0115-KDIT3.4011.531.2019.3.AWO - Odpisy amortyzacyjne od kładki nad potokiem oraz od parkingu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 30 grudnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 9 marca 2020 r. oraz w dniu 7 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów ˗ jest prawidłowe.

W dniu 30 grudnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny, uzupełniony w dniu 9 marca 2020 r. oraz w dniu 7 kwietnia 2020 r. o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku złożonym przez:

1. Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

.

2. Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy są wspólnikami spółki jawnej zlokalizowanej w.... Wnioskodawcy są również współwłaścicielami działek, które oddziela od siedziby spółki potok.... Wnioskodawcy otrzymali decyzję o warunkach zabudowy, której przedmiotem jest budowa kładki przez potok..., parkingu, zjazdu publicznego z drogi gminnej wraz z urządzeniami technicznymi i uzbrojeniem. Planowane przedsięwzięcie inwestycyjne mają na celu stworzenie parkingu dla pracowników, klientów firmy oraz dostawców. Ponadto kładka będzie spełniać dodatkowo funkcje drogi ewakuacyjnej w przypadku pożaru lub innych nieszczęśliwych zdarzeń. Zakończone inwestycje zostaną przyjęte na stan środków trwałych spółki jawnej oraz odpisywane sukcesywnie w koszty drogą amortyzacji.

W uzupełnieniu złożonym dnia 9 marca 2020 r. wskazano, że budowana kładka, parking oraz zjazd publiczny z drogi gminnej będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Aktualnie budynek spółki nie posiada jakiegokolwiek miejsca do parkowania pojazdów służbowych, pojazdów klientów oraz pojazdów pracowników. Parking nie będzie dostępny dla pojazdów innych osób. Obecnie do działek, gdzie planowany jest parking nie ma bezpośredniego dostępu z drogi gminnej stąd niezbędny jest zjazd. Z kolei kładka jest niezbędna do połączenia parkingu ze znajdującym się na drugiej stronie rzeki budynkiem użytkowanym przez spółkę. Urządzenie miejsca parkingowego jest wprost niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania spółki. Przywołane we wniosku działki, na chwilę obecną nie stanowią środków trwałych spółki jawnej. Wspólnicy spółki jawnej będący współwłaścicielami działek zamierzają wprowadzić je na stan środków trwałych spółki. Wspomniane działki to teren przemysłowy (PU). Kładka, parking oraz zjazd z drogi gminnej będą stanowić jeden środek trwały. Okres używania przyjętego po wybudowaniu środka trwałego przekroczy jeden rok.

Natomiast w uzupełnieniu z dnia 2 kwietnia 2020 r. (data wpływu 7 kwietnia 2020 r.) podano, że opisane działki będą wykorzystane do celów prowadzonej przez spółkę jawną działalności gospodarczej. Działki będą używane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej po ich wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych. Działki zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych niezwłocznie po uzyskaniu interpretacji indywidualnej (z niniejszego wniosku wspólnego). Każda ze składowych realizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego, tj. odrębnie kładka, parking oraz zjazd będzie stanowić element pomocniczy w stosunku do wszystkich działek oraz siedziby firmy. Siedziba spółki została posadowiona na odrębnej - od opisanych działek - nieruchomości. Nieruchomość stanowiąca siedzibę spółki stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne od kładki nad potokiem oraz od parkingu wraz ze zjazdem do drogi gminnej Wnioskodawcy mogą zaliczyć stosownie do udziału w zysku spółki jawnej do kosztów uzyskania przychodów.

Zdaniem Zainteresowanych, koszty odpisów amortyzacyjnych związanych ze środkami trwałymi w postaci kładki, parkingu wraz ze zjazdem publicznym do ulicy gminnej stanowią koszty pośrednio związane z przychodami. Działania Wnioskodawców w kierunku stworzenia parkingu zakładowego dla klientów i kontrahentów podnoszą bezpieczeństwo drogowe w otoczeniu firmy, zabezpieczają pojazdy pracowników i klientów, wpływają na jakość obsługi osób zewnętrznych i wizerunek firmy. Kładka to łatwy dostęp z parkingu do firmy oraz najkrótsza i najszybsza droga ewakuacji w przypadku pożaru lub zdarzeń o podobnym charakterze. Według Zainteresowanych efekty planowanych nakładów inwestycyjnych mogą stanowić środki trwałe spółki jawnej, a odpisy amortyzacyjne będą kosztami uzyskania przychodów wspólników proporcjonalnie do ich udziału w zysku spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą zostać spełnione następujące warunki:

* został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

* jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

* pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

* poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

* został właściwie udokumentowany,

* nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 wskazanej ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawcy są wspólnikami Spółki jawnej i zarazem współwłaścicielami działek, które oddziela od siedziby Spółki potok. Wnioskodawcy otrzymali decyzję o warunkach zabudowy, której przedmiotem jest budowa kładki przez wspomniany potok, parkingu oraz zjazdu publicznego z drogi gminnej wraz z urządzeniami technicznymi i uzbrojeniem. Budowana kładka, parking oraz zjazd publiczny z drogi gminnej będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazane wyżej działki - na chwilę obecną - nie stanowią środków trwałych Spółki jawnej (po otrzymaniu niniejszej interpretacji zostaną one jednak wprowadzone do ewidencji środków trwałych). Działki będą wykorzystane do celów prowadzonej przez Spółkę jawną działalności gospodarczej. Każda ze składowych realizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego, tj. odrębnie kładka, parking oraz zjazd będzie stanowić element pomocniczy w stosunku do wszystkich działek oraz siedziby firmy. Siedziba spółki została posadowiona na odrębnej - od opisanych działek - nieruchomości. Nieruchomość stanowiąca siedzibę spółki stanowi środek trwały w prowadzonej działalności gospodarczej. Okres ich używania przekroczy jeden rok.

Stosownie do treści z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

˗ wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Kosztem uzyskania przychodów, stosownie do art. 22 ust. 8 wskazanej wyżej ustawy, są natomiast odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie natomiast z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

˗ o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z przytoczonych przepisów wynika, że środki trwałe podlegają amortyzacji, o ile spełniają następujące warunki:

* stanowią własność lub współwłasność podatnika,

* są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania,

* przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok,

* są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Przy czym uznaje się, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności wskazane w tym przepisie, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast sformułowanie "zdatny do użytku" należy rozumieć jako możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór (art. 22h ust. 1 pkt 1 podanej ustawy).

Jednocześnie wskazać należy, że amortyzacji środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (art. 22i cytowanej ustawy) - wykaz stanowi załącznik numer 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowo podkreślić należy, że zgodnie z art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z późn. zm.) spółka jawna jest spółką osobową, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową.

Ze względu na to, że spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej - z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych są poszczególni wspólnicy tej spółki.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z ustępem 2 wskazanego przepisu (art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy), zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Analizując przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego w pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1864) Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych.

Mając zatem na względzie zawarte we wniosku wskazanie, stosownie do którego przedmiotowa kładka, parking oraz zjazd z drogi gminnej będą stanowić jeden środek trwały, należy zauważyć, że w Klasyfikacji Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się przyjęcie - za pojedynczy obiekt - tzw. obiektu zbiorczego, tj. (dla przykładu) zespołu składników jednego typu użytkowanych na terenie danego zakładu, ulicy, itp. (część 1.3 Klasyfikacji Środków Trwałych - Podział rodzajowy i zasady klasyfikowania środków trwałych Klasyfikacji Środków Trwałych).

We wniosku podkreślono, że każdy z elementów realizowanego przedsięwzięcia inwestycyjnego, tj. odrębnie kładka, parking oraz zjazd będzie stanowić element pomocniczy w stosunku do wszystkich działek oraz siedziby firmy. Nieruchomość stanowiąca siedzibę spółki stanowi (już) środek trwały w prowadzonej przez Zainteresowanych działalności gospodarczej, natomiast przedmiotowe działki zostaną wprowadzone do ewidencji środków trwałych w przyszłości (we wniosku podano, że nastąpi to po otrzymaniu niniejszej interpretacji). Budowana kładka, parking oraz zjazd będą wykorzystywane wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Okres ich używania przekroczy jeden rok.

Przyjmując zatem, że rzeczone kładka, parking oraz zjazd będą posiadały - stosownie do wskazania Wnioskodawcy - charakter pomocniczy w stosunku do pozostałych środków trwałych (siedziby spółki i działek), a więc każdy z tych elementów - oddzielnie - będzie służył kilku różnym środkom trwałym, należy wskazać, że każda ze składowych realizowanego przedsięwzięcia stanowić będzie odrębny środek trwały podlegający amortyzacji z zastosowaniem odpowiedniej stawki amortyzacyjnej określonej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, nie można odmówić Zainteresowanym (współwłaścicielom opisanych środków trwałych) prawa do zaliczenia w koszty podatkowe wartości dokonywanych odpisów amortyzacyjnych w wysokości ustalonej stosownie do ich prawa do udziału w zysku w spółce jawnej.

Stosowanie do powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy organ informacyjnie wskazuje, iż ocena stanowiska Wnioskodawcy została dokonana na podstawie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydana interpretacja koncentruje się wyłącznie na dopuszczalności zaliczania w kategorię kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych od wskazanych we wniosku środków trwałych, nie rozstrzyga natomiast, czy te środki trwałe rzeczywiście spełniają opisane w nim kryteria. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r. § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43˗ 300 Bielsko˗ Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568)).