0115-KDIT2-1.4011.21.2017.2.MST - Pięcioletni okres w związku ze zbyciem działki.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 marca 2017 r. (data wpływu 20 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 17 maja 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości, który został uzupełniony w dniu 17 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca był właścicielem nieruchomości położonej w X, dla której prowadzona była księga wieczysta nr y. Nieruchomość odziedziczył po rodzicach w 1974 r.

Odziedziczoną nieruchomość nabyto w czasie trwania wspólności majątkowej małżeńskiej. Została ona przekazana Wnioskodawcy w 1967 r. przez ojca, oświadczeniem spisanym w obecności matki i dwóch świadków. Po śmierci ojca w grudniu 1973 r., w lutym 1974 r. Wnioskodawca otrzymał z Urzędu Powiatowego w X akt własności ziemi, na podstawie którego

został wpisany w księdze wieczystej jako jedyny właściciel.

W oświadczeniu ojciec przekazał Wnioskodawcy jako jedynemu synowi nieruchomość, nie wymieniając w nim Jego żony. Akt własności ziemi również dotyczy tylko Wnioskodawcy. Wspólność majątkowa istniejąca między Wnioskodawcą i Jego małżonką nie została rozszerzona w drodze zawarcia umowy, na mocy której odziedziczona nieruchomość weszłaby do majątku wspólnego.

Z racji swojego położenia i dostępności, nieruchomość została podzielona na niewielkie działki, które mogły być sprzedane na powiększenie przyległych nieruchomości. Kilka działek Wnioskodawca sprzedał razem ze swoją żoną.

W październiku 2015 r. Wnioskodawca sprzedał kolejną działkę. Wnioskodawca wskazał ponadto, że nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej oraz, że zamierza sprzedać pozostałe działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien odprowadzić podatek dochodowy od kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotową nieruchomość odziedziczył po rodzicach i zgodnie z księgą wieczystą był On jedynym właścicielem. W związku z tym uważa, że nie powinien odprowadzać podatku od kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego, dla określenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości istotnym jest rozstrzygnięcie, czy przedmiotowa sprzedaż nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustalenie daty nabycia prawa własności do nieruchomości.

Zgodnie z treścią ww. przepisu, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Zatem pojęcie działalności gospodarczej charakteryzuje się między innymi prowadzeniem tej działalności w celach zarobkowych, na własny rachunek, jej zorganizowaniem i ciągłością - zawodowym charakterem, uczestnictwem w obrocie gospodarczym. Ponadto przy ocenie zakresu pojęcia działalności gospodarczej nie można abstrahować od zamiaru podmiotu podejmującego poszczególne czynności.

W świetle powyższego uznać należy, że działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności, czy też jej rodziny.

Tak więc sprzedaż składników majątku prywatnego osoby fizycznej, które nie są związane z działalnością gospodarczą oraz nie były nabyte w celu ich odsprzedaży, nie stanowi działalności gospodarczej, a zatem nie powoduje powstania przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w oparciu o okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego, w szczególności potwierdzenie przez Wnioskodawcę, że nie prowadzi On i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej, dla określenia skutków podatkowych związanych z odpłatnym zbyciem nieruchomości istotnym pozostaje ustalenie daty nabycia prawa własności do sprzedanej nieruchomości. Ze złożonego wniosku wynika, że działka, której sprzedaży dokonano w październiku 2015 r. wchodziła w skład nieruchomości odziedziczonej przez Wnioskodawcę po rodzicach.

W świetle art. 922 ustawy z dnia kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób.

Zgodnie z treścią art. 924 oraz art. 925 ww. Kodeksu, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że w momencie śmierci, należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Tym samym, dniem nabycia spadku przez spadkobiercę jest dzień jego otwarcia, przypadający na datę śmierci spadkodawcy.

Przenosząc się na grunt rozpatrywanej sprawy, przy uwzględnieniu powyższego należy wskazać, że Wnioskodawca w opisanej przez siebie sytuacji nabył przedmiotową nieruchomość w grudniu 1973 r., tj. w dacie śmierci swojego ojca, a więc z momentem, gdy oświadczenie woli spadkodawcy zaczęło wywoływać skutki prawne. Dokonana w 2015 r. sprzedaż działki nie stanowi więc dla Wnioskodawcy źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem została dokonana po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nieruchomość nabyto, a co za tym idzie - nie skutkuje obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.