0114-KDWP.4011.71.2020.1.KS1 - Sfinansowanie wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego dla pracowników i członków ich rodzin a przychód podatkowy tych osób.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2020 r. (data wpływu 28 lipca 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z finansowaniem przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego dla pracowników i członków ich rodzin - jest prawidłowe.

W dniu 28 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z finansowaniem przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego dla pracowników i członków ich rodzin.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką komandytową, która zatrudnia pracowników i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca jest dużym podmiotem, prowadzącym działalność gospodarczą głównie w zakresie handlu hurtowego i detalicznego samochodami osobowymi i furgonetkami. Wnioskodawca planuje zorganizować wiosną bieżącego roku kilkudniowy zagraniczny wyjazd na konferencję dla swoich pracowników w rozumieniu Kodeksu Pracy oraz ich rodzin (pracownikowi towarzyszyć może jedna bliska osoba). Na wyjazd zaproszeni zostaną ci pracownicy, którzy mają co najmniej 20 letni staż pracy w firmie. Na koszt wyjazdu składać się będzie w szczególności koszt przejazdu, zakwaterowania w hotelu, wyżywienia, organizacji konferencji szkoleniowych oraz organizacji imprez integracyjnych dla pracowników i członków ich rodzin, wycieczek. Całkowity koszt wyjazdu, zarówno w części przypadającej na pracowników, jak i na ich rodziny pokryje Wnioskodawca z własnych środków obrotowych. Uczestnictwo w wyjeździe będzie dobrowolne zarówno dla pracowników Wnioskodawcy, jak i dla ich rodzin. Cel wyjazdu na konferencję można określić jako szkoleniowo-integracyjny. W czasie wyjazdu odbędą się w szczególności konferencje szkoleniowe dla pracowników, mające na celu podniesienie ich kwalifikacji. Przewidziany będzie również czas na spotkania integracyjne dla pracowników i ich rodzin, których celem będzie z kolei budowanie zespołu, poprzez tworzenie pozytywnych relacji pracowników pomiędzy sobą oraz pracowników z Wnioskodawcą, będącym pracodawcą, zwiększenie wśród pracowników motywacji do pracy i zaangażowania w powierzone zadania, efektywności i wydajności pracy oraz wzmocnienie lojalności pracowników wobec pracodawcy, co ma szczególne znaczenie na funkcjonującym obecnie rynku pracy określanym jako rynek pracownika.

Opisany powyżej wyjazd zostanie przez Wnioskodawcę zorganizowany poprzez zlecenie jego przygotowania zewnętrznej spółce, profesjonalnie trudniącej się organizacją wyjazdów szkoleniowych i integracyjnych. Rozliczenie kosztów wyjazdu odbędzie się na podstawie faktury VAT, wystawionej Wnioskodawcy przez spółkę, której zostanie zlecone kompleksowa organizacja szkoleniowo-integracyjnego wyjazdu zagranicznego na konferencję.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z uczestnictwem w wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym, wskazanym powyżej, po stronie pracownika lub członka rodziny pracownika powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, a tym samym płatnik będzie zobowiązany pobrać i przekazać podatek dochodowy od osób fizycznych do właściwego urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując oceny czy udział w opisanym w pkt 74 niniejszego wniosku wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych po stronie pracowników i ich rodzin należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym TK stwierdził, iż za przychód pracownika mogą być uznane wyłącznie świadczenia, które spełniają łącznie poniższe kryteria:

* zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

* zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

* korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Wprawdzie w niniejszej sprawie udział w wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym będzie dobrowolny dla pracowników i członków ich rodzin, jednakże nie sposób uznać, że świadczenie tego typu zostanie spełnione w interesie pracownika i członka jego rodziny. W związku z tym, że celem wyjazdu będzie podniesienie kwalifikacji pracowników oraz budowanie zespołu, poprzez tworzenie pozytywnych relacji pracowników pomiędzy sobą oraz pracowników z Wnioskodawcą, będącym pracodawcą, zwiększenie wśród pracowników motywacji do pracy i zaangażowania w powierzone zadania, efektywności i wydajności pracy oraz wzmocnienie lojalności pracowników wobec pracodawcy - należy uznać, że świadczenie takie będzie spełnione przede wszystkim w interesie Wnioskodawcy, będącego pracodawcą, a nie pracownika.

Jeśli chodzi o obiektywną przesłankę powstania po stronie pracownika wymiernej korzyści - to jest przysporzenia majątkowego, w ocenie Trybunału Konstytucyjnego nie jest ona spełniona, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu czy też wyjeździe dobrowolnie, to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. To samo można na gruncie niniejszej sprawy odnieść do rodzin pracowników.

Kluczowy w niniejszej sprawie jest fakt, że bez elementu realnego w postaci otrzymania przysporzenia majątkowego przez pracownika lub członka jego rodziny nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje więc zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Wobec powyższego udział w wyjeździe integracyjno-szkoleniowym, zaoferowanym pracownikom i ich rodzinom, którego koszty pokrywa pracodawca, nie może oznaczać uzyskania przychodu przez pracownika lub członka jego rodziny, ponieważ brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich pracowników i członków ich rodzin przypisać indywidualnemu uczestnikowi, jako jego wymierną korzyść (tak samo stwierdził Dyrektor KIS w interpretacjach indywidualnych: 0115-KDIT2.4011.45.2019.1.MD i 0115-KDIT2.4011.29.2019.1.MD).

Spółka zatrudnia wielu pracowników o różnym stażu pracy. Przeprowadzone przez zarząd Spółki rozmowy z pracownikami wskazują, iż pracownicy o dłuższym stażu pracy często czują się wypaleni zawodowo, brak im motywacji do wykonywania codziennych obowiązków, co z kolei negatywnie przekłada się na jakość pracy i budowanie relacji w zespole. Jednocześnie większość z tych pracowników lojalnie wykonywała swoje obowiązki wobec pracodawcy przez bardzo długi okres czasu. Stąd w wyjeździe mają uczestniczyć pracownicy o bardzo długim stażu pracy. Pracodawca ma nadzieję, iż przygotowane przez niego w trakcie wyjazdu m.in. szkolenia mające wzmocnić kompetencje miękkie, pozytywnie wpłyną na relacje pomiędzy pracownikami, zbudują więzi pomiędzy pracownikami, które są bardzo istotne w trakcie wykonywania codziennych obowiązków.

Aby skutecznie konkurować na rynku motoryzacyjnym, który jest bardzo trudny i wymagający, potrzebny jest zgrany zespół ludzi, którzy potrafią współpracować i czują się odpowiedzialni za firmę i pozostałych członków zespołu. Z tego względu chcąc zmotywować pracowników do dalszej pracy, zwiększyć ich lojalność wobec pracodawcy, osoby zarządzające zdecydowały o zorganizowaniu wyjazdu, który pozytywnie wpłynie na dalsze funkcjonowanie spółki. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż w ciągu ostatniego czasu rynek pracy przeszedł metamorfozę, w dzisiejszych czasach bardzo trudno jest znaleźć lojalnego pracownika, a doświadczenie pokazuje, iż dla wielu osób także atmosfera pracy, zgrany zespół jest równie ważny jak wynagrodzenie.

Wobec powyższego Wnioskodawca wskazuje, iż udział pracowników i członków ich rodzin w wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym, opisanym w pkt 74 niniejszego wniosku, który sfinansowany zostanie przez Wnioskodawcę, a udział w którym będzie dobrowolny i powszechnie dostępny dla pracowników Wnioskodawcy oraz ich rodzin, którego celem zaś będzie podniesienie kwalifikacji pracowników, integracja pracowników pomiędzy sobą oraz z pracodawcą-Wnioskodawcą i budowanie zespołu oraz wzajemnych relacji, co z kolei pozytywnie wpłynie na motywację i efektywność pracy oraz zwiększenie lojalności pracowników wobec pracodawcy:

* nie stanowi dla pracowników ani dla członków ich rodzin przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT,

* nie spowoduje powstania po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT,

* nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy obowiązków płatnika zgodnie z art. 31 tejże ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 i pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta oraz inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie natomiast do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Z kolei, zgodnie z treścią art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia nieodpłatne świadczenie. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r., sygn. akt II FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu nieodpłatne świadczenie na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stwierdził bowiem, że ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, ponieważ obejmuje wszelkie zjawiska o charakterze gospodarczym i zdarzenia prawne, których konsekwencją jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze w działalności osób prawnych, których następstwem jest nieodpłatne, czyli niezwiązane z kosztami lub inną formą świadczenia przysporzenie majątku tej osobie, mające wyraźny finansowy wymiar. W uchwale z dnia 24 maja 2010 r., sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie także odnośnie podatku dochodowego od osób fizycznych w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot "w szczególności" oznacza, że wymienione kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Ponadto, treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

W myśl art. 12 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze przysługujących pracownikom na podstawie odrębnych przepisów ustala się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców - jeżeli przedmiotem świadczenia są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności pracodawcy.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b (art. 12 ust. 3 ww. ustawy).

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową, która zatrudnia pracowników. Wnioskodawca planuje zorganizować kilkudniowy zagraniczny wyjazd na konferencję dla swoich pracowników oraz ich rodzin (pracownikowi towarzyszyć może jedna bliska osoba). Na wyjazd zaproszeni zostaną ci pracownicy, którzy mają co najmniej 20 letni staż pracy w firmie. Na koszt wyjazdu składać się będzie w szczególności koszt przejazdu, zakwaterowania w hotelu, wyżywienia, organizacji konferencji szkoleniowych oraz organizacji imprez integracyjnych dla pracowników i członków ich rodzin, wycieczek. Całkowity koszt wyjazdu, zarówno w części przypadającej na pracowników, jak i na ich rodziny pokryje Wnioskodawca z własnych środków obrotowych. Uczestnictwo w wyjeździe będzie dobrowolne zarówno dla pracowników Wnioskodawcy, jak i dla ich rodzin. Cel wyjazdu na konferencję można określić jako szkoleniowo-integracyjny. W czasie wyjazdu odbędą się w szczególności konferencje szkoleniowe dla pracowników, mające na celu podniesienie ich kwalifikacji. Przewidziany będzie również czas na spotkania integracyjne dla pracowników i ich rodzin, których celem będzie z kolei budowanie zespołu, poprzez tworzenie pozytywnych relacji pracowników pomiędzy sobą oraz pracowników z Wnioskodawcą, będącym pracodawcą, zwiększenie wśród pracowników motywacji do pracy i zaangażowania w powierzone zadania, efektywności i wydajności pracy oraz wzmocnienie lojalności pracowników wobec pracodawcy.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnić należy, że dokonując oceny, czy udział w wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym pracowników i członków ich rodzin prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy kierować się wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 (Dz. U. z 2014 r. poz. 947), w którym stwierdzono, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które:

W ocenie Trybunału Konstytucyjnego, obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje swoim pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych, czy szkoleniach choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w wycieczce dobrowolnie, to po jego stronie nie pojawia się żadna korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku.

Natomiast, bez elementu realnego w postaci otrzymania korzyści przez pracownika nie uzyskuje on przychodu. Nie występuje zdarzenie, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego. Tym bardziej, bez skonkretyzowanego i indywidualnie przypisanego świadczenia, brak jest podstaw do określenia jego wysokości. Tak więc, udział w wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym, zaoferowanym przez Wnioskodawcę pracownikom i ich rodzinom, nie oznacza uzyskania przychodu przez te osoby, gdyż brak jest podstaw, by świadczenie adresowane do wszystkich uprawnionych przypisać indywidualnym uczestnikom, jako ich wymierną korzyść.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że udział pracowników i członków ich rodzin w kilkudniowym zagranicznym wyjeździe szkoleniowo-integracyjnym, opłaconym ze środków obrotowych Wnioskodawcy, mającym na celu podniesienie kwalifikacji pracowników, budowanie zespołu, poprzez tworzenie pozytywnych relacji pracowników pomiędzy sobą oraz pracowników z Wnioskodawcą, będącym pracodawcą, zwiększenie wśród pracowników motywacji do pracy i zaangażowania w powierzone zadania, efektywności i wydajności pracy oraz wzmocnienie lojalności pracowników wobec pracodawcy, nie będzie stanowić dla nich przysporzenia majątkowego, a tym samym nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, opłacenie przez Wnioskodawcę kosztów ww. wyjazdu szkoleniowo-integracyjnego nie spowoduje powstania po stronie pracowników i członków ich rodzin przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Wnioskodawcy jako płatniku nie będzie ciążył obowiązek pobrania i przekazania podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.