0115-KDIT1-1.4012.352.2017.1.MM - Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pokrycie kosztów noclegu kontrahenta.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 sierpnia 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0115-KDIT1-1.4012.352.2017.1.MM Zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pokrycie kosztów noclegu kontrahenta.

ZMIANA INTERPRETACJI INDYWIDUALNEJ

Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.), w związku z art. 223 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1948, z późn. zm.), Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 10 grudnia 2009 r. Nr ITPB3/423-605b/09/PS, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, dla... S.A. z siedzibą w..., zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2009 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pokrycie kosztów noclegu kontrahenta - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2009 r... S.A. z siedzibą w... (dalej: Spółka, Wnioskodawca) złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej między innymi podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pokrycie kosztów noclegu kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W ramach prowadzonej działalności Spółka spotyka się w siedzibie firmy ze swoimi kontrahentami z kraju i z zagranicy, w celu omówienia spraw bieżących dotyczących realizacji zamówień, sprzedaży, płatności, itp. oraz rozwoju tej współpracy w okresach następnych. Wnioskodawca produkuje stolarkę budowlaną pod konkretne zamówienia, a termin realizacji zamówień jest do 7 dni. Po zakończeniu spotkania w siedzibie Spółki kontrahent zapraszany jest do restauracji, w zależności od pory dnia, na obiad lub kolację. Z uwagi na położenie geograficzne Spółki, która jest w większości przypadków w dużej odległości od miejsc, w których mają swoją siedzibę kontrahenci, Wnioskodawca pokrywa również koszty hotelu.

W ramach prowadzonej działalności Spółka sprzedaje swoje wyroby między innymi do krajów Unii Europejskiej. Towary wywozi najczęściej przy użyciu swojego transportu. Na potwierdzenie wywozu towarów Spółka posiada zgodnie z art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o VAT:

* kopię faktury,

* specyfikację towaru (Wz), w której znajduje się określenie towaru i ilość wywożonego towaru, (zgodnie z art. 42 ust. 4 faktura zawiera nazwę lub imię i nazwisko oraz adres siedziby zamawiającego towar),

* zamówienie jakie złożył odbiorca z adresem zamawiającego i miejscem dostawy,

* delegacje z imieniem i nazwiskiem kierowcy, numerem samochodu oraz pieczątką lub podpisem na delegacji potwierdzającą przywóz towaru na miejsce dostawy,

* na kopii faktury jako potwierdzenie odbioru towaru, podpis lub pieczątkę.

Dostawa towarów odbywa się często nie na adres siedziby zamawiającego towar, lecz miejscem dostawy jest magazyn, bądź teren budowy, dlatego umieszczony na kopii faktury podpis lub pieczątka potwierdzająca odbiór towaru ma inną nazwę firmy, imię i nazwisko lub adres firmy niż dane zamawiającego, na którego wystawiona jest faktura.

Jeżeli kontrahent zamawiający towar posiada magazyn i dostawy towarów mają być do tego magazynu, to taki adres znajduje się w dokumentach firmy. Ponadto należy zauważyć, iż Spółka sprzedaje swoje towary po otrzymaniu przedpłaty, najczęściej 100%, stąd dysponuje dokumentami potwierdzającymi zapłatę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy koszty związane z zaproszeniem kontrahenta do restauracji można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2. Czy koszty związane z pokryciem noclegu (hotelu) przebywającego w Spółce kontrahenta można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

3. Czy zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług potwierdzenie na kopii faktury pieczątką, podpisem, które nie są zgodne z nazwą firmy, imieniem i nazwiskiem lub adresem, czyli danymi zawartymi na fakturze jest prawidłowe dla potwierdzenia dostawy wewnątrz wspólnotowej podlegającej opodatkowaniu wg stawki 0%?

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając z upoważnienia Ministra Finansów wskazał, że przedmiot wydanej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie drugie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i trzeciego został rozpatrzony odrębnymi rozstrzygnięciami.

Spółka wskazuje, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 niniejszej ustawy. Zaproszenie kontrahenta, który musi przebyć kilkaset kilometrów, aby dojechać do Spółki, na obiad lub kolację i nocleg jest - zdaniem Wnioskodawcy - działaniem niewykraczającym poza zwykłe ramy grzeczności, gościnności i szacunku dla klienta, co z kolei przyjmuje się za powszechnie obowiązujące kanony kultury, a nie jako oficjalne działania skierowane na zewnątrz firmy. Zdaniem Spółki nie jest to reprezentacja, gdyż nie wiąże się z wystawnością i okazałością, a takimi cechami charakteryzuje się reprezentacja polegająca na oficjalnych kontaktach z innymi podmiotami gospodarczymi. Celem działalności Spółki jest maksymalizacja zysku i w tym celu podejmuje różne działania nakierowane i podporządkowane właśnie temu wytyczonemu celowi. Zaproszenie kontrahenta do restauracji i ewentualnie zapłacenie hotelu ma również służyć temu celowi.

Reasumując, Spółka uważa, iż jest to zwyczajowe działanie bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, mającą na celu osiągnięcie przychodów lub zachowanie źródła przychodów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając z upoważnienia Ministra Finansów na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 770, z późn. zm.) w dniu 10 grudnia 2009 r. wydał interpretację indywidualną nr ITPB3/423-605b/09/PS, w której uznał, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest nieprawidłowa.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Powołany przepis nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1888, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Decydującym czynnikiem pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów jest zatem poniesienie go w celu osiągnięcia przychodu, przy czym każdy wydatek poza wyraźnie wskazanym w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich poniesienia dla osiągnięcia przychodu.

Nie każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Takimi kosztami bowiem nie mogą być wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za wydatki "na reprezentację", wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Ze stanowiska Wnioskodawcy wynika, że koszty noclegu są związane z tym, że część kontrahentów posiada siedzibę w innym miejscu niż Spółka (także za granicą). Standard oferowanych posiłków czy noclegów mieści się w kanonach biznesowych i nie ma na celu oferowania partnerom Spółki świadczeń luksusowych czy okazałych. Zdaniem Spółki odmienne ukształtowanie stosunków mogłoby negatywnie wpłynąć na uzyskanie, czy zabezpieczenie źródła przychodów. Spółka we wniosku przesądziła zatem, że ponoszone wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i to taki o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a ponadto, że wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów nie jest wykreowanie wizerunku podatnika, a są one nakierowane na maksymalizację zysku firmy. W uzasadnieniu wniosku wprost wskazano, że celem spotkań było zawieranie umów, a ich charakter jest czysto biznesowy. Są to więc kwestie typowe, mające na celu powiększenie przychodów Spółki, a nie kształtowanie wizerunku firmy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny i prawny należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Spółkę na zapewnienie noclegu dla obecnych jak i potencjalnych kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem jak wynika ze stanu sprawy wydatki poniesione przez Spółkę były niezbędne w celu zorganizowania przedmiotowych spotkań handlowych.

Zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Poniesione wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W tak przedstawionym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym, opisane we wniosku wydatki na zapewnienie dla kontrahentów i potencjalnych kontrahentów noclegu, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie podlegają wyłączeniu wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (por. wyrok NSA z dnia 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1525/11).

Niniejsza zmiana interpretacji indywidualnej dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania zmienianej interpretacji. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013, Warszawa, w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369)

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, którego działanie jest przedmiotem skargi, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa (art. 47 i art. 54 § 1 ww. ustawy).Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl