0115-KDIT1-2.4012.919.2017.1.KSZ - Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2017 r. (data wpływu 18 grudnia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 18 grudnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją zadania pn. "...".

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonuje wspólnego rozliczania podatku od towarów i usług wraz z podległymi jej jednostkami organizacyjnymi w związku z centralizacją rozliczeń VAT.

W ramach swojej działalności Gmina wykonuje szereg czynności, do wykonywania których zobowiązana jest na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 1875, dalej: "ustawa o samorządzie gminnym").

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania własne, służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, które nie wchodzą w zakres czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Gmina zamierza przystąpić do realizacji inwestycji w ramach wykonywania zadań własnych, które zostaną dofinansowane ze środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (dalej: "PROW") na lata 2014 - 2020.

W ramach wskazanego programu Gmina planuje zrealizować następujące zadanie inwestycyjne: "....". Gmina planuje przebudowę chodnika na ciąg pieszo-rowerowy, dalej: "Ciąg pieszo-rowerowy". W ramach analizowanej inwestycji Gmina zamierza dokonać przebudowy chodnika na ciąg pieszo-rowerowy o przeznaczeniu rekreacyjnym. Teren poddany modernizacji w ramach wskazanego etapu inwestycji będzie miał ogólnodostępny charakter, w związku z czym Gmina nie będzie pobierała opłat z tytułu korzystania z ciągu pieszo-rowerowego. W rezultacie inwestycja przebudowy chodnika na ciąg pieszo-rowerowy nie będzie miała związku z czynnościami opodatkowanymi VAT.

Podczas realizacji ww. inwestycji faktury dokumentujące nabycie towarów i usług będą wystawiane na beneficjenta tj. na Gminę oraz będą zawierały podatek naliczony.

Gmina pragnie podkreślić, że majątek powstały wskutek realizacji wyżej wskazanej inwestycji będzie służył wyłącznie zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty i nie będzie on wykorzystywany przez Gminę do prowadzenia działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z ww. inwestycją?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją inwestycji.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom wykorzystującym nabywane świadczenia w szczególności do czynności opodatkowanych VAT.

Jak wynika z powyższego prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

* nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT, oraz

* nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, pod pojęciem działalności gospodarczej, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższe oznacza, że w przypadku, gdy organ władzy publicznej realizuje zadania, nałożone na podstawie odrębnych przepisów prawa, do realizacji których został powołany, a realizacja tych zadań nie odbywa się na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, organ władzy publicznej (urząd obsługujący te organy) nie występuje jako podatnik VAT.

W konsekwencji, pierwsza z przesłanek wskazanych w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie spełniona.

Kolejna przesłanka prawa do odliczenia, określona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wskazuje, że ww. prawo przysługuje pod warunkiem, że nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE m.in. w sprawie Tolsma (sygn. C-16/93) czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli w ramach danej czynności występuje łącznie:

* świadczeniodawca;

* świadczeniobiorca;

* przedmiot świadczenia;

* bezpośredni stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami;

* wynagrodzenie za usługę, którego wypłata wynika ze stosunku zobowiązaniowego.

W przedmiotowej sytuacji inwestycje prowadzone przez Gminę nie będą związane m.in. z otrzymywaniem wynagrodzenia. Tym samym, jedna z ww. przesłanek nie zostaje spełniona. W konsekwencji, prowadzi to do wniosku, że przedmiotowa inwestycja Gminy, tj: ciąg pieszo-rowerowy, nie będzie związana z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych VAT.

W świetle powyższego, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż w przypadku realizacji przez Gminę wskazanej w stanie faktycznym inwestycji w ramach wykonywania zadań własnych Gminy nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem nie zostanie spełniona określono ustawowa przesłanka warunkująca możliwość odliczenia podatku naliczonego.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż Gmina nie będzie uprawniona do doliczenia VAT od przedmiotowej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.