0115-KDIT1.4011.23.2019.2.MR - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dostosowaniem lokalu do wynajmu. Opodatkowanie przychodu ryczałtem ewidencjonowanym.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.), uzupełnionym w dniu 24 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie

* możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dostosowaniem Lokalu do wynajmu oraz rozliczenia kosztów (dochodów) w zeznaniu rocznym (pyt. 1 i 2) - jest prawidłowe;

* określenia przychodu z najmu Lokalu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych (pyt. 3) - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z dostosowaniem Lokalu do wynajmu i rozliczenia kosztów (dochodów) w zeznaniu rocznym oraz określenia przychodu z najmu Lokalu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego (zwany dalej: "Lokal"). W okresie od maja do września 2019 r. Wnioskodawca przeprowadził remont generalny Lokalu celem dostosowania go na potrzeby jego wynajmu. Remont obejmował m.in. wymianę instalacji elektrycznej i hydraulicznej, wymianę drzwi wejściowych, glazury i terakoty, wyposażenia kuchni i łazienki, odświeżenie ścian, zakup materiałów budowlanych, płytek, farb. Suma całości kosztów poniesionych z tytułu remontu Lokalu wynosi ok. 6.500 zł. Wymiana instalacji elektrycznej i hydraulicznej, ułożenie glazury i terakoty, naprawa ścian i posadzek, wymiana wyposażenia kuchni i łazienki, malowanie ścian i sufitów, montaż paneli ściennych w przedpokoju, montaż nowych listew przypodłogowych, montaż nowego WC, montaż nowej kabiny prysznicowej, montaż oświetlenia, zakup sprzętów kuchennych, łazienkowych i ogólnoużytkowych, mebli (łóżka, stół itp.), zakup i montaż nowych drzwi zewnętrznych. Dnia 4 października 2019 r. Wnioskodawca podpisał umowę najmu okazjonalnego Lokalu na okres 12 miesięcy.

W umowie określono miesięczną opłatę za najem jako odstępne dla Wynajmującego na kwotę 1300. Najemca jest zobowiązany do wpłaty niniejszej kwoty na rachunek bankowy Wynajmującego do dnia 5 każdego miesiąca. Dodatkowo obok odstępnego dla wynajmującego w kwocie 1300 Najemca zobowiązany jest wpłacić na określony w umowie rachunek bankowy Wynajmującego określoną w umowie stałą kwotę czynszu dla spółdzielni w wysokości 450, którą to kwotę Wynajmujący przekazuje na rachunek bankowy spółdzielni. Kwota ta nie rodzi więc żadnego przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy.

Najemcami są osoby fizyczne, które w świetle najlepszej wiedzy Wnioskodawcy nie prowadzą w Lokalu działalności gospodarczej. Lokal jest przez nie wykorzystywany wyłącznie do celów mieszkalnych.

Wynajmujący chce swój dochód uzyskany w bieżącym roku podatkowym (tj. 2019 r.), na który składać się będą: (1) dochód uzyskany z tytułu stosunku pracy oraz (2) dochody uzyskane z najmu Lokalu w okresie od października 2019 r. do grudnia 2019, ująć w jednej deklaracji podatkowej PIT-36. Wnioskodawca dokonuje rozliczenia dochodów wspólnie z Współmałżonką. Ich wspólny dochód najprawdopodobniej nie przekroczy w bieżącym roku podatkowym dwukrotności kwoty 85.528 złotych, w związku z czym ich dochody będą opodatkowane według stawki obowiązującej dla tzw. "pierwszego progu podatkowego". Nadto, Wnioskodawca wraz ze Współmałżonką korzystają z ulg na wychowanie jednego dziecka.

W następnym roku podatkowym (tj. w roku 2020) Wnioskodawca zamierza rozliczać swoje dochody z tytułu umowy najmu Lokalu ryczałtem ewidencjonowanym, tj. w trybie przewidzianym ustawą z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. 2019.43 - t.j.)

Ze względu na to, że Wnioskodawca planuje rozliczyć uzyskane dochody z tytułu najmu Lokalu według zasad ogólnych, tj. na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ("Ustawa o PIT") chce wliczyć koszty związane z przeprowadzeniem remontu Lokalu do kosztów uzyskania przychodu (dalej: "KUP").

W uzupełnieniu wniosku podano, że zakup elementów wyposażenia Lokalu (tj. sprzętów kuchennych, łazienkowych i ogólnoużytkowych oraz mebli) nie obejmował składników o jednostkowej wartości przekraczającej 10.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy poniesione przez Wnioskodawcę koszty związane z remontem generalnym Lokalu, wymienione w stanie faktycznym opisanym we wniosku mogą zostać uwzględnione do KUP z tytułu najmu Lokalu?

2. Czy Wnioskodawca może ująć wszystkie dochody opisane we wniosku o interpretację (tj. dochód z najmu oraz dochód ze stosunku pracy) osiągnięte w bieżącym roku kalendarzowym w jednej deklaracji podatkowej (PIT-36) oraz w razie pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1 - "zsumować" KUP z tytułu stosunku pracy oraz KUP związane z remontem generalnym Lokalu, dostosowujące go na potrzeby wynajmu?

3. Czy gdy w następnym roku podatkowym dochody z tytułu umowy najmu Lokalu będą opodatkowane tzw. ryczałtem ewidencjonowanym, tj. w trybie przewidzianym ustawą z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podstawą opodatkowania będzie jedynie kwota odstępnego dla wynajmującego, a nie kwota stanowiąca sumę odstępnego oraz czynszu na rzecz Spółdzielni?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesione przez Wnioskodawcę koszty związane z remontem generalnym Lokalu, wymienione w stanie faktycznym opisanym we wniosku mogą zostać uwzględnione do KUP z tytułu najmu Lokalu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Jak wynika ze stanu faktycznego opisanego w przedmiotowym wniosku, Wnioskodawca przeprowadził remont generalny w celu dostosowania mieszkania na potrzeby jego wynajmu, z którego czerpie oraz będzie czerpać przychód ("odstępne"). Remont ten był konieczny z uwagi na stan Lokalu oraz wygenerował po stronie Wnioskodawcy koszta. Bez przedmiotowego remontu, wynajem lokalu byłby niemożliwy, tym samym poniesienie ww. kosztów miało bezpośredni związek z przychodami osiąganymi z tytułu najmu co spełnia dyspozycję art. 22 ust. 1 Ustawy o PIT in principio. Nadto, tego rodzaje kosztów nie znajdują się w katalogu zawartym w art. 23 Ustawy o PIT zawierającym koszty niemogące być ex lege zaliczone do KUP.

Kwestia zaliczenia kosztów remontu do KUP stanowiła już przedmiot wielu interpretacji indywidualnych wydawanych przez poszczególnych Dyrektorów IS (w stanie prawnym do marca 2017 r.) oraz przez Dyrektora KIS (w stanie prawnym po marcu 2017 r.), dzięki czemu uformowała się w miarę jednolita wykładnia art. 22 ust. 1 w tym zakresie, zgodnie z którą koszty remontu lokalu, który ma być przedmiotem najmu są zaliczane do KUP. W tej materii Wnioskodawca pragnie przywołać np. interpretację indywidualną Dyrektora KIS z dnia 5 lutego 2018 r. (znak: 0114-KDIP3-1.4011.398.2017.3.AM), zgodnie z którego uzasadnieniem remont mieszkania nie jest ulepszeniem środka trwałego w związku z czym można zaliczyć koszty poniesione na jego przeprowadzenie do KUP. Co więcej, organ interpretacyjny w przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji stwierdził, że wydatki te mogą być zaliczane do KUP nawet jeżeli mieszkanie zostanie wynajęte po remoncie (tj. w sytuacji analogicznej do sytuacji Wnioskodawcy).

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, może ująć wszystkie dochody opisane we wniosku o interpretację (tj. dochód z najmu oraz dochód ze stosunku pracy) osiągnięte w bieżącym roku kalendarzowym w jednej deklaracji podatkowej (PIT-36) i "zsumować" KUP z tytułu stosunku pracy oraz KUP związane z remontem generalnym Lokalu, dostosowującego go na potrzeby wynajmu.

Stanowisko to jest w ocenie Wnioskodawcy prawidłowe, z uwagi na to że: (1) zarówno dochód ze stosunku pracy jak i dochód z najmu podlegają reżimowi Ustawy o PIT; (2) wszystkie dochody Wnioskodawcy uzyskane w 2019 r. będą podlegać zasadom ogólnym - tj. rozliczone według skali podatkowej; (3) dochodu z tytułu najmu nie można objąć deklaracją PIT-37 z uwagi na jego konstrukcję. Rodzi to konieczność sporządzenia deklaracji PIT-36 w której będą uwzględnione wszystkie dochody Wnioskodawcy oraz jego Współmałżonki - ze względu na wspólne rozliczanie podatku PIT, a także suma KUP poniesionych przez Wnioskodawcę oraz jego Współmałżonkę.

Ad. 3

Zdaniem Wnioskodawcy, gdy w następnym roku podatkowym dochody z tytułu umowy najmu Lokalu będą opodatkowane tzw. ryczałtem ewidencjonowanym, w trybie przewidzianym ustawą z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podstawą opodatkowania będzie jedynie kwota odstępnego dla wynajmującego, a nie kwota stanowiąca sumę odstępnego oraz czynszu na rzecz Spółdzielni.

Stanowisko Wnioskodawcy wynika z samej konstrukcji podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodem są - z zastrzeżeniem przepisów irrelewantnych dla stanu faktycznego sprawy - otrzymane lub pozostawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku o interpretację, całkowita kwota jaką Najemcy przekazują Wynajmującemu na koniec okresu rozliczeniowego składa się z dwóch części składowych: (1) opłaty na rzecz Spółdzielni - czynszu oraz (2) odstępnego na rzecz Wynajmującego. Z obu tych części składowych wyłącznie odstępne może zostać zaliczone do grona przychodów w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o PIT - tylko kwota odstępnego jest sumą pieniędzy, którą Wnioskodawca otrzymuje (staje się jego przysporzeniem materialnym). W przypadku czynszu, Wnioskodawca jest wyłącznie pośrednikiem płatności uiszczonej przez Najemców wykorzystujących lokal spółdzielczy oraz samą spółdzielnią.

Tym samym, skoro zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne przedmiotem opodatkowania są przychody podatnika, tym samym wyłącznie odstępne może być rozpatrywane w kategorii kwoty podlegającej opodatkowaniu ww. podatkiem.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych - m.in. interpretacji wydanej przez Dyrektora KIS z dnia 4 kwietnia 2018 r. (znak: 0115-KDIT3.4011.79.2018.2.DR) oraz interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów z dnia 18 marca 2004 r. (znak: PB2/MK/RB-033-05-132/04).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Według art. 22 ust. 8 ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

3. inne przedmioty * o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Amortyzacji podlegają również, zgodnie z ust. 2, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych" - zwane także środkami trwałymi (art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy),

Na mocy art. 22b ust. 1 ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) * o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada ograniczone prawo rzeczowe, którym jest spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego. Wobec tego lokal ten jest nadal własnością spółdzielni, gdyż znajduje się on w zasobach majątkowych spółdzielni. Tym samym wydatki na remont lokalu poniesione przed oddaniem go do używania, niezbędne aby uznać ten lokal za kompletny i zdatny do użytku w dniu rozpoczęcia najmu należy rozpatrywać w kategorii wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym.

W myśl art. 22g ust. 7 ustawy wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na obcym gruncie ustala się, stosując odpowiednio ust. 3-5.

Jak stanowi zaś art. 22d ust. 1 ustawy podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b, których wartość początkowa, określona zgodnie z art. 22g, nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

Biorąc zatem pod uwagę fakt, że wartość nakładów na Lokal wyniosła 6.500 zł, Wnioskodawca może nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Poniesione wydatki stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów z tytułu najmu Lokalu w miesiącu oddania go do używania.

W odniesieniu do kosztów zakupu wyposażenia wynajmowanego Lokalu, wskazać należy, że stosownie do art. 22a ust. 1 ustawy, są to środki trwałe o ile stanowią własność lub współwłasność wynajmującego oraz są kompletne i zdatne do użytku w dniu oddania do używania najemcy, a przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok.

W przypadku, gdy wydatki na zakup składników majątku, o których mowa w art. 22a i 22b nie przekraczają kwoty 10.000 zł można je zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.

W świetle powołanych wyżej przepisów - uwzględniając informacje zawarte we wniosku, że zakup elementów wyposażenia Lokalu (tj. sprzętów kuchennych, łazienkowych i ogólnoużytkowych oraz mebli) nie obejmował składników o jednostkowej wartości przekraczającej 10.000 zł i nie zostaną one zaliczone do środków trwałych - wydatki poniesione na nabycie wyposażenia można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu najmu, na podstawie art. 22d ust. 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy przy tym ponownie podkreślić, że dla określenia konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu podatnik obowiązany jest wykazać związek tego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że aby wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w związku z wynajmowaniem Lokalu mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu z tytułu najmu muszą spełniać przesłanki wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te muszą również zostać należycie udokumentowane.

Jak stanowi art. 45 ust. 1 ustawy podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie od dnia 15 lutego do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. Zeznania złożone przed początkiem terminu uznaje się za złożone w dniu 15 lutego roku następującego po roku podatkowym.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30cb, art. 30da-30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (ust. 1a art. 9 ustawy).

Przepis ten formułuje zasadę łączenia dochodów, chociaż przewiduje od niej wyjątki. W przypadku podatnika, który uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania jest suma dochodów ze wszystkich tych źródeł z pominięciem określonych przychodów/dochodów.

W myśl art. 9 ust. 2 tej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Wobec tego, przychód, koszty oraz dochód z najmu oraz ze stosunku pracy podlegają wykazaniu i rozliczeniu w zeznaniu podatkowym za rok podatkowy, w którym zostały osiągnięte/poniesione na formularzu PIT-36, w odpowiednich dla każdego ze źródeł wierszach i kolumnach. Dochód ze wskazanych wyżej tytułów będzie podlegał opodatkowaniu łącznie, wg stawki określonej skalą zawartą w treści art. 27 ust. 1 przywołanej ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii określenia przychodów z najmu wyjaśnić należy, że według art. 6 ust. 1a ww. ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r. poz. 43 z późn. zm.) opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Przepis art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy stanowi, że ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, do kwoty 100.000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód. Jednakże, aby przychód ten po stronie wynajmującego powstał, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. Wpłacane przez najemcę kwoty powinny zatem zostać otrzymane przez wynajmującego lub postawione do jego dyspozycji. Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast wnoszone przez najemcę opłaty związane z przedmiotem najmu, jeżeli z umowy wynika, że to najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie uznać należy, że jedynie określona w umowie najmu kwota odstępnego stanowi przysporzenie majątkowe Wnioskodawcy, a tym samym generuje przychód do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym. Natomiast wymieniony przez Wnioskodawcę czynsz na rzecz spółdzielni, związany z użytkowaniem lokalu, do ponoszenia którego zobowiązany jest, zgodnie z zawartą umową najmu najemca, nie stanowi dla Wnioskodawcy przysporzenia majątkowego. W zakresie uiszczania ww. opłaty Wnioskodawca pełni bowiem jedynie rolę pośrednika pomiędzy najemcą a spółdzielnią. Tym samym przychód dla Wnioskodawcy, od którego powinien obliczać zryczałtowany podatek dochodowy, będzie stanowić wyłącznie kwota otrzymana od najemcy tytułem odstępnego rozumianego jako wynagrodzenie za oddanie przedmiotu najmu w używanie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.