0114-KDIP4.4012.563.2017.1.MPE - Zwolnienie z VAT usług finansowych.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odroczenia płatności oraz momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności odroczenia płatności oraz momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka będąca czynnym podatnikiem VAT, jest przedsiębiorcą wyspecjalizowanym w oferowaniu m.in. produktów i usług o charakterze finansowym. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zawiera umowy - Umowa o Wydłużony Termin Płatności. Umowa o Wydłużony Termin Płatności w rozumieniu tych umów polega na udzielaniu przez Wnioskodawcę kupującemu finansowania zakupu towarów oferowanych przez podmioty powiązane z Wnioskodawcą (dalej: "Dostawca"), w szczególności poprzez udzielenie odroczenia płatności (dalej: "Umowa o Wydłużony Termin Płatności").

W ramach swojej działalności gospodarczej kupujący dokonuje zakupu towarów u Dostawcy, zawierając z nim odpowiednie umowy (dalej: "Umowa Dostawy").

Życzeniem kupującego jest sfinansowanie przez Wnioskodawcę zakupu tych towarów. Z tego powodu kupujący i Dostawcy oferują Wnioskodawcy zawieranie umów szczegółowych, na podstawie których Spółka wstąpi w prawa i obowiązki Dostawcy z Umów Dostawy z jednoczesną zmianą tych Umów Dostawy, w szczególności w zakresie dotyczącym płatności (dalej: "Umowa Szczegółowa").

W celu wykonania swoich zobowiązań powstałych w wyniku wstąpienia w Umowę Dostawy, Wnioskodawca będzie zawierać z Dostawcą umowy sprzedaży (dalej: "Umowa Sprzedaży") z zakresem przedmiotowym tożsamym z Umową Dostawy na zasadach określonych w Umowie Ramowej Sprzedaży zawartej pomiędzy Dostawcą i Wnioskodawcą.

Z Umowy Ramowej Sprzedaży wynika, m.in. iż obowiązki i uprawnienia dotyczące dostaw towarów (w szczególności obowiązki w zakresie współdziałania, dokonywania odbiorów, roszczeń z powodu wad fizycznych, braku dostawy lub nieterminowej dostawy towarów lub innych naruszeń obowiązków) mają być w intencji Dostawcy oraz Wnioskodawcy w dalszym ciągu realizowane bezpośrednio pomiędzy Dostawcą i kupującym, przy czym własność towarów przechodzi z Dostawcy na Wnioskodawcę w dniu zawarcia Umowy Sprzedaży. Finansowaniem w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności mogą być obejmowane wyłącznie te Umowy Dostawy, które zawierają zastrzeżenie własności przedmiotu umowy do momentu zapłaty ceny oraz dokument gwarancyjny zawierający gwarancję jakości udzieloną na przedmiot umowy.

W przypadku, gdy kupujący przy zawieraniu danej Umowy Dostawy, chce objąć tę umowę finansowaniem w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności, Dostawca działając w imieniu własnym i kupującego przekazuje Spółce ofertę objęcia Umowy Dostawy finansowaniem w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności (dalej: "Oferta"). Oferta składana jest poprzez wymianę informacji w systemach informatycznych Dostawcy i Wnioskodawcy i uznaje się ją za złożoną w momencie dotarcia Oferty do systemu informatycznego Wnioskodawcy. Oferta stanowi jednocześnie ofertę zawarcia Umowy Sprzedaży między Dostawcą i Wnioskodawcą na warunkach Umowy Ramowej Sprzedaży. Niezwłocznie po zawarciu Umowy Szczegółowej, Dostawca wystawi fakturę na Wnioskodawcę na przedmiot Umowy Dostawy zgodnie z warunkami Ramowej Umowy Sprzedaży. W przypadku wcześniejszej zapłaty przez Wnioskodawcę za fakturę niż zgodnie z warunkami płatności uzgodnionymi przez Dostawcę z klientem, Wnioskodawca będzie miał prawo do skonta. Umowa Sprzedaży zostanie zawarta w momencie otrzymania w systemie informatycznym przez Wnioskodawcę informacji od Dostawcy o wystawieniu faktury na przedmiot Umowy Dostawy.

W ciągu kilku dni, od dnia zawarcia Umowy Sprzedaży, Wnioskodawca wystawi fakturę na kupującego na przedmiot Umowy Dostawy z odroczonym terminem płatności zgodnie ze zmienioną na podstawie Umowy Szczegółowej Umową Dostawy. Wydanie przedmiotu Umowy Dostawy kupującemu nastąpi w ramach transakcji łańcuchowej bezpośrednio przez Producenta w procedurze DDP, DDU.

Kupujący w związku z przystąpieniem do Umowy o Wydłużony Termin Płatności, jest zobowiązany do zapłaty na rzecz Spółki następujących opłat (opłaty wskazane w punktach a, b, c poniżej zwane dalej łącznie: "Opłatami"):

Opłata wstępna jest w całości związana z finansowaniem. Jest to opłata wyrażona w procencie od limitu finansowania wyznaczającego maksymalną kwotę, do której Wnioskodawca gotowy jest wstępować w prawa i obowiązki Dostawcy z zawartych Umów Dostawy z klientem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Opłaty pobierane przez Spółkę w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności opisane w stanie faktycznym podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT na zasadzie usług finansowych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

2. W którym momencie powstaje obowiązek podatkowy dla ww. Opłat w podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki, wszystkie Opłaty w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności dotyczą usług polegających na rozłożeniu płatności w czasie i stanowią wynagrodzenie za świadczenie usług o charakterze finansowym, polegających w istocie na przejęciu ciężaru finansowania przedmiotu Umowy Dostawy. W konsekwencji, Spółka powinna zastosować do tych usług polegających na rozłożeniu płatności wynagrodzenia w czasie zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ad. 2

W ocenie Spółki, jako konsekwencja logiczna odpowiedzi na pytanie 1) obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usług rozłożenia płatności w czasie powstanie na zasadach szczególnych określonych w art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy o VAT, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty.

W ocenie Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że czynności, które będą wykonywane przez Spółkę w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności, polegają na rozłożeniu w czasie wynagrodzenia należnego od kupującego i stanowią odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, "przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również (m.in.) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej (...)."

Zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: "TSUE"), przykładowo: w sprawie C-16/93 (Tolsma), czy też w sprawie C-102/86 (Apple Pear), aby uznać świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, na podstawie którego za wykonanie usługi należy się świadczącemu wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy usługą a przekazywanym w zamian za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że ze stosunku prawnego, na podstawie którego świadczona jest usługa, powinna wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz odbierającego usługę.

W świetle powyższego, w ocenie Spółki, za kwalifikacją czynności, które będą wykonywane w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności, polegających na rozłożeniu w czasie wynagrodzenia to zapewnienie kupującemu finansowania przedmiotu Umowy Dostawy jako usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przemawiają następujące argumenty:

* pomiędzy kupującym i Wnioskodawcą istnieje stosunek prawny, na mocy którego Spółka zobowiąże się do wykonania czynności rozłożenia w czasie wynagrodzenia za przedmiot Umowy Dostawy w zamian za wynagrodzenie należne od kupującego;

* kupujący odniesie bezpośrednią korzyść z tytułu rozłożenia w czasie wynagrodzenia za przedmiot Umowy Dostawy poprzez brak obowiązku uiszczenia jednorazowej całościowej płatności kwoty należnej z tytułu Umowy Dostawy, co pozwala na zachowanie przez kupującego płynności finansowej oraz, w efekcie, zrealizowanie Umowy Dostawy;

* w Umowie o Wydłużony Termin Płatności strony wprost wskazują wartość wynagrodzenia przysługującego w zamian za czynności rozłożenia w czasie wynagrodzenia. Zatem będzie istniał bezpośredni związek pomiędzy wykonanymi świadczeniami oraz przekazanym wynagrodzeniem.

Mając na uwadze powyższe, jak również fakt, iż przedmiotowe czynności będą wykonywane przez Spółkę (jako podatnika VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie stanowią one odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegające opodatkowaniu VAT.

Kwalifikacja usług jako usług finansowych, zwolnionych z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, wynagrodzenie w postaci Opłat za rozłożenie płatności wynagrodzenia za Dostawy w czasie stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi finansowej korzystającej ze zwolnienia z VAT.

Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112 państwa członkowskie mają obowiązek zwolnić z VAT udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę.

Ustawa o VAT implementując powyższe postanowienie Dyrektywy 2006/112 wprowadziła zwolnienie od VAT dla usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę (art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT). (Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT "zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych (...)."]

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wspomniane powyżej przepisy dotyczące zwolnień transakcji finansowych z VAT wprowadzone od dnia 1 stycznia 2011 r. odpowiadają co do zasady przepisom Dyrektywy 2006/112 (dalej: Dyrektywa). Spółka podkreśla, iż według utrwalonej linii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiego (dalej: "TSUE"), "te zwolnienia stanowią niezależne koncepcje prawa wspólnotowego, których celem jest unikanie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w różnych Państwach Członkowskich" (por. Jerzy Martini, Łukasz Karpiesiuk "VAT w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości", str. 3A2). Dodatkowo z orzecznictwa TSUE wyraźnie wynika, że mając na uwadze cel realizowany przez wspólny system VAT, jakim jest zapewnienie pewności obrotu prawnego oraz prawidłowego i bezpośredniego zastosowania zwolnień przewidzianych w Dyrektywie, konieczne jest uwzględnienie, poza przypadkami wyjątkowymi, obiektywnego charakteru danej transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, obiektywnie rzecz biorąc, usługa, do świadczenia której Spółka zobowiązuje się w ramach Umowy o Wydłużony Termin Płatności (tj. rozłożenie płatności wynagrodzenia w czasie) stanowi w istocie kredyt kupiecki, który mieści się w katalogu usług podlegających zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Istotą Umowy o Wydłużony Termin Płatności jest relacja, w ramach której dostawca poprzez odroczenie terminu płatności przez czas tegoż odroczenia kredytuje nabywcę. Dostawca godzi się na brak otrzymania płatności należności za wydane towary w określonym terminie czyli środki te pozostawia w dyspozycji nabywcy w pewnym okresie czasu. Powyższa relacja jest zbliżona do zaciągnięcia przez nabywcę kredytu lub pożyczki w instytucji zewnętrznej z tym, że w przedmiotowym przypadku kredytowania dokonuje sam sprzedawca.

Kwestia zwolnienia z VAT wypłacanych odsetek z tytułu odroczenia terminu płatności, została wyjaśniona w orzeczeniu TSUE w sprawie C-281/91 Muysen De Wintes Bouw. TSUE definiując termin udzielenie kredytu dla potrzeb zastosowania zwolnienia od VAT wskazał, że: "udzielenie kredytu i pośrednictwo kredytowe jest w zasadzie pojęciem wystarczająco szerokim, aby uwzględniać kredyt udzielony przez dostawcę towarów w formie odroczenia płatności." Rozważając przedmiotową sprawę TSUE podkreślił, że odsetki pobierane przez podatnika z tytułu tzw. kredytu kupieckiego przed dokonaniem dostawy towaru powiększają podstawę opodatkowania VAT z tytułu dostawy towaru. Natomiast odsetki z tytułu odroczenia płatności pobierane po dokonaniu dostawy towaru spełniają kryteria udzielenia kredytu i korzystają ze zwolnienia od VAT.

Spółka pragnie podkreślić, że opłata pobierana za rozłożenie w czasie wynagrodzenia za Dostawę pobierana jest po dostawie (otrzymanie faktury od Dostawcy). W świetle zatem powyższego orzeczenia, opłata spełnia kryteria kredytu kupieckiego - a zatem powinna zostać potraktowana jako wynagrodzenie za odrębną usługę finansową, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, omawiana opłata za rozłożenie w czasie wynagrodzenia za Dostawę, jako usługa stricte finansowa, podlega zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, przykładowo:

* W interpretacji z dnia 19 lipca 2012 r. (IPPP1/443-350/12-2/AP) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał: "Nie ulega bowiem wątpliwości, że działanie Spółki polegające na odroczeniu terminu płatności z tytułu sprzedaży nieruchomości wiąże się z osiągnięciem korzyści po stronie kontrahenta - nabywcy w postaci późniejszego uregulowania należności za nabytą nieruchomość. Natomiast ekwiwalentem za osiągniętą korzyść (odroczoną płatność) są odsetki należne Spółce z tytułu udzielonego kredytu kupieckiego. Pomiędzy wynagrodzeniem Spółki a korzyścią kontrahenta występuje jasno określony związek, którego podstawą jest zawarta umowa określająca zasady dokonywania płatności za nieruchomość w ramach opcji kredytu kupieckiego. (...) Z powyższego wynika, iż ekonomiczna istota oraz charakterystyczne elementy kredytu kupieckiego przesądzają o tym, iż dla potrzeb rozliczeń w zakresie podatku VAT, usługi polegające na udzielaniu kredytu kupieckiego należy zaklasyfikować jako usługi finansowe."

* W interpretacji z dnia 5 lutego 201A r. (IPPP1/443-1136/13-3/MPe) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: "W świetle powyższego należy stwierdzić, że odsetki od kwoty, którą nabywający usługę/towar ma odroczoną w ramach kredytu kupieckiego, będą stanowiły wynagrodzenie za odrębną usługę finansową podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem pobierana przez Wnioskodawcę opłata za rozłożenie płatności w czasie jest usługą finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Tym samym, w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT z tytułu opłaty za rozłożenie w czasie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe."

* Podobnie również w interpretacji z dnia 16 maja 2011 r. (ILPP2/443-369/11-2/SJ) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wskazał: "kwota odsetek z tytułu udzielonego kredytu kupieckiego, wyodrębniona na fakturze sprzedaży towarów dla polskiego Klienta, stanowi wynagrodzenie za odrębną usługę finansową podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy."

Analogiczne stanowisko zostało także zaprezentowane również: w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 lipca 2011 r., nr IPTPP2/443-66/11-3/BM oraz z dnia 29 listopada 2011 r., nr IPTPP1/443-852/11-3/MW.

Podsumowując, zdaniem Spółki, opłata pobierana od kupującego z tytułu rozłożenia w czasie płatności wynagrodzenia za przedmiot Umowy Dostawy należy zakwalifikować jako wynagrodzenie za usługę finansową, podlegającą zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Natomiast na podstawie ust. 5 pkt 1 lit. e omawianego artykułu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41.

Wskazać należy, że uchylenie obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 19 ustawy i dodanie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 19a ustawy miało na celu odzwierciedlenie w sposób pełniejszy postanowień Dyrektywy (w szczególności w zakresie usług ciągłych) oraz uporządkowanie i uproszczenie przepisów w stosunku do obecnie obowiązujących regulacji w tym zakresie.

Przepis art. 19a ust. 1 ustawy, określający zasadę ogólną powstawania obowiązku podatkowego, jest zgodny z art. 63 Dyrektywy, który przewiduje, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Jednocześnie Dyrektywa upoważnia państwa członkowskie do wprowadzenia szczególnych momentów powstania obowiązku podatkowego. Podkreślenia wymaga, że powiązanie w ustawie o VAT momentu powstania obowiązku podatkowego z terminem zapłaty jest odstępstwem od ww. zasady ogólnej, które może być stosowane do określonych kategorii podatników lub określonych kategorii transakcji. Dotyczyć ono będzie w szczególności świadczenia usług zwolnionych zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT. Określenie dla tych usług momentu powstania obowiązku podatkowego w miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty z tytułu ich świadczenia, ma na celu uproszczenie dokonywania rozliczeń.

Jak wskazano w niniejszym wniosku o interpretację, pobierana przez Spółkę opłata za rozłożenie płatności w czasie jako odrębne świadczenie od dostawy towaru lub świadczenia usług jest usługą finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT. Wobec powyższego od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy z tytułu ich wykonania powstanie na zasadach szczególnych, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy o VAT. W konsekwencji, w ocenie Spółki obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia przedmiotowych usług finansowych należy rozpoznać w momencie wpłaty poszczególnych Opłat wnoszonych zgodnie z Umową o Wydłużony Termin Płatności.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji z dnia 5 lutego 2014 r. (IPPP1/443-1136/13-3/MPe) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził: "(...) pobierana przez Wnioskodawcę opłata za rozłożenie płatności w czasie jako odrębne świadczenie od dostawy towaru lub świadczenia usług jest usługą finansową korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Wobec powyższego od dnia 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy z tytułu ich wykonania powstanie na zasadach szczególnych, tj. z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoja aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.