0115-KDIT2-2.4011.353.2017.1.IL - Zastosowanie ulgi rehabilitacyjnej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym (II grupa inwalidzką), symbol niepełnosprawności 05-R (narząd ruchu). Mieszka w domu jednorodzinnym, ogrzewanym piecem na węgiel i drewno. Skład opału znajduje się ok. 50 m od domu. W 2013 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni i została sama. Od tego czasu Wnioskodawczyni stale boryka się z podstawowymi czynnościami życiowymi, jak palenie w piecu i donoszenie opału. Sprawia to Wnioskodawczyni coraz większą trudność ze względu na donoszenie opału z budynku gospodarczego. Wnioskodawczyni jest po chorobie Haine-Medina, która pozostawiła po sobie dysfunkcję kończyn dolnych. Poważny upadek z koszem opału w ręce sprawił, że w zimie (luty 2017 r.) potłukła się i połamała, trafiła na Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR). Po tym zdarzeniu podjęła decyzję o zmianie sposobu ogrzewania domu. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o założenie instalacji gazowej. Wykonała wszelkie potrzebne do tego plany geodezyjne, założyła grzejniki, kupiła piec gazowy. Wnioskodawczyni poniosła nakłady ok. 17.000 zł. We wrześniu br. podłączono instalację gazową. Wnioskodawczyni sama finansowała poniesione wydatki. Nie zostały one dofinansowane z żadnych środków, ani nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni jako osoba niepełnosprawna z dysfunkcją kończyn dolnych może odliczyć poniesiony w 2017 r. wydatek na założenie instalacji gazowej w domu, udokumentowany fakturami VAT od dochodu osiągniętego w 2017 r. w zeznaniu podatkowym PIT-37, jako odliczenie wydatków na cele rehabilitacyjne, oraz wydatków związanych z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych, stosownie do art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatek poniesiony na zamianę ogrzewania węglowego na ogrzewanie gazowe w domu jest adaptacją i wyposażeniem budynku mieszkalnego, wynikającą z potrzeb Wnioskodawczyni, jako osoby niepełnosprawnej z dysfunkcją kończyn dolnych (art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty - w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą niepełnosprawną w stopniu umiarkowanym (II grupa inwalidzką), symbol niepełnosprawności 05-R (narząd ruchu). Mieszka w domu jednorodzinnym, ogrzewanym piecem na węgiel i drewno. Skład opału znajduje się ok. 50 m od domu. W 2013 r. zmarł małżonek Wnioskodawczyni i została sama. Od tego czasu Wnioskodawczyni stale boryka się z podstawowymi czynnościami życiowymi, jak palenie w piecu i donoszenie opału. Sprawia to Wnioskodawczyni coraz większą trudność ze względu na donoszenie opału z budynku gospodarczego. Wnioskodawczyni jest po chorobie Haine-Medina, która pozostawiła po sobie dysfunkcję kończyn dolnych. Poważny upadek z koszem opału w ręce sprawił, że w zimie (luty 2017 r.) potłukła się i połamała, trafiła na Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR). Po tym zdarzeniu podjęła decyzję o zmianie sposobu ogrzewania domu. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o założenie instalacji gazowej. Wykonała wszelkie potrzebne do tego plany geodezyjne, założyła grzejniki, kupiła piec gazowy. Wnioskodawczyni poniosła nakłady ok. 17.000 zł. We wrześniu br. podłączono instalację gazową. Wnioskodawczyni sama finansowała poniesione wydatki. Nie zostały one dofinansowane z żadnych środków, ani nie zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Rozpatrując czy wydatki poniesione na założenie instalacji gazowej podlegają odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, iż w myśl art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zatem należy ustalić znaczenie użytych w przepisie pojęć "adaptacja" i wyposażenie".

Zgodnie z językowym znaczeniem terminu "adaptacja" to "przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku" (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast "wyposażenie" to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś".

Adaptacją mieszkania lub budynku mieszkalnego jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania oraz budynku mieszkalnego - to przydanie jemu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Dokonując wykładni zawartego w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy pojęcia adaptacji i wyposażenia mieszkań oraz budynków mieszkalnych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności wskazać należy, iż w doktrynie zwraca się uwagę, że przez adaptację i wyposażenie, o których mowa w powyższym przepisie, należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania (budynku), które umożliwia lub ułatwia życie w nim osobie niepełnosprawnej. Pojęcie "adaptacja" rozumieć należy więc jako "przystosowanie", które jednak niekoniecznie oznaczać musi "ulepszenie", czy "przekształcenie" zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej.

Dokonanie adaptacji mieszkania lub budynku mieszkalnego do innych potrzeb i jego wyposażenie w nowe elementy rzeczowe ma - dla uznania wydatków poniesionych na nie za wydatki na cele rehabilitacyjne - znaczenie tylko o tyle, o ile u podstaw takiej adaptacji lub wyposażenia leżą potrzeby wynikające z niepełnosprawności podatnika lub osoby pozostającej na jego utrzymaniu.

Biorąc powyższe pod uwagę, na gruncie rozpatrywanej sprawy wydatki poniesione na założenie instalacji gazowej, w związku ze zmianą systemu ogrzewania stanowią zarówno wydatki na przystosowanie budynku mieszkalnego jak i jego wyposażenie odpowiadające potrzebom wynikającym z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, która z powodu przebytej choroby Haine-Medina ma dysfunkcję kończyn dolnych, co utrudnia jej wykonywanie podstawowych czynności życiowych.

Zatem wydatki związane z założeniem instalacji gazowej można uznać za wydatki podlegające odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile zostały spełnione pozostałe warunki (przytoczone wyżej), określone w art. 26 ust. 7b, 7c i 7d ww. ustawy.

Wydatki te podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w zeznaniu o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2017 (PIT-37), w którym zostały poniesione.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.