0115-KDIT1-1.4012.277.2019.1.MN - VAT w zakresie prawidłowości wystawiania faktury zbiorczej, w przypadku braku otrzymania od klienta paragonów fiskalnych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktury zbiorczej, w przypadku braku otrzymania od klienta paragonów fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 23 kwietnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania faktury zbiorczej, w przypadku braku otrzymania od klienta paragonów fiskalnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sp.J. (dalej: Wnioskodawca) prowadzi współpracę w ramach umowy franczyzy z A. Wnioskodawca w ramach swej działalności na terytorium kraju dokonuje m.in. sprzedaży detalicznej paliw silnikowych, usług i produktów pozapaliwowych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, rolników ryczałtowych oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

W stosunku do określonej grupy klientów prowadzących działalność gospodarczą (dalej: "Klienci"), Wnioskodawca oferuje przystąpienie do Programu B. Ideą Programu B. jest przyznanie uczestniczącym w nim Klientom opustu cenowego do paliwa, produktów pozapaliwowych oraz usług, którzy przy zakupie ww. asortymentu przedstawią/wykorzystają/okażą uprzednio wydane Karty B. Karty B. wydawane są na stacji paliw Wnioskodawcy. W celu wydania Kart B. Klient musi podpisać deklarację, tzw. formularz przystąpienia do Programu B. Przedmiotem deklaracji jest ustalenie zasad uczestnictwa Klienta w Programie B., w ramach którego Klient ma prawo do opustu cenowego przy zakupie paliw, produktów pozapaliwowych oraz usług na stacjach paliw Wnioskodawcy. Warunki handlowe Programu B. oraz zasady jego funkcjonowania zawarte są w Regulaminie Programu B., który po zaakceptowaniu łącznie z podpisaną deklaracją stanowi umowę o przystąpieniu Klienta do Programu B.

Dane Klienta, który przystąpił do Programu B., zostają zarejestrowane w dedykowanym module systemu kasowo-magazynowego stacji paliw Wnioskodawcy (tzw. POS - Punkt Obsługi Sprzedaży).

Transakcje dokonywane przez Klienta prowadzącego działalność gospodarczą na stacji paliw Wnioskodawcy przy użyciu Karty B. są fiskalizowane. Klient po dokonaniu transakcji otrzymuje na stacji paliw Wnioskodawcy paragon fiskalny. Paragon fiskalny jest wydawany Klientowi i każdorazowo zawiera Numer Identyfikacji Podatkowej (NIP) Klienta. Wnioskodawca na żądanie Klienta wystawia fakturę zbiorczą do transakcji udokumentowanych uprzednio wystawionymi paragonami fiskalnymi zawierającymi NIP tego Klienta. Wystawiając fakturę zbiorczą Wnioskodawca nie otrzymuje od Klienta paragonów fiskalnych. Użycie Kart B. przez Klienta w trakcie realizacji transakcji, pozwala Wnioskodawcy na automatyczną (systemową) identyfikację tego Klienta oraz automatyczne (systemowe) powiązanie transakcji dokonanych przez tego Klienta do danych identyfikacyjnych znajdujących się w systemie informatycznym Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, pomimo iż Klient nie zwraca mu paragonów fiskalnych, ma możliwość stwierdzenia, że transakcje miały miejsce na stacji paliw Wnioskodawcy i to przez konkretnego Klienta posługującego się daną Kartą B., także na podstawie innych dowodów. Dowodami pozwalającymi na jednoznaczną identyfikację transakcji oraz Klienta są - obok Karty B. - dokumenty wewnętrzne, generowane przez system informatyczny stacji paliw Wnioskodawcy (dalej: Dowód Wydania) oraz egzemplarze paragonów fiskalnych, pozostające u Wnioskodawcy w pamięci kas fiskalnych, bowiem kopie paragonów fiskalnych są przez Wnioskodawcę przechowywane w formie elektronicznej - bezpośrednio na elektronicznym nośniku pamięci kasy fiskalnej.

Faktura zbiorcza jest wystawiana Klientowi na jego żądanie, maksymalnie za okres jednego miesiąca kalendarzowego. Klient dokonuje zapłaty za paliwo, produkty pozapaliwowe oraz usługi gotówką lub kartą bankową (płatniczą) na stacji paliw bezpośrednio po dokonaniu ww. transakcji zakupu.

Wnioskodawca posiada zabezpieczenie systemowe, które uniemożliwia ponowne wystawienie faktury do konkretnego/tego samego paragonu fiskalnego. Zabezpieczenie systemowe uniemożliwia również wystawienie faktury dla innego Klienta, niż Klient posługujący się Kartą B., którego NIP został przypisany na paragonie fiskalnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo wystawiając fakturę zbiorczą dla Klienta, działając w opisanym stanie faktycznym, w którym Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury zbiorczej bez przekazania Wnioskodawcy paragonów fiskalnych, z jednoczesną identyfikacją transakcji oraz Klienta na podstawie dokumentów Dowód Wydania i egzemplarzy paragonów fiskalnych mających postać elektroniczną, pozostających u Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury zbiorczej bez przekazania Wnioskodawcy paragonów fiskalnych, a na podstawie dokumentów Dowód Wydania i egzemplarzy paragonów fiskalnych mających postać elektroniczną Wnioskodawca ma możliwość identyfikacji dokonanych transakcji, to ma obowiązek wystawienia Klientowi faktury zbiorczej.

Powyższe wynika, zdaniem Wnioskodawcy, z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.) (dalej: ustawa VAT), zgodnie z którym na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Powyższy obowiązek jest nałożony na Wnioskodawcę przepisami ustawy. Zawarta w art. 106h ust. 1 ustawy o VAT regulacja, zgodnie z którą w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż - nie uchyla ani wprost, ani w sposób dorozumiały tego obowiązku.

Wnioskodawca dysponując danymi ze swojego systemu POS oraz egzemplarzami paragonów fiskalnych (zawierających dodatkowo NIP Klienta), które znajdują się bezpośrednio na elektronicznym nośniku pamięci kasy fiskalnej (mających postać elektroniczną), pozostających u Wnioskodawcy, jest w stanie w takich przypadkach dokonać jednoznacznej weryfikacji i identyfikacji zgłaszanej przez Klienta transakcji na stacji paliw Wnioskodawcy przy użyciu Karty B.

Zatem Wnioskodawca dysponując danymi, które pozwalają mu na automatyczną (systemową) identyfikację tego Klienta posługującego się Kartą B. oraz automatyczne (systemowe) powiązanie transakcji dokonanych przez tego Klienta do danych identyfikacyjnych znajdujących się w systemie informatycznym Wnioskodawcy, ma obowiązek wystawienia Klientowi faktury zbiorczej, w sytuacji w której Klient posługujący się Kartą B. zgłasza żądanie wystawienia faktury zbiorczej bez przekazania Wnioskodawcy paragonów fiskalnych.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w indywidualnej interpretacji z dnia 12 czerwca 2018 r. znak 0114-KDIP1-3.4012.223.2018.1.ISZ w zakresie prawidłowości wystawiania faktur zbiorczych bez przekazywania przez nabywcę paragonów fiskalnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, że złożony przez Spółkę wniosek dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 18 kwietnia 2019 r. (data wpływu 23 kwietnia 2019 r.) niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie zaistnienia tego stanu faktycznego, tj. w dacie złożenia wniosku.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 111 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonego w nim kręgu odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów/świadczenie usług w części, w jakiej czynności te są wykonywane na rzecz innych podmiotów niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Z przepisu tego wynika, że obowiązek wydawania wydrukowanego dokumentu nabywcy istnieje w przypadku dokonania każdej sprzedaży rejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Zatem sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań, aby przekazać do dyspozycji nabywcy wydrukowany z kasy rejestrującej dokument potwierdzający sprzedaż.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106b ust. 2 ww. ustawy podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Stosownie do art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118 * jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Z art. 106h ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ustawy, przez fakturę rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast z art. 2 pkt 32 ustawy wynika, że przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy umożliwiają wystawienie przez podatnika faktur zbiorczych, przy czym terminy wystawiania faktur zostały określone w art. 106i ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ten (art. 106i ustawy) obejmuje zatem także te faktury, na których uwzględniona została więcej niż jedna transakcja, dokonana w danym miesiącu z kontrahentem, przy czym w przypadku szczególnych czynności, dla których w art. 106i ustawy przewidziano odrębne terminy wystawiania faktur - wystawiając fakturę zbiorczą należy mieć na uwadze także te regulacje.

Ponadto należy mieć na względzie, że wystawianie faktur zbiorczych jest uprawnieniem sprzedawcy i w związku z tym nie ma on obowiązku wystawienia faktury zbiorczej, nawet na żądanie nabywcy.

Z przestawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi na terytorium Polski działalność gospodarczą polegającą m.in. na sprzedaży detalicznej paliw silnikowych, usług i produktów pozapaliwowych. W stosunku do określonej grupy klientów prowadzących działalność gospodarczą (Klienci) Wnioskodawca oferuje przystąpienie do Programu B. Karty B. wydawane są na stacji paliw Wnioskodawcy. Warunki handlowe Programu oraz zasady jego funkcjonowania zawarte są w Regulaminie Programu Wnioskodawcy, który po zaakceptowaniu łącznie z podpisaną deklaracją stanowi umowę o przystąpieniu Klienta do Programu. Dane Klienta, który przystąpił do Programu zostają zarejestrowane w dedykowanym module systemu kasowo-magazynowego stacji paliw Wnioskodawcy (tzw. POS - Punkt Obsługi Sprzedaży). Transakcje dokonywane przez Klienta prowadzącego działalność gospodarczą na stacji paliw Wnioskodawcy przy użyciu ww. Karty są fiskalizowane. Klient po dokonaniu transakcji otrzymuje na stacji paliw paragon fiskalny. Paragon fiskalny jest wydawany Klientowi i każdorazowo zawiera NIP Klienta.

Wnioskodawca na żądanie Klienta wystawia fakturę zbiorczą do transakcji udokumentowanych uprzednio wystawionymi paragonami fiskalnymi, zawierającymi NIP tego Klienta. Wystawiając fakturę zbiorczą Wnioskodawca nie otrzymuje od Klienta paragonów fiskalnych. Faktura zbiorcza jest wystawiana maksymalnie za okres jednego miesiąca kalendarzowego. Klient dokonuje zapłaty za paliwo, produkty pozapaliwowe oraz usługi gotówką lub kartą bankową (płatniczą) na stacji paliw bezpośrednio po dokonaniu ww. transakcji zakupu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy postępuje prawidłowo wystawiając fakturę zbiorczą dla Klienta, działając w opisanym stanie faktycznym, w którym Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury zbiorczej bez przekazania Wnioskodawcy paragonów fiskalnych, z jednoczesną identyfikacją transakcji oraz Klienta na podstawie dokumentów Dowód Wydania i egzemplarzy paragonów fiskalnych mających postać elektroniczną, pozostających u Wnioskodawcy.

Należy zauważyć, że w chwili nabycia towarów i usług podatnik wskazuje, w jakim charakterze dokonuje tego nabycia. Jeśli występuje on jako podatnik VAT, to przedstawia sprzedawcy swój NIP w taki sposób, aby sprzedaż towarów i usług była właściwie udokumentowana.

W analizowanym zdarzeniu transakcje dokonywane przez Klienta prowadzącego działalność gospodarczą na stacji paliw Wnioskodawcy przy użyciu Karty B. są fiskalizowane. Po dokonaniu transakcji Klient otrzymuje na stacji paliw Wnioskodawcy paragon fiskalny. Na żądanie Klienta Wnioskodawca wystawia fakturę zbiorczą do transakcji udokumentowanych uprzednio wystawionymi paragonami fiskalnymi, zawierającymi NIP tego Klienta. Klient dokonuje zapłaty za nabywane towary lub usługi na stacji paliw bezpośrednio po dokonaniu ww. transakcji zakupu.

Jednocześnie - jak wskazał Wnioskodawca - użycie ww. Karty przez Klienta w trakcie realizacji transakcji, pozwala Wnioskodawcy na automatyczną (systemową) identyfikację tego Klienta oraz automatyczne (systemowe) powiązanie transakcji dokonanych przez tego Klienta do danych identyfikacyjnych znajdujących się w systemie informatycznym Wnioskodawcy. Pomimo że Klient nie zwraca Wnioskodawcy paragonów fiskalnych, Wnioskodawca ma możliwość stwierdzenia, że transakcje miały miejsce na Jego stacji paliw i to przez konkretnego Klienta, posługującego się daną Kartą, także na podstawie innych dowodów. Dowodami pozwalającymi na jednoznaczną identyfikację transakcji oraz Klienta są - obok Karty - dokumenty wewnętrzne, generowane przez system informatyczny stacji paliw Wnioskodawcy (Dowód Wydania) oraz egzemplarze paragonów fiskalnych, pozostające u Wnioskodawcy w pamięci kas fiskalnych, bowiem kopie paragonów fiskalnych są przez Wnioskodawcę przechowywane w formie elektronicznej - bezpośrednio na elektronicznym nośniku pamięci kasy fiskalnej. Wnioskodawca posiada zabezpieczenie systemowe, które uniemożliwia ponowne wystawienie faktury do konkretnego/tego samego paragonu fiskalnego. Zabezpieczenie systemowe, uniemożliwia również wystawienie faktury dla innego Klienta, niż Klient posługujący się Kartą, którego NIP został przypisany na paragonie fiskalnym.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego i przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawca może od razu po dokonaniu transakcji dołączyć paragon do dokumentacji pozostającej u sprzedawcy (Wnioskodawcy).

Tym samym ma możliwość wystawienia faktury na rzecz podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, która uwzględni wszystkie transakcje zrealizowane w danym miesiącu.

Jak wskazał ustawodawca w art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano transakcji.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca postępuje prawidłowo wystawiając fakturę zbiorczą dla Klienta, działając w opisanym stanie faktycznym, w którym Klient zgłasza żądanie wystawienia faktury zbiorczej bez przekazania Wnioskodawcy paragonów fiskalnych, skoro jest w stanie dokonać identyfikacji transakcji oraz Klienta na podstawie innych dokumentów (Dowodu Wydania i egzemplarze paragonów fiskalnych mających postać elektroniczną) pozostających Wnioskodawcy.

Należy przy tym zauważyć, że w niniejszej sprawie nie ma zastosowania powołany we własnym stanowisku art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ przepis ten odnosi się wyłącznie do sytuacji, w której podatnik - na mocy art. 106b ust. 2 ustawy - nie jest obowiązany do wystawienia faktury, tj. w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, a w niniejszej sprawie taka sprzedaż nie występuje.

Biorąc powyższe pod uwagę, pomimo błędnego wskazania przez Wnioskodawcę podstawy prawnej, na podstawie której ma możliwość wystawia faktury zbiorczej (tj. art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy), z uwagi na fakt, że wywiódł prawidłowy skutek prawny, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Jednocześnie tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem zawartym we wniosku, w szczególności zasadność wydawania przez Wnioskodawcę Klientowi posługującemu się każdorazowo Numerem Identyfikacji Podatkowej, a więc będącemu podatnikiem VAT, paragonu fiskalnego nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia.

Na marginesie wskazać należy informacyjnie, że powołana w niniejszej interpretacji indywidualnej treść przepisów art. 111 ust. 1 i 3a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 maja 2019 r. została zmieniona na mocy ustawy z dnia 15 marca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. z 2019 r. poz. 675).

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.