0115-KDIT2-1.4011.471.2018.1.MS - Określenie skutków podatkowych otrzymanej spłaty w związku z działem spadku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanej spłaty w związku z działem spadku - jest prawidłowe.

W dniu 27 grudnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymanej spłaty w związku z działem spadku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 25 stycznia 2015 r. zmarł teść Wnioskodawczyni, Andrzej K. Spadek po teściu na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia nabyli: jego małżonka Bogumiła K., syn Przemysław K. (małżonek Wnioskodawczyni) oraz córka Katarzyna K. po 1/3 każde z nich. W skład masy spadkowej weszło spółdzielcze prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w G., które przed śmiercią Andrzeja K. stanowiło przedmiot wspólności małżeńskiej pomiędzy nim a Bogumiłą K.

Następnie w dniu 24 lipca 2016 r. zmarła teściowa Wnioskodawczyni, Bogumiła K. Na mocy postanowienia sądu rejonowego z dnia 1 lutego 2017 r. spadek po zmarłej nabyli z mocy ustawy jej dzieci Katarzyna K. oraz Przemysław K. (małżonek Wnioskodawczyni) w częściach po 1/2 każde z nich z dobrodziejstwem inwentarza. Do chwili śmierci teściowej, spadkobiercy po Andrzeju K. nie dokonali działu spadku. Tym samym do masy spadkowej będącej przedmiotem dziedziczenia po zmarłej teściowej weszło m.in. spółdzielcze prawo własności lokalu mieszkalnego położonego w G. (udział 4/6).

W dniu 4 sierpnia 2016 r. zmarł następnie mąż Wnioskodawczyni, Przemysław K. Na mocy postanowienia sądu rejonowego w G. z dnia 25 października 2016 r. spadek po zmarłym z mocy ustawy nabyła Wnioskodawczyni oraz dzieci Miłosz K. i Maja K. w częściach po 1/3 każde. Masa spadkowa po zmarłym mężu Wnioskodawczyni objęła między innymi udział w wysokości 1/2 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego nabytym przez niego w wyniku spadkobrania po Andrzeju K. oraz Bogumile K. Tym samym zarówno Wnioskodawczyni oraz jej dzieciom przysługiwał udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego po 1/6 każdemu. Do chwili śmierci męża nie przeprowadzono działu spadku ani po zmarłym Andrzeju K. ani zmarłej Bogumile K.

Następnie w dniu 28 czerwca 2017 r. dokonano notarialnie odpłatnego działu spadku po zmarłej Bogumile K. oraz zmarłym Andrzeju K. (teściach Wnioskodawczyni). W wyniku działu spadku po Bogumile K. oraz Andrzeju K. obejmującym spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego spadkobiercy uzgodnili, że prawo to przejmie jeden ze spadkobierców - Katarzyna K. i dokona ona jednocześnie spłaty pozostałych spadkobierców. W celu ustalenia wartości spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego powołano wcześniej na tą okoliczność rzeczoznawcę majątkowego, który wycenił to prawo na kwotę 162.000 zł. Tym samym Katarzyna K. otrzymała na wyłączność przedmiotowe prawo do lokalu mieszkalnego w zamian za spłatę po 27.000 zł na rzecz każdego z pozostałych spadkobierców (1/6 z 162.000 zł). Zatem spadkobiercy po Przemysławie K. otrzymali łącznie spłatę w wysokości 81.000 zł odpowiadającą wartości połowy spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, jaki przypadał na rzecz Przemysława K. przed jego śmiercią i który odziedziczyła Wnioskodawczyni wraz z dwójką dzieci.

Ponadto Wnioskodawczyni oświadcza, że pomiędzy nią a jej małżonkiem istniał ustrój wspólności majątkowej. Nie prowadzi ona żadnej działalności gospodarczej

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w wyniku przedstawionego stanu faktycznego, kwota uzyskana przez Wnioskodawczynię z tytułu spłaty w związku z działem spadku należy traktować jako odpłatne zbycie o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o PIT i tym samym czy podlega ona opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, spłata otrzymana w wyniku działu spadku nie przekracza posiadanego udziału w spadku i tym samym nie stanowi odpłatnego zbycia o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o PIT i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21,52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

d. innych rzeczy, - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ww. praw majątkowych następuje przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostaje dokonane w wykonaniu działalności gospodarczej, stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości i ww. praw. decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment (data) ich nabycia.

Z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Wskutek działu spadku poszczególni spadkobiercy stają się podmiotami wyłącznie uprawnionymi względem przyznanych im praw majątkowych, stanowiących do chwili działu przedmiot wspólności. Na skutek działu spadku następuje konkretyzacja składników masy spadkowej, przypadających poszczególnym spadkobiercom.

Zgodnie z art. 1035 ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego oraz do działu spadku stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych.

Stosownie do art. 1037 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego dział spadku może nastąpić bądź na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców

Celem postępowania o zniesienie współwłasności - w rozumieniu ustawy - Kodeks cywilny - jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności.

Stosownie do art. 195 ustawy - Kodeks cywilny - współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

W myśl art. 211 i 212 Kodeksu cywilnego, zniesienie współwłasności może nastąpić przez podział rzeczy wspólnej, a gdy rzeczy nie da się podzielić, przez przyznanie rzeczy jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych, bądź przez podział cywilny, polegający na sprzedaży rzeczy wspólnej i podziale uzyskanej ceny stosownie do wielkości udziałów współwłaścicieli. W rezultacie w wyniku zniesienia współwłasności dochodzi więc jedynie do nowego ukształtowania prawa własności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że kiedy dział spadku następuje ze spłatą od spadkobiercy nabywającego na wyłączną własność składniki majątkowe wchodzące w skład spadku na rzecz drugiego spadkobiercy powoduje, że czynność taka ma charakter odpłatny.

Nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymania takiej spłaty. W sytuacji, w której spłata równa jest wartości udziału w spadku i nie przekracza go, podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W takim przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

W przedmiotowym przypadku wysokość otrzymanej spłaty równa była wartości w odziedziczonym udziale w spadku.

Tym samym mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku działu spadku, przedmiotem którego był udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego, spłaty ekwiwalentnej do udziału otrzymanego w spadku nie będzie skutkować powstaniem przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy o PIT. Istotne znaczenie dla niniejszego rozstrzygnięcia ma okoliczność, że spłata nie przekroczyła wartości przysługującego Wnioskodawczyni udziału spadkowego, a lokal otrzymał jeden ze spadkobierców. W konsekwencji nie ciąży na niej obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu otrzymania spłaty w wysokości nie przekraczającej udziału spadkowego w zamian za odziedziczony udział w spadku.

Stanowisko to jest zgodne ze stanowiskiem wyrażonym między innymi w następujących interpretacjach:

* nr 0115-KDIT2-3.4011.192.2018.2.k.p. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

* nr 0111-KDIB2-2.4011.78.2017.1.k.k. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej;

* nr 0111-KDIB2-2.4011.121.2017.2.MZ Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej;

* nr 0114-KDIP3-2.4011.497.2018.1.JG1 Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.