0114-KDIP4.4012.560.2017.1.PR - Zwolnienie z VAT udzielania pożyczek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r.poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 września 2017 r. (data wpływu 18 października 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegających na udzielaniu odpłatnych pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 18 października 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegających na udzielaniu odpłatnych pożyczek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług (dalej: "VAT").

Zgodnie z postanowieniami umowy Spółki, przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest:

Przeważającym przedmiotem działalności Spółki jest działalność holdingowa. Spółka jest wspólnikiem Grupy T. sp. z o.o. sp.k.

W chwili obecnej, Spółka planuje udzielić pożyczki lub pożyczek środków pieniężnych na rzecz osoby fizycznej, pośrednio z nią powiązanej. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości udzieli kolejnych pożyczek na rzecz tej samej osoby bądź innych osób fizycznych lub innych podmiotów (spółek kapitałowych, spółek osobowych etc.). W chwili obecnej nie jest jednak pewne, czy te plany zostaną zrealizowane.

Planowane pożyczki będą miały charakter odpłatny tj. umowy pożyczek będą zawierać stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania.

Pożyczki zostaną udzielone ze środków pieniężnych Spółki tj. wygenerowanych w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę bądź ze sprzedaży posiadanych przez nią aktywów bądź też pochodzących z kredytów bankowych lub pożyczek zaciągniętych przez Spółkę.

Spółka zaznacza, że przedmiot działalności Spółki wskazany w umowie Spółki i KRS obejmuje m.in. pozostałe formy udzielania kredytów (sklasyfikowane pod PKD: 64.92.Z) oraz pozostałą finansową działalność usługową, gdzie indziej niesklasyfikowaną, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (sklasyfikowaną pod PKD: 64.99.Z).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że udzielenie przez Spółkę pożyczki lub pożyczek w okolicznościach zdarzenia przyszłego będzie podlegało opodatkowaniu VAT i jednocześnie będzie to czynność zwolniona od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie przez Spółkę pożyczki lub pożyczek w okolicznościach zdarzenia przyszłego będzie podlegało opodatkowaniu VAT i jednocześnie będzie to czynność zwolniona od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, klasyfikacja czynności udzielenia pożyczki jako świadczenia usług nie budzi wątpliwości na gruncie przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz innego podmiotu - osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W przypadku udzielenia pożyczki lub pożyczek przez Spółkę na rzecz osoby fizycznej, pośrednio z nią powiązanej niewątpliwie mamy do czynienia ze:

* świadczeniem Wnioskodawcy na rzecz innego podmiotu (pożyczkobiorcy), polegającym na udostępnieniu kapitału, a więc ze świadczeniem w postaci innej niż dostawa towaru;

* świadczeniem za wynagrodzeniem w postaci ustalonych odsetek.

Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie z całą pewnością stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu VAT. W związku z tym, odsetki należne pożyczkodawcy od pożyczkobiorcy z tytułu udzielonej pożyczki podlegają opodatkowaniu VAT.

Jednocześnie, ze względu na charakter świadczonej usługi polegającej - jak wskazano powyżej - na udostępnieniu kapitału na rzecz innego podmiotu, udzielenie pożyczki należy zaliczyć do kategorii usług finansowych, zwolnionych z opodatkowania VAT na podstawie art. 135 Dyrektywy VAT, jak również przepisów ustawy o VAT.

Zgodnie bowiem z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnione od podatku są usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Zatem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, usługi polegające na udzieleniu pożyczki - jako zaliczane do usług finansowych.- korzystają ze zwolnienia od opodatkowania VAT.

W przypadku udzielenia pożyczki lub pożyczek, zdaniem Wnioskodawcy, mamy więc niewątpliwie do czynienia z usługą finansową objętą zakresem przedmiotowym ustawy o VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT ma na celu objąć wszystkie podmioty, które występują w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Do definicji podatnika odnosi się również w niektórych swoich wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej ("TSUE"), który wskazuje m.in., że "Fakt prowadzenia takiej działalności (działalności gospodarczej) uzasadnia bowiem uznanie podmiotu za podatnika" (pkt 43 wyroku C-180/10 i C-181/10 powołując się na wyrok z 3 marca 2005 r. w sprawie C–32/03 pkt 19). Podobnie w sprawie C-77/01 EDM v. Fazenda Publica, TSUE orzekł, że w przypadku holdingów podejmujących jedynie czynności nadzoru względem spółek powiązanych (a więc nieprowadzących w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów VAT), udzielanie przez nich pożyczek powinno być uznane, co do zasady, za działalność gospodarczą.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem VAT jest więc stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Udzielenie pożyczki przez podatnika VAT z całą pewnością spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu VAT, niezależnie od częstotliwości i celu jej udzielenia, czy statusu usługobiorcy (pożyczkobiorcy). Udzielanie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny/obszaru jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w zakresie VAT. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem, odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Jak wynika z powyższego, niewątpliwie Wnioskodawca posiada status podatnika VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca jest także zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Ponadto, Wnioskodawca, jako spółka prawa handlowego, w przeciwieństwie do osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, nie wykonuje żadnych czynności należących do sfery prywatnej i nie zarządza majątkiem prywatnym. Wszystkie czynności Wnioskodawcy bez wątpienia należą bowiem do płaszczyzny gospodarczej i związane są z działalności gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Wykonanie usługi pożyczki, nawet jednorazowej, należy zatem uznać za element działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Przemawiają za tym w szczególności następujące okoliczności:

Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje, że w jego planach jest również udzielanie kolejnych pożyczek na rzecz tej samej osoby fizycznej lub innych podmiotów. W chwili obecnej nie jest jednak pewne, czy te plany zostaną zrealizowane.

Dodatkowo należy wskazać, że w celu wykonania usługi (w tym negocjacji jej warunków, podpisania umowy pożyczki, przekazania środków pieniężnych) Wnioskodawca zaangażuje zasoby prowadzonego przedsiębiorstwa, w szczególności wypracowany w ramach działalności gospodarczej kapitał, który odpłatnie udostępni pożyczkobiorcy. Ponadto, na związek udzielenia pożyczki z prowadzoną działalnością gospodarczą wskazuje także okoliczność, że pozyskane w ten sposób dodatkowe środki finansowe, Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na sfinansowanie prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, że już sam charakter i cechy usługi udzielenia pożyczki, wskazują że czynność ta mieści się w definicji pojęcia "działalność gospodarcza". W świetle art. 15 ust. 2 zdanie drugie, działalność gospodarcza "obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych". Niewątpliwie, przekazanie środków pieniężnych na rzecz pożyczkobiorcy, na określony czas, za ustalonym wynagrodzeniem (oprocentowaniem), uzyskiwanym w ustalonych okresach rozliczeniowych, stanowi wykorzystywanie tych środków w sposób ciągły i w celach zarobkowych. Usługa tego rodzaju mieści się zatem w pojęciu "działalność gospodarcza" zdefiniowanym w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Nie ulega przy tym wątpliwości, że każda czynność wykonana (nawet sporadycznie) przez Spółkę, w szczególności zaś wykonana z wykorzystaniem jej majątku, objęta jest definicją działalności gospodarczej wykonywanej przez podmiot występujący w charakterze podatnika VAT.

Nie sposób zatem zakwestionować faktu, że udzielenie pożyczki, nawet jednorazowe, należy traktować jako czynność wykonaną w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a w konsekwencji wykonaną przez Wnioskodawcę jako podatnika VAT.

Powołane wyżej regulacje jednoznacznie wskazują, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, Wnioskodawcę należy uznać za podatnika VAT z tytułu udzielenia pożyczki.

Tym samym, skoro planowane przez Spółkę czynności w ramach usług pożyczek należą do płaszczyzny gospodarczej i są związane z działalnością gospodarczą, należy uznać je za element działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Jak wskazano powyżej, przemawiają za tym w szczególności następujące okoliczności:

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, czynności udzielenia pożyczki lub pożyczek przez Spółkę na rzecz pożyczkobiorcy będą stanowiły odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i jednocześnie będą podlegały zwolnieniu od opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT jako usługi udzielania pożyczek pieniężnych.

Stanowisko Spółki znajduje przy tym potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacjach wydanych przez:

a. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 1 marca 2016 r., znak: ILPPl/4512-I-883/15-2/JKu;

b. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 2 lutego 2016 r., znak: IPPP2/4512-1265/15-2/JO;

c. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 5 stycznia 2017 r., znak: 2461-IBPP2.4512.901.2016.l.JJ;

d. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 29 września 2015 r., znak: IBPP2/4512-647/15/EK;

e. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 lipca 2015 r., znak: ILPP1/4512-1-319/15-2/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zatem każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT planuje udzielić pożyczki lub pożyczek środków pieniężnych na rzecz osoby fizycznej, pośrednio z nim powiązanej. Zainteresowany nie wyklucza, że w przyszłości udzieli kolejnych pożyczek na rzecz tej samej osoby bądź innych osób fizycznych lub innych podmiotów (spółek kapitałowych, spółek osobowych etc.).

Planowane pożyczki będą miały charakter odpłatny tj. umowy pożyczek będą zawierać stosowne wynagrodzenie w postaci oprocentowania.

Pożyczki zostaną udzielone ze środków pieniężnych Wnioskodawcy tj. wygenerowanych w ramach działalności gospodarczej, ze sprzedaży posiadanych aktywów, bądź też pochodzących z kredytów bankowych lub pożyczek.

Zainteresowany zaznaczył, że przedmiot jego działalności wskazany w umowie spółki i KRS obejmuje m.in. pozostałe formy udzielania kredytów (sklasyfikowane pod PKD: 64.92.Z) oraz pozostałą finansową działalność usługową, gdzie indziej niesklasyfikowaną, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (sklasyfikowaną pod PKD: 64.99.Z).

W zaistniałej sytuacji Wnioskodawca powziął wątpliwość co do opodatkowania planowanych czynności polegających na udzielaniu odpłatnych pożyczek.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459, z późn. zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia, czy statusu nabywcy. Udzielanie bowiem pożyczek przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, nawet gdy te czynności nie znajdują się w jej zakresie przedmiotowym.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że czynność udzielenia pożyczki, będzie spełniać przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie bowiem pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu.

W konsekwencji czynność udzielenia przez Wnioskodawcę pożyczki będzie stanowiła odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Stosownie jednak do art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku. I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki przez Wnioskodawcę stanowi czynność mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu VAT, jako odpłatne świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy. Z uwagi na to, że usługa ta mieści się w zakresie czynności, o których mowa w cyt. art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako wymieniona wprost w tym przepisie - usługa udzielania pożyczki przez Wnioskodawcę na rzecz osoby fizycznej lub innych podmiotów, korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie tego przepisu.

Tym samym należy zgodzić się z argumentacją Wnioskodawcy, że czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i korzystające ze zwolnienia przedmiotowego w tym zakresie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4.00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy).na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17.43-300 Bielsko-Biała.