0115-KDIT1-2.4012.569.2017.1.KK - Odliczanie VAT przez gminę w związku z rozbudową infrastruktury tramwajowej.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2017 r. (data wpływu 22 sierpnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na zakup 2 szt. taboru tramwajowego - jest prawidłowe,

* prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na rozbudowę systemu ITS - jest nieprawidłowe,

* prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu pozostałych wydatków dotyczących całości projektu pn. "..." - jest prawidłowe.

W dniu 22 sierpnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na zakup 2 szt. taboru tramwajowego i wydatków na rozbudowę systemu ITS oraz prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu pozostałych wydatków dotyczących całości projektu pn. "....".

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi. Oznacza to, że od tej daty jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia VAT obejmować będą wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy. Jednostki te nie przestają jednak istnieć, zmienia się natomiast ich status na gruncie VAT, gdyż przestają one być traktowane jako odrębni od Gminy podatnicy VAT, lecz z punktu widzenia VAT stają się częścią jednego podatnika, tj. Gminy.

Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 4 cyt. ustawy, do zadań własnych Gminy należą również zadania z zakresu lokalnego transportu zbiorowego. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2016 r. poz. 814), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych. Gmina zadania polegające na organizacji lokalnego transportu zbiorowego-autobusowego oraz tramwajowego wykonuje za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej, tj. Zakładu Dróg Zieleni i Transportu, dalej ZDZiT.

Gmina realizuje projekt pn. "...", który podlega dofinansowaniu ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach "...". Beneficjentem środków z Unii Europejskiej jest Gmina. Wydatki związane z realizacją Projektu ponoszone są na podstawie faktur VAT wystawionych na Gminę (adres i NIP), jako nabywcę towaru/usługi, natomiast inwestycja wykorzystywana będzie przez jednostkę budżetową, tj, ZDZiT.

W ramach powyższego projektu oprócz zadań związanych z przebudową i budową układu ulicznego realizowane będą także zadania inwestycyjne:

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania w zakresie zakupu 2 szt. taboru tramwajowego?

2. Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania w zakresie rozbudowy systemu ITS?

3. Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie pozostałych wydatków dotyczących całości projektu, który obejmuje swoim zakresem oprócz zadań wymienionych we wniosku także zadania, od których nie przysługuje Gminie prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony tj. kosztów dokumentacji projektowej, nadzoru nad realizacją robót budowlanych, niezbędnych ekspertyz do realizacji projektu, obsługi prawnej projektu, z tytułu opłat wynikających z decyzji administracyjnych w zakresie odszkodowań za przejęte grunty pod budowę, obowiązkowej promocji projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania w zakresie zakupu 2 szt. taboru tramwajowego, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją zadania w zakresie rozbudowy systemu ITS i przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie pozostałych wydatków nierozerwalnie związanych z zadaniem inwestycyjnym, tj. kosztów dokumentacji projektowej, nadzoru nad realizacją robót budowlanych, niezbędnych ekspertyz do realizacji projektu, obsługi prawnej projektu, z tytułu opłat wynikających z decyzji administracyjnych w zakresie odszkodowań za przejęte grunty pod budowę, obowiązkową promocją projektu.

Zgodnie z interpretacją indywidualną z dnia 13 lipca 2017 r. sygn. (...), Gminie w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktur zakupu związanych z realizacją inwestycji zakupu tramwajów i budowy torowiska wraz z jego infrastrukturą. Gmina bowiem w tym zakresie prowadzi sprzedaż biletów w całości w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług - stawką 8%. Gmina pobiera opłatę (w formie biletów), co stanowi niewątpliwie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4. art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W związku z powyższym, Gmina wykonując opodatkowaną podatkiem VAT usługę komunikacji miejskiej, niewątpliwie prowadzi działalność gospodarczą i ma prawo do obniżenia kwoty podatku VAT należnego z tytułu świadczenia opodatkowanej podatkiem VAT usługi komunikacji miejskiej tramwajowej i autobusowej, o kwotę podatku VAT naliczonego wynikającego z faktur zakupu związanych z realizacją wskazanych we wniosku zadań 1 i 2, polegających na zakupie 2 szt. taboru tramwajowego, które uzupełnią funkcjonowanie komunikacji miejskiej oraz rozbudowę systemu ITS.

Ponadto Gminie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie pozostałych wydatków nierozerwalnie związanych z zadaniem inwestycyjnym, tj. kosztów dokumentacji projektowej, nadzoru nad realizacją robót budowlanych, niezbędnych ekspertyz do realizacji projektu, obsługi prawnej projektu, z tytułu opłat wynikających z decyzji administracyjnych w zakresie odszkodowań za przejęte grunty pod budowę, obowiązkowej promocji projektu. Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5, w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym "sposobem określenia proporcji". W związku z tym, że efekty zadania zawartego w pkt 3 będą wykorzystywane zarówno do celów działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług transportu publicznego (poprzez sprzedaż biletów), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza Gminy (wykonywanie zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, tj. zadań z zakresu gminnych dróg, ulic i organizacji ruchu drogowego), Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia tylko w takim zakresie, w jakim wystąpi związek ze sprzedażą opodatkowaną, tj. na zasadach zawartych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na zakup 2 szt. taboru tramwajowego,

* nieprawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na rozbudowę systemu ITS,

* prawidłowe - w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego z tytułu pozostałych wydatków dotyczących całości projektu pn. "...".

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, tj. zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Wyrażoną w cytowanym art. 86 ust. 1 ustawy zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte w art. 86 ust. 2a-2 h oraz art. 90 i 91 ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Zgodnie z art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji - art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. delegacji ustawowej, wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej "sposobem określenia proporcji" oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia). Należy zauważyć, że wśród wymienionych w ww. rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał m.in. jednostki budżetowe.

Według § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 2 pkt 8 rozporządzenia, pod pojęciem jednostek organizacyjnych jednostek samorządu terytorialnego rozumie się:

Przez jednostkę budżetową - zgodnie z § 2 pkt 6 rozporządzenia - rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

Stosownie do przepisu § 3 ust. 3 rozporządzenia, w przypadku jednostki budżetowej sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

A x 100

X =-----

D

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez jednostkę budżetową, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

D - dochody wykonane jednostki budżetowej.

W § 2 pkt 4 rozporządzenia wskazano, że przez obrót rozumie się podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

W myśl § 2 pkt 10 rozporządzenia, przez dochody wykonane jednostki budżetowej, rozumie się dochody obejmujące dochody publiczne w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, z wyjątkiem dochodów, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b-d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, zrealizowane lub otrzymane przez tę jednostkę, wynikające ze sprawozdania z wykonania:

* powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na zasilenie tej jednostki celem realizacji przypisanych jej zadań jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem środków przeznaczonych na wypłatę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem od towarów i usług. "Towarzyszą" one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w sytuacjach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W oparciu o art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r. poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne m.in. obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy).

Analiza przedstawionych stanów faktycznych oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w przypadku wydatków związanych z zadaniem inwestycyjnym polegającym na zakupie 2 szt. taboru tramwajowego, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bowiem efekty realizacji tego zadania są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z wykorzystywaniem pozostałych wydatków dotyczących całości projektu (kosztów dokumentacji projektowej, nadzoru nad realizacją robót budowlanych, niezbędnych ekspertyz do realizacji projektu, obsługi prawnej projektu, z tytułu opłat wynikających z decyzji administracyjnych w zakresie odszkodowań za przejęte grunty pod budowę, obowiązkowej promocji projektu), nabywanych do działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza - zgodnie ze stanowiskiem Gminy - przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w takim zakresie, w jakim mają one związek ze sprzedażą opodatkowaną. Zatem kwotę podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w związku z realizacją tych wydatków Gmina winna wyliczyć przy uwzględnieniu treści art. 86 ust. 2a-2 h ustawy i § 3 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Odnosząc się do zagadnienia dotyczącego prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu wydatków na rozbudowę systemu ITS, wskazać należy, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego. Podkreślić bowiem należy, że zgodnie cytowanym wcześniej art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym w szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Rozbudowa systemu ITS - jak wynika z treści wniosku - obejmuje m.in. rozbudowę podsystemu sterowania ruchem ulicznym wraz z priorytetem dla pojazdów transportu publicznego, rozbudowę podsystemu monitoringu wizyjnego na skrzyżowaniach objętych system sterowania ruchem, rozbudowę monitoringu oraz rozbudowę dwupasmowej (2G+5G) sieci WiFi Mesh. Jednoznacznie uznać należy, że rozbudowa systemu ITS, w tym zakresie, ma na celu m.in. poprawę płynności ruchu ulicznego, poprawę bezpieczeństwa ruchu ulicznego i podniesienia komfortu podróżujących. Gmina zobowiązana jest do realizacji ustawowych obowiązków, polegających na zapewnieniu bezpieczeństwa i prawidłowej organizacji ruchu drogowego. Działania takie pozostają poza systemem podatku od towarów i usług a wydatki z nimi związane nie stanowią elementów cenotwórczych dostarczanych towarów i świadczonych usług w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Zatem uznać należy, że rozbudowa system ITS w ww. zakresie zostanie zrealizowana w ramach realizacji zadań własnych i ma na celu poprawę bezpieczeństwa ruchu, nie ma związku ze sprzedażą opodatkowaną. Natomiast rozbudowa systemu w pozostałym zakresie, polegająca na rozbudowie systemu informacji pasażerskiej na przystankach i w pojazdach, rozbudowie systemu Karty Miejskiej o stanowiska personalizacji i doładowania kart oraz montażu biletomatów stacjonarnych, niewątpliwie przyczyni się do zwiększenia sprzedaży opodatkowanej.

Tym samym uznać należy, że - wbrew twierdzeniu Gminy - ma ona jedynie prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z rozbudową przedmiotowego systemu ITS. W konsekwencji obowiązkiem Gminy, w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonego rodzaju działalności, z którym wydatki te są związane. W sytuacji, gdy Gmina nie jest w stanie przyporządkować kwoty podatku naliczonego do działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących ich nabycie, na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a-2 h ustawy o podatku od towarów i usług, przy uwzględnieniu przywołanego rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Gminy co do prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z rozbudową systemu ITS uznano za nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku stanów faktycznych, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.