0115-KDIT1.4011.107.2019.2.KK - Obowiązki płatnika PIT w związku uczestnictwem pracowników w planie motywacyjnym.

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2019 r., uzupełnionym w dniu 12 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 lutego 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką prawa handlowego z siedzibą w Polsce podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (dalej także: Spółka Polska). Spółka Polska jest częścią międzynarodowego koncernu, do którego należy także spółka matka (posiadająca 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki Polskiej) oraz inne spółki powiązane (dalej: Koncern, Grupa).

Działalność gospodarcza Koncernu na poziomie globalnym obejmuje określone procesy biznesowe, które realizowane są przez poszczególne spółki wchodzące w skład Koncernu. Jednocześnie, jednym z kierunków strategicznych globalnej polityki Koncernu jest m.in. zwiększenie motywacji i zatrzymanie kluczowych dla Koncernu osób, których praca w poszczególnych spółkach Grupy przyczynia się do rozwoju Grupy jako całości (dalej także: Kadra zarządzająca). W celu utrzymania tego kierunku z perspektywy Koncernu oraz zachowania tych samych standardów dla wszystkich kluczowych dla Koncernu osób, uwzględniając przy tym ich równe traktowanie, właściciel Koncernu przy udziale wybranych spółek zależnych wchodzących w skład Grupy w tym spółki posiadającej swoją siedzibę w Niemczech będącej babką Spółki Polskiej (dalej: Spółka Niemiecka) (dalej łącznie: Organizator Planu) wdrożył, w odniesieniu do Kadry zarządzającej i kluczowych pracowników (dalej również jako: Uczestnicy) poszczególnych podmiotów zależnych możliwość wzięcia udziału w długoterminowym planie motywacyjnym (ang. Long-Term Incentive Plan, dalej: Plan Motywacyjny). Nadrzędnym celem Planu Motywacyjnego jest długoterminowe powiązanie interesów członków kadry zarządzającej i kluczowych pracowników Koncernu z interesami Grupy jako całości, umożliwienie uzyskiwania profitów ze wzrostu wartości rynkowej Grupy oraz pozyskiwanie i zatrzymanie kadry zarządzającej i kluczowych pracowników dzięki udostępnianiu im możliwości osiągnięcia dodatkowych benefitów. Właściciel Koncernu wprowadza Plan motywacyjny w poszczególnych krajach sukcesywnie i zamierza również objąć nim Kadrę zarządzającą i kluczowych pracowników (Uczestnicy) Wnioskodawcy.

Udział Uczestników, w tym Pracowników Wnioskodawcy, w Planie Motywacyjnym będzie dobrowolny (zarówno w odniesieniu do Spółki Niemieckiej jak i Uczestników, tj. Spółka Niemiecka dyskrecjonalnie nominuje uczestników Programu) i nie będzie wynikać z umowy o pracę zawartej pomiędzy Uczestnikami a Spółką Polską ani z innych regulacji prawa pracy obowiązujących w Spółce Polskiej. Jednocześnie, szczegółowe zasady udziału w Planie Motywacyjnym oraz kryteria i warunki jakie musi spełnić Uczestnik, aby w nim uczestniczyć są uregulowane w stworzonych w tym celu wewnątrzgrupowych dokumentach, które następnie będą komunikowane Uczestnikom zatrudnionym w podmiotach zależnych, którzy zostali nominowani do wzięcia udziału w Planie Motywacyjnym. Tym samym, ustalenia dotyczące przedstawionego we wniosku Planu Motywacyjnego będą określane i podejmowane na poziomie struktury centralnej (przez odpowiednie wewnątrzgrupowe organy), co oznacza, iż Spółka Polska będąca pracodawcą Uczestników nie będzie w żaden sposób angażowana w proces decyzyjny i/lub nominację Uczestników. Końcowo, przystąpienie do Planu Motywacyjnego potwierdzane będzie stosowną umową zawartą m.in. pomiędzy Uczestnikami a Spółką Niemiecką (dalej: Długoterminowa Umowa Motywacyjna). Innymi słowy, Uczestnicy będą brać udział w Planie Motywacyjnym na podstawie Długoterminowej Umowy Motywacyjnej zawartej przez Uczestników ze Spółką Niemiecką (tym samym, umowy odrębnej od zawartej przez Uczestników ze Spółką Polską umowy o pracę).

Zgodnie z obowiązującym Planem Motywacyjnym, którego regulamin (dalej: Regulamin Planu Motywacyjnego) został utworzony i przyjęty na podstawie odpowiedniej procedury prawnej obowiązującej w Niemczech oraz na podstawie opisanej powyżej Długoterminowej Umowy Motywacyjnej, Uczestnikom Planu Motywacyjnego przyznawane będą nieodpłatnie jednostki Management Incentive Plan (dalej: Jednostki MIP I) według następującego harmonogramu:

* po upływie 1 roku - 25% Jednostek MIP I przydzielonych Uczestnikowi,

* po upływie 2 roku - 50% Jednostek MIP I przydzielonych Uczestnikowi,

* po upływie 3 lat - 75% Jednostek MIP I przydzielonych Uczestnikowi,

* po upływie 4 lat - 100% Jednostek MIP I przydzielonych Uczestnikowi.

Po spełnieniu odpowiednich warunków, w tym m.in. w przypadku zmiany struktury właścicielskiej poszczególnych spółek z Grupy i/lub wprowadzenia akcji danego podmiotu z Grupy do publicznego obrotu na giełdzie papierów wartościowych i po spełnieniu przesłanki zatrudnienia (w przypadku Uczestników z Polski - zatrudnienia w Polskiej Spółce), Uczestnicy (w przypadku Polski) będą uprawnieni do otrzymania w przyszłości wypłaty gotówkowej od Spółki Niemieckiej - rozliczenia pieniężnego, którego wysokość będzie kalkulowana w oparciu o specjalny wzór zawarty w Regulaminie Planu Motywacyjnego. Tym samym, zgodnie z zawartym w Regulaminie Planu Motywacyjnego wzorem, wysokość wypłaty gotówkowej otrzymanej przez Uczestników od Spółki Niemieckiej uzależniona będzie od i) wartości (ceny) uzyskanej w związku ze zmianą struktury właścicielskiej Spółki Niemieckiej lub wysokości ceny akcji w przypadku debiutu na giełdzie oraz ii) ilości przydzielonych Uczestnikom Jednostek MIP I.

Jednocześnie, umocowania dotyczące Programu (tj. Regulamin Planu Motywacyjnego) bądź zawierane pomiędzy Uczestnikami a Spółką Niemiecką Długoterminowe Umowy Motywacyjne potwierdzające przystąpienie do Planu, nie określają instrumentu bazowego, na podstawie którego możliwa byłaby wycena wartości ww. Jednostek MIP I. Równocześnie, pomimo, iż przyznawane Jednostki MIP I stanowią swego rodzaju prawa majątkowe uprawniające do otrzymania w przyszłości wypłaty w formie świadczenia pieniężnego to nie są pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c - i ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi lub papierem wartościowym w rozumieniu art. 3 pkt 1 lit. a-b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Ponadto, Jednostki MIP I są niezbywalne, tj. Uczestnicy nie będą mogli przekazanych im uprawnień zbyć, przenieść ani obciążyć. Przystąpienie do Planu Motywacyjnego nie będzie dawać również Uczestnikom praw akcjonariusza do akcji Spółki Niemieckiej ani innego podmiotu z Grupy, w tym prawa do udziału w zysku, ani nie będzie upoważniać w przyszłości do faktycznego nabycia przez Uczestników akcji jakiegokolwiek podmiotu z Grupy. Jednocześnie, liczba otrzymanych przez Uczestnika Jednostek MIP I nie będzie częścią oraz nie będzie wpływać na wysokość wynagrodzenia Uczestnika ze stosunku pracy, jakie otrzymuje on od Spółki Polskiej.

Tym samym, Jednostki MIP I nie są instrumentami prawnie uregulowanymi w powszechnie obowiązujących normach prawnych w Niemczech - zostały ukształtowane i uregulowane na zasadzie swobody kontraktowej dla potrzeb Planu Motywacyjnego i to z unormowań Regulaminu Planu Motywacyjnego wynika, że Jednostki te ze swojej istoty mają charakter niezbywalny, w konsekwencji czego, Uczestnicy nie mogą przekazanych im uprawnień zbyć, przenieść ani obciążyć (zastawić). Jednocześnie, przedmiotowe jednostki nie są przedmiotem jakiegokolwiek obrotu regulowanego czy nieregulowanego (jak wskazano powyżej, Jednostki MIP I nie dają Uczestnikom praw akcjonariusza do akcji Spółki Niemieckiej lub jakiegokolwiek innego podmiotu z Grupy), tym samym, nie mogą być również w jakikolwiek sposób emitowane przez Spółkę Niemiecką lub jakikolwiek inny podmiot z Grupy. Jednostki MIP I stanowią zatem jedynie podstawę do uzyskania przez Uczestników świadczenia pieniężnego w przyszłości (pod warunkiem spełnienia przewidzianych w Regulaminie Planu Motywacyjnego przesłanek), a przyznanie Jednostek MIP I nie będzie elementem wynagrodzenia za pracę świadczoną przez Uczestników na rzecz Spółki Polskiej. Innymi słowy, okoliczność bycia zatrudnionym w Spółce Polskiej nie wiąże się z jednoczesnym (automatycznym) przystąpieniem Uczestników do Planu Motywacyjnego, a daje jedynie możliwość wzięcia w nim udziału, pod warunkiem, iż i) Uczestnicy zostaną nominowani do wzięcia udziału w Planie przez Spółkę Niemiecką i ii) Uczestnicy wyrażą chęć uczestnictwa w przedmiotowej inicjatywie w formie odrębnej Długoterminowej Umowy Motywacyjnej zawartej bezpośrednio ze Spółką Niemiecką. Tym samym, przyznanie Uczestnikom Jednostek MIP I nie stanowi treści umowy o pracę zawartej przez Uczestników ze Spółką Polską, a wysokość rozliczenia pieniężnego uzyskiwanego przez Uczestników z tytułu udziału w Planie Motywacyjnym (pod warunkiem spełnienia określonych w Regulaminie warunków) nie jest w jakikolwiek sposób uzależniona od wyników pracy świadczonej przez Uczestników na rzecz Spółki Polskiej.

Spółka Polska będzie obciążana kosztami realizacji praw wynikających z Jednostek MIP I przyznawanych w ramach Planu Motywacyjnego. W praktyce to Spółka Niemiecka będzie dokonywać wypłat na rzecz Uczestników w związku z realizacją przez nich Jednostek MIP I, a następnie koszty te refakturowane będą na Spółkę Polską.

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

* W odniesieniu do Polski, decyzją Grupy, Długoterminowa Umowa Motywacyjna zostanie podpisana przez pracowników Wnioskodawcy najpóźniej w drugim kwartale 2020 r., przy czym w takiej sytuacji Uczestnikom Planu Motywacyjnego (w tym pracownikom Wnioskodawcy) przyznawane będą nieodpłatnie Jednostki MIP I według harmonogramu przedstawionego we Wniosku, poczynając od okresu rozliczeniowego zaczynającego się od dnia 1 kwietnia 2019 r. 

* Jednym z kierunków strategicznych globalnej polityki Koncernu jest m.in. zwiększenie motywacji i zatrzymanie kluczowych dla Koncernu osób, których praca w poszczególnych spółkach Grupy przyczynia się do rozwoju Grupy jako całości. Tym samym, nadrzędnym celem omawianego Planu Motywacyjnego jest długoterminowe powiązanie interesów członków kadry zarządzającej i kluczowych pracowników Koncernu z interesami Grupy jako całości, umożliwienie uzyskiwania profitów ze wzrostu wartości rynkowej Grupy oraz pozyskiwanie i zatrzymanie kadry zarządzającej i kluczowych pracowników dzięki udostępnianiu im możliwości osiągnięcia dodatkowych benefitów. Zatem, pracownicy Wnioskodawcy będą nominowani do uczestnictwa w Programie motywacyjnym w związku ze sprawowaną przez nich funkcją zarządzającą Wnioskodawcy, a więc zgodnie z ustaloną przez Organizatora Planu docelową grupą Uczestników Programu, tj. kluczowi pracownicy/kadra zarządzająca.

Jednocześnie, Wnioskodawca potwierdza, iż pracownicy Wnioskodawcy będą uczestniczyć w Planie Motywacyjnym na podstawie Długoterminowej Umowy Motywacyjnej (odrębnej od zawartej przez pracowników Wnioskodawcy z Wnioskodawcą umowy o pracę) zawartej przez pracowników Wnioskodawcy z Organizatorem Planu, tj. Spółką Niemiecką, Spółką Matką Wnioskodawcy oraz dalszym podmiotem powiązanym - odrębną Spółką Niemiecką i na podstawie Długoterminowej Umowy Motywacyjnej zostaną przyznane Wnioskodawcy Jednostki MIP I.

* Ilość przydzielonych pracownikom Wnioskodawcy Jednostek MIP I będzie zależała od decyzji Organizatorów Planu.

* Długoterminowa Umowa Motywacyjna będzie zawarta pomiędzy pracownikami Wnioskodawcy a Spółką Niemiecką, z udziałem innych podmiotów z Grupy (dalej: Organizatorzy).

* W związku z faktem, iż Organizatorem przedstawionego we Wniosku Planu Motywacyjnego jest właściciel Koncernu oraz wybrane spółki zależne, z wyłączeniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca potwierdza, iż nie jest reprezentowany w odpowiednich wewnątrzgrupowych organach, które podejmują ustalenia dotyczące Planu Motywacyjnego.

* Wdrożenie przedmiotowego Planu Motywacyjnego jako narzędzia nacelowanego na zwiększenie motywacji i zatrzymanie kluczowych dla Grupy pracowników, zostało zainicjowane przez właściciela Koncernu, przy czym przedsięwzięcie to będzie realizowane przy udziale wybranych spółek zależnych wchodzących w skład Grupy, w tym Spółki Niemieckiej. Tym samym, Spółka Niemiecka będzie realizować czynności w ramach Planu Motywacyjnego jako podmiot, któremu powierzono te zadania na podstawie stosownych porozumień podjętych przez podmioty z Grupy, przy czym ustalenia związane z realizacją poszczególnych zadań dotyczących przedstawionego we Wniosku Planu Motywacyjnego zostały określone i podjęte na poziomie struktury centralnej (przez odpowiednie wewnątrzgrupowe organy), na podstawie stosownych porozumień zawartych pomiędzy Organizatorami Planu, z wyłączeniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca potwierdza zatem, iż w związku z faktem, iż Wnioskodawca nie jest Organizatorem Planu (a więc nie jest jedną ze spółek zależnych powołanych przez właściciela Koncernu do wdrożenia/zorganizowania Planu), nie uczestniczył tym samym w żadnych porozumieniach, o których mowa powyżej.

* Jednostki MIP I są przydzielane i przyznawane Uczestnikom Planu przez Organizatorów Planu Motywacyjnego będących stroną Długoterminowej Umowy Motywacyjnej.

* Regulacje dotyczące Planu przewidują wygaśnięcie uprawnień wynikających z Jednostek MIP I w przypadku rozstania Uczestnika (np. pracownika Wnioskodawcy) z Wnioskodawcą lub innym podmiotem z Grupy, tj. jeżeli Uczestnik został usunięty lub zwolniony ze stanowiska pracy, albo jego stanowisko, zapotrzebowanie na usługi lub zatrudnienie u Wnioskodawcy lub innym podmiocie z Grupy zostały w inny sposób zlikwidowane lub ustały, lub jeżeli Uczestnik z nich zrezygnował, lub w jakikolwiek inny sposób przestał pracować na rzecz Wnioskodawcy lub innego podmiotu z Grupy.

* Wnioskodawca będzie obciążany kosztami realizacji praw wynikających z Jednostek MIP I przyznawanych w ramach Planu Motywacyjnego z tytułu dobrowolnego przystąpienia i uczestnictwa pracowników Wnioskodawcy w przedstawionym we wniosku Planie Motywacyjnym. Jednocześnie, Wnioskodawca potwierdza, że będzie obciążany wyłącznie kosztami dotyczącymi wypłat na rzecz Uczestników Planu będących pracownikami Wnioskodawcy. Niemniej jednak, w opinii Wnioskodawcy, ustalenia wewnątrzgrupowe przenoszące ciężar ekonomiczny wypłat odpowiednio na Wnioskodawcę jako pracodawcę Uczestników (które to ustalenia zostały podjęte na poziomie struktury centralnej, bez udziału Wnioskodawcy), nie zmienia zasadniczej kwalifikacji świadczenia uzyskiwanego nie od Wnioskodawcy jako pracodawcy, ale od zagranicznego podmiotu, z którym pracowników Wnioskodawcy nie będzie wiązać żaden stosunek pracy, tj. Spółki Niemieckiej i pozostałych Organizatorów Planu będących stroną umowy.

* Omawiany Plan Motywacyjny został zainicjowany oraz wdrożony przez właściciela Koncernu oraz wybrane spółki zależne. Wszelkie ustalenia dotyczące Planu zostały podjęte na poziomie struktury centralnej, bez udziału Wnioskodawcy oraz pozostałych podmiotów zależnych, co oznacza, iż Wnioskodawca nie był w żaden sposób angażowany w proces tworzenia Planu Motywacyjnego jak również nie została przyznana Wnioskodawcy żadna decyzyjność w zakresie tworzenia zasad funkcjonowania Planu, nominacji Uczestników i/lub przyznawania im Jednostek MIP I. Dodatkowo, Wnioskodawca nie jest również stroną Długoterminowej Umowy Motywacyjnej zawartej pomiędzy pracownikami Wnioskodawcy a Organizatorami Planu. Tym samym, w związku z faktem, iż decyzja o tworzeniu a następnie wdrożeniu Planu Motywacyjnego wśród pomiotów zależnych (w tym Wnioskodawcy) nie została na żadnym etapie uzgadniania konsultowana lub podjęta przez Wnioskodawcę, a udział Uczestników, w tym pracowników Wnioskodawcy, w Planie Motywacyjnym będzie dobrowolny i nie będzie wynikać z umowy o pracę zawartej przez pracowników Wnioskodawcy z Wnioskodawcą ani z innych regulacji prawa pracy obowiązujących u Wnioskodawcy, oznacza, że to Organizatorzy Planu, a nie Wnioskodawca są podmiotami faktycznie udzielającymi świadczeń w ramach Planu Motywacyjnego, a fakt, iż Wnioskodawca będzie obciążany kosztami wypłat na rzez Uczestników Planu będących jego pracownikami, nie zmienia, w ocenie Wnioskodawcy, zasadniczej kwalifikacji świadczenia uzyskiwanego nie od Wnioskodawcy jako pracodawcy Uczestników, ale od zagranicznego podmiotu, z którym pracowników Wnioskodawcy nie będzie wiązać żaden stosunek pracy, tj. Spółki Niemieckiej i pozostałych Organizatorów Planu będących stroną umowy. Tym samym, Spółka Niemiecka nie jest "pośrednikiem" bądź "technicznym wykonawcą" tych świadczeń. Jednocześnie przyznanie Jednostek MIP I nie będzie elementem wynagrodzenia za pracę świadczoną przez pracowników Wnioskodawcy na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem Wnioskodawca wnosi o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do obowiązków Spółki Polskiej jako płatnika powstających w związku z uczestnictwem Uczestników we wskazanym Planie Motywacyjnym, tj. w związku z przyznaniem pracownikom Wnioskodawcy Jednostek MIP I w ramach Planu Motywacyjnego i ich realizacją skutkującą otrzymaniem przez pracowników Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie otrzymania MIP I, nie powstanie po stronie Uczestników jakikolwiek przychód dla celów p.d.o.f. i tym samym po stronie Wnioskodawcy nie powstaną żadne obowiązki płatnika p.d.o.f. Dopiero w momencie realizacji jednostek MIP I, tj. otrzymania kwoty wypłaty pieniężnej przez Uczestnika, powstanie po jego stronie przychód zaklasyfikowany do przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o p.d.o.f., który Uczestnik będzie zobowiązany wykazać i rozliczyć w zeznaniu rocznym składanym za rok podatkowy, w którym ten przychód otrzymał, co tym samym powoduje, że również w tym przypadku po stronie Wnioskodawcy nie powstaną żadne obowiązki płatnika p.d.o.f., w tym obowiązki informacyjne wynikające z przepisów ustawy o p.d.o.f.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o p.d.o.f. źródłami przychodów są inne źródła.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy o p.d.o.f., przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 Ustawy o p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednocześnie, art. 20 ust. 1 Ustawy o p.d.o.f. stanowi, iż za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Mając na uwadze powyższe, oraz fakt, że Jednostki MIP I w Planie Motywacyjnym otrzymywane będą przez Uczestnika nieodpłatnie należy w pierwszej kolejności rozważyć czy z perspektywy ww. przepisów ich otrzymanie powoduje powstanie przychodu po stronie Uczestnika w postaci nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f.

Wnioskodawca w tym miejscu wskazuje, iż z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym obciążającym przyrost majątkowy, a zatem przychodem jest tylko taka wartość (bez względu na formę/postać), która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że o nieodpłatnym świadczeniu, mającym cechy przychodu podlegającego opodatkowaniu p.d.o.f. można mówić w sytuacji, gdy:

* podmiot, na rzecz którego dokonywane jest tego rodzaju świadczenie odnosi korzyść, a więc musi zaistnieć u niego trwałe przysporzenie majątkowe,

* korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinna istnieć możliwość ustalenia kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,

* korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,

* świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter, tj. nie może ono wiązać się z jakimkolwiek ekwiwalentem ze strony podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyznanie Jednostek MIP I w Planie Motywacyjnym, które będą uprawniać do otrzymania w przyszłości wypłaty gotówkowej od Spółki Niemieckiej, nie może zostać uznane za świadczenie otrzymane, gdyż takie uprawnienie stanowi jedynie potencjalną możliwość zaistnienia w przyszłości przysporzenia majątkowego przy założeniu, że zostaną spełnione określone warunki przewidziane w Planie Motywacyjnym. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż mogą zatem zdarzyć się sytuacje, kiedy to Uczestnik nie będzie miał w ogóle możliwości wykonania Jednostek MIP I np. w przypadku rozwiązania łączącego go ze Spółką Polską stosunku pracy. Ponadto należy podkreślić, że Uczestnicy nie będą mogli swobodnie dysponować przyznanymi Jednostkami MIP I - w szczególności nie będą mogli przekazanych im uprawnień zbyć, ani w żaden inny sposób zrealizować przed upływem okresu wskazanego w Planie Motywacyjnym.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, przyznając Jednostki MIP I żaden podmiot na ten moment nie poniesie ekonomicznego ciężaru, który efektywnie zostanie poniesiony dopiero w momencie realizacji Jednostek MIP I i wypłaty rozliczenia pieniężnego.

Co więcej fakt, iż wartość przysporzenia majątkowego uzyskanego przez Uczestnika w ramach realizacji Jednostek MIP I będzie m.in. uzależniona od wartości (ceny) uzyskanej w związku ze zmianą struktury właścicielskiej lub wysokości ceny akcji w przypadku debiutu na giełdzie, które nie są znane na moment przyznania jednostek MIP I, stanowi kolejny argument przemawiający za brakiem powstania jakiegokolwiek przychodu po stronie Uczestnika w momencie przyznania Jednostek MIP I. Tym samym, wartość przysporzenia majątkowego otrzymanego potencjalnie w przyszłości przez Uczestnika z tytułu realizacji Jednostek MIP I, do momentu wystąpienia danego zdarzenia powodującego wypłatę rozliczenia pieniężnego powinna być, zdaniem Wnioskodawcy, traktowana jako wartość hipotetyczna.

A zatem, całość okoliczności jednoznacznie wskazuje na to, iż Uczestnik nie otrzyma przysporzenia majątkowego w momencie przyznania Jednostek MIP I. Konsekwentnie, w świetle przepisów ustawy o p.d.o.f. przyznane Uczestnikowi Jednostki MIP I nie będą stanowić dla niego przychodu podatkowego w momencie ich przyznania, co tym samym powoduje, że na ten moment brak będzie jakichkolwiek obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, przychód po stronie Uczestnika powstanie dopiero w momencie realizacji Jednostek MIP I, tj. otrzymania kwoty wypłaty pieniężnej od Spółki Niemieckiej. W opinii Wnioskodawcy, przychód ten będzie stanowił przychód z innych źródeł wskazany w art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.

Analizując kwalifikację przychodu otrzymanego z tytułu realizacji Jednostek MIP I dla celów p.d.o.f., Wnioskodawca pragnie wskazać, że przesłanką zakwalifikowania przychodu do źródła określonego jako "stosunek pracy" jest to, aby przychód stanowił wynagrodzenie w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy, czyli musiałby wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Tym samym, świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej - nawet jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę jego przyznania stanowi fakt istnienia stosunku pracy z określonym podmiotem, nie może stanowić, w opinii Wnioskodawcy, podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, przychód taki należy ocenić jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym danej osoby nie łączy stosunek pracy.

Powyższe potwierdza również wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 kwietnia 2011 r. (sygn. II FSK 1410/10), który, w odniesieniu do art. 12 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. trafnie zauważył: "z przytoczonego przepisu wynika jednoznacznie, że stanowi on o przychodach z określonych (w nim) stosunków prawnych, w tym - istotnego dla sprawy niniejszej - stosunku pracy. W przywołanej regulacji prawnej prawodawca nie użył sformułowań w rodzaju: "przychody związane ze stosunkiem pracy, towarzyszące stosunkowi pracy, osiągnięte przy okazji stosunku pracy". Jeżeli więc uczestnicząc w określonym stosunku pracy osoba fizyczna osiągnie przychód pozostający w jakimś związku faktycznym z wykonywaniem pracy, ale nie stanowiący przychodu ze stosunku prawnego w postaci stosunku pracy, nie będzie to przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f."

W świetle powyższego Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że otrzymana przez Uczestników od Spółki Niemieckiej wypłata pieniężna związana z realizacją Jednostek MIP I, pomimo, iż może zostać uznana za pozostającą w pewnym związku z faktem zatrudnienia Uczestnika w Spółce Polskiej, to jednak źródłem przysporzenia majątkowego Uczestnika nie jest sam stosunek pracy w Spółce Polskiej. Wynika to przede wszystkim z faktu, że uprawnienie do uczestnictwa w Planie Motywacyjnym nie będzie wynikać z umów o pracę zawartych przez Uczestnika ze Spółką Polską, uprawnienie to nie będzie też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach obowiązujących w Spółce Polskiej, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania itp. Źródłem przedmiotowego przysporzenia majątkowego będą natomiast ustanowione przez Organizatora Planu i obowiązujące we wszystkich spółkach Grupy dokumenty m.in. Długoterminowa Umowa Motywacyjna zawarta pomiędzy Uczestnikiem a Organizatorem Planu.

W tym miejscu Wnioskodawca chciałby wskazać, iż przepisy prawa podatkowego powinny być interpretowane ściśle. W konsekwencji, w przypadku przepisów prawa podatkowego pierwszeństwo posiada wykładnia językowa. Zastosowanie wykładni językowej do przytoczonych powyżej przepisów prowadzi, zdaniem Wnioskodawcy, do wniosku, że za przychód podatkowy z tzw. innych źródeł należy uznać wszelkie sytuacje, gdy danemu przysporzeniu można przypisać cechę przychodu i jednocześnie przychód ten nie kwalifikuje się do żadnego innego wskazanego w ustawie o p.d.o.f. źródła przychodów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wartość przysporzenia majątkowego uzyskanego przez Uczestników w związku z realizacją Jednostek MIP I, mogłaby zostać przypisana do źródeł przychodów innych niż określonych w art. 10 ust. 1 pkt 9 (tj. przychodów ze stosunku pracy w oparciu o art. 12 ustawy o p.d.o.f.) tylko w przypadku gdyby udział w przedmiotowym przedsięwzięciu był bezpośrednim następstwem obowiązków wynikających z umowy o pracę zawartej przez Uczestnika ze Spółką Polską (tj. udział w Planie Motywacyjnym nie byłby dobrowolny i/lub uczestnictwo w nim wynikałoby wprost z zapisów umowy łączącej Uczestnika ze Spółką Polską) lub wyraźnego wskazania ustawodawcy, że w analogicznych do opisanych we Wniosku sytuacjach (tj. w przypadku gdy organizatorem programu motywacyjnego jest podmiot powiązany z pracodawcą uczestnika programu, a udział w przedmiotowym programie nie wynika z zawartych z pracodawcą uczestnika umów o pracę) wartość wypłat pieniężnych otrzymywanych w ramach organizowanych przedsięwzięć będzie stanowić przychód ze stosunku pracy. W ocenie Wnioskodawcy, w opisywanym przypadku, żadna z powyższych ewentualności nie znajdzie zastosowania.

Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż:

* prawo uczestnictwa w Planie Motywacyjnym będzie przyznawane przez odrębny podmiot, który nie będzie pracodawcą Uczestników;

* warunki uczestnictwa w Planie Motywacyjnym nie będą stanowić elementu umowy o pracę Uczestników ani nie będą zapisane w dokumentach wewnętrznych Spółki Polskiej (np. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania);

* liczba otrzymanych przez Uczestników Jednostek MIP I nie będzie częścią oraz nie będzie wpływać na wysokość wynagrodzenia Uczestników ze stosunku pracy jakie otrzymają oni od Spółki Polskiej oraz,

* jednym z elementów warunkujących możliwość przystąpienia do Planu Motywacyjnego będzie nie tyle fakt zatrudnienia w Spółce Polskiej co pozostawania zatrudnionym w jednej ze spółek należących do Koncernu, a więc zmiana podmiotu zatrudniającego ze Spółki Polskiej na inny podmiot należący do Grupy nie będzie powodować wygaśnięcia praw do uczestnictwa w Planie

- możliwy do osiągnięcia w przyszłości przychód związany z uczestnictwem w Planie Motywacyjnym będzie stanowić przychód z innych źródeł.

Jednocześnie, w opinii Wnioskodawcy, dla przedmiotowej kwalifikacji przychodu bez znaczenia pozostanie także fakt, iż to Spółka Polska będzie ponosiła ekonomiczny ciężar partycypowania Uczestników w Planie Motywacyjnym. Okoliczność ta nie zmienia bowiem zasadniczej kwalifikacji świadczenia uzyskiwanego nie od Spółki Polskiej, ale od zagranicznego podmiotu, z którym Uczestników nie będzie wiązać żaden stosunek pracy, tj. Spółki Niemieckiej.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, świadczenie pieniężne związane z realizacją Jednostek MIP I będzie stanowić, w opinii Wnioskodawcy, przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 oraz art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f. Wskazane przychody będą bowiem otrzymane przez Uczestników od podmiotu, z którym nie będzie łączyć go stosunek pracy (tj. od Spółki Niemieckiej).

Powyższe rozważania potwierdza dodatkowo sformułowanie "w szczególności" zawarte w art. 20 ustawy o p.d.o.f., które w opinii Wnioskodawcy dowodzi, że katalog przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przywołanym przepisie.

Tym samym, Uczestnicy zobowiązani będą do samodzielnego wykazania przedmiotowego przychodu w zeznaniu rocznym na właściwym formularzu, który będzie opodatkowany na ogólnych zasadach przy zastosowaniu skali podatkowej, od których ani płatnik, ani podatnik w ciągu roku podatkowego nie będą mieli obowiązku odprowadzania zaliczek. W konsekwencji, w związku z otrzymaniem przez Uczestników rozliczenia pieniężnego z tytułu uczestnictwa w Planie Motywacyjnym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika p.d.o.f., w tym obowiązki informacyjne wynikające z przepisów ustawy o p.d.o.f.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Ustawa przewiduje przy tym dwa "tryby" zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

* tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;

* obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:

* osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane "zakładami pracy" - w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego (art. 31),

* spółdzielnie pracy - w odniesieniu do wypłat z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31);

* osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej - w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1);

* osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej - w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4);

* spółkę przejmującą, nowo zawiązaną lub powstałą w wyniku przekształcenia - w odniesieniu do dochodu określonego w art. 24 ust. 5 pkt 7 lub 8 (art. 41 ust. 4c);

* podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników - w odniesieniu do związanych z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach i uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5 - jeżeli wypłata świadczenia na rzecz podatnika następuje za pośrednictwem tych podmiotów (art. 41 ust. 4d);

* podmioty prowadzące rachunki zbiorcze papierów wartościowych, za pośrednictwem których są wypłacane należności z tych tytułów - w odniesieniu do związanych z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach: dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5 (art. 41 ust. 10).

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

* określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz

* określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) - uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest "zlecane", "organizowane" przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do powołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku "zakładom pracy", należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

* przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz

* zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie "przychodów" zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się - stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy - wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 ustawy, przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy rozumiane są przez ustawodawcę szeroko. Pojęcie to obejmuje zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. W szczególności, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie "w szczególności").

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników - czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca rozważa, czy ciążą na nim obowiązki płatnika w związku z udziałem jego pracowników w Planie motywacyjnym utworzonym przez Spółkę Niemiecką.

W związku z powyższym, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy pracownicy Wnioskodawcy otrzymują opisane świadczenia od Wnioskodawcy czy od innego podmiotu (Spółki Niemieckiej). Obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez niego świadczeń na rzecz pracowników.

Świadczeniami wymienionymi we wniosku, uzyskiwanymi przez pracowników w związku z uczestnictwem w Planie motywacyjnym są:

* przyznanie nieodpłatnie jednostek MIP I;

* otrzymanie wypłaty gotówkowej po spełnieniu odpowiednich warunków.

Jak wskazano w opisie zdarzenia zawartym we wniosku:

* podmiotem organizującym Plan motywacyjny i przyznającym jednostki MIP I pracownikom międzynarodowego koncernu (w tym pracownikom Wnioskodawcy) jest właściciel Koncernu przy udziale wybranych spółek zależnych wchodzących w skład Grupy w tym spółki posiadającej swoją siedzibę w Niemczech będącej babką Wnioskodawcy (dalej: Spółka Niemiecka);

* pracownicy Wnioskodawcy przystąpią do Planu motywacyjnego najpóźniej w drugim kwartale 2020 r.;

* pracownicy Wnioskodawcy będą nominowani do uczestnictwa w Programie motywacyjnym w związku ze sprawowaną przez nich funkcją zarządzającą u Wnioskodawcy, a więc zgodnie z ustaloną przez Organizatora Planu docelową grupą Uczestników Programu, tj. kluczowi pracownicy/kadra zarządzająca;

* ilość przydzielonych pracownikom Wnioskodawcy Jednostek MIP I będzie zależała od decyzji Organizatorów Planu;

* Wnioskodawca nie jest reprezentowany w odpowiednich wewnątrzgrupowych organach, które podejmują ustalenia dotyczące Planu Motywacyjnego;

* Spółka Niemiecka będzie realizować czynności w ramach Planu Motywacyjnego jako podmiot, któremu powierzono te zadania na podstawie stosownych porozumień podjętych przez podmioty z Grupy;

* Wnioskodawca będzie obciążany wyłącznie kosztami dotyczącymi wypłat na rzecz Uczestników Planu będących pracownikami Wnioskodawcy.

* świadczenie będzie uzyskiwane przez pracowników Wnioskodawcy nie od Wnioskodawcy jako pracodawcy, ale od zagranicznego podmiotu, z którym pracowników Wnioskodawcy nie będzie wiązać żaden stosunek pracy, tj. Spółki Niemieckiej i pozostałych Organizatorów Planu będących stroną umowy;

* udział Uczestników, w tym pracowników Wnioskodawcy, w Planie Motywacyjnym będzie dobrowolny i nie będzie wynikać z umowy o pracę zawartej przez pracowników Wnioskodawcy z Wnioskodawcą ani z innych regulacji prawa pracy obowiązujących u Wnioskodawcy;

* Organizatorzy Planu, a nie Wnioskodawca są podmiotami faktycznie udzielającymi świadczeń w ramach Planu Motywacyjnego;

* przyznanie Jednostek MIP I nie będzie elementem wynagrodzenia za pracę świadczoną przez pracowników Wnioskodawcy na rzecz Wnioskodawcy.

W takiej sytuacji faktycznej nie można stwierdzić, że świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Planie motywacyjnym są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest Spółka Niemiecka, która jako działająca w imieniu koncernu jest świadczeniodawcą Planu. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że Spółka Niemiecka realizuje na rzecz pracowników Wnioskodawcy świadczenia "zlecone", "zorganizowane" przez Wnioskodawcę.

Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika określone w art. 31 i art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie pracowników Wnioskodawcy jako podatników.

Tym samym, samo stanowisko Wnioskodawcy, wedle którego w opisanym zdarzeniu przyszłym nie powstają po jego stronie obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.