0114-KDIP4.4012.264.2018.2.AKO - VAT w zakresie odzyskania podatku od wydatków poniesionych w ramach realizacji działań w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014 2020.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 kwietnia 2018 r. (data wpływu 26 kwietnia 2018 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 17 maja 2018 r. poprzez uiszczenie opłaty w dniu 23 maja 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji działań w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020 - jest prawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji działań w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014–2020.

Złożony wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. Organu nr 0114-KDIP4.4012.264.2018.1.AKO z dnia 17 maja 2018 r. poprzez uiszczenie opłaty w dniu 23 maja 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, zarejestrowany w KRS, przystąpił do oferty w ramach Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich w latach 2014-2020. Celem uzyskania pomocy finansowej. Realizując operacje na warunkach określonych w umowie na realizację w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, Wnioskodawca ponosi koszty, które kwalifikują się do refundacji w ramach ww. Programu. Do kosztów kwalifikowanych do refundacji zalicza się również podatek od towarów i usług VAT, płacony w związku z poniesieniem tych kosztów.

W związku z koniecznością dołączenia do składanego wniosku o refundację w ramach ww. Programu, interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości odzyskania poniesionego podatku VAT, Wnioskodawca został zobowiązany do uzyskania takiej interpretacji indywidualnej.

Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie składa deklaracji VAT. Wnioskodawca wykonuje wyłącznie czynności statutowe. Uzyskuje przychody ze składek członkowskich, które są zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT (art. 43 pkt 31B ustawy VAT). Natomiast w przypadku pozostałych ewentualnych przychodów, jakie uzyskuje Wnioskodawca, korzysta On ze zwolnienia na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy VAT i w ocenie dotyczącej działań Wnioskodawcy, w najbliższym czasie nie przewiduje on sytuacji, w której jego przychody przekroczyłyby określony ustawowo limit, co zobowiązałoby go to do rejestracji jako podatnika VAT oraz składania deklaracji VAT.

Wydatki w ramach których zostanie zakwalifikowany do refundacji poniesiony VAT, są niezbędne do istnienia i realizacji działań w ramach ww. Programu. Jak również wydatki poniesione w ramach tego Programu, nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca będzie mógł odzyskać podatek VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji działań w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wnioskodawca nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a towary i usługi nabywane w ramach realizacji działań, w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich, nie będą związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie mógł odzyskać podatku VAT z wydatków poniesionych w związku z realizacją ww. Planu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi. W każdym przypadku należy więc dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca przystąpił do oferty w ramach Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich objętej Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich w latach 2014-2020, celem uzyskania pomocy finansowej. Realizując operacje na warunkach określonych w umowie na realizację w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, Wnioskodawca ponosi koszty, które kwalifikują się do refundacji w ramach ww. Programu. Do kosztów kwalifikowanych do refundacji zalicza się również podatek od towarów i usług VAT, płacony w związku z poniesieniem tych kosztów. Wnioskodawca wskazuje, że nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, nie składa deklaracji VAT. Wydatki, w ramach których zostanie zakwalifikowany do refundacji poniesiony VAT, są niezbędne do istnienia i realizacji działań w ramach ww. Programu. Jak również wydatki poniesione w ramach tego Programu, nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług VAT.

W odniesieniu do przedstawionego opisu wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku VAT od wydatków poniesionych w ramach realizacji działań w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie żaden z warunków uprawniających do tego odliczenia nie zostanie spełniony, ponieważ - jak wskazał Wnioskodawca - nie jest podatnikiem podatku VAT a wydatki poniesione w ramach Programu nie będą służyły wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach realizacji działań w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie miał prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ww. ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2017 r. poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.