0114-KDIP4.4012.565.2019.2.BS - Brak prawa do odliczenia przez gminę podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji polegającą na przebudowie ogólnodostępnego placu zabaw.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 9 października 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP4.4012.565.2019.2.BS Brak prawa do odliczenia przez gminę podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji polegającą na przebudowie ogólnodostępnego placu zabaw.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 11 września 2019 r. (data wpływu 13 września 2019 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 10 września 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją inwestycji.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 września 2019 r., złożonym w dniu 11 września 2019 r. (data wpływu 13 września 2019 r.) na wezwanie organu z dnia 10 września 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 września 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Prowadzona działalność polega na przebudowie ogólnodostępnego placu zabaw w X., w ramach którego została wyodrębniona strefa dla najmłodszych, powstanie nowa siłownia zewnętrzna oraz altana. Wskazana działalność została objęta dofinansowaniem zewnętrznym ze środków PROW na lata 2014-2020. Realizacja inwestycji pozwoliła na zaadaptowanie części istniejącego placu zabaw względem projektowanego zagospodarowania terenu. Obszar zagospodarowania terenu wynosi... m2.

Inwestycja została zrealizowana poprzez następujące zagospodarowanie terenu:

* strefa dla najmłodszych, w ramach której znajdą się elementy tj. nawierzchnia piaszczysta, piaskownica modułowa, karuzela, huśtawka wagowa pojedyncza, gra kółko i krzyżyk, gra zręcznościowo UFO, zestaw zabawowy, zestaw sprawnościowy, tablica informacyjna - regulamin, ogrodzenie z furtką, ławka typu parkowego, kosz na odpady,

* postawienie siłowni zewnętrznej, w ramach której znajdą się elementy: nawierzchnia trawiasta, urządzenie street workout, urządzenie sprawnościowe, prasa nożna bez pylona, wioślarz, zestaw drabinka i podciąg nóg, zestaw wciąg górny i wyciskanie siedząc, tablica informacyjna - regulamin,

* ogrodzenie terenu z furtką wejściową,

* elementy małej architektury: ławka typu parkowego, ławka modułowa, kosz na odpady, stojak na rowery, altana, poidełko z wodą pitną, poidełko dla ptaków, kran do podlewania zieleni,

* nasadzenia obejmujące drzewa, krzewy, byliny, trawniki,

* utworzenie strefy komunikacyjnej z nawierzchni z kostki bezfazowej, gładkiej oraz nawierzchni mineralnej.

Po zakończeniu realizacji operacji, nowo powstała infrastruktura została udostępniona publicznie dla wszystkich mieszkańców. Nie są oraz nie zostaną wprowadzone opłaty za korzystanie z powstałej infrastruktury, operacja będzie miała charakter całkowicie niekomercyjny. Gmina nie będzie posiadać dochodów z tytułu korzystania z placu zabaw.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina będąca czynnym podatnikiem podatku VAT ma możliwość odliczenia podatku VAT w związku z wyżej opisaną działalnością polegającą na przebudowie ogólnodostępnego placu zabaw?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221) podmiot będący czynnym podatnikiem podatku VAT - Gmina nie może odzyskać uiszczonego podatku VAT, ponieważ Gmina nie zamierza podejmować działań mających na celu obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub ubiegać się o zwrot podatku VAT. Ponadto, w trakcie realizacji przebudowy placu zabaw, a także po jej zakończeniu, na terenie placu zabaw nie była i nie będzie realizowana działalność gospodarcza. Opisana działalność nie będzie generowała dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy - nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z przedstawionego wyżej przepisu wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Należy też zauważyć, że Gmina w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.), wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy (...). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in.:

* gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy),

* kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Gmina realizuje operację polegającą na przebudowie ogólnodostępnego placu zabaw w X., w ramach którego została wyodrębniona strefa dla najmłodszych, powstanie nowa siłownia zewnętrzna oraz altana. Wskazana działalność została objęta dofinansowaniem zewnętrznym ze środków PROW na lata 2014-2020. Realizacja inwestycji pozwoliła na zaadaptowanie części istniejącego placu zabaw względem projektowanego zagospodarowania terenu. Obszar zagospodarowania terenu wynosi... m2.

Inwestycja została zrealizowana poprzez następujące zagospodarowanie terenu: strefa dla najmłodszych, postawienie siłowni zewnętrznej, ogrodzenie terenu z furtką wejściową elementy małej architektury, nasadzenia, utworzenie strefy komunikacyjnej.

Po zakończeniu realizacji operacji, nowo powstała infrastruktura została udostępniona publicznie dla wszystkich mieszkańców. Nie są oraz nie zostaną wprowadzone opłaty za korzystanie z powstałej infrastruktury, operacja będzie miała charakter całkowicie niekomercyjny. Gmina nie będzie posiadać dochodów z tytułu korzystania z placu zabaw.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy Gmina będąca czynnym podatnikiem podatku VAT ma możliwość odliczenia podatku VAT w związku z wyżej opisaną działalnością polegającą na przebudowie ogólnodostępnego placu zabaw.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Gmina będzie realizowała opisane zadanie w ramach zadań własnych, nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym.

Inwestycja dotyczy przebudowy ogólnodostępnego placu zabaw. Jak wskazał Wnioskodawca, po zakończeniu realizacji operacji, nowo powstała infrastruktura została udostępniona publicznie dla wszystkich mieszkańców. Nie są oraz nie zostaną wprowadzone opłaty za korzystanie z powstałej infrastruktury, operacja będzie miała charakter całkowicie niekomercyjny. Gmina nie będzie posiadać dochodów z tytułu korzystania z placu zabaw.

Tym samym w analizowanym przypadku Gmina nie nabywa towarów i usług w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem dokonując zakupów nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Nabywane towary i usługi związane z realizacją projektu będą służyć czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w rozpatrywanej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione. Wnioskodawca realizując przedmiotowy projekt nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. operacji.

Podsumowując należy stwierdzić, że w okolicznościach analizowanej sprawy, w związku z realizacją operacji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie są spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Zainteresowany nie działa jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją inwestycji nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Tym samym, Wnioskodawcy z tego tytułu nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.

z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl