0115-KDIT3.4011.133.2022.2.AW - Opłaty za szkołę psychoterapii, psychoterapię własną oraz sesje superwizji jako koszt podatkowy

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA - stanowisko częściowo prawidłowe i częściowo nieprawidłowe

Szanowna Pani,

- prawidłowe - w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłaty za szkołę psychoterapii (raty), psychoterapię własną oraz sesje superwizji,

- nieprawidłowe - w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za szkołę psychoterapii (zaliczka).

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2022 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłaty za szkołę psychoterapii, psychoterapię własną oraz sesje superwizji. Wniosek został uzupełniony 19 lutego 2022 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Od lutego br. zamierza Pani podjąć działalność nierejestrowaną w zakresie świadczenia konsultacji psychologicznych i sesji psychoterapii.

Jest Pani psychologiem.

Aby móc wykonywać zawód psychoterapeuty rozpoczęła Pani 29 stycznia 2022 r. pełne 4,5-letnie szkolenie z psychoterapii. Szkolenie jest wymagane do uzyskania w przyszłości certyfikatu psychoterapeuty Towarzystwa 1. Do certyfikatu wymagane jest także odbycie psychoterapii własnej oraz regularne sesje superwizji.

W uzupełnieniu wniosku w wyniku wezwania wskazała Pani ponadto:

- Nie osiągnęła Pani jeszcze przychodu związanego z prowadzeniem działalności nierejestrowanej w zakresie świadczenia konsultacji psychologicznych i sesji psychoterapii. Pierwszy przychód uzyska Pani prawdopodobnie w marcu 2022 r.

- Działalność w zakresie konsultacji psychologicznych i sesji psychoterapii nie jest działalnością reglamentowaną.

- Pierwsze opłaty za szkołę psychoterapii poniosła Pani w grudniu 2021 r. - była to zaliczka. Szkoła rozpoczęła się 29 stycznia 2022 r. Pierwszą ratę opłaciła Pani 10 lutego 2022 r. Kolejna rata będzie do opłacenia do 15 maja 2022 r. Planowanych jest 5 rat w ciągu roku. Szkoła trwa 4,5 roku. Koszty, które Pani poniesie na psychoterapię własną, rozpoczną się od marca 2022 r. Koszty, które poniesie Pani na superwizję, rozpoczną się od marca lub kwietnia 2022 r.

- Kończąc studia psychologiczne posiada Pani wyłącznie uprawnienia do prowadzenia konsultacji psychologicznych, tj. krótkoterminowego kontaktu z pacjentem. Najczęściej jest to kilka spotkań diagnostycznych lub wspierających. Jeśli chce Pani świadczyć usługi prowadzenia sesji psychoterapii, tj. procesu długoterminowego, musi Pani posiadać certyfikat psychoterapeuty lub być w trakcie jego uzyskiwania. W Polsce nie ma ustawy regulującej zawód psychoterapeuty, jednak od wielu lat środowisko eksperckie uznaje, że aby wykonywać ten zawód etycznie należy kierować się zaleceniami Towarzystwa 1 lub Towarzystwa 2. Na stronie internetowej (...) Towarzystwa 1 można znaleźć Kodeks Etyczny (...) oraz informację, jak uzyskać certyfikat psychoterapeuty (...). Zgodnie z informacjami z Kodeksu Etycznego: "1.1. Psychoterapeuta nie powinien samodzielnie prowadzić psychoterapii przed uzyskaniem Certyfikatu Psychoterapeuty Towarzystwa 1". Samodzielnie oznacza bez nadzoru superwizora, a więc sesje superwizji są Pani potrzebne, aby mogła wykonywać ten zawód w trakcie szkolenia się. Dodatkowo podkreślone jest, że: "1.6.Psychoterapeuta jest zobowiązany regularnie korzystać z superwizji". Regularnie oznacza najczęściej comiesięczne spotkania z superwizorem i bieżące omawianie wszystkich prowadzonych procesów terapeutycznych.

- Natomiast w informacjach dotyczących tego, kto może uzyskać certyfikat psychoterapeuty, są informacje, że osoby, które mogą się o niego ubiegać: "1. Ukończyły całościowy, co najmniej 4-letni kurs psychoterapii atestowany przez Towarzystwo 1". Pani szkoła jest takim kursem. "4. Odbyły 150 godzin dydaktycznych superwizji, prowadzonych przez superwizora Towarzystwa 1 lub Towarzystwa 2. Co najmniej 60 sesji powinno być przeprowadzone przez superwizora rekomendującego (z Towarzystwa 1)". "5. Po rozpoczęciu całościowego kursu psychoterapii odbyły 250 godzinnych sesji doświadczenia własnego, rozumianego jako indywidualna lub grupowa praca nad problematyką własną (np. zgrupowanie dydaktyczno-treningowe, psychodrama, genogram, trening interpersonalny lub terapia własna), prowadzonych przez certyfikowanych psychoterapeutów Towarzystwa 1 lub Towarzystwa 2".

- Zgodnie z tymi informacjami, aby mogła Pani w ogóle podjąć się prowadzenia sesji psychoterapii (najpierw pod nadzorem, a w przyszłości po uzyskaniu certyfikatu samodzielnie) musi Pani najpierw rozpocząć min. 4-letnią szkołę psychoterapii (aby w niej uczestniczyć musi Pani mieć własnych pacjentów, z którymi pracuje terapeutycznie - nauka dzieje się równolegle z praktyką), regularnie się superwizować oraz uczestniczyć w procesie psychoterapii własnej, który często trwa nawet kilka lat. A zatem opłaty za szkołę psychoterapii, psychoterapię własną oraz sesje superwizji służą zarówno uzyskaniu przychodu (aby w ogóle przyjąć pacjentów do psychoterapii), jak i jego zachowaniu (aby kontynuować już rozpoczęte procesy psychoterapeutyczne).

Pytanie

Czy rozliczając podatek dochodowy może Pani traktować opłaty za szkołę psychoterapii (płatne w ratach), psychoterapię własną oraz superwizje jako koszty uzyskania przychodu?

Pani stanowisko w sprawie (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Pani zdaniem - odnosząc się do art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - w przypadku prowadzenia działalności w zakresie sesji psychoterapii opłaty na szkołę psychoterapii, psychoterapię własną oraz superwizję są kosztami uzyskania przychodów, ponieważ są poniesione w celu uzyskania oraz zachowania przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest:

- prawidłowe - w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na opłaty za szkołę psychoterapii (raty), psychoterapię własną oraz sesje superwizji,

- nieprawidłowe - w części dotyczącej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty za szkołę psychoterapii (zaliczka).

UZASADNIENIE interpretacji indywidualnej

30 kwietnia 2018 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2021 r. poz. 162 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ww. ustawy:

Nie stanowi działalności gospodarczej działalność wykonywana przez osobę fizyczną, której przychód należny z tej działalności nie przekracza w żadnym miesiącu 50% kwoty minimalnego wynagrodzenia, o którym mowa w ustawie z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2018 r. poz. 2177 oraz z 2019 r. poz. 1564), i która w okresie ostatnich 60 miesięcy nie wykonywała działalności gospodarczej.

Stosowanie tego przepisu to prawo a nie obowiązek potencjalnego przedsiębiorcy - osoba wykonująca działalność może w każdej chwili złożyć wniosek o wpis do CEiDG, wchodząc w reżim obowiązujący zarejestrowanych przedsiębiorców (art. 5 ust. 2). Zgodnie z tym przepisem bowiem:

Osoba wykonująca działalność, o której mowa w ust. 1, może złożyć wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Działalność ta staje się działalnością gospodarczą z dniem określonym we wniosku.

Działalność określona w art. 5 ust. 1 stanowi tzw. działalność nierejestrową.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 ww. ustawy:

Jeżeli przychód należny z działalności, o której mowa w ust. 1, przekroczył w danym miesiącu wysokość określoną w ust. 1, działalność ta staje się działalnością gospodarczą, począwszy od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.

W takim przypadku osoba fizyczna staje się automatycznie przedsiębiorcą, prowadzącym działalność gospodarczą.

Jak wynika z art. 5 ust. 4 ww. ustawy:

W przypadku o którym mowa w ust. 3, osoba wykonująca działalność gospodarczą, składa wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji Informacji o Działalności Gospodarczej w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiło przekroczenie wysokości, o którym mowa w ust. 1.

Niezłożenie wniosku w terminie nie zmieni sytuacji - wejście w obowiązki przedsiębiorcy następuje z mocy prawa.

Stosownie do art. 5 ust. 6 ww. ustawy:

Przez przychód należny, o którym mowa w ust. 1, rozumie się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Brak zarejestrowanej działalności gospodarczej nie oznacza, że uzyskiwane dochody są zwolnione z opodatkowania. Pojęcie działalności nieewidencjonowanej odnosi się bowiem do braku wpisu w ewidencji działalności gospodarczej.

Osoba prowadząca działalność nierejestrową jest zobowiązana do odprowadzenia z tej działalności należnego podatku dochodowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.):

opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa określa źródła przychodów, jednym z których - w myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy - są "inne źródła".

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Stosownie do art. 20 ust. 1ba cytowanej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się również przychody osiągane z działalności, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców (Dz. U. poz. 646).

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że od lutego 2022 r. zamierza Pani prowadzić działalność nierejestrowana/nierejestrowa i ponosić wydatki związane z tą działalnością.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej:

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Wyrażenie "w celu osiągnięcia przychodu" zawarte we wskazanym przepisie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Zauważyć należy, że przez sformułowanie "w celu" należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot "celowości", jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak ich poniesienie jest uzasadnione.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności decyduje podmiot ją prowadzący, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z przychodami podatkowymi.

Wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy. Do stwierdzenia zatem, czy wydatki takie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w związku wykonywaną działalnością, istotnym jest ustalenie:

- czy związane są z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne do wykonywanej działalności i które mają z nią związek,

- czy służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością, a więc co do zasady mają charakter osobisty.

Zatem, za uzasadnione racjonalnie i gospodarczo koszty, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest wykonywana przez Panią działalność nierejestrowana, uznać należy takie wydatki, które pozwolą Pani nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w jej prowadzeniu. Istotnym warunkiem zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów jest istnienie źródła przychodów, do którego dany wydatek można przyporządkować.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że:

- Od lutego br. zamierza Pani podjąć działalność nierejestrowaną w zakresie świadczenia konsultacji psychologicznych i sesji psychoterapii.

- Aby móc wykonywać zawód psychoterapeuty rozpoczęła Pani 29 stycznia 2022 r. pełne 4,5-letnie szkolenie z psychoterapii. Szkolenie jest wymagane do uzyskania w przyszłości certyfikatu psychoterapeuty Towarzystwa 1. Do certyfikatu wymagane jest także odbycie psychoterapii własnej oraz regularne sesje superwizji.

- Pierwszy przychód z prowadzenia działalności nierejestrowanej w zakresie świadczenia konsultacji psychologicznych uzyska Pani prawdopodobnie w marcu 2022 r.

- Pierwsze opłaty za szkołę psychoterapii - jak Pani wskazuje była to zaliczka - poniosła Pani w grudniu 2021 r.

- Pierwszą ratę opłaciła Pani 10 lutego 2022 r. Kolejna rata będzie do opłacenia do 15 maja 2022 r. Planowanych jest 5 rat w ciągu roku.

- Koszty, które Pani poniesie na psychoterapię własną, rozpoczną się od marca 2022 r.

- Koszty, które poniesie Pani na superwizję, rozpoczną się od marca lub kwietnia 2022 r.

- Jeśli chce Pani świadczyć usługi prowadzenia sesji psychoterapii, tj. procesu długoterminowego, musi Pani posiadać certyfikat psychoterapeuty lub być w trakcie jego uzyskiwania.

- Aby mogła Pani w ogóle podjąć się prowadzenia sesji psychoterapii (najpierw pod nadzorem, a w przyszłości po uzyskaniu certyfikatu samodzielnie) musi Pani najpierw rozpocząć min. 4-letnią szkołę psychoterapii (aby w niej uczestniczyć musi Pani mieć własnych pacjentów, z którymi pracuje terapeutycznie - nauka dzieje się równolegle z praktyką), regularnie się superwizować oraz uczestniczyć w procesie psychoterapii własnej, który często trwa nawet kilka lat. A zatem opłaty za szkołę psychoterapii, psychoterapię własną oraz sesje superwizji służą zarówno uzyskaniu przychodu (aby w ogóle przyjąć pacjentów do psychoterapii), jak i jego zachowaniu (aby kontynuować już rozpoczęte procesy psychoterapeutyczne).

Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy - na podstawie zaprezentowanego przez Panią opisu - stwierdzić, że wymienione przez Panią wydatki są związane z zakresem prowadzonej przez Panią działalności nierejestrowanej, a zdobyta wiedza - poprzez świadczenie nowych usług - będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu z tego źródła, bądź wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu. Ponadto, wydatki te nie są ujęte w katalogu zawartym w art. 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle tak przedstawionego zdarzenia przyszłego przyjąć zatem należy, że poniesienie wyliczonych wydatków na opłaty za szkołę psychoterapii (płatne w ratach), psychoterapię własną oraz superwizje wpłynie na zwiększenie oraz zabezpieczenie źródła przychodu z prowadzonej działalności nierejestrowanej. Wobec tego, wydatki te - jako mające związek z prowadzoną przez Panią działalnością nierejestrowaną - faktycznie poniesione po rozpoczęciu tej działalności i właściwie udokumentowane mogą stanowić koszty uzyskania przychodów z tytułu jej prowadzenia.

Pierwsza opłata za szkołę psychoterapii wpłacona przez Panią w grudniu 2021 r. - która jak sama Pani podaje stanowi zaliczkę - nie może jednak stanowić kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzenia działalności nierejestrowej.

Wprawdzie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji zaliczki, jednakże za popularnym słownikiem języka polskiego (pod red. prof. Bogusława Dunaja, Wydawnictwo Wilga) przyjmuje się, że zaliczka to część pieniędzy wpłaconych lub wypłaconych na poczet czegoś. W konsekwencji, zaliczka jako wpłata niemająca charakteru definitywnego (ze względu na każdorazową możliwość ich zwrotu przed terminem wykonania usługi, na poczet której została wpłacona) nie może - co do zasady - stanowić kosztów uzyskania przychodów. Ponadto - jak wynika z opisu sprawy - wpłata ta została dokonana w grudniu 2021 r., tj. w roku podatkowym, w którym nie istniało jeszcze źródło przychodów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego obowiązującego w dacie jej wydania.

Z uwagi na zakres żądania, które wyznacza postawione przez Panią pytanie, niniejsza interpretacja dotyczy możliwości uwzględnienia poniesionych przez Panią wydatków jako kosztów uzyskania przychodów. Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia nie jest ustalenie, czy prowadzi Pani tzw. działalność nierejestrową/nierejestrowaną. Powyższe przyjęto bowiem - za wskaznym przez Pana opisem dokonanym we wniosku - jako tło faktyczne sprawy, tj. opis zdarzenia przyszłego stanowiący podstawę dla rozstrzygniecia.

Jednocześnie zaznaczamy, że zaliczając określony wydatek do kosztów uzyskania przychodów, podatnik stosuje przepis prawa podatkowego o charakterze materialnoprawnym, tj. uznaje, że zaistniałe po jego stronie okoliczności wypełniają hipotezę określonej normy prawnej (mieszczą się w zakresie zastosowania danej normy prawnej/danego przepisu). Podejmując decyzję o zastosowaniu danego przepisu prawa podatkowego, podatnik musi liczyć się jednak z koniecznością przedstawienia dowodów potwierdzających prawidłowość tej czynności, jaka może się pojawić na etapie ewentualnych postępowań podatkowych lub kontrolnych. Udowodnienie prawidłowości zaliczenia opisanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów może zatem wymagać w szczególności udowodnienia: poniesienia wydatków, ich charakteru, w szczególności ich celowości, racjonalności działań podatnika, a w konsekwencji braku okoliczności uniemożliwiających uznanie przedmiotowych kosztów za koszty uzyskania przychodów. W ramach postępowania dowodowego może również zostać dokonana szczegółowa analiza związku ponoszonych wydatków z Pani przychodami.

Zasady udowadniania okoliczności faktycznych w postępowaniu podatkowym normuje ustawa - Ordynacja podatkowa. Na mocy art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodami takimi mogą być księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 284a § 3, art. 284b § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe (art. 181 Ordynacji podatkowej). Stosownie do art. 187 § 1 ww. aktu prawnego, organ podatkowy jest obowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy. Ocena kwestii udowodnienia danej okoliczności jest dokonywana na podstawie całości zgromadzonych dowodów (art. 191 tej ustawy).

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy - Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej organ interpretacyjny przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Innymi słowy, organ wydający interpretacje indywidualne opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, tj. okolicznościach przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Nie prowadzi natomiast postępowania dowodowego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Pani chroniła.

POUCZENIE o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

POUCZENIE o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako "p.p.s.a.".

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 p.p.s.a.). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 p.p.s.a.):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 p.p.s.a.), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a p.p.s.a.).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a p.p.s.a.).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.).