0115-KDIT1-2.4012.884.2018.1.PS - Prawo do odliczenia VAT przez gminę w związku z realizacją projektu w zakresie infrastruktury parku miejskiego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2018 r. (data wpływu 26 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego przy realizacji projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 26 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego przy realizacji projektu pn. "...".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym płatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej: ustawa o VAT (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), wykonuje nałożone odrębnymi przepisami na nią zadania, dla realizacji których została powołana spoza zakresu VAT, jak również czynności podlegające VAT na podstawie umów cywilnoprawnych, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Gmina realizuje projekt pod nazwą: "..." w ramach poddziałania 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Celem operacji jest zwiększenie przestrzennej konkurencyjności regionu w celu zwiększenia dostępności do infrastruktury, w szczególności infrastruktury turystycznej, kulturalnej, sportowej, rekreacyjnej i drogowej. Gmina z tytułu realizowanej inwestycji poniesie wydatki na rozbudowę infrastruktury parku miejskiego obejmujące m.in. roboty budowlane: roboty ziemne, wykonanie ścian oporowych, schodów i chodnika.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

Gmina w ramach ww. projektu nie będzie wykonywała czynności opodatkowanych związanych z eksploatacją infrastruktury rekreacyjnej, która przynosiłaby dochód. Rozbudowana infrastruktura turystyczna ma być ogólnodostępna, zarządzana i utrzymywana przez gminę. Jednocześnie razem z towarzyszącą jej infrastrukturą ma stanowić własność gminy. Z powstałej infrastruktury ma korzystać każdy zainteresowany. Wszystkie wydatki w ramach projektu są dokumentowane fakturami VAT, na których jako nabywca figuruje Gmina. Interpretacja jest konieczna, jako załącznik do wniosku o płatność do Urzędu Marszałkowskiego Województwa, Wydział Programów Rozwoju Obszarów Wiejskich.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w związku z realizacją projektu pod nazwą: "..." dofinansowanego ze środków UE w ramach PROW na lata 2014-2020, ma możliwość odzyskania VAT w całości lub części?

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo zarejestrowania jako czynnego podatnika podatku VAT, nie przysługuje prawo do odliczenia VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na realizację inwestycji, tj.: "...", ze względu na fakt, że wydatki poniesione na realizacje ww. inwestycji nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwaną dalej ustawą o VAT (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Ponieważ jednostki samorządu terytorialnego posiadają osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu " art. 2" ustawy o VAT, należy uznać, że spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje, gdy zostaną spełnione dwie przesłanki, tj.:

* odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz

* gdy towary/usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych VAT.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek poniesionych wydatków z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

W nawiązaniu do realizowanej inwestycji przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami, które będą wykorzystane wyłącznie do czynności zwolnionych od VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Realizowane przez Wnioskodawcę zadanie nie będzie służyło do celów działalności komercyjnej, działalności gospodarczej, jest to zadanie własne Gminy. Przystępując do jego realizacji Gmina nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, tylko realizuje cele wspólnoty wynikające z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.), jakimi jest zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in.: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

W konsekwencji, mając na uwadze fakt, że rozbudowa infrastruktury parku miejskiego w B. nie będzie służyła do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu VAT, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego. Co w konsekwencji oznacza, że VAT powinien zostać uznany za koszt kwalifikowalny projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1686, z późn. zm.) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu. W § 8 ust. 3 i 4 tego rozporządzenia określono katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy realizacji przedmiotowego projektu na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż projekt nie ma związku z czynnościami opodatkowanymi. Nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż środki, o których mowa we wniosku, nie są środkami, o których mowa w ww. rozporządzeniu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70 - 561 Szczecin, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.