0115-KDIT1.4011.116.2020.1.MT - Skutki podatkowe wykupu certyfikatów inwestycyjnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) w zw. z art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2020 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupu certyfikatów inwestycyjnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wpłacił za pośrednictwem swojego banku - X S.A. kwotę 329 832 zł 1 gr na zakup Certyfikatów Inwestycyjnych serii (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego (...).

W dniu 31 lipca 2017 r. nastąpił wykup wszystkich 248 certyfikatów na kwotę 277 378 zł 1 gr.

Rozliczając podatek za 2017 rok Wnioskodawca wpisał w pozycjach 22 i 23 formularza PIT-38 odpowiednio uzyskany przychód oraz koszty. Urząd Skarbowy pismem (...) uznał, że Wnioskodawca nieprawidłowo ujął te kwoty w formularzu PIT-38, gdyż "wykupu certyfikatów dokonało TFI (...) S.A. a zatem fundusz ten był zobowiązany dokonania obliczenia, pobrania i odprowadzania podatku dochodowego z tego tytułu" oraz wezwał Wnioskodawcę do złożenia korekty PIT-38.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo ujął swoją stratę zgodnie z art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowo ujął transakcję zakupu i odkupu certyfikatów w formularzu PIT-38 za rok 2017. Takie ujęcie tej transakcji wynika wprost z brzmienia art. 30b ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Zainteresowanego, Urząd Skarbowy prawidłowo stwierdził, że TFI (...) S.A. miało obowiązek obliczyć, pobrać i odprowadzić podatek dochodowy z ewentualnego zysku z wyżej opisanej inwestycji finansowej. Jak wynika z informacji dostarczonej przez TFI inwestycja zakończyła się stratą, więc nie było podstaw do rozliczenia jej przez TFI. Dlatego Wnioskodawca rozliczył stratę w formularzu PIT-38. Brak możliwości uwzględnienia w rozliczeniu podatkowym poniesionej przez niego straty z jednoczesnym opodatkowaniem potencjalnych zysków naruszałby - zdaniem Wnioskodawcy - zasadę państwa prawa (niesymetryczne stosowanie prawa z pokrzywdzeniem podatnika) oraz byłoby to sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest - z zastrzeżeniem art. 25e, art. 29-30c, art. 30e, art. 30f oraz art. 44 ust. 7e i 7f - suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów (art. 9 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 9 ust. 2 omawianej ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na mocy art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zasadę powszechności opodatkowania (art. 9 ust. 1). Konstrukcja podatku dochodowego od osób fizycznych zakłada przy tym zróżnicowanie sposobu opodatkowania poszczególnych rodzajów dochodów (przychodów) osób fizycznych w oparciu o system przyporządkowywania ich do odpowiedniego źródła przychodów. Ustawodawca tworząc system opodatkowania dochodów osób fizycznych miał na względzie, że przysporzenia uzyskiwane przez osoby fizyczne mogą być skutkiem różnych rodzajów czynności i zdarzeń. Stworzył więc klasyfikację tych przysporzeń w oparciu o kryterium źródła przychodów i system ich opodatkowania uwzględniający specyfikę poszczególnych źródeł przychodów. System ten obejmuje:

* tzw. opodatkowanie na zasadach ogólnych, w przypadku którego mają zastosowanie m.in. ogólne reguły ustalania podstawy opodatkowania wynikające z art. 9 ust. 1a, ust. 2 i ust. 3 ustawy oraz

* szczególne tryby opodatkowania dotyczące wyodrębnionych kategorii przychodów (m.in. szczególne tryby opodatkowania unormowane odpowiednio w art. 30a i art. 30b ustawy).

Źródła przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród nich ustawodawca wyodrębnił - w puncie 7 ww. przepisu - źródło: "kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c". Źródło to nie jest jednorodne. Obejmuje przychody z kapitałów pieniężnych wymienione w art. 17 ust. 1 ustawy oraz przychody z praw majątkowych, w tym ich odpłatnego zbycia, do których odnosi się art. 18 ustawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 omawianej ustawy za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się m.in.:

* odsetki od pożyczek (art. 17 ust. 1 pkt 1);

* odsetki (dyskonto) od papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 3);

* dywidendy i inne przychody z tytułu udziału w zyskach osób prawnych faktycznie uzyskane z tego udziału (art. 17 ust. 1 pkt 4);

* przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 1c (art. 17 ust. 1 pkt 5);

* przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a);

* przychody z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. b);

* przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających (art. 17 ust. 1 pkt 10).

Co istotne, przychody pochodzące ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy nie podlegają temu samemu reżimowi opodatkowania podatkiem dochodowym. W szczególności, w odniesieniu do poszczególnych rodzajów przychodów z kapitałów pieniężnych wymienionych w art. 17 ust. 1 ustawodawca przewidział opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym w trybie art. 30a ustawy albo opodatkowanie w trybie art. 30b ustawy. Przy czym, jak wskazywano powyżej, regulacje art. 30a i art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają charakter szczególny w stosunku do ogólnej reguły ustalania podstawy opodatkowania wynikającej z art. 9 ust. 1a, ust. 2 i ust. 3 ustawy.

W opisanym stanie faktycznym Wnioskodawca posiadał certyfikaty inwestycyjne Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego. W 2017 r. doszło do wykupu tych certyfikatów przez Fundusz.

Fundusze inwestycyjne zamknięte to rodzaj funduszy inwestycyjnych o których mowa w ustawie z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1896, z późn. zm.). Mieszczą się one w pojęciu "funduszy kapitałowych", o których mowa w art. 5a pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy również wskazać, że certyfikaty inwestycyjne emitowane przez fundusze inwestycyjne zamknięte mieszczą się w definicji "papierów wartościowych" zawartej w art. 5a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl ww. przepisu, pod tym pojęciem należy rozumieć papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1636 i 1948), tj.:

Dla prawidłowego określenia skutków podatkowych dokonanego w 2017 r. wykupu certyfikatów inwestycyjnych istotne jest wyjaśnienie, do jakich przychodów z kapitałów pieniężnych mają zastosowanie odpowiednio art. 30a i art. 30b ustawy.

I tak, stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 1c, do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych należą przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych. Pod pojęciem "przychodów z udziału w funduszu kapitałowym" rozumie się wszelkie przysporzenia wynikające z relacji fundusz kapitałowy - uczestnik tego funduszu. Przepis ten dotyczy zatem przychodów które są rezultatem realizacji przez fundusz kapitałowy uprawnień majątkowych podatnika jako uczestnika funduszu.

Na mocy art. 30a ust. 1 pkt 5 omawianej ustawy, od uzyskanych dochodów (przychodów) z tytułu udziału w funduszach kapitałowych pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a.

Dochodem podatnika z tytułu udziału w funduszu kapitałowym jest przychód uzyskany z wykupu tytułów uczestnictwa przez fundusz pomniejszony o koszty nabycia tych tytułów (wynika to z art. 9 ust. 1 ustawy). Przychód z tytułu wykupu tytułów uczestnictwa przez fundusz powstaje w momencie jego uzyskania przez podatnika, tj. w momencie jego otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika (wynika to z art. 11 ust. 1 omawianej ustawy).

Dla potrzeb obliczenia dochodu z tytułu udziału w funduszu kapitałowym uwzględnia się koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

Zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest pobierany przez płatnika (art. 41 ust. 4 w zw. z ust. 1 ustawy, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 4d). Płatnicy, o których mowa w ww. przepisie nie będący osobami fizycznymi:

* przekazują kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca siedziby płatnika bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy);

* w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym są obowiązani przesłać do ww. urzędu skarbowego roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (art. 42 ust. 1a zdanie pierwsze ustawy).

Do przychodów z kapitałów pieniężnych zalicza się również przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Dochody z tego tytułu podlegają opodatkowaniu w trybie art. 30b ustawy.

Stosownie do art. 30b ust. 1 ustawy od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Regulacji art. 30b ustawy podlegają zatem dochody z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, a więc także z odpłatnego zbycia certyfikatów inwestycyjnych, które są papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. W podstawie opodatkowaniu w trybie art. 30b uwzględnia się m.in. osiągniętą w roku podatkowym różnicę między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14 (art. 30b ust. 2 pkt 1).

Na mocy art. 30b ust. 6 ustawy w odniesieniu do omawianych dochodów obowiązuje zasada samoobliczenia podatku przez podatnika.

W ramach rozliczeń dotyczących przychodów (dochodów) podlegających opodatkowaniu w trybie art. 30b ustawy, ustawodawca przewidział przy tym możliwość rozliczania strat z lat ubiegłych. Uprawnienia takie wynika z art. 9 ust. 6 ustawy, zgodnie z którym przepis art. 9 ust. 3 ma zastosowanie do strat z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) w spółce, papierów wartościowych, w tym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych na rynku regulowanym w ramach krótkiej sprzedaży i odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających, a także z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni, w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część.

Należy wyjaśnić, że - wbrew twierdzeniom Zainteresowanego - wykup certyfikatów inwestycyjnych przez fundusz nie mieści się w zakresie zastosowania art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Certyfikaty inwestycyjne są co prawda papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Niemniej jednak, regulacji art. 30b ustawy podlegają dochody z ich odpłatnego zbycia na rzecz podmiotów trzecich, natomiast wykup certyfikatów przez fundusz kapitałowy mieści się w zakresie zastosowania art. 30a tej ustawy.

A zatem, omawiana sytuacja wykupu certyfikatów inwestycyjnych posiadanych przez Zainteresowanego podlega regulacji art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma do niej natomiast zastosowania art. 30b tej ustawy.

Taka kwalifikacja omawianej czynności ma wpływ na kwestię obowiązku złożenia przez Wnioskodawcę zeznania rocznego dotyczącego zrealizowanego w 2017 r. wykupu certyfikatów inwestycyjnych.

I tak, zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Zgodnie natomiast z art. 45 ust. 1a ustawy, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z:

Stosownie do art. 45 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zeznaniami, o których mowa w ust. 1 i ust. 1a pkt 2, nie obejmuje się dochodów opodatkowanych zgodnie z art. 29-30a, z zastrzeżeniem ust. 3c (zastrzeżenie to nie ma zastosowania w niniejszej sprawie).

Jak wynika z powołanych przepisów, elementem przyjętego na gruncie omawianej ustawy systemu rozliczania podatku z tytułu udziału w funduszach kapitałowych (art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy) jest zasada braku obowiązku rozliczania się przez podatników z podatku od dochodów uzyskanych od podmiotu z siedzibą w Polsce. Skoro bowiem podatek pobierany przez płatnika jest zryczałtowany, a ponadto jest obliczany od konkretnego dochodu (podstawą opodatkowania jest dochód wynikający z nadwyżki kwoty wypłacanej tytułem ceny wykupu tytułów uczestnictwa w funduszu nad ceną ich objęcia, a nie suma kwot i innych przychodów lub kosztów z określonych tytułów osiągniętych w danym okresie), dokonane rozliczenie jest "pełne", zakończone. Podatnik nie ma więc ani podstawy prawnej ani "technicznej" możliwości ujęcia ewentualnych strat z udziału w funduszu dla celów swoich rozliczeń podatkowych.

W sytuacji opisanej we wniosku wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie certyfikatów inwestycyjnych były wyższe niż przychody uzyskane z tytułu ich wykupu. W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy nie powstał dochód z tytułu udziału w funduszu kapitałowym. W konsekwencji, płatnik nie miał od czego pobrać zryczałtowanego podatku dochodowego.

Wnioskodawca wykazał przychody i koszty uzyskania przychodu z tytułu udziału w funduszu kapitałowym w zeznaniu PIT-38 za 2017 r., aby wykazać stratę jaką poniósł na wykupie certyfikatów inwestycyjnych. Niemniej jednak, ponieważ - jak wyjaśniono - wykup tytułów uczestnictwa przez fundusz kapitałowy jest czynnością, której skutki podlegają opodatkowaniu w trybie art. 30a ustawy i zostały "w pełni" rozliczone w tym trybie, nie było podstawy do składania przez Wnioskodawcę takiego zeznania. W szczególności, podstawy takiej nie stanowił wskazywany przez Wnioskodawcę przepis art. 30b ustawy.

Wnioski powyższe są w pełni spójne z powoływanymi już przepisami art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak bowiem wynika z art. 9 ust. 1a omawianej ustawy przychody (dochody) o których mowa w art. 30a ustawy nie podlegają regule sumowania jako "dochód ze źródła przychodu" w celu ustalenia przedmiotu opodatkowania, o którym mowa w art. 9 ust. 1a. Jednocześnie, przychody (dochody), o których mowa w art. 30a ustawy nie podlegają sumowaniu z innymi przychodami z tego samego źródła w celu ustalenia "dochodu (straty) ze źródła przychodów", o których mowa w art. 9 ust. 2 ustawy.

Wobec powyższego, przychody (dochody), o których mowa w art. 30a ustawy nie mogą być źródłem straty w rozumieniu art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani podlegać pomniejszeniu o taką stratę na zasadach określonych w art. 9 ust. 3 omawianej ustawy.

Jednocześnie, jak wskazano w art. 30a ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, nie pomniejsza się o straty z tytułu udziału w funduszach kapitałowych oraz inne straty z kapitałów pieniężnych i praw majątkowych, poniesione w roku podatkowym oraz w latach poprzednich.

W konsekwencji, nie ma podstaw prawnych dla podatkowego "rozliczenia" przez Zainteresowanego straty poniesionej przez niego w związku z wypłatą na jego rzecz przychodów z wykupu certyfikatów w wysokości niższej niż koszty ich objęcia.

Dokonana interpretacja przepisów uwzględnia ich znaczenie językowe i miejsce w systemie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyniki analizy problemowych przepisów i okoliczności faktycznych sprawy nie pozostawiają wątpliwości odnośnie sposobu, w jaki ustawodawca kwalifikuje stratę Wnioskodawcy z tytułu udziału w funduszu kapitałowym. Podnoszone przez Wnioskodawcę argumenty dotyczące jego oceny sytuacji braku możliwości rozliczenia "podatkowego" straty z wykupu certyfikatów inwestycyjnych jako "niesymetrycznej", krzywdzącej i sprzecznej z zasadami współżycia społecznego, nie dają podstawy do odejścia przez organ od wyników dokonanej wykładni przepisów.

Podsumowując, stanowisko Zainteresowanego jest nieprawidłowe, ponieważ:

* opisana we wniosku transakcja nie podlega opodatkowaniu w trybie art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale w trybie art. 30a ustawy;

* z uwagi na szczególne zasady opodatkowania wynikające z art. 30a omawianej ustawy w opisanym stanie faktycznym nie było podstaw prawnych dla składania przez Wnioskodawcę zeznania za 2017 rok dotyczącego wykupu certyfikatów - tym samym, przychody i koszty ze zrealizowanej w 2017 r. transakcji wykupu certyfikatów inwestycyjnych nie powinny zostać wykazane przez Zainteresowanego w zeznaniu PIT-38;

* strata na transakcji wykupu certyfikatów - choć niewątpliwie ma wymiar ekonomiczny - nie jest stratą którą można rozliczyć "podatkowo", czyli stratą ze źródła przychodów, o której mowa w art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ani stratą, o której mowa w art. 9 ust. 6 tej ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała albo drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - Dz. U. z 2020 r. poz. 374, z późn. zm.)

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.