0115-KDIT1-1.4012.1.2017.1.DM

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 2 marca 2017 r.) uzupełnionym w dniu 3 kwietnia 2017 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że zasada centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT obejmuje:

* Wojewódzki Urząd Pracy - jest nieprawidłowe,

* Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych oraz Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa-jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek uzupełniony w dniu 3 kwietnia 2017 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że zasada centralizacji rozliczeń w zakresie podatku VAT obejmuje Wojewódzki Urząd Pracy, Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych i Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Województwo (Wnioskodawca) jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Województwo wystawia jedną deklarację VAT-7, obejmującą cząstkowe rejestry i deklaracje z jednostek budżetowych Województwa, w tym m.in.: Wojewódzkiego Urzędu Pracy, Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych, Regionalnego Biura Gospodarki Przestrzennej Województwa.

1. Wojewódzki Urząd Pracy jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną samorządu Województwa. Jednostka ta działa jako jednostka budżetowa, finansowana w całości (wartości brutto) z budżetu samorządu Województwa. Jednostka działa na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczna, ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych oraz statutu Wojewódzkiego Urzędu Pracy nadanego Uchwałą Zarządu Województwa. Do zakresu działania urzędu - należy wykonywanie zadań Samorządu Województwa w zakresie polityki rynku pracy określonych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

2. Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych jest samorządową jednostką budżetową, która realizuje w imieniu Marszałka Województwa zadania związane z szeroko rozumianą gospodarką wodną, w tym również zadania z zakresu ochrony przeciwpowodziowej, jako zadanie zlecone z zakresu administracji rządowej. Na skutek zmian w 1999 r. Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych z jednostki wchodzącej w skład administracji rządowej zespolonej stał się jednostką budżetową Samorządu Województwa i zmienił nazwę na Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa łącząc w sobie kompetencje jednostek k i s. Jednostka jest jednostką budżetową finansowaną w całości (w wartości brutto) przez Samorząd Województwa i nadzorowaną przez Zarząd Województwa. Podstawą działania jednostki są: ustawa z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne, ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, ustawa z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej, ustawa z dnia 5 czerwca 1998 r. o administracji rządowej w województwie.

3. Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. W latach 1973-1996 jako jednostka na własnym rozrachunku, powołana uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od 1 lipca 1996 r. przekształcone w Zakład Budżetowy Wojewody. Na skutek zmian 1999 r. na podstawie Uchwały Sejmiku Województwa staje się Zakładem Budżetowym Województwa.

Od 1 stycznia 2006 r. uchwałą Sejmiku Województwa Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej zostaje przekształcone w jednostkę budżetową Województwa. Jako jednostka budżetowa jest w całości finansowana z budżetu Województwa - swoje wydatki pokrywa bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, wystawia jedną deklarację VAT-7, obejmującą cząstkowe rejestry i deklaracje z jednostek budżetowych Województwa, w tym m.in.: Wojewódzkiego Urzędu Pracy, Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych, Regionalnego Biura Gospodarki Przestrzennej Województwa.

Wojewódzki Urząd Pracy jest wojewódzką samorządową jednostką organizacyjną samorządu Województwa. Jednostka ta działa jako jednostka budżetowa, finansowana w całości (wartości brutto) z budżetu samorządu Województwa, tj. pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego (art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych). Jednostka działa na podstawie ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, ustawy z dnia 26 listopada 1998 r. o finansach publicznych oraz statutu Wojewódzkiego Urzędu Pracy z dnia 26 marca 2007 r., nadanego Uchwałą Zarządu Województwa z dnia 26 marca 2007 r. Do zakresu działania Urzędu należy wykonywanie zadań Samorządu Województwa w zakresie polityki rynku pracy określonych w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych jest samorządową jednostką budżetową. Przedmiotem działania wpisanym w statucie Zarządu jest wykonywanie w imieniu Województwa i Marszałka Województwa zadań z zakresu administracji rządowej i samorządowej, określonych w ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne i ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa.

Zarząd Melioracji realizuje zadania z zakresu inwestycji, utrzymania i konserwacji budowli oraz urządzeń hydrotechnicznych i melioracyjnych, a także prace regulacyjne na rzekach. Działania te służą także zapewnieniu poziomu bezpieczeństwa powodziowego, umożliwiają swobodny spływ wód powodziowych oraz lodów, a także zabezpieczają odpowiednie retencjonowanie wody do nawodnień w przypadku wystąpienia suszy.

Działalności Zarządu Melioracji towarzyszy dbałość o zachowanie równowagi ekologicznej, podejmowane są próby pogodzenia troski o ochronę środowiska naturalnego z potrzebami związanymi z rozwojem społeczno-gospodarczym województwa.

Na skutek zmian w 1999 r. Wojewódzki Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych z jednostki wchodzącej w skład administracji rządowej zespolonej stał się jednostką budżetową Samorządu Województwa i zmienił nazwę na Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych Województwa łącząc w sobie kompetencje jednostek k i s. Jednostka ta jest jednostką budżetową finansowaną podobnie jak WUP, tj. pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego (art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych). Jako samorządowa jednostka budżetowa w zakresie realizacji rządowych zadań zleconych nie prowadzi działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedmiotem działania Zarządu Melioracji jest wykonywanie w imieniu Województwa i Marszałka Województwa zadań z zakresu administracji rządowej i samorządowej, określonych w ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019 z późn. zm.), poniżej powołanie na poszczególne art.:

Artykuł 4.1. Organami właściwymi w sprawach gospodarowania wodami są:

5) organy jednostek samorządu terytorialnego.

Artykuł 11.1. Prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem art. 13, wykonują:

4) marszałek województwa, jako zadanie z zakresu administracji rządowej wykonywane przez samorząd województwa - w stosunku do wilki istotnych dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa, służących polepszeniu zdolności produkcyjnej gleby i ułatwieniu jej uprawy, oraz w stosunku do pozostałych wód niewymienionych w pkt 1-3.

3. Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, może powierzyć marszałkowi województwa wykonywanie uprawnień Skarbu Państwa w stosunku dowód innych niż określone w ust. 1 pkt 4 i zaliczyć do wód istotnych dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa niektóre wody określone w ust. 1 pkt 2 lit. b i c), jeżeli:

Artykuł 70.3. Ewidencję wód, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2. urządzeń melioracji wodnych oraz zmeliorowanych gruntów prowadzi marszałek województwa; ewidencja jest udostępniana nieodpłatnie organom administracji publicznej.

Artykuł 81. ochrona przed powodzią oraz suszą jest zadaniem organów administracji rządowej i samorządowej.

Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. W latach 1973-1996 jako jednostka na własnym rozrachunku, powołana uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od 1 lipca 1996 r. przekształcone w Zakład Budżetowy Wojewody. Na skutek zmian 1999 r. na podstawie Uchwały Sejmiku Województwa staje się Zakładem Budżetowym Województwa (samorząd województwa przejmuje zgodnie z art. 98 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. przepisów wprowadzających ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.). Od 1 stycznia 2006 r. uchwałą Sejmiku Województwa, Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej zostaje przekształcone w jednostkę budżetową Województwa. Jako jednostka budżetowa jest w całości finansowana z budżetu Województwa swoje wydatki pokrywa bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Do podstawowej działalności wpisanej w statucie RBGP Województwa jest:

* opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, jego monitoring i okresowa ocena;

* wykonywanie analiz i studiów oraz udział w opracowywaniu strategii, koncepcji i programów odnoszących się do obszarów i problemów zagospodarowania przestrzennego;

* prowadzenie badań zgodności i spójności planu zagospodarowania przestrzennego województwa z planami zagospodarowania przestrzennego ościennych województw;

* opiniowanie programów zawierających zadania rządowe służące realizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym;

* przygotowanie opinii w zakresie zgodności gminnych dokumentów planistycznych z opracowaniami regionalnymi, stanowiących podstawę kształtowania polityki regionalnej województwa szczególnie z zadaniami samorządu województwa;

* prowadzenie składnicy map i opracowań z zakresu gospodarki przestrzennej.

Przedmiotem działania Regionalnego Biura Gospodarki Przestrzennej jest wykonywanie w imieniu Województwa i Marszałka Województwa zadań określonych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wnioskodawca powołał następujące artykułu ww. ustawy:

Artykuł 3.3. Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań samorządu województwa.

Artykuł 7. Rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Artykuł 8.3. Marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5. odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulaminu, jej organizację i tryb działania.

Artykuł 17. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego kolejno:

- wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych i samorządowych.

Artykuł 38. Organy samorządu województwa sporządzają plan zagospodarowania przestrzennego województwa, prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i programy, odnoszące się do obszarów i problemów zagospodarowania przestrzennego odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych w tym zakresie prac.

Artykuł 41.1. Po podjęciu przez sejmik województwa uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa marszałek województwa kolejno:

Artykuł 42.2. Uchwałę sejmiku województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz z dokumentacją prac planistycznych marszałek województwa przekazuje wojewodzie w celu oceny zgodności z przepisami prawnymi oraz ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

Artykuł 57.1. Marszałek województwa prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim.

2. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym i gminnym.

4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta oraz wojewoda w przypadku, o którym mowa w art. 51 ust. 2, przekazuje marszałkowi województwa kopie wydanych decyzji, o których mowa w ust. 1 i 2, w terminie 7 dni od dnia ich wydania.

Artykuł 69.1. Obowiązkiem wojewodów i organów jednostek samorządu terytorialnego jest dbałość o dobra kultury i podejmowanie działań ochronnych oraz uwzględnianie zadań ochrony zabytków, między innymi w wojewódzkich i miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, w budżetach i w prawie miejscowym.

Cechą wspólną ww. jednostek jest fakt, że pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego (art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych). Podlegają one w tym zakresie jurysdykcji ustawy o finansach publicznych oraz rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych. W związku z tym zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia gospodarki finansowej, nie ma znaczenia tryb utworzenia jednostki i zakres jej zadań, a sposób prowadzenia gospodarki finansowej (art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy skoro w art. 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454) zostało użyte sformułowanie "utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy" - zasada centralizacji rozliczeń w samorządach w zakresie podatku VAT wojewódzkich jednostek budżetowych obejmuje jednostki organizacyjne, funkcjonujące w ramach województwa takie, jak:

a. Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych,

b. Wojewódzki Urząd Pracy,

c. Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.). W myśl art. 10 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie. Jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego (art. 11 ust. 1 ustawy o finansach publicznych). Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osobie fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Należy zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Należy w tym zakresie powołać się na rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, w której Trybunał orzekł m.in., że: "Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie". W tym miejscu należy podkreślić, że powyższy wyrok co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do wojewódzkich jednostek budżetowych, z uwagi na analogiczne uwarunkowania faktyczne i prawne. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia czy dana jednostka działa "samodzielnie" należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną (w okolicznościach stanu faktycznego Województwo) dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych. Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15). Wszystkie trzy jednostki objęte przedstawionym stanem faktycznym są finansowane w całości z budżetu Województwa, a co za tym idzie nie zachowują samodzielności i niezależności. Ponadto należy zauważyć, że fakt utworzenia bądź przejęcia jednostki przez Województwo na skutek reformy administracyjnej 1999 r., nie ma wpływu na sposób prowadzenia gospodarki finansowej tych jednostek, ponieważ zasady te regulują: ustawa o finansach publicznych, rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych. Powyższe przemawia za brakiem uzasadnienia, aby podmiotów tych nie objąć centralizacją rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w ocenie Wnioskodawcy, zasada "centralizacji" rozliczeń w zakresie podatku VAT obejmuje Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych, Wojewódzki Urząd Pracy oraz Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie uznania, że zasada "centralizacji" rozliczeń jednostek budżetowych obejmuje Wojewódzki Urząd Pracy,

* prawidłowe - w zakresie uznania, że zasada "centralizacji" rozliczeń w zakresie podatku VAT obejmuje Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych oraz Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa,

Na wstępie wskazać należy, że w dniu 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1454). Zgodnie z art. 3 tej ustawy jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (Dz. U. z 2016 r. poz. 486, z późn. zm.) mieszkańcy województwa tworzą z mocy prawa regionalną wspólnotę samorządową.

W myśl art. 1 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa, ilekroć w ustawie jest mowa o województwie lub samorządzie województwa, należy przez to rozumieć regionalną wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium.

Zakres działania samorządu województwa nie narusza samodzielności powiatu i gminy (art. 4 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa).

Stosownie do art. 6 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa:

Województwo ma osobowość prawną (art. 6 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa).

Samorząd województwa prowadzi politykę rozwoju województwa, na którą składa się m.in. tworzenie warunków rozwoju gospodarczego, w tym kreowanie rynku pracy (art. 11 ust. 2 pkt 1 ustawy o samorządzie województwa).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa, samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami, w szczególności w zakresie:

4a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;

15a) działalności w zakresie telekomunikacji;

16) ochrony roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy.

Ustawy mogą określać sprawy należące do zakresu działania województwa jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez zarząd województwa (art. 14 ust. 2 ustawy o samorządzie województwa).

W myśl art. 15 ustawy o samorządzie województwa, organami samorządu województwa są:

Zarząd województwa jest organem wykonawczym Województwa (art. 31 ust. 1 ustawy o samorządzie województwa), który - w myśl art. 41 ust. 1 tej ustawy - wykonuje zadania należące do samorządu województwa, niezastrzeżone na rzecz sejmiku województwa i wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych.

Ponadto art. 43 ust. 3 ustawy o samorządzie województwa stanowi, że marszałek województwa jest kierownikiem urzędu marszałkowskiego, zwierzchnikiem służbowym pracowników tego urzędu i kierowników wojewódzkich samorządowych jednostek organizacyjnych.

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 9 ustawy o finansach publicznych, sektor finansów publicznych tworzą:

2a) związki metropolitalne;

8) Zakład Ubezpieczeń Społecznych i zarządzane przez niego fundusze oraz Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego i fundusze zarządzane przez Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego;

9) Narodowy Fundusz Zdrowia;

12) Polska Akademia Nauk i tworzone przez nią jednostki organizacyjne;

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

W świetle natomiast art. 11 ust. 1-3 ustawy o finansach publicznych, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Jednostka budżetowa działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o finansach publicznych, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o finansach publicznych, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że jednostka organizacyjna wykonująca we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy, może działać w charakterze podatnika.

Należy wskazać, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegające opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności. Podkreślić przy tym należy, że działalność gospodarcza ma miejsce również wówczas, gdy nie przyniosła ona żadnych widocznych efektów (bez względu na cel i rezultat takiej działalności). Charakterystyka ta pozwala na uznanie, że pojęcie podatnika na gruncie podatku od towarów i usług ma wymiar autonomiczny - niezależny od uregulowań innych aktów normatywnych regulujących stosunki prawnopodatkowe.

Przymiot podatnika podatku od towarów i usług przypisany jest, oprócz osoby fizycznej czy prawnej, również wyodrębnionej jednostce organizacyjnej samodzielnie wykonującej działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Ponadto zwrócić należy uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zwaną dalej Dyrektywą. Mianowicie zgodnie z art. 9 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Określenie samodzielności w tym znaczeniu ma charakter obiektywny, co oznacza, że ustalenia, czy dana jednostka działa "samodzielnie", należy dokonać na podstawie obiektywnych kryteriów, a nie w sposób o charakterze uznaniowym przez jednostkę nadrzędną dla danego podmiotu. Ponadto należy wskazać, że ustaleń tych należy dokonywać na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wspólnotowych w oderwaniu od skutków konwencjonalnych na gruncie prawa cywilnego i przepisów samorządowych.

Jednym z kryteriów jest przede wszystkim ustalenie, czy dana jednostka ponosi ryzyko gospodarcze, czy też to ryzyko ponosi jednostka nadrzędna (por. pkt 35 wyroku TSUE w sprawie C-210/04). Kolejnym kryterium, według TSUE, decydującym o ustaleniu samodzielności, jest odpowiedzialność za szkody poniesione wobec osób trzecich (por. wyrok w sprawie C-202/90 pkt 15).

W odniesieniu do powyższego, wskazać należy na kluczowe w tym zakresie rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14, gdzie Trybunał orzekł m.in., że: "Artykuł 9 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że podmioty prawa publicznego, takie jak gminne jednostki budżetowe będące przedmiotem postępowania głównego, nie mogą być uznane za podatników podatku od wartości dodanej, ponieważ nie spełniają kryterium samodzielności przewidzianego w tym przepisie". Zdaniem TSUE, jednostki te nie ponoszą ryzyka gospodarczego związanego z działalnością gospodarczą powierzoną im w imieniu i na rachunek gminy oraz nie odpowiadają za szkody spowodowane tą działalnością (odpowiedzialność tą ponosi wyłącznie gmina), ponieważ nie dysponują własnym majątkiem, nie osiągają własnych dochodów i nie ponoszą kosztów dotyczących takiej działalności. Uzyskane dochody są bowiem wpłacane do budżetu Gminy, a wydatki są pokrywane bezpośrednio z tego budżetu.

Jednostki budżetowe, co do zasady nie posiadają zatem odrębności podatkowej na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, a więc wszelkie czynności przez nie dokonywane na rzecz osób trzecich powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła, a czynności dokonywane w ramach jednostki samorządu terytorialnego (pomiędzy jej jednostkami budżetowymi) mają charakter wewnętrzny.

Okoliczności uwzględnione przez TSUE w zapadłym wyroku to:

* charakter statusu podatnika (organy publiczne wykonujące działalność gospodarczą),

* wykonywanie samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

Centralizacji rozliczeń VAT podlegają m.in. jednostki budżetowe utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego w celu wykonywania zadań publicznych przypisanych tej właśnie jednostce samorządu terytorialnego. Jeżeli jednak konieczność utworzenia danej jednostki budżetowej jednostki samorządu terytorialnego wynika z mocy prawa lub też jednostka samorządu terytorialnego utworzyła (powołała) inną jednostkę, która będzie w oparciu o inne przepisy posiadała osobowość prawną, takie jednostki nie będą podlegały centralizacji.

Zatem aby określić, czy dana jednostka budżetowa funkcjonująca w strukturze organizacyjnej Województwa będzie podlegała centralizacji rozliczeń VAT, należy dokonać analizy zasad jej działalności pod kątem wykonywania samodzielnej działalności gospodarczej, tj. we własnym imieniu, na własny rachunek, na własną odpowiedzialność wraz z ponoszeniem ryzyka gospodarczego związanego z tą działalnością.

W odniesieniu do działalności Wojewódzkiego Urzędu Pracy wskazać należy, co następuje:

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2016 r. poz. 645, z późn. zm.), do zadań samorządu województwa w zakresie polityki rynku pracy należy:

2a) realizacja zadań związanych z KFS, w szczególności podział środków KFS pomiędzy powiatowe urzędy pracy, z uwzględnieniem priorytetów określonych przez ministra właściwego do spraw pracy, w porozumieniu z Radą Rynku Pracy;

6a) koordynowanie na terenie województwa realizacji programów aktywizacji zawodowej finansowanych z rezerwy Funduszu Pracy pozostającej w dyspozycji ministra właściwego do spraw pracy;

6b) inicjowanie i realizowanie projektów pilotażowych;

7) inicjowanie i realizowanie przedsięwzięć mających na celu rozwiązanie lub złagodzenie problemów związanych z planowanymi zwolnieniami grup pracowników z przyczyn dotyczących zakładu pracy;

7a) inicjowanie programów regionalnych i ich realizowanie, w porozumieniu z powiatowymi urzędami pracy;

7b) zlecanie działań aktywizacyjnych;

12a) współpraca z ministrem właściwym do spraw pracy w zakresie opracowywania, gromadzenia i aktualizowania informacji zawodowych o charakterze ogólnokrajowym;

16a) współpraca ze szkołami wyższymi w zakresie wsparcia studentów, absolwentów i doktorantów szkół wyższych w wejściu na rynek pracy;

17) prowadzenie rejestru agencji zatrudnienia oraz wydawanie certyfikatów o dokonaniu wpisu do rejestru agencji zatrudnienia;

17a) przetwarzanie informacji o bezrobotnych i poszukujących pracy korzystających z pomocy określonej w ustawie;

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zadania, o których mowa w ust. 1, są realizowane przez wojewódzki urząd pracy będący jednostką organizacyjną samorządu województwa.

Marszałek województwa może, w formie pisemnej, upoważnić dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy lub na jego wniosek innych pracowników tego urzędu do załatwiania w imieniu marszałka województwa spraw, w tym wydawania decyzji i postanowień w trybie przepisów o postępowaniu administracyjnym. W zakresie zadań wynikających z programów współfinansowanych z Funduszu Pracy w imieniu marszałka województwa zadania wykonuje dyrektor wojewódzkiego urzędu pracy (art. 8 ust. 5 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy).

Natomiast art. 8 ust. 6 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy stanowi, że marszałek województwa powołuje dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy wyłonionego w drodze konkursu spośród osób posiadających wykształcenie wyższe oraz co najmniej 3-letni staż pracy w publicznych służbach zatrudnienia lub co najmniej 5-letni staż pracy w innych instytucjach rynku pracy. Marszałek województwa odwołuje dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy po uzyskaniu opinii wojewódzkiej rady rynku pracy. Opinia wojewódzkiej rady rynku pracy nie jest wymagana w przypadkach, o których mowa w art. 52 i art. 53 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy, oraz w przypadku odwołania dyrektora wojewódzkiego urzędu pracy na jego wniosek.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, minister właściwy do spraw pracy przekazuje, na wyodrębniony rachunek bankowy, samorządom województw i powiatów środki Funduszu Pracy na finansowanie zadań realizowanych w województwie do wysokości kwot ustalonych zgodnie z ust. 2-11.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że podstawę działania Wojewódzkiego Urzędu Pracy regulują przepisy ustawowe. Organ ten ma umocowanie ustawowe do działania i wykonuje zadania wskazane w przepisach ustawowych.

Utworzenie Wojewódzkiego Urzędu Pracy nie jest uzależnione od woli samorządowego organu administracji. Urząd ten tworzony jest na podstawie przepisów prawa i zadania realizowane przez ten Urząd wynikają z przepisów ustawowych. Wojewódzki Urząd Pracy działa i realizuje zadania na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zatem, mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, że Wojewódzki Urząd Pracy, jest organem administracji rządowej i wykonuje ustawowe zadania we własnym imieniu. Zatem w procesie centralizacji rozliczeń, wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku, nie należy uwzględnić Wojewódzkiego Urzędu Pracy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Kolejną kwestią jest ustalenie, czy centralizacja rozliczeń dotyczy Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych oraz Regionalnego Biura Gospodarki Przestrzennej Województwa.

Dnia 1 stycznia 1999 r. weszła w życie ustawa z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. z 1998 r. Nr 133, poz. 872 z późn. zm.), w której w art. 1 określono zasady i tryb wprowadzenia w życie ustaw:

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy z dniem 1 stycznia 1999 r. samorząd województwa przejmuje mające siedzibę na obszarze województwa następujące wojewódzkie państwowe jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej:

Stosownie do art. 98 ust. 1 cyt. ustawy z dniem przejęcia jednostek organizacyjnych powiaty i samorząd województwa przejmują, określone w przepisach szczególnych, uprawnienia i obowiązki organów prowadzących lub utrzymujących te jednostki.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2015 r. poz. 469 z późn. zm.) organami właściwymi w sprawach gospodarowania wodami są:

1. minister właściwy do spraw gospodarki wodnej;

2. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej - jako centralny organ administracji rządowej, nadzorowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej;

W myśl art. 11 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem art. 13, wykonują marszałek województwa, jako zadanie z zakresu administracji rządowej wykonywane przez samorząd województwa - w stosunku do wód istotnych dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa, służących polepszeniu zdolności produkcyjnej gleby i ułatwieniu jej uprawy, oraz w stosunku do pozostałych wód niewymienionych w pkt 1-3.

Stosownie do art. 11 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy Rada Ministrów w rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 2, może powierzyć marszałkowi województwa wykonywanie uprawnień Skarbu Państwa w stosunku do wód innych niż określone w ust. 1 pkt 4 i zaliczyć do wód istotnych dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa niektóre wody określone w ust. 1 pkt 2 lit. b i c, jeżeli:

Jak stanowi art. 70 ust. 3 ww. ustawy ewidencję wód, o których mowa w art. 11 ust. 2 pkt 2, urządzeń melioracji wodnych oraz zmeliorowanych gruntów prowadzi marszałek województwa; ewidencja jest udostępniana do wglądu nieodpłatnie.

Ochrona przed powodzią jest zadaniem organów administracji rządowej i samorządowej (art. 88a ust. 1 ww. ustawy).

Z kolei na podstawie art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r. poz. 778 z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej w województwie, w tym uchwalanie planu zagospodarowania przestrzennego województwa, należy do zadań samorządu województwa.

W myśl art. 7 ww. ustawy rozstrzygnięcia wójta, burmistrza, prezydenta miasta albo marszałka województwa o nieuwzględnieniu odpowiednio wniosków dotyczących studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, uwag dotyczących projektu tego studium, wniosków dotyczących miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, uwag dotyczących projektu tego planu albo wniosków dotyczących planu zagospodarowania przestrzennego województwa - nie podlegają zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ww. ustawy marszałek województwa, wójt, burmistrz albo prezydent miasta powołuje, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, odpowiednio wojewódzką albo gminną komisję urbanistyczno-architektoniczną, jako organ doradczy, oraz ustala, w drodze regulaminu, jej organizację i tryb działania.

Stosownie do art. 17 pkt 6 lit. b ww. ustawy wójt, burmistrz albo prezydent miasta po podjęciu przez radę gminy uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu miejscowego występuje o uzgodnienie projektu planu z wojewodą, zarządem województwa, zarządem powiatu w zakresie odpowiednich zadań rządowych i samorządowych.

Organy samorządu województwa sporządzają plan zagospodarowania przestrzennego województwa, prowadzą analizy i studia oraz opracowują koncepcje i programy, odnoszące się do obszarów i problemów zagospodarowania przestrzennego odpowiednio do potrzeb i celów podejmowanych w tym zakresie prac, a także sporządzają audyt krajobrazowy (art. 38 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym).

Przepis art. 41 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że po podjęciu przez sejmik województwa uchwały o przystąpieniu do sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego województwa marszałek województwa kolejno:

6a) przedstawia projekt planu ministrowi właściwemu do spraw budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa w celu stwierdzenia jego zgodności z koncepcją przestrzennego zagospodarowania kraju;

Zgodnie z art. 42 ust. 1-2 ww. ustawy plan zagospodarowania przestrzennego województwa uchwala sejmik województwa. Uchwałę sejmiku województwa o uchwaleniu planu zagospodarowania przestrzennego województwa wraz z dokumentacją prac planistycznych marszałek województwa przekazuje wojewodzie w celu oceny zgodności z przepisami prawnymi oraz ogłoszenia w wojewódzkim dzienniku urzędowym.

Marszałek województwa prowadzi rejestr wydanych decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym i wojewódzkim (art. 57 ust. 1 ww. ustawy).

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych oraz Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa, winny zostać objęte centralizacją rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług, gdyż funkcjonują w strukturze organizacyjnej Województwa jako jego jednostki organizacyjne będące jednostkami budżetowymi.

Skoro okoliczności sprawy nie wskazują, żeby ww. jednostki organizacyjne Województwa, o charakterze jednostek budżetowych posiadały samodzielność działania, to - uwzględniając wnioski płynące z przywołanego orzeczenia TSUE - należy stwierdzić, że nie mogą być uznane za odrębnych od Województwa podatników podatku od towarów i usług. W konsekwencji podlegają od dnia 1 stycznia 2017 r. centralizacji rozliczeń, tj. Województwo ma obowiązek uwzględnić je w swoich rozliczeniach składanych dla potrzeb podatku od towarów i usług. Nie ma przy tym znaczenia fakt, że jednostka organizacyjna nie została utworzona przez Województwo, ale otrzymane w związku z reformą administracji publicznej związaną z reformą ustrojową państwa.

Zatem stanowisko wyrażone we wniosku, że zasada "centralizacji" rozliczeń w zakresie podatku VAT obejmuje Zarząd Melioracji i Urządzeń Wodnych i Regionalne Biuro Gospodarki Przestrzennej Województwa uznać należy za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl