0115-KDIT3.4011.32.2020.5.AWO - Określenie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), uzupełnionym w dniu 25 marca 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) - jest prawidłowe.

W dniu 13 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 marca 2020 r., o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia samochodu osobowego wykupionego po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2).

We wniosku tym, po uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi ewidencję przychodów, opłaca zryczałtowany podatek dochodowy. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT składającym deklaracje miesięczne. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są usługi w zakresie naprawy i konserwacji maszyn.

W grudniu 2014 r. Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego, która spełnia warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.). Umowa była zawarta na okres... miesięcy i przewidywała możliwość wykupu samochodu po zakończeniu okresu umowy w zależności od woli leasingobiorcy. Umowa dotyczyła samochodu osobowego, który Wnioskodawca wykorzystywał w celu świadczenia usług. W okresie leasingu odliczano 50% podatku VAT z każdej faktury otrzymanej od leasingodawcy oraz z faktur dotyczących wydatków eksploatacyjnych i serwisowych dotyczących samochodu.

Zakończenie umowy leasingu nastąpiło w grudniu 2019 r., a faktura końcowa zostanie wystawiona na kwotę wykupu w wysokości... zł brutto na Wnioskodawcę, jako przedsiębiorcę. Wnioskodawca nie planuje wykorzystywać tego samochodu po zakończeniu umowy leasingowej dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a jedynie dla celów prywatnych, dlatego Wnioskodawca nie ujmie faktury dotyczącej wykupu w ewidencji środków trwałych i nie odliczy w deklaracji VAT-7 podatku naliczonego z niej wynikającego. Wnioskodawca zamierza sprzedać samochód po upływie sześciu miesięcy od momentu wykupu samochodu.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytania.

1. Czy po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego i wykupie samochodu osobowego od leasingodawcy z przeznaczeniem na prywatne cele osobiste, niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą, przekazanie samochodu na cele osobiste nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT?

2. Czy sprzedaż takiego samochodu z majątku prywatnego (nie wprowadzonego do środków trwałych działalności) po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie - wykup spowoduje powstanie obowiązku podatkowego w podatku dochodowym tytułem działalności gospodarczej?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie numer 2). W zakresie podatku od towarów i usług (pytanie numer 1) zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Przedstawiając własne stanowisko w zakresie wątpliwości powstałych na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, że po wykupieniu z leasingu samochód stanie się składnikiem majątku prywatnego i nigdy nie będzie składnikiem majątku w prowadzonej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca twierdzi, że jeżeli zdecyduje się na odpłatne zbycie pojazdu, to taką czynność będzie można zakwalifikować jako przychód ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie kwalifikować go jako przychodu z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca podał, że zgodnie z treścią tego przepisu (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - dopisek tutejszego organu), nie stanowi źródła przychodów odpłatne zbycie m.in. rzeczy ruchomych, poza działalnością gospodarczą, jeśli następuje po upływie pół roku licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie. Dlatego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż samochodu po okresie przytoczonym w przepisie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

* pozarolnicza działalność gospodarcza,

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Zatem, na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód ze sprzedaży rzeczy ruchomej - jeżeli sprzedaż ta nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i następuje przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie - kwalifikowany jest do źródła przychodów, o którym mowa w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d tej ustawy, czyli do odpłatnego zbycia rzeczy.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 wskazanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy, przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej jest również przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, będących:

d. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych - wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

W złożonym wniosku wskazano, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawarł umowę leasingu operacyjnego samochodu osobowego, który to (na podstawie postanowień powyższej umowy) zamierza wykupić. Raty leasingowe oraz koszty eksploatacyjne Wnioskodawca zaliczał do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej. Samochód (po wykupieniu) nie będzie wykorzystywany w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, służyć będzie wyłącznie celom prywatnym. Przedmiot leasingu nie zostanie zaliczony przez Wnioskodawcę do środków trwałych. Po upływie sześciu miesięcy od końca miesiąca, w którym dojdzie do nabycia własności, Wnioskodawca zamierza sprzedać przedmiotowy samochód.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli samochód osobowy nabyty przez Wnioskodawcę po zakończeniu umowy leasingu operacyjnego przeznaczony zostanie wyłącznie na cele prywatne i nie zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych prowadzonej działalności gospodarczej (pomimo, że wcześniej - jako przedmiot leasingu - wykorzystywany był na potrzeby tej działalności), to jego odpłatne zbycie nie będzie generować przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ze sprzedaży przedmiotowego samochodu Wnioskodawca zobowiązany będzie kwalifikować do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d przywołanej ustawy, czyli do przychodów z odpłatnego zbycia rzeczy. W takiej sytuacji obowiązek podatkowy nie powstanie, jeśli sprzedaż opisanego samochodu nastąpi po upływie ustawowego okresu, tj. nastąpi po upływie pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło jego nabycie, a więc wykupienie z leasingu.

Z powyższego względu stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów-w art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.)

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.