0115-KDIT2.4011.380.2020.1.RS - Płatnik PIT z tytułu wypłaty odsetek za opóźnienie od zadośćuczynienia.

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku złożonym w dniu 14 kwietnia 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-11 - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-11.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni, prowadząca Kancelarię Radcy Prawnego, reprezentowała w sądzie osobę fizyczną w sprawie o zadośćuczynienie przeciwko P. na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego. Sąd zasądził na rzecz osoby fizycznej zadośćuczynienie wraz z należnymi odsetkami za opóźnienie. Płatność została w całości przekazana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni (zgodnie z udzielonym przez osobę fizyczną upoważnieniem). Wnioskodawczyni z zasądzonego świadczenia pobrała prowizję zgodną z umową - jako wynagrodzenie, a pozostałą kwotę przelała na rachunek bankowy klienta - osoby fizycznej. Wnioskodawczyni wystawiła paragon fiskalny z tytułu otrzymanego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni uprzedziła osobę fizyczną, że od kwoty otrzymanej z tytułu zasądzonych odsetek od zadośćuczynienia należy opłacić podatek oraz, że kwota z tytułu zasądzonych odsetek stanowić będzie przychód, który należy wykazać w zeznaniu rocznym. Poinformowała również, że pozwane towarzystwo powinno sporządzić PIT-8C i przesłać go do US. Wnioskodawczyni zwróciła się z zapytaniem do P. czy będzie sporządzało deklarację podatkową. Pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe odmówiło sporządzenia deklaracji podatkowej oraz oświadczyło, że do tego zobowiązana jest Wnioskodawczyni tj. Kancelaria Radcy Prawnego, która reprezentowała osobę fizyczną przed sądem i która otrzymała wynagrodzenie prowizyjne od zasądzonego od P. roszczenia. P. oświadczyło, że to Wnioskodawczyni jest zobowiązana do sporządzenia PIT-11 i wysłania go do urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Który podmiot zobowiązany jest do sporządzenia deklaracji z tytułu zasądzonych odsetek za opóźnienie od zadośćuczynienia na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego PIT-8C/PIT-11 dla osoby fizycznej w przedstawionym stanie faktycznym: P. czy Wnioskodawczyni?

Zdaniem Wnioskodawczyni, to P. jest zobowiązane do sporządzenia informacji o wysokości przychodów z tytułu odsetek za opóźnienie w wykonaniu zobowiązania cywilnoprawnego (odsetek z tytułu niewypłacenia zadośćuczynienia w terminie przewidzianym przepisami prawa) oraz do przekazania tej informacji do urzędu skarbowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, do źródeł przychodów zalicza się inne źródła.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, prowadząca Kancelarię Radcy Prawnego, reprezentowała w sądzie osobę fizyczną w sprawie o zadośćuczynienie przeciwko P. na podstawie art. 448 Kodeksu cywilnego. Sąd zasądził na rzecz osoby fizycznej zadośćuczynienie wraz z należnymi odsetkami za opóźnienie. Płatność została w całości przekazana na rachunek bankowy Wnioskodawczyni (zgodnie z udzielonym przez osobę fizyczną upoważnieniem). Wnioskodawczyni z zasądzonego świadczenia pobrała prowizję zgodną z umową - jako wynagrodzenie, a pozostałą kwotę przelała na rachunek bankowy klienta - osoby fizycznej. Wnioskodawczyni wystawiła paragon fiskalny z tytułu otrzymanego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni uprzedziła osobę fizyczną, że od kwoty otrzymanej z tytułu zasądzonych odsetek od zadośćuczynienia należy opłacić podatek oraz, że kwota z tytułu zasądzonych odsetek stanowić będzie przychód, który należy wykazać w zeznaniu rocznym. Poinformowała również, że pozwane towarzystwo powinno sporządzić PIT-8C i przesłać go do US. Wnioskodawczyni zwróciła się z zapytaniem do P. czy będzie sporządzało deklarację podatkową. Pozwane towarzystwo ubezpieczeniowe odmówiło sporządzenia deklaracji podatkowej oraz oświadczyło, że do tego zobowiązana jest Wnioskodawczyni tj. Kancelaria Radcy Prawnego, która reprezentowała osobę fizyczną przed sądem i która otrzymała wynagrodzenie prowizyjne od zasądzonego od P. roszczenia. P. oświadczyło, że to Wnioskodawczyni jest zobowiązana do sporządzenia PIT-11 i wysłania go do urzędu skarbowego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie Wnioskodawczyni nie jest podmiotem zobowiązanym do sporządzenia informacji PIT-11 oraz przesłania jej urzędowi skarbowemu, bowiem wypłata należności w rozumieniu art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez P., które jednocześnie ponosi ciężar finansowy tej operacji, dokonana została na rzecz poszkodowanego który uprawniony jest do otrzymania świadczenia.

Przekazanie płatności na rachunek bankowy Wnioskodawczyni nastąpiło zgodnie z udzielonym przez osobę fizyczną upoważnieniem, jednak w oparciu o zawartą umowę Wnioskodawczyni zobowiązana była do przekazania na rachunek bankowy klienta otrzymanej kwoty po pobraniu należnej Jej prowizji.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy zauważyć, że zgodnie z ustalonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 2019 r. w sprawie określenia niektórych wzorów oświadczeń, deklaracji i informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2397) wzorem informacji PIT-8C, dotyczy ona wyłącznie niektórych dochodów z kapitałów pieniężnych. Natomiast w przypadku podlegających opodatkowaniu należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy, właściwym jest ich ujęcie w informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.