0115-KDIT2-1.4011.18.2017.2.AS - Zwolnienie z PIT przychodu ze zbycia nieruchomości przeznaczonego na cele mieszkaniowe.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2017 r. (data wpływu 17 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 4 maja 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego-jest prawidłowe.

W dniu 17 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego. Wniosek został uzupełniony w dniu 4 maja 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 14 czerwca 2016 r. Wnioskodawczyni w drodze darowizny od ojca otrzymała działkę. Wnioskodawczyni wspólnie z mężem z którym jest we wspólności majątkowej małżeńskiej postanowili sprzedać ww. nieruchomość, a środki ze sprzedaży przeznaczyć na spłatę kredytu hipotecznego, wspólnie zaciągniętego na budowę domu w 2011 r., w przekonaniu, że cała kwota będzie zwolniona z podatku. Kredyt ten stał się większym obciążeniem od 2014 r., kiedy to mąż Wnioskodawczyni stracił stałą pracę, a co za tym idzie stały dochód, który co miesiąc pokrywał ratę kredytu. Stąd decyzja o sprzedaży, której dokonano 29 grudnia 2016 r. Sprzedaż nieruchomości przed upływem 5 lat od daty nabycia była głównie podyktowana spłatą zobowiązania finansowego wobec banku (kredytu hipotecznego), dlatego 10 stycznia 2017 r. Wnioskodawczyni dokonała tej spłaty.

Małżeństwo zostało zawarte dnia 2 grudnia 2006 r. i od początku trwania panowała w nim wspólność majątkowa. Działkę na której został wybudowany dom Wnioskodawczyni otrzymała w formie darowizny od ojca w dniu 29 listopada 1988 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy jeżeli środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości przed upływem 5 lat od nabycia Wnioskodawczyni w całości przeznaczyła na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego wspólnie z mężem, czy będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki które przeznaczyła na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego na budowę domu powinny być zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych. Zarówno Wnioskodawczyni, jak i mąż, każde z nich jest w 100% udziałowcem, właścicielem kredytu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmować będzie taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy - za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

* przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Zgodnie z art. 21 ust. 29 powyższej ustawy, w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30).

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem skorzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego dochodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, uzyskanych środków wyłącznie na cele mieszkaniowe podatnika określone w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Katalog wydatków stanowiących własne cele mieszkaniowe podatnika wskazany w art. 21 ust. 25 ustawy ma charakter zamknięty - jest to wyliczenie enumeratywne. Ustawodawca formułując zwolnienie przedmiotowe w sposób jednoznaczny wskazał cele mieszkaniowe, które pozwalają na skorzystanie ze zwolnienia z opodatkowania dochodu ze sprzedaży. Do celów tych zalicza się m.in. spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego na cele mieszkaniowe określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli m.in. zaciągniętego na nabycie wymienionych w ww. przepisie nieruchomości i praw. Istotne jest także to, aby kredyt zaciągnięty był przez podatnika przed uzyskaniem przychodu ze zbycia. Zatem celem mieszkaniowym będzie spłata kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego wyłącznie przed dniem sprzedaży nieruchomości lub prawa. Przy czym ważne aby w nieruchomości podatnik faktycznie realizował własne cele mieszkaniowe, a nie cudze.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2011 r. Wnioskodawczyni wraz z mężem zaciągnęli kredyt hipoteczny na budowę domu. Pomiędzy małżonkami obowiązuje ustawowa wspólność majątkowa. Środki uzyskane ze sprzedaży działki nabytej w drodze darowizny w 2016 r., Wnioskodawczyni przeznaczyła na spłatę w 2017 r. ww. kredytu.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą m.in. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił (art. 33 pkt 1 ww. ustawy). Tym samym, jeżeli Wnioskodawczyni nabyła działkę w drodze darowizny to należy ona do majątku odrębnego Wnioskodawczyni. Sam fakt, że między małżonkami istniała wspólność ustawowa w czasie, kiedy dokonywana była umowa darowizny nie czyni małżonków współwłaścicielami majątku osobistego jednego z nich jeżeli darczyńca tak nie postanowi. Co do zasady bowiem, przedmioty nabyte w drodze darowizny stanowią majątek osobisty małżonka. Natomiast ustrój wspólności ustawowej obejmujący dorobek obojga małżonków ukształtowany został przez ustawodawcę jako wspólność łączna, bezudziałowa. Wspólność ta charakteryzuje się tym, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą zatem rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością (art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zgodnie natomiast z art. 43 § 1 tej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni nabyła działkę w drodze darowizny (a darczyńca nie postanowił inaczej), to stanowi ona Jej majątek osobisty i nie zmienia tego fakt, że pozostawała w tym czasie w związku małżeńskim. To zaś oznacza, że wyłącznie Wnioskodawczyni była jej właścicielem i przychód ze sprzedaży tej działki jest przychodem wyłącznie Wnioskodawczyni.

Natomiast kredyt hipoteczny uzyskany na budowę domu został zaciągnięty wspólnie przez małżonków. Dom został wybudowany na działce należącej wyłącznie do majątku osobistego Wnioskodawczyni, gdyż otrzymała ją od ojca jeszcze będąc małoletnim dzieckiem, w dniu 29 listopada 1988 r.

Nie ma zatem przeszkód prawnych aby dochód, jaki Wnioskodawczyni osiągnęła ze sprzedaży działki stanowiącej Jej majątek osobisty, a wydatkowany na spłatę kredytu zaciągniętego wspólnie z mężem na budowę domu korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne jest bowiem, że kredyt zaciągnięty na budowę domu wspólnie z mężem, w czasie trwania wspólności małżeńskiej, został zaciągnięty przed uzyskaniem przychodu z odpłatnego zbycia działki. Dodać przy tym należy, że cel mieszkaniowy, o którym mowa powyżej zostanie spełniony w odniesieniu do całej wydatkowanej kwoty, bowiem w tym przypadku środki pochodzące ze sprzedaży majątku osobistego Wnioskodawczyni zostały wydatkowane na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, na gruncie należącym do majątku osobistego Wnioskodawczyni.

Podsumowując, wydatkowanie przychodu, jaki Wnioskodawczyni uzyska z odpłatnego zbycia darowanej Jej w 2016 r. działki na spłatę kredytu, zaciągniętego wspólnie z mężem przed dniem uzyskania przychodu na budowę domu, którego jest właścicielką (gdyż grunt na którym wybudowano dom należy do Jej majątku osobistego) - uprawnia Wnioskodawczynię do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis zdarzenia przedstawionego we wniosku. Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.