0115-KDIT3.4011.179.2017.1.AW - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z zaproszeniem kontrahenta do restauracji.

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 10 grudnia 2009 r. Nr ITPB3/423-605a/09/PS, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, dla... S.A. z siedzibą w..., zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z zaproszeniem kontrahenta do restauracji - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2009 r... S.A. z siedzibą w... (dalej: Spółka, Wnioskodawca) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych w związku z zaproszeniem kontrahenta do restauracji.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności Spółka spotyka się w siedzibie firmy ze swoimi kontrahentami z kraju i z zagranicy, w celu omówienia spraw bieżących dotyczących realizacji zamówień, sprzedaży, płatności, itp. oraz rozwoju tej współpracy w okresach następnych. Wnioskodawca produkuje stolarkę budowlaną pod konkretne zamówienia, a termin realizacji zamówień jest do 7 dni. Po zakończeniu spotkania w siedzibie Spółki kontrahent zapraszany jest do restauracji, w zależności od pory dnia, na obiad lub kolację. Z uwagi na położenie geograficzne Spółki, która jest w większości przypadków w dużej odległości od miejsc, w których mają swoją siedzibę kontrahenci, Wnioskodawca pokrywa również koszty hotelu.

W ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje swoje wyroby między innymi do krajów Unii Europejskiej. Towary wywozi najczęściej przy użyciu swojego transportu. Na potwierdzenie wywozu towarów spółka posiada zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT:

* kopię faktury,

* specyfikację towaru (Wz), w której znajduje się określenie towaru i ilość wywożonego towaru, (zgodnie z art. 42 ust. 4 faktura zawiera nazwę lub imię i nazwisko oraz adres siedziby zamawiającego towar),

* zamówienie jakie złożył odbiorca z adresem zamawiającego i miejscem dostawy,

* delegacje z imieniem i nazwiskiem kierowcy, numerem samochodu oraz pieczątką lub podpisem na delegacji potwierdzającą przywóz towaru na miejsce dostawy,

* na kopii faktury jako potwierdzenie odbioru towaru, podpis lub pieczątkę.

Dostawa towarów odbywa się często nie na adres siedziby zamawiającego towar, lecz miejscem dostawy jest magazyn, bądź teren budowy, dlatego umieszczony na kopii faktury podpis lub pieczątka potwierdzająca odbiór towaru ma inną nazwę firmy, imię i nazwisko lub adres firmy niż dane zamawiającego, na którego wystawiona jest faktura.

Jeżeli kontrahent zamawiający towar posiada magazyn i dostawy towarów mają być do tego magazynu, to taki adres znajduje się w dokumentach firmy. Ponadto należy zauważyć, iż Spółka sprzedaje swoje towary po otrzymaniu przedpłaty, najczęściej 100%, stąd dysponuje dokumentami potwierdzającymi zapłatę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy koszty związane z zaproszeniem kontrahenta do restauracji można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy koszty związane z pokryciem noclegu (hotelu) przebywającego w Spółce kontrahenta można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

3. Czy zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług potwierdzenie na kopii faktury pieczątką, podpisem, które nie są zgodne z nazwą firmy, imieniem i nazwiskiem lub adresem, czyli danymi zawartymi na fakturze jest prawidłowe dla potwierdzenia dostawy wewnątrz wspólnotowej podlegającej opodatkowaniu wg stawki 0%?

Przedmiotem interpretacji indywidualnej z dnia 10 grudnia 2009 r. nr ITPB3/423-605a/09/PS jest odpowiedź na pytanie pierwsze. Wniosek Spółki w zakresie pytania drugiego i trzeciego został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Spółka wskazała, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 niniejszej ustawy. Zaproszenie kontrahenta, który musi przebyć kilkaset kilometrów, aby dojechać do Spółki, na obiad lub kolację i nocleg jest - zdaniem Wnioskodawcy - działaniem niewykraczającym poza zwykłe ramy grzeczności, gościnności i szacunku dla klienta, co z kolei przyjmuje się za powszechnie obowiązujące kanony kultury, a nie jako oficjalne działania skierowane na zewnątrz firmy. Zdaniem Spółki nie jest to reprezentacja, gdyż nie wiąże się z wystawnością i okazałością, a takimi cechami charakteryzuje się reprezentacja polegająca na oficjalnych kontaktach z innymi podmiotami gospodarczymi. Celem działalności Spółki jest maksymalizacja zysku i w tym celu podejmuje różne działania nakierowane i podporządkowane właśnie temu wytyczonemu celowi. Zaproszenie kontrahenta do restauracji i ewentualnie zapłacenie hotelu ma również służyć temu celowi.

Reasumując, Spółka uważa, iż jest to zwyczajowe działanie bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mającą na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie źródła przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając z upoważnienia Ministra Finansów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 770, z późn. zm.) w dniu 10 grudnia 2009 r. wydał interpretację indywidualną nr ITPB3/423-605a/09/PS, w której uznał, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest nieprawidłowa.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Powołany przepis nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań. Wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych. Nie bierze się także pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Reasumując wydatki na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań z kontrahentami poza siedzibą Spółki, o ile ich wyłącznym lub dominującym celem nie jest budowanie korzystnego wizerunku firmy, czy budowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań, stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko w zakresie wydatków ponoszonych na poczęstunki podawane podczas spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy, jak i poza nią wynika z interpretacji ogólnej z dnia 25 listopada 2013 r. nr DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521 (Dz. Urz. Min. Fin. poz. 45), wydanej przez Ministra Finansów na podstawie art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji za prawidłowe należy uznać stanowisko Spółki, zgodnie z którym wydatki na spotkanie w restauracji, gdzie Spółka ponosi koszt posiłku (np. obiadu, czy kolacji), a powodem organizacji spotkania nie jest chęć wykreowania pozytywnego wizerunku firmy, lecz zwyczajowe działanie bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i nie stanowią wydatków na reprezentację. W tym zakresie należy w całości podzielić argumentację Spółki.

Zmieniona interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.