0115-KDIT2-2.4011.38.2019.1 - Odliczenie wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2019 r. (data wpływu 24 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej:

* jest prawidłowe w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na zakup cewników wewnętrznych oraz worków do zbiórki moczu z odpływem oraz

* jest nieprawidłowe w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na zakup wkładów anatomicznych (pieluchomajtek lub zamienników).

W dniu 24 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W ww. wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą o niepełnosprawności opisanej symbolem: "05-R" i "09-M". Niepełnosprawność ta datuje się od 5 czerwca 2008 r. i została potwierdzona orzeczeniem Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 16 października 2014 r. Niepełnosprawność ta jest konsekwencją operacji "Prostatektomia Radicalis", którą Wnioskodawca przeszedł w szpitalu dnia 24 marca 2004 r. Po operacji w tym samym roku, Wnioskodawca miał zabiegi naświetleń tego miejsca w. Centrum Onkologii w.... Ponieważ po pewnym czasie nastąpiły trudności w opróżnianiu pęcherza, musiał przejść zabiegi, które udrażniały połączenie pęcherzowo-cewkowe. Zabiegi te miały miejsce w 2007 r. i 2015 r. W konsekwencji operacji i późniejszych zabiegów Wnioskodawca nie trzyma moczu. Stan taki będzie trwał cały czas. Opinia lekarzy jest taka, że praktycznie stan ten będzie trwał zawsze. W tej sytuacji, dla ułatwienia wykonywania codziennych czynności życiowych Wnioskodawca musi stosować wyroby medyczne, w tym:

Używane w ten sposób wymienione wyroby medyczne powodują, że Wnioskodawca unika wystąpienia (chociaż ma to nieraz miejsce) podrażnień i stanów zapalnych. Wnioskodawca jest w ten sposób zabezpieczony przed przykrymi skutkami niekontrolowanego wycieku moczu.

Na powyższe wyroby medyczne Wnioskodawca otrzymuje zlecenia, które na wniosek lekarza są wystawiane przez. Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w.... Karty zleceń wystawiono odpowiednio na okresy: 12 lipca 2017 r. - 30 czerwca 2018 r. oraz 11 lipca 2018 r. - 30 czerwca 2019 r.

Zakup wymienionych wyżej wyrobów medycznych dokonywany jest raz na kwartał. Kwoty, które ponosi Wnioskodawca na zakup tych wyrobów medycznych wynikają z faktur VAT, po odliczeniu kwot z limitu finansowania ze środków publicznych. W 2017 r. zakupu dokonywano w następujących terminach: 17 stycznia, 23 kwietnia, 18 lipca oraz 4 października.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z uwagi na faktyczny stan zdrowia, nie należy kwot poniesionych na zakup wymienionych wyrobów medycznych w części nierefundowanej ze środków publicznych, zaliczyć do wydatków ponoszonych dla realizacji codziennych czynności życiowych?

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na rzeczywiste potrzeby dla codziennego funkcjonowania, zakup wymienionych wcześniej wyrobów medycznych w roku 2018 oraz 2019 jest dla niego niezbędny. Wymienione wcześniej wyroby medyczne, które są niezbędne do wykonywania codziennych czynności życiowych - w ocenie Wnioskodawcy - mieszczą się w pojęciu "sprzętu", co spełnia warunek zapisany w art. 26, ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Poniesiony wydatek jest potwierdzony fakturami VAT i przeznaczony na zakup wyrobów medycznych, które są wskazane przez lekarzy i zgodny ze zleceniami na zaopatrzenie comiesięczne. Wnioskodawca posiada orzeczenie o niepełnosprawności (symbol: 05-R; 09-M), co spełnia warunek zapisany w art. 26 ust. 7d pkt 1) ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego:

* jest prawidłowe w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na zakup cewników wewnętrznych oraz worków do zbiórki moczu z odpływem oraz

* jest nieprawidłowe w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na zakup wkładów anatomicznych (pieluchomajtek lub zamienników).

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2019 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Zgodnie z ww. przepisem - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. - podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 3, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Mając na względzie art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że podatnik w ramach ulgi rehabilitacyjnej może odliczyć od dochodu wyłącznie wydatki na zakup sprzętu lub urządzenia indywidualnego przeznaczenia, niezbędnego w rehabilitacji oraz ułatwiającego wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Określenie "indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji" oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności.

Powołany art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje, że potrzeby wynikające z niepełnosprawności mają wynikać wprost z orzeczenia o zakwalifikowaniu do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, zwłaszcza, że osoba korzystająca z ulgi rehabilitacyjnej może również posiadać decyzję przyznającą rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną (art. 26 ust. 7d pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Związek pomiędzy zakupionym sprzętem, urządzeniem lub narzędziem technicznym, a niepełnosprawnością podatnik powinien wykazać w taki sposób, aby organy podatkowe mogły uznać, że zakupiony przedmiot ułatwia wykonywanie czynności życiowych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, jak również, że pomiędzy rodzajem nabytego przedmiotu, a rodzajem niepełnosprawności podatnika istnieje ścisły związek, np. powinien okazać zaświadczenie lekarskie wystawione przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą o niepełnosprawności opisanej symbolem: "05-R" i "09-M". Niepełnosprawność ta datuje się od 5 czerwca 2008 r. i została potwierdzona orzeczeniem Miejskiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności z dnia 16 października 2014 r. Niepełnosprawność ta jest konsekwencją operacji "Prostatektomia Radicalis", którą Wnioskodawca przeszedł w szpitalu w dniu 24 marca 2004 r. Po operacji w tym samym roku, Wnioskodawca miał zabiegi naświetleń tego miejsca w. Centrum Onkologii w.... Ponieważ po pewnym czasie nastąpiły trudności w opróżnianiu pęcherza, musiał przejść zabiegi, które udrażniały połączenie pęcherzowo-cewkowe. Zabiegi te miały miejsce w 2007 r. i 2015 r. W konsekwencji operacji i późniejszych zabiegów Wnioskodawca nie trzyma moczu. Stan taki będzie trwał cały czas. Opinia lekarzy jest taka, że praktycznie stan ten będzie trwał zawsze. W tej sytuacji, dla ułatwienia wykonywania codziennych czynności życiowych Wnioskodawca musi stosować wyroby medyczne, w tym:

Używane w ten sposób wymienione wyroby medyczne powodują, że Wnioskodawca unika wystąpienia (chociaż ma to nieraz miejsce) podrażnień i stanów zapalnych. Jest w ten sposób zabezpieczony przed przykrymi skutkami niekontrolowanego wycieku moczu.

Na powyższe wyroby medyczne Wnioskodawca otrzymuje zlecenia, które na wniosek lekarza są wystawiane przez. Oddział Wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia w.... Karty zleceń wystawiono odpowiednio na okresy: 12 lipiec 2017 r. - 30 czerwiec 2018 r. oraz 11 lipiec 2018 r. - 30 czerwiec 2019 r.

Zakup wymienionych wyżej wyrobów medycznych dokonywany jest raz na kwartał. Kwoty, które ponosi Wnioskodawca na zakup tych wyrobów medycznych wynikają z faktur VAT, po odliczeniu kwot z limitu finansowania ze środków publicznych. W 2017 r. zakupu dokonywano w następujących terminach: 17 stycznia, 23 kwietnia, 18 lipca oraz 4 października.

Mając na uwadze powyższe należy zauważyć, że cewniki i worki do zbiórki moczu należy zakwalifikować do wydatków, o których mowa w art. 26, ust. 7a, pkt 3 o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca - który jest osobą z niepełnosprawnością opisaną m.in. symbolem 09-M (choroby układu moczowo-płciowego) - zakupuje cewniki i worki do zbiórki moczu, które ułatwiają mu wykonywanie codziennych czynności życiowych, to wydatki poniesione na te cele podlegają odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej. W przypadku gdy Wnioskodawca uzyskuje częściową refundację poniesionych wydatków ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia lub z innych środków, o których mowa w art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczeniu podlegała różnica pomiędzy poniesionymi przez Wnioskodawcę wydatkami a kwotą która została/zostanie mu zrefundowana, dofinansowana lub zwrócona w jakiejkolwiek formie.

Natomiast pieluchomajtki nie mogą zostać uznane za sprzęt, urządzenie czy narzędzie techniczne niezbędne w rehabilitacji oraz ułatwiające wykonywanie czynności życiowych, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy, których zakup uprawnia do odliczenia w ramach ulgi na rehabilitację.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na zakup cewników wewnętrznych oraz worków do zbiórki moczu z odpływem oraz za nieprawidłowe w części dotyczącej odliczenia wydatków poniesionych na zakup wkładów anatomicznych (pieluchomajtek lub zamienników).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Stosownie natomiast do treści art. 14na § 2 ww. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.