0115-KDIT1.4011.429.2020.1.DB - Preferencyjna stawka dla dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2020 r. (data wpływu 8 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową - jest prawidłowe.

W dniu 8 maja 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej preferencyjną stawką podatkową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Od dnia 1 września 2010 r. na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania oprogramowania zakwalifikowaną według klasyfikacji PKD do grupy 62.01.Z.

W 2019 r. Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej świadczył usługi programistyczne na rzecz spółki prawa handlowego X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, KRS..., NIP... (dalej: "Spółka") z siedzibą w.... Spółka działa na zasadzie pośrednika delegując Wnioskodawcę do pracy nad projektami swoich klientów. Usługi są świadczone na mocy terminowych kontraktów, tj. zawieranych między Wnioskodawcą a Spółką umów o współpracy na czas określony, jak również na czas nieokreślony.

Czynności zlecane Wnioskodawcy na podstawie ww. kontraktów ze Spółką nie są wykonywane pod kierownictwem Zleceniodawcy, tudzież jej klienta, ani w wyznaczonym przez nich czasie i miejscu. Wnioskodawca ponosi wobec osób trzecich odpowiedzialność za wyniki swojej pracy oraz za wyniki pracy swoich ewentualnych podwykonawców. Wnioskodawcy i Spółki nie łączy stosunek pracy tylko umowa cywilnoprawna i to Wnioskodawca decyduje o miejscu i czasie świadczenia swoich usług na rzecz Spółki, chyba że specyfika danej czynności wymaga jej wykonania w siedzibie klienta Spółki co nie jest regułą i zdarza się sporadycznie. Najczęściej Wnioskodawca pracuje zdalnie. Wnioskodawca jako przedsiębiorca ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością.

Wnioskodawca w roku 2019 wykonywał dla Spółki prace w ramach dwóch kontraktów zawartych ze Spółką: pierwszy z dnia 9 listopada 2017 r., tj. umowę na czas określony od dnia 1 grudnia 2017 r. do dnia 30 listopada 2019 r. oraz drugi z dnia 15 listopada 2019 r., tj. umowę na czas określony od dnia 1 grudnia 2019 r. do dnia 30 listopada 2021 (zwane dalej łącznie: "Kontraktami"). W ramach pierwszego kontraktu Wnioskodawca pracował nad dwoma projektami. Pierwszy projekt był realizowany dla... klienta Spółki, celem którego była rozbudowa systemu informatycznego do zarządzania zasobami przedsiębiorstwa ("Y"). Wnioskodawca implementował do niego nowe rozwiązania, komponenty, moduły. Efektem prac było najczęściej dodanie do systemu nowych funkcjonalności, których oczekiwał klient. W ramach pierwszego kontraktu Wnioskodawca realizował także kolejny projekt, tj. tworzenie od podstaw systemu informatycznego "X", tzw. aplikacji webowej dla polskiego klienta Spółki (dalej w skrócie: "Z"). Realizując drugi kontrakt Wnioskodawca kontynuował tworzenie oprogramowania komputerowego do ww. systemu "Y".

Każdorazowo efekt prac Wnioskodawcy jest uzewnętrzniany w postaci kodu napisanego w języku programowania, którym jest przede wszystkim "Java". W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija lub ulepsza już istniejące oprogramowanie autorstwa osób trzecich, wówczas przysługuje Wnioskodawcy licencja na rozwijanie i ulepszanie tego oprogramowania. W czasie pracy Wnioskodawca kontaktuje się również bezpośrednio z klientem końcowym Spółki.

Prace przy projekcie "Y" polegały na zbudowaniu dodatkowego modułu napisanego w Javie ("Integrator"), który miał za zadnie komunikację z głównym modułem klienta w celu integracji nowych funkcjonalności biznesowych w głównej aplikacji. W wyniku prac powstawał kod będący ciągiem instrukcji przesyłanych za pomocą wspomnianego integratora do głównej aplikacji. W celu zapewnienia najwyższej jakości nowych funkcjonalności powstawał również kod służący do automatycznego uruchamiania kopii aplikacji klienta - aktualnie rozwijanego modułu - następnie w sposób automatyczny nowo napisany kod wymuszał integrację pomiędzy modułami i w sposób automatyczny porównywał czy wynik operacji jest zgodny z oczekiwaniami. Cel ten został osiągnięty w oparciu o kod wykorzystujący aplikację wspierającą uruchamianie sekwencyjnych zdarzeń (takie jak: uruchomienie kopii serwera klienta, uruchomienie rozwijanego modułu) o nazwie Jenkins. Wnioskodawca wykorzystywał następujące technologie: Java SE 8, Spring Boot, Wildfly, Jenkins, Docker, MS SqlServer.

Realizując projekt "Z" Wnioskodawca tworzy kod w oparciu o przedstawiony przez klienta model biznesowy. Kod dostarcza wiele funkcjonalności składających się na system. Wśród nich można wymienić, np. umożliwienie tworzenia katalogu produktów, tworzenia systemu kont dla operatorów i użytkowników systemu, zarządzania produktami, zarządzania zamówieniami. Oprócz kodu dodającego nowe funkcjonalności w systemie Wnioskodawca tworzy również kod źródłowy, który ma za zadanie w sposób automatyczny wymóc na systemie użycie tych funkcjonalności i sprawdzenie czy wynik tych czynności jest zgodny z oczekiwaniami. Technologie używane w projekcie: Java SE 11, Spring Boot, Docker Swarm, PostgreSql.

W praktyce współpraca w ramach Kontraktów wygląda następująco:

Spółka lub bezpośrednio jej klient przedstawia Wnioskodawcy główne założenia projektu, tzn. efekt który ma zostać finalnie osiągnięty, np. dostarczenie nowej funkcji biznesowej, stworzenie systemu. Wnioskodawca we własnym zakresie przystępuje do realizacji projektu oddając kod partiami lub jednorazowo całość. Każda część z wytworzonego oprogramowania jest autorskim dziełem Wnioskodawcy. Zleceniodawca, ani nikt inny nie narzuca Wnioskodawcy reguł czy sposobu zapisu algorytmów, które przyczyniają się do rozwoju lub stworzenia nowego produktu - oprogramowania komputerowego. Zrealizowanie danego projektu wymaga od Wnioskodawcy każdorazowo twórczego, rozwojowego i systematycznego działania. Wnioskodawca zdobywa i wykorzystuje aktualnie dostępną wiedzę oraz umiejętności programistyczne do tworzenia nowych zastosowań. Nie są to prace rutynowe i każdy projekt prowadzi do powstania nowatorskich w skali działalności Wnioskodawcy produktów - programów komputerowych zapisanych w postaci kodu. Wnioskodawca nie implementuje opracowanych już wcześniej rozwiązań. W ramach każdego projektu opracowywane są nowe lub ulepszone produkty informatyczne, niewystępujące dotychczas w praktyce gospodarczej Wnioskodawcy lub na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Prace nad danym projektem prowadzone są w sposób uporządkowany, według przyjętego planu i strategii. Rozpoczynają się od wyznaczenia celu oraz rozpisania go na poszczególne etapy. Następnie Wnioskodawca analizuje dostępne zasoby, których fundament stanowi posiadana wiedza ekspercka w zakresie programowania. Końcowo ustalany jest harmonogram pod dany projekt. W toku prowadzonych prac Wnioskodawca rozwija swoje umiejętności programistyczne i poszerza wiedzę w tej dziedzinie.

Programy komputerowe powstające i rozwijane w wyniku realizacji zobowiązań podjętych na mocy zawartych Kontraktów tworzone są wyłącznie w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej (prace B+R), spełniającej definicję zawartą w art. 5a pkt 38 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.; dalej: u.p.d.o.f.). Ponadto, charakteryzują się one tak dużą oryginalnością oraz indywidualnością, że stanowią utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 1994 r. Nr 24, poz. 83). Wnioskodawca nie nabywa wyników prac B+R prowadzonych przez inne podmioty, ani praw autorskich innych podmiotów, lecz wytwarza je samodzielnie.

Wnioskodawca sprzedaje prawa do wytworzonego oprogramowania Spółce w cyklach miesięcznych na podstawie faktury VAT. Kontrakty przewidują, że Wnioskodawcy przysługuje za przeniesienie praw autorskich do programu komputerowego wynagrodzenie określane według stawek godzinowych (za jedną godzinę pracy). Faktura określa wysokość wynagrodzenia należnego za tworzenie oprogramowania, jako iloczyn godzin poświęconych na tworzenie oprogramowania i stawki godzinowej. Mimo takiej formy rozliczenia, z praktycznego punktu widzenia stron Kontraktów, jedynym efektem świadczonych przez Wnioskodawcę usług są powstałe programy komputerowe chronione na podstawie przepisów o prawie autorskim. Tym samym, całość otrzymywanego honorarium Wnioskodawcy przysługuje wyłącznie za przeniesienie praw autorskich do wytworzonych lub zmodyfikowanych programów komputerowych. Jednocześnie Wnioskodawca oświadcza, że w przypadku obydwu Kontraktów zaprowadził ewidencję czasu pracy poświęconego na stworzenie kodu.

Wnioskodawca prowadzi uproszczoną księgę podatkową w postaci podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dodatkowo, od początku 2019 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję dla każdego projektu, w ramach którego powstaje autorskie prawo do programu komputerowego. Ewidencja zawiera wszystkie elementy, o których mowa w art. 30cb ust. 1 u.p.d.o.f., jest ewidencją odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów i pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu. Wnioskodawca przenosi za wynagrodzeniem na podstawie wystawionych faktur każdorazowo całość autorskich praw majątkowych na rzecz kontrahenta. Wnioskodawca w 2019 r. osiągał w ramach zawartych ze Spółką Kontraktów przychody ze sprzedaży praw autorskich do programu komputerowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dochód uzyskany z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, który pochodzi ze sprzedaży autorskiego prawa do programu komputerowego podlegającego ochronie prawnej i został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu wg stawki 5% ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego stanu faktycznego spełnia on wszystkie ustawowe kryteria warunkujące skorzystanie z preferencyjnych zasad opodatkowania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box). Tym samym stoi na stanowisku, że jest uprawniony do zastosowania zgodnie z art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego w 2019 r. w ramach Kontraktu ze Spółką z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego oprogramowania komputerowego.

Jak stanowi art. 30ca ust. 1 u.p.d.o.f., podatek od osiągniętego w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

Natomiast zgodnie z art. 30ca ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest między innymi autorskie prawo do programu komputerowego, podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231, z późn. zm.). Zgodnie z art. 74 ust. 1 powołanej ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, z kolei ust. 2 stanowi, że ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia.

Polski prawodawca nie zdefiniował w żadnym obowiązującym akcie prawnym pojęcia programu komputerowego, zatem w tym zakresie pozostaje odwołać się do dorobku doktryny. Jak wskazuje się w piśmiennictwie przez program komputerowy należy rozumieć zestaw instrukcji (poleceń rozkazów) adresowanych do komputera, których wykonanie przez komputer prowadzi do uzyskania określonych wyników, D. Flisiak (red.), Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2015. Podkreśla się przy tym, że pojęcie "komputer" nie ogranicza się do PC lecz odnosi się do wszystkich urządzeń, w których program komputerowy może być wykorzystywany w celu realizacji funkcji, do których został stworzony, a zatem i telefonów komórkowych, czy też tabletów lub innych właściwych urządzeń. Nośnik pozostaje bowiem bez znaczenia, istotą programu komputerowego jest jego źródło czyli kod oraz funkcjonalność.

W ramach zawartych Kontraktów Wnioskodawca wytwarzał produkt informatyczny, tj. kod w języku Java, co wpisuje się w definicję programu komputerowego. Wszystkie tworzone i rozwijane programy komputerowe spełniają przesłanki ochrony prawnoautorskiej, tzn. stanowią przejaw działalności twórczej, mają indywidualny charakter i są ustalone uzewnętrznione w formie kodu źródłowego. Co istotne, dla przyznania ochrony prawnoautorskiej nie jest konieczne, aby program komputerowy miał postać ukończoną. Ochronie może podlegać dowolnie krótki fragment programu komputerowego, o ile tylko sam w sobie (a więc oceniany w oderwaniu od reszty programu) odznacza się twórczością.

Z kolei działalność badawczo-rozwojowa została zdefiniowana w art. 5a pkt 38 u.p.d.o.f. i oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Jak stanowi art. 5a pkt 40 u.p.d.o.f., prace rozwojowe powinny być rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl tego przepisu prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

W objaśnieniach podatkowych Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących ulgi IP Box wskazano trzy główne kryteria działalności, które muszą zostać spełnione łącznie, aby uznać daną aktywność za działalność badawczo-rozwojową. Zalicza się do nich:

Podejmowana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej aktywność w celu realizacji zleconego każdorazowego projektu spełnia ww. przesłanki. Po pierwsze, oprogramowanie komputerowe powstaje w wyniku podjętych działań o charakterze kreacyjnym. Stworzony kod jest rezultatem intelektualnej inwencji Wnioskodawcy i stanowi jego oryginalny wytwór, ponieważ cały proces twórczy, począwszy od zaprojektowania rozwiązania odpowiadającego wymaganiom Klienta Spółki leży po jego stronie. Ponadto, wykonywane przez Wnioskodawcę prace w ramach danego projektu każdorazowo przyczyniają się do powstania nowych i unikatowych na skalę jego działalności rozwiązań, uzewnętrznionych w postaci kodu źródłowego napisanego w języku Java. Po drugie, przy realizacji każdego projektu powierzonego na mocy Kontraktów Wnioskodawca bazuje na eksperckiej wiedzy i specjalistycznych umiejętnościach w zakresie programowania, logiki, narzędzi informatycznych. Te zasoby intelektualne są stale rozwijane, a przy ich wykorzystaniu Wnioskodawca kreuje unikatowe zastosowania, np. nowe funkcjonalności aplikacji, tworzone specjalnie na potrzeby klientów Spółki. Po trzecie, prace nad oprogramowaniem komputerowym mają systematyczny charakter, nie są to działania incydentalne, jednorazowe. Odbywają się w zaplanowanych cyklach i są prowadzone w sposób zorganizowany, według ustalonego harmonogramu, z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości.

Wobec powyższego, Wnioskodawca prowadzi działalność rozwojową, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. z art. 30ca ust. 2 pkt 8 u.p.d.o.f. Tym samym, skoro na podstawie Kontraktów zawartych ze Spółką przenosił i przenosi na Spółkę całość autorskich praw majątkowych do wytworzonych przez siebie programów komputerowych, to należy uznać, że dochody uzyskane z tego tytułu stanowią dla niego dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 u.p.d.o.f. i jest on uprawniony do zastosowania 5% stawki opodatkowania wobec dochodu uzyskiwanego z tytułu przenoszenia autorskich praw majątkowych do tworzonego i rozwijanego przez siebie oprogramowania komputerowego w ramach zawartych Kontraktów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

c. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych * prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

8. autorskie prawo do programu komputerowego * podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy).

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

Na podstawie art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

Podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji (art. 30cb ust. 2 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy opodatkowują dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów. Przepisy o IP Box nie narzucają podatnikom konkretnej formy ewidencjonowania zdarzeń na cele stosowania preferencji IP Box.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie - definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów - podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytwarzanego programu komputerowego - autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone, ulepszone lub rozwinięte w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że Wnioskodawca mógł dokonując rozliczenia podatkowego za 2019 r. skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów wg stawki 5%.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała albo drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.