KDIL2-2.4011.20.20202.IM;

- 0112-KDIL2-2.4011.27.2020.2.MC;

- 0112-KDIL2-2.4011.44.2020.2.AA;

- 0112-KDIL2-2.4011.52.2019.2.MW;

- 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM;

- 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS;

- 0112-KDIL2-2.4011.52.2020.2.IM;

- 0112-KDIL2-2.4011.53.2019.3.WS;

- 0112-KDIL2-2.4011.56.2019.2.AA;

- 0112-KDIL2-2.4011.60.2020.2.MC;

- 0112-KDIL2-2.4011.65.2019.2.MW:

- 0112-KDIL2-2.4011.69.2020.2.MM;

- 0112-KDIL2-2.4011.70.2019.2.AA;

- 0112-KDIL2-2.4011.73.2020.2.MM;

- 0112-KDIL2-2.4011.79.2020.2.IM;

- 0112-KDIL2-2.4011.98.2019.2.MC;

- 0112-KDIL2-2.4011.107.2019.2.IM;

- 0112-KDIL2-2.4011.115.2020.2.MW;

- 0112-KDIL2-2.4011.119.2019.2.AA;

- 0112-KDIL2-2.4011.126.2019.2.MC;

- 0112-KDIL2-2.4011.139.2019.2.MM;

- 0112-KDIL2-2.4011.143.2019.2.MM;

- 0112-KDIL2-2.4011.144.2019.2.WS;

- 0112-KDIL2-2.4011.161.2019.2.MC;

- 0112-KDIL2-2.4011.194.2020.2.MW;

- 0112-KDIL2-2.4011.269.2020.2.k.p.;

- 0112-KDIL2-2.4011.337.2020.2.k.p.;

- 0112-KDIL3-3.4011.412.2019.2.MM;

- 0112-KDIL2-1.4011.407.2020.3.TR;

- 0112-KDIL2-2.4011.520.2020.2.WS;

- 0112-KDIL2-2.4011.416.2020.2.MC;

- 0112-KDIL2-2.4011.469.2020.2.MM;

- 0112-KDIL2-1.4011.518.2020.2.JK.

Uzupełnienie wniosku

Wnioskodawca wytwarza programy komputerowe odpowiadające potrzebom biznesowym swojego Kontrahenta X Sp. z o.o. SP. k. Przedmiotem wniosku są programy komputerowe, które są realizacją algorytmów wyrażonych w danym języku programowania, a który to algorytm odpowiada za realizację konkretnej potrzeby biznesowej. Program komputerowy może przybrać różną postać: aplikacji, modułu lub fragmentu kodu źródłowego. Każdy program komputerowy ma swoją funkcjonalność lub kilka funkcjonalności. Pojęcie program komputerowy jest przez Wnioskodawcę używane zamiennie z pojęciem "oprogramowanie" czy też utwór. Aktualnie Wnioskodawca bierze udział w tworzeniu następujących programów komputerowych, które są przedmiotem wniosku:

1. XY - program komputerowy rozwijany jako niezależny moduł, biblioteka zaimplementowana w języku programistycznym C#. Służy do (...).

2. XZ - program komputerowy rozwijany jako niezależny moduł, aplikacji okienkowej wraz z własnym interfejsem graficznym, zaimplementowany w języku programistycznym C#. Aplikacja (...).

3. XQ - program komputerowy rozwijany w technologii (...).

4. XQX - program komputerowy rozwijany w technologii (...).

W ramach swojej działalności Wnioskodawca samodzielnie nie prowadził i nie prowadzi badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Podejmowana przez Wnioskodawcę bezpośrednio i samodzielnie działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania lub ulepszania/ modyfikowania programów komputerowych/ oprogramowania/ części oprogramowania, w okresie którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego kontraktu nie obejmowała, nie obejmuje i nie będzie obejmować badań naukowych, o których mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W ramach działalności Wnioskodawca samodzielnie prowadził i w dalszym ciągu prowadzi prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Podejmowana bezpośrednio i samodzielnie przez Wnioskodawcę działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania czy też ulepszania/ modyfikowania programów komputerowych/ oprogramowania/ części oprogramowania w okresie którego dotyczy wniosek, w ramach przedstawionego kontraktu, obejmuje/obejmowała i będzie obejmować prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Innymi słowy Wnioskodawca prowadził, prowadzi i będzie prowadził w okresie, którego dotyczy wniosek w ramach przedstawionego Kontraktu - przy zachowaniu standardów, które wynikają z Prawa o szkolnictwie wyższym i nauce oraz z danej dziedziny wiedzy i umiejętności - prace, które są wyodrębnione z uwagi na cel ich prowadzenia i obejmują łącznie;

- Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, a zatem od dnia 2 czerwca 2018 r.

- Prace rozwojowe są to prace koncepcyjne, mające na celu rozwiązywania problemów algorytmicznych, a ostatecznie wyrażenie rozwiązania w postaci kodu napisanego w języku programowania. Prace rozwojowe dotyczą projektowania i tworzenia innowacyjnych rozwiązań w dziedzinie programowania. Efektem prac Wnioskodawcy i zarówno ich celem jest zatem tworzenie innowacyjnych w skali jego działalności gospodarczej produktów informatycznych - programów komputerowych, odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta. Prace obejmują tworzenie algorytmów odpowiadających oczekiwaniom Kontrahenta w związku z planowanym wytworzeniem nowej funkcjonalności lub modułu lub programu komputerowego/oprogramowania/części oprogramowania, w danym języku programowania.

- Dotychczas prowadzone projekty zakończyły się powodzeniem, tzn. Wnioskodawca opracował programy odpowiadające przyjętym wstępnie założeniom. Przyszłe projekty planowane są również z pozytywnymi prognozami na ich zakończenie. Opracowane programy komputerowe spełniły ustanowione przez Wnioskodawcę kryteria oceny formalnej i merytorycznej, a prace zostały wykonane w ramach przyjętego przez Wnioskodawcę budżetu i harmonogramu. Wyniki prowadzonej aktywności wyrażone są w postaci kodu źródłowego napisanego w języku programowania. Wyniki prac rozwojowych mają swoją ustaloną formę i jest nią kod źródłowy napisany w języku oprogramowania i stanowiący program komputerowy. Wyniki te są wykorzystywane w działalności Wnioskodawcy poprzez przeniesienie praw autorskich majątkowych do wykonanych przez Wnioskodawcę programów komputerowych na jego Kontrahenta za wynagrodzeniem.

- W wyniku prac rozwojowych Wnioskodawca zaprojektował i stworzył nowy, zmieniony lub ulepszony produkt:

1. XY - program komputerowy rozwijany jako niezależny moduł, biblioteka zaimplementowana w języku programistycznym C#. Służy do (...).

2. XZ - program komputerowy rozwijany jako niezależny moduł, aplikacji okienkowej wraz z własnym interfejsem graficznym, zaimplementowany w języku programistycznym C#. Aplikacja (...).

3. XQ - program komputerowy rozwijany w technologii (...).

4. XQX - program komputerowy rozwijany w technologii (...).

Przedstawione rozwiązania Wnioskodawca wytworzył w ramach prowadzonych przez siebie prac rozwojowych. Wnioskodawca oferuje produkty, procesy i usługi, które są wynikiem prac rozwojowych w swojej działalności gospodarczej.

W stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy produkty, procesy i usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter. Nowy, ulepszony charakter produktów, procesów lub usług nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Podejmowana przez Wnioskodawcę działalność jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Efekty pracy Wnioskodawcy, polegającej na wykonywaniu prac rozwojowych, zawsze są utworami w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, tj.:

- zawsze odznaczają się rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem, zawsze są kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej wartości niematerialnej;

- nie są efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności programistycznych i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny;

- są "twórczą", a nie jedynie "techniczną" realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez kontrahentów.

W każdym przypadku tworzenie i rozwijanie "programu komputerowego", "aplikacji", "oprogramowania lub jego części" wiąże się z samodzielnym podejmowaniem przez Wnioskodawcę prac rozwojowych w rozumieniu ustawy prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Wnioskodawca nie prowadzi odrębnych prac rozwojowych dla każdego programu komputerowego jaki wytwarza. Mogą zdarzyć się przypadki, iż w wyniku prac nad jednym projektem i prac rozwojowych związanych z tym projektem powstanie więcej niż jedno prawo do programu komputerowego. Wnioskodawca nie inicjuje każdorazowo odrębnych projektów, potencjalnie rozpatrywanych jako "badawczo-rozwojowych", dla celów wytworzenia poszczególnego programu komputerowego. Wnioskodawca nie tworzy innych programów komputerowych, które nie byłyby wynikiem prac rozwojowych. Może zdarzyć się tak, iż wynik jednych prac rozwojowych Wnioskodawca wykorzystuje w celu innego ulepszenia lub rozwinięcia, jednak każdorazowo do wykonania takiego ulepszenia Wnioskodawca musi dołożyć kolejne innowacyjne rozwiązania.

Stworzony, ulepszony i rozwinięty "program komputerowy", "aplikacja", "oprogramowanie lub jego części" zawsze jest efektem prac rozwojowych prowadzonych przez Wnioskodawcę w rozumieniu przepisów Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

W przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza "program komputerowy", "aplikację", "oprogramowanie lub jego części", działania Wnioskodawcy zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego "programu komputerowego", "aplikacji", "oprogramowania lub jego części".

Umowa z Kontrahentem przewiduje miesięczne okresy rozliczeniowe.

Moment nadejścia okresu rozliczeniowego i wypłacenia miesięcznego wynagrodzenia wiąże się z koniecznością ustalenia utworów wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach okresu rozliczeniowego. Nadejście okresu rozliczeniowego nie jest jednakże niczym warunkowane. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu prac programistycznych wykonanych w danym miesiącu oraz z tytułu przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych, które wytworzył. To nadejście okresu rozliczeniowego powoduje konieczność ustalenia liczby i rodzaju programów komputerowych, do których prawa Wnioskodawca przenosi.

Sposób "przeniesienia" przez Wnioskodawcę każdego z majątkowych praw autorskich do programu komputerowego następował/następuje i będzie następować zgodnie z wymogami przewidzianymi w przepisach ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w szczególności z zachowaniem art. 41 oraz art. 53 ww. ustawy. Umowa przewiduje, że wynagrodzenie Wnioskodawcy składa się z wynagrodzenia przysługującego za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego oraz wynagrodzenia za czynności subsydiarne wykonywane w związku z tworzeniem programów komputerowych. Wnioskodawca planuje zastosować ulgę IP BOX tylko do wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Wnioskodawca najczęściej wystawia fakturę VAT obejmującą jedną łączną pozycję z tytułu świadczenia usług programistycznych oraz przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Kwota ta jest jedynie kwotą łączną, która sumuje cenę usługi oraz cenę przeniesienia autorskich praw majątkowych do programu komputerowego. Z kwoty łącznej wykazanej na fakturze można wyodrębnić część przypadającą na przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, bowiem strony umowy sporządzają na okoliczność przekazania oprogramowania protokół, który wyodrębnia kwotę wynagrodzenia z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania. Wynagrodzenie zawarte na fakturze nie jest jednorodne i nie jest niepodzielne. Wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę każdorazowo jest odpowiednio dzielone na część przypadającą na przeniesienie autorskich praw majątkowych oraz na część przypadającą na świadczenie usług rutynowych, a stosunek tych części względem siebie zależy m.in. od nakładu pracy Wnioskodawcy na poszczególne programy komputerowe oraz czynności techniczne, a także skomplikowania danego projektu. Każdorazowo zatem wynagrodzenie ustalane jest według czynników warunkujących wielkość wynagrodzenia przypadającego na autorskie prawo do programu komputerowego oraz czynności techniczne i rutynowe. Wynagrodzenie przypadające na przeniesienie praw autorskich majątkowych do programu komputerowego nie jest kwotowo wyodrębniane na fakturze. Faktury wystawiane przez Wnioskodawcę obejmują jedną pozycję wobec faktu, iż umowa zawarta z Kontrahentem przewiduje, iż wynagrodzenie wypłacane jest za przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego i usługi świadczone w ramach wykonywania umowy. Przeniesienie praw autorskich do programów komputerowych oraz wypłata wynagrodzenia następują w ramach jednego stosunku zobowiązaniowego łączącego strony. Umowa dla wypłaty wynagrodzenia stosuje zatem koniunkcję, która warunkuje wypłatę wynagrodzenia od świadczenia usług i przeniesienia majątkowych praw autorskich. Zwrócić uwagę należy, iż świadczenie usług i przeniesienie autorskich praw majątkowych do programu komputerowego są ze sobą nierozerwalnie sprzężone. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę są bowiem czynnościami pomocniczymi zmierzającymi do prawidłowego wdrożenia nowo napisanych programów komputerowych, ich testowania, sporządzenia analiz i dokumentacji a także poprawy ewentualnych błędów, a zatem czynności technicznych, mających charakter rutynowy. Czynności świadczenia usług są zatem czynnościami subsydiarnymi wobec wytworzenia programów komputerowych i przeniesienia do nich majątkowych praw autorskich na Kontrahenta. Stąd Wnioskodawca nie ma podstaw do wyodrębniania drugiej pozycji na fakturze, niemniej jednak nie chce do wynagrodzenia za te czynności zastosować preferencyjnej stawki opodatkowania. W ramach okresu rozliczeniowego Wnioskodawca przenosi prawa autorskie majątkowe do tych programów komputerowych, które zostały przez niego wytworzone i ustalone w ramach okresu rozliczeniowego. Wnioskodawca nie posiada wiedzy na temat umów licencyjnych zawieranych przez swojego Kontrahenta, ani nie udziela Kontrahentowi licencji do swoich programów komputerowych. Wnioskodawca przenosi prawa autorskie majątkowe go programów komputerowych za wynagrodzeniem.

Ustalenie utworów odbywa się w ramach każdego okresu rozliczeniowego i stanowi wyodrębnienie autorskich praw przysługującego Wnioskodawcy do programów komputerowych na poziomie majątkowym i osobistym. W ramach wyodrębnienia autorskiego prawa do programu komputerowego Wnioskodawca określa kod źródłowy realizujący algorytm oraz funkcjonalność tego algorytmu, a także nakład pracy oraz składa oświadczenie o nakładzie pracy, na podstawie którego obliczane jest wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych do ustalonego programu komputerowego i za świadczenie subsydiarnych usług. Wnioskodawca przesyła kod do repozytorium na serwerach Kontrahenta. Następnie wystawiana jest faktura. Wnioskodawca nie udziela licencji do swoich programów komputerowych a przenosi prawa majątkowe do programu komputerowego za wynagrodzeniem. Przeniesienie praw majątkowych do programu komputerowego potwierdza zawarta z Kontrahentem umowa i faktura.

Pytania

1. Czy opisana we wniosku działalność Wnioskodawcy polegająca na wykonywaniu wyodrębnionych zadań realizowanych w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy polegających na tworzeniu, rozwijaniu i ulepszaniu programów komputerowych stanowi działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych począwszy od stycznia 2021 r. w ramach przedstawionego Kontraktu, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez Wnioskodawcę oprogramowania?

Pana stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Definicja legalna działalności badawczo-rozwojowej zawarta została w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Z kolei definicja prac rozwojowych przedstawiona została w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie wskazano, że prace rozwojowe oznaczają prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Działalnością badawczo-rozwojową można nazywać zatem działalność twórczą obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Działalność ta powinna być podejmowana w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z działalnością badawczo-rozwojową mamy do czynienia wówczas, gdy podatnik wykorzystuje dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, uznać należy, że:

1. Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą i nowatorską. Wnioskodawca w zakresie wykonywanej przez siebie działalności tworzy programy komputerowe na zlecenie swojego Kontrahenta, które to programy mają odpowiadać konkretnym potrzebom tego Kontrahenta, a zatem być nieszablonowymi rozwiązaniami dążącymi do usprawnienia pracy i zwiększenia innowacyjności tego Kontrahenta.

2. Wnioskodawca w ramach wykonywanej przez siebie działalności wykorzystuje zaawansowane narzędzia informatyczne m.in.,

* Zorientowanego obiektowo języka programowania wysokiego poziomu - C#

* Frameworka.net core

* Frameworka asp.net

* Języka programowania.NET

oraz inne biblioteki służące do tworzenia interfejsów użytkownika. Wnioskodawca ponadto bazuje na swojej wiedzy i doświadczeniu. Połączenie wszystkich tych narzędzi i umiejętności przez Wnioskodawcę ma na celu tworzenie nowych produktów i usług. Wnioskodawca stale poszerza swoją wiedzę i umiejętności, które później wykorzystuje w prowadzonej przez siebie działalności. Działalność wnioskodawcy nie ma charakteru okresowych i rutynowych zmian dokonywanych w produkcie, a ma na celu kreowanie nowych rozwiązań problemów algorytmicznych, które mają stanowić odpowiedź na konkretną potrzebę Kontrahenta. Praca taka nie może polegać na odtwórczości, gdyż każde rozwiązanie algorytmu musi mieć inne zastosowanie, dopasowane do indywidualnej, unikalnej potrzeby biznesowej. Niezależnie od tego, czy Wnioskodawca w swojej pracy wykorzystał bibliotekę o otwartym kodzie źródłowym (open source), to jednak na tej podstawie kreuje on niepowtarzalne dzieło, które powstaje dzięki jego zdolnościom programistycznym szerokiej wiedzy i umiejętności jej praktycznego wykorzystania.

3. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność stale i systematycznie przyjmuje nowe zlecenia. Wnioskodawca w ramach realizacji umowy zobowiązany jest do zgodnej z zastosowaną metodyką współpracy, którą musi również należycie udokumentować. Wszystkie czynności są wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji oczekiwań Kontrahenta, który określa pewne warunki brzegowe. Po stronie Wnioskodawcy leży natomiast wybór metody stworzenia rozwiązania algorytmicznego i narzędzi pracy. Cykliczne spotkania z Kontrahentem pozwalają natomiast ustalić, czy planowane przez Wnioskodawcę wdrożenie pewnych technik informatycznych będzie spełniało wymagania dla zleconego do zaprojektowania narzędzia biznesowego.

4. Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności z dziedziny nauki i technologii w celu tworzenia nowych i autorskich rozwiązań. Wnioskodawca stosuje najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności jego Kontrahenta. Wnioskodawca działał/działa w sposób systematyczny, rozwiązując problemy algorytmiczne. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego odpowiadał/odpowiada m.in. za analizę wymagań (cele), zaprojektowanie rozwiązania oraz jego zbudowanie. Pracując każdorazowo nad danym programem Wnioskodawca rozwijał/rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności w zaawansowanej dziedzinie algorytmiki, programowania, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępne aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, w celu tworzenia nowych zastosowań (nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług) w postaci nowego oprogramowania. Działania Wnioskodawcy polegające na rozwijaniu i ulepszaniu oprogramowania, każdorazowo zmierzały do poprawy użyteczności oraz funkcjonalności tego oprogramowania. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że podejmowana przez Wnioskodawcę działalność polegająca na tworzeniu i ulepszaniu oprogramowania komputerowego stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 30ca ust. 2 w zw. z art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f.

Działalność wykonywana przez Wnioskodawcę jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe. W efekcie wszystkich podejmowanych przez Wnioskodawcę przedsięwzięć, o których mowa we wniosku, powstają programy komputerowe podlegające ochronie określonej w art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wypłacane Wnioskodawcy wynagrodzenie każdorazowo obejmuje wynagrodzenie z przeniesienia praw autorskich do programów komputerowych wytworzonych lub rozwiniętych przez Wnioskodawcę. Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca prowadzi działalność twórczą obejmującą prace rozwojowe, a tym samym działalność badawczo-rozwojową. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 30ca ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w rozumieniu w rozumieniu art. 5a pkt 38 ww. ustawy.

Ad. 2.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. ma prawo zastosować 5% stawkę opodatkowania wobec sumy kwalifikowanych dochodów uzyskanych począwszy od stycznia 2021 r. w ramach przedstawionego Kontraktu, w zakresie w jakim dochód ten został osiągnięty z tytułu odpłatnego przeniesienia na Kontrahenta autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania.

Powyższa ocena wynika z faktu, iż prawo autorskie do oprogramowania komputerowego lub jego części wytwarzanych samodzielnie przez Wnioskodawcę (oprogramowanie) w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 u.p.d.o.f. Jak natomiast wynika z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f. podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (kwalifikowanych IP) wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Artykuł 30ca ust. 2 u.p.d.o.f., zawiera zamknięty katalog praw własności intelektualnych, z których dochód może zostać objęty preferencyjną stawką opodatkowania. Autorskie prawo do programu komputerowego stanowi jedno z praw własności intelektualnych wskazanych w tym artykule w ust. 2 pkt 8. Przy czym, by można było mówić o "kwalifikowanym" prawie własności intelektualnej przepis ten wymaga również by spełnione zostały dwa kryteria:

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm., dalej w skrócie: ustawa o PAIPP). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny i orzecznictwa. W piśmiennictwie podnosi się, że przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników. Podkreśla się przy tym, że nawet dokumentacja projektowa, sporządzona w języku naturalnym, może stanowić formę wyrażenia programu komputerowego, tak samo jak jego kod źródłowy (ang. source codę), czy kod wynikowy (ang. object codę) (D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015).

Program podlegający ochronie prawnoautorskiej musi cechować się indywidualnością i stanowić utwór oryginalny, będący wytworem procesu intelektualnego programisty i jego zdolności kreacyjnych, wynikać z działalności twórczej. Oryginalność najczęściej jest utożsamiana z cechą działalności twórczej. Działalność twórcza stanowi przejaw takiego działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień jednakże nie ma znaczenia. Powinna to jednak być nowość obiektywna, z którą mamy do czynienia, gdy utwór różni się od dóbr niematerialnych, będących częścią dorobku kulturalnego, nie zaś nowość w sensie subiektywnym, zasadzająca się na przekonaniu autora o nowości własnego dzieła (A. Niewęgłowski, M. Póżniak-Niedzielska, w: System prawa prywatnego, red. Z. Radwański, t. 13: Prawo autorskie, red. J. Barta, Warszawa 2013, s. 9-11). Treść programu komputerowego nie może mieć jedynie charakteru pracy odtwórczej, polegającej na powielaniu w linijkach programu standardowych rozwiązań problemów. Ponadto, program komputerowy, aby spełniać cechy utworu chronionego prawem autorskim, powinien być również ustalony. Ustalenie programu komputerowego polega na jego uzewnętrznieniu w jakiejkolwiek postaci umożliwiającej jego percepcję przez osoby inne niż twórca (J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiąkalski, R. Markiewicz, E. Trapie, Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Komentarz, Warszawa 2001, s. 74; J. Sieńczyło-Chlabicz, Prawo własności intelektualnej, Warszawa 2013, s. 46).

Jak wskazano w pkt 89 Objaśnień podatkowych Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej IP BOX (dalej Objaśnienia): pojęcie "program komputerowy" nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko (...) Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. Z kolei w pkt 82 Objaśnień wyjaśniono, iż: "ze względu na bardzo ograniczone źródła interpretacji wobec programu komputerowego w stricte polskich aktach prawnych oraz polskiej literaturze na potrzeby preferencji IP Box warto także odnieść się do właściwych dla omawianego zagadnienia źródeł wywodzących się od organizacji ponadnarodowych i międzynarodowych, do których przynależy Polska, w szczególności Unii Europejskiej oraz OECD.

Z związku z powyższym oraz z uwagi na harmonizację przesłanek ochrony programów komputerowych w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/24/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie ochrony prawnej programów komputerowych (dalej: Dyrektywa 2009/24/WE) i nakaz proeuropejskiej interpretacji polskiego prawa trzeba w tym miejscu uwzględniać wnioski wynikające z prawa unijnego oraz dorobek Trybunału Sprawiedliwości UE. Zgodnie z punktem 7 preambuły Dyrektywy 2009/24/WE pojęcie "program komputerowy" obejmuje program w jakiejkolwiek formie, a także przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych jest taki, iż program komputerowy może korzystać z nich na późniejszym etapie.

Jak natomiast stanowi przytoczony wyżej art. 74 ust. 2 polskiej ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ochrona programów komputerowych "obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia". Zwrot "forma wyrażenia" odzwierciedla terminologię przyjętą w polskiej wersji językowej dyrektywy 2009/24/WE. Przez "formę wyrażenia" programu należy rozumieć każdy obiektywnie postrzegalny sposób zapisu poleceń adresowanych do komputera. Jak wyjaśnił TSUE na gruncie dyrektywy 2009/24/WE, "formą wyrażenia" może być wyłącznie taka postać programu, która umożliwia albo reprodukcję "działającego" programu, albo uzyskanie tego programu w przyszłości. Przykładowo w wyroku z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie C-393/09 Bezpećnostni softwarovà asociace - Svaz softwarovè ochrany v. Ministerstvu kultury, TSUE wyjaśnił, iż termin "program komputerowy" obejmuje również przygotowawcze prace projektowe prowadzące do rozwoju programu komputerowego, z zastrzeżeniem, że charakter prac przygotowawczych musi pozwalać na stworzenie programu komputerowego na późniejszym etapie (pkt 36 wyroku).

W orzecznictwie polskich sądów powszechnych podkreśla się, że ochrona prawno-autorska uaktywnia się od momentu ustalenia czy dany produkt jest utworem w rozumieniu ustawy o PAIPP. Konsekwencją powyższych założeń jest fakt, iż cech utworu, a co za tym idzie ochrony prawno-autorskiej nie zostanie pozbawiony nawet taki program komputerowy, który nie stanowi produktu odrębnego i nie może być sprzedany oddzielnie od programów, którym służy. Specyfika dziedziny informatyki, jej dynamika rozwoju oraz złożoność poszczególnych elementów składających się na całość nie pozwala gratyfikować jedynie sztywno określonych, widocznych efektów pracy programisty bez wyraźnego polecenia takiego ich traktowania (wyrok Sąd Okręgowy w Łodzi z 26 marca 2014 r., sygn. IC 566/12).

W świetle powyższych konstrukcji prawnych, przewidzianych w polskiej ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, unijnej Dyrektywie 2009/24/WE oraz na gruncie doktryny i orzecznictwa, należy uznać, że efekty prac Wnioskodawcy, obejmujące algorytmy i kody źródłowe spełniają wszelkie przesłanki definicyjne programów komputerowych podlegających ochronie prawno-autorskiej. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Wnioskodawca pisząc kod każdorazowo wytwarzał i nadal będzie wytwarzać dobra niematerialne charakteryzujące się oryginalnością i indywidualnością. Podejmował/podejmuje wysiłek umysłowy o charakterze kreacyjnym. Ponadto, efekty prac Wnioskodawcy są uzewnętrzniane w postaci kodu napisanego w języku programowania JavaScript. Przedmiotem ochrony prawa autorskiego jest więc w niniejszym przypadku oprogramowanie komputerowe, które zostało wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez Niego działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, Jego działalność można zakwalifikować do działalności badawczo-rozwojowej, co zostało już wyżej wykazane. Niezależnie od tego Wnioskodawca nabywa także wyniki prac badawczo-rozwojowych od innych specjalistów, niestanowiących podmiotów powiązanych, i przy wykorzystaniu tych efektów, poprzez swoją pracę twórczą, konstruuje nowe, unikatowe, dopasowane do potrzeb konkretnego Klienta rozwiązania. Wnioskodawca w ramach nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych wykorzystuje te efekty we własnej działalności badawczo-rozwojowej i wytwarzaniu kwalifikowanego IP. Zgodnie z treścią art. 30ca ust. 4, nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 stanowi koszt uzyskania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Oznacza to, iż takie nabycie nie może wykluczać zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania.

Wobec powyższego, autorskie prawo do oprogramowania komputerowego wytwarzanego i rozwijanego (ulepszane) przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca realizując zobowiązania wynikające z zawartych Kontraktów otrzymywał/otrzymuje wynagrodzenie, na podstawie wystawianych przez siebie faktur VAT. Wnioskodawca jednocześnie przenosił/przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do wytworzonego w toku świadczonych usług oprogramowania. Niewątpliwie Wnioskodawca otrzymywał i będzie otrzymywać wynagrodzenie, którym jest honorarium za przeniesienie autorskich praw majątkowych do wytworzonego przez siebie oprogramowania. Skoro przeniesienie własności tych praw następuje odpłatnie, to tym samym Wnioskodawca osiągał i będzie osiągać dochód ze sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych.

Reasumując:

1. Wnioskodawca w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej wytwarzał/wytwarza kwalifikowane prawa własności intelektualnej w postaci autorskich praw do programów komputerowych, które podlegają ochronie według przepisów prawa polskiego,

2. Wnioskodawca osiągał/osiąga dochód ze sprzedaży tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej, względnie - z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 3 u.p.d.o.f.

3. Wnioskodawca prowadzi na bieżąco ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, dochód uzyskiwany z odpłatnego zbycia kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. majątkowych praw autorskich do programów komputerowych tworzonych przez Niego w odpowiedzi na zlecenie Kontrahenta, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o współpracę, należy uznać za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f., względnie za dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży usługi w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt3 u.p.d.o.f. To oznacza, że Wnioskodawca ma prawo wobec tych dochodów zastosować preferencyjną 5-proc. stawką opodatkowania.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

Artykuł 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.) stanowi, że:

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy:

Za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy:

Ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych oznacza to:

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one:

Prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574):

Badania naukowe są działalnością obejmującą:

Natomiast stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy:

Prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy:

Kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8) autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy:

Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Na mocy art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym.

Stosownie natomiast do art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) x 1,3

a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Na podstawie art. 30ca ust. 5 ww. ustawy:

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami.

Artykuł 30ca ust. 6 tej ustawy stanowi:

W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy:

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

W powołanym przepisie ustawodawca wskazuje zamknięty katalog tytułów, z jakich może być osiągany dochód uznawany za uzyskany z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wśród nich wymienił sprzedaż kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (pkt 2) oraz uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi (pkt 3).

W przypadku kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, sprzedaż ta polega na przeniesieniu przez podatnika przysługujących mu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego na inny podmiot.

Natomiast uwzględnienie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży produktu lub usługi dotyczy sytuacji, gdy podatnik wykorzystuje posiadane kwalifikowane prawo własności intelektualnej dla potrzeb wytwarzania produktów lub dla potrzeb świadczenia usług, które oferuje w swojej działalności gospodarczej. Produkt lub usługa oferowane przez podatnika są wynikiem posiadania przez niego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Kształt, cechy, właściwości produktów lub usług są efektem wykorzystania w praktyce gospodarczej podatnika wartości intelektualnych, które powstały w wyniku prowadzonych przez niego prac badawczo-rozwojowych i które podlegają ochronie prawnej jako "przypisane" do podatnika. Przykładem są sytuacje, gdy produkt jest wytwarzany w oparciu o posiadane przez podatnika patenty albo usługa jest świadczona z wykorzystaniem rozwiązań, które podlegają ochronie jako kwalifikowane prawa własności intelektualnej.

W myśl art. 30ca ust. 8 (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o i art. 23p stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wskazany przepis do dnia 31 grudnia 2021 r. brzmiał następująco:

do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

Na mocy art. 30ca ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy korzystający z opodatkowania zgodnie z ust. 1 tego artykułu są obowiązani do wykazania dochodu (straty) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w zeznaniu za rok podatkowy, w którym osiągnięto ten dochód (poniesiono stratę).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Stosownie do treści art. 30cb ust. 2 ww. ustawy:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy:

W przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja - zgodnie z art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - ma zatem na celu obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, a także monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych. Wskazana ewidencja jest bardzo ważna, ponieważ jej prowadzenie w sposób niezapewniający osiągnięcie ww. celów, spowoduje po stronie podatnika obowiązek zapłaty podatku dochodowego według skali bądź stawki liniowej. Podkreślić należy, że w celu skorzystania z opodatkowania dochodów na podstawie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnik ma obowiązek na bieżąco prowadzić odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Odnosząc powyższe do rozpatrywanej sprawy, przedstawione we wniosku działania podejmowane przez Pana, a polegające na tworzeniu i rozwijaniu oprogramowania mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W opisie sprawy wskazał Pan, że prowadzona działalność w zakresie wytwarzania, rozwijania czy też ulepszania lub modyfikowania programów komputerowych, oprogramowania czy części oprogramowania, w ramach przedstawionego kontraktu, obejmuje i będzie obejmować prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W stosunku do dotychczasowej Pana działalności produkty, procesy i usługi mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter, który nie jest wynikiem działalności obejmującej wprowadzanie rutynowych i okresowych zmian do tych produktów, procesów lub usług.

Podejmowana przez Pana działalność jest działalnością twórczą podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Należy przy tym podkreślić, że - co do zasady - działalnością badawczo-rozwojową nie jest całość usług świadczonych przez Pana, ani też całość prowadzonej działalności programistycznej, ale wyłącznie te działania, które ściśle dotyczą tworzenia innowacyjnych rozwiązań służących stworzeniu nowego produktu.

Tworzone oraz rozwijane w ramach działalności gospodarczej oprogramowania komputerowe podlegające ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem Pana prac badawczo-rozwojowych - są kwalifikowanymi IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto z treści wniosku wynika, że na bieżąco, począwszy od 19 stycznia 2021 r. prowadzi Pan odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadających na każde ww. prawo w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W konsekwencji, w odniesieniu do przedstawionego zdarzenia, może Pan opodatkować sumę kwalifikowanych dochodów, osiągniętych od 19 stycznia 2021 r. oraz w latach kolejnych z tytułu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, tj. autorskich praw do programów komputerowych, preferencyjną 5% stawką podatkową.

Zastrzeżenia wymaga, że uzyskiwane przez Pana przychody niestanowiące dochodów z przeniesienia praw własności intelektualnej, nie podlegają ocenie przez tutejszy organ.

Zaznaczyć należy w tym miejscu, że o ile podstawą opodatkowania preferencyjną 5% stawką podatkową jest suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym, to wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nexus wylicza się w oparciu o koszty prowadzonej bezpośrednio przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Istotnym jest, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

* stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia, oraz

* zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pana chroniła.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

* Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia i zastosuje się Pan do interpretacji.

* Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; (dalej jako "p.p.s.a.").

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

* w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

* w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).