0115-KDIT3.4011.171.2020.1.AWO - Wyłączenie z PIT przychodu z hodowli kotów rasowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 lutego 2020 r. (data wpływu 20 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania prowadzonej hodowli kotów - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu opodatkowania prowadzonej hodowli kotów.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni posiada hodowlę kotów, którą prowadzi w swoim gospodarstwie rolnym na powierzchni rolnej około... hektara. Wnioskodawczyni nie opłaca składek do Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Wnioskodawczyni w 2003 r. odprowadzała składki do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z tytułu zatrudnienia u innego pracodawcy, obecnie składki do ZUS odprowadzane są z tytułu prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej polegającej na produkcji....

Wyżej wskazana powierzchnia rolna jest własnością Wnioskodawczyni od 2003 r. Wnioskodawczyni hoduje koty pochodzące z własnych par rodzicielskich - cykl hodowlany trwa jeden rok od każdej kotki.

W związku z powyższym opisem sformułowano następujące pytanie.

Czy hodując koty rasowe na własnym gospodarstwie rolnym Wnioskodawczyni podlega podatkowi dochodowemu z działów specjalnych produkcji rolnej?

Przedstawiając własne stanowisko Wnioskodawczyni wskazała, że na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 31 października 2014 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2014 r. poz. 1558) hodowla kotów rasowych w ramach własnego gospodarstwa rolnego nie podlega podatkowi dochodowemu.

Wnioskodawczyni podała, że w myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosownie natomiast do art. 2 ust. 2 wskazanej ustawy, działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy jest działalność polegająca m.in. na wytwarzaniu produktów zwierzęcych, hodowla lub chów zwierząt.

W ocenie Wnioskodawczyni, z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określa, co dla celów opodatkowania tym podatkiem rozumie się pod pojęciem działalności rolniczej, przy czym przepisów ustawy nie stosuje się (co do zasady) do przychodów uzyskiwanych z tej działalności. Ponadto, Wnioskodawczyni uważa, że dokonane w art. 2 ust. 2 cytowanej ustawy wyliczenie ma charakter wyczerpujący.

Zgodnie z art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych działami specjalnymi produkcji rolnej są m.in. uprawa roślin w szklarniach, tunelach, hodowla i chów drobiu, hodowla zwierząt futerkowych oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Wnioskodawczyni twierdzi, że na podstawie art. 2 ust. 3 wskazanej powyżej ustawy, działów specjalnych produkcji rolnej nie stanowi uprawa, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku numer 2 do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako: "załącznik").

Załącznik ten określa jakie uprawy, chów i hodowla zwierząt z uwagi na ich rozmiary stanowią działy specjalne produkcji rolnej. Rozmiary norm szacunkowych zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 31 października 2014 r. (Dz. U. Z 2014 r., poz. 1558).

Zatem, zdaniem Wnioskodawczyni uprawa określonych roślin, chów i hodowla zwierząt stanowi działy specjalne produkcji rolnej, o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w załączniku.

Wnioskodawczyni podkreśliła, że posiada gospodarstwo rolne o powierzchni... hektara na którym prowadzi hodowlę kotów rasowych pochodzących z własnych par rodzicielskich. Cykl hodowli trwa jeden rok od każdej kotki.

Odnosząc się do powyższego Wnioskodawczyni wskazała, że w przywołanym wyżej załączniku pod pozycją 15 wymieniono hodowlę i chód zwierząt poza gospodarstwem rolnym. W literze d) tego wyliczenia wskazano koty rasowe.

Zdaniem Wnioskodawczyni oznacza to, że hodowla kotów rasowych stanowi dział specjalny produkcji rolnej, ale tylko wówczas, gdy jest prowadzona poza gospodarstwem rolnym.

Wnioskodawczyni zauważa, że hodowla kotów rasowych we własnym gospodarstwie rolnym nie występuje w wyżej wskazanej tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego, co oznacza, że dochody te uzyskane z tego tytułu nie stanowią dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Definicję działalności rolniczej - dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych-zawiera art. 2 ust. 2 cytowanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo˗ fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

˗ licząc od dnia nabycia.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie określa, co dla celów opodatkowania tym podatkiem, rozumie się pod pojęciem działalności rolniczej. Przy czym przepisów wskazanej ustawy nie stosuje się (co do zasady) do przychodów uzyskiwanych z tej działalności.

Stosownie do art. 2 ust. 3 wyżej przywołanej ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

W myśl art. 2 ust. 3a tej ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku numer 2 do ustawy, zwanym "załącznikiem numer 2".

Wskazane powyżej rozmiary norm szacunkowych (wartości obowiązujące od dnia 1 stycznia 2020 r.) zostały określone w Załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 11 grudnia 2019 r. w sprawie norm szacunkowych dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 2420). Załącznik ten ˗ "Tabela rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego" ˗ określa jakie uprawy, hodowla i chów zwierząt, z uwagi na ich rozmiary, stanowią działy specjalne produkcji rolnej.

Zgodnie z poczynionymi wyżej ustaleniami, uprawa określonych roślin oraz hodowla lub chów zwierząt stanowi dział specjalny produkcji rolnej, o ile ich rozmiary przekraczają wielkości określone w wymienionym wyżej rozporządzeniu. Informacje zawarte w Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego mają znaczenie w zakresie oceny, czy danego rodzaju działalność ma charakter działów specjalnych produkcji rolnej. Jeżeli dany rodzaj uprawy, czy też chów lub hodowla określonego gatunku zwierząt nie jest wymieniona w treści rozporządzenia, to należy uznać, że ta uprawa, hodowla, czy też chów jest działalnością rolniczą, niebędącą działem specjalnym produkcji rolnej.

Stosownie do powyższego, hodowla kotów rasowych, z uwagi na treść art. 2 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli odbywa się poza gospodarstwem rolnym.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni hoduje koty pochodzące z własnych par rodzicielskich (cykl hodowlany wynosi jeden rok od każdej kotki). Hodowla prowadzona jest w gospodarstwie rolnym stanowiącym własność Wnioskodawczyni (od 2003 r.). Wątpliwości Wnioskodawczyni sprowadzają się do kwalifikacji podatkowej tej - prowadzonej we własnym gospodarstwie rolnym - hodowli.

Mając powyższe na względzie należy zatem stwierdzić, że hodowla kotów rasowych w ramach posiadanego gospodarstwa rolnego nie stanowi działów specjalnych produkcji rolnej. Do działów specjalnych produkcji rolnej zalicza wyłącznie (określoną) hodowlę i chów zwierząt prowadzoną poza gospodarstwem rolnym. Oznacza to, że prowadzona przez Wnioskodawczynię hodowla kotów jest działalnością rolniczą, a dochody z niej uzyskiwane nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższych względów stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów-w art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy) z zastrzeżeniem art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. , poz. 374, z późn. zm.). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy)

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.