0114-KDIP4.4012.146.2017.1.KR - Opodatkowanie podatkiem VAT zużycia artykułów spożywczych w trakcie spotkań firmowych.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 2 czerwca 2017 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP4.4012.146.2017.1.KR Opodatkowanie podatkiem VAT zużycia artykułów spożywczych w trakcie spotkań firmowych.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2017 r. (data wpływu 4 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zużycia artykułów spożywczych na potrzeby pracowników i kontrahentów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zużycia artykułów spożywczych na potrzeby pracowników i kontrahentów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prawa handlowego (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność w wielu miejscach na terenie kraju poprzez swoje Oddziały produkcyjne, Hurtownie i Sklepy własne.

Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, przyjmowania gości zewnętrznych według odpowiednich standardów w tym pracowników z innych oddziałów Spółki, stworzono możliwość korzystania z zaplecza socjalnego dla poszczególnych działów organizacyjnych Spółki. W tym celu Spółka wyodrębniła na poszczególnych piętrach budynku pomieszczenia socjalne do których zakupiła wyposażenie w postaci lodówki, ekspresu do kawy, mikrofalówki. Dla realizacji funkcji stworzonej bazy socjalnej mającej poprawić warunki pracy zespołu pracowników, oraz odpowiedniego przyjmowania kontrahentów, gości z zewnętrznych instytucji czy organów administracji Wnioskodawca dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, mleko, cukier (ewentualnie okazjonalnie słodycze i inne przekąski traktowane są odrębnie i nie wchodzą w zakres pytania) i inne artykuły służące do zachowania odpowiednich warunków funkcjonowania pomieszczenia socjalnego (ręczniki, środki czystości).

Zakupione wyposażenie oraz kupowane artykuły spożywcze i środki czystości przeznaczone są na potrzeby prowadzonej działalności Spółki. Służą jednocześnie poprawie warunków pracy pracowników jak i są wykorzystywane w ramach spotkań między innymi z audytorami, przedstawicielami dostawców/odbiorców czy z pracownikami z innych instytucji, oraz umożliwiają obsługę organizowanych szkoleń i spotkań wewnętrznych danego działu organizacyjnego Spółki. Konieczność zapewnienia opisanych artykułów spożywczych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom, kontrahentom i gościom nie wynika z przepisów prawa (poza napojami na rzecz pracowników), natomiast spełnia ogólnie przyjęte kanony prowadzonej działalności, gdzie kawa z ekspresu dla pracownika i gości jest pewnym standardem. Zatem spożywanie/zużywanie przez pracowników wyżej wymienionych napojów w czasie godzin pracy, tj. w sytuacji gdy pracownik sam decyduje czy i kiedy skonsumuje dany napój ma na celu zaspokojenie zarówno jego potrzeb jak i jednocześnie poprawia efektywność wykonywanej pracy. Jednocześnie poprawia standardy organizowanych szkoleń; czy ma za zadanie spełnienie standardów w zakresie przyjmowania gości; zatem ma związek ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy i jego działalnością gospodarczą. Ilości zużywanych napojów przez daną osobę nie są identyfikowane - pomieszczenie socjalne jest ogólnodostępne i Wnioskodawca nie jest w stanie identyfikować ilości zużytych napojów przez osoby korzystające z pomieszczenia socjalnego.

Zatem skoro wydatki na nabycie ww. towarów są związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki. Jednocześnie zużycie przez pracowników i gości tych towarów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 ustawy lub art. 8 ust. 2 ustawy VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od zakupu artykułów spożywczych, opisanych w powyższym stanie faktycznym Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy nie ma obowiązku naliczania podatku VAT należnego w oparciu o art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 ustawy VAT z tytułu zużycia niniejszych artykułów spożywczych na potrzeby pracowników i gości bez możliwości identyfikacji ilości zużytych napojów przez daną osobę?

Zdaniem Wnioskodawcy, z regulacji zawartej w art. 86 ust. 1 VAT wynika, iż w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Mówiąc o związku pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. W opisanym wyżej stanie faktycznym nabywane artykuły spożywcze (kawa, herbata, woda, mleko, cukier) zużywane przez pracowników, a także w trakcie spotkań z kontrahentami, będą miały związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki, jako całości, przyczyniają się do generowania przez nią obrotu.

Zatem Spółka będzie mogła dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na potrzeby pracowników oraz kontrahentów, które są zużywane, jako drobne poczęstunki przez nich ze względu na fakt, że poniesione wydatki służyć będą w sposób pośredni do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Zapewnienie podstawowych napojów dla pracowników w godzinach pracy wynika z przepisów wykonawczych do kodeksu pracy (Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy - § 112).

Pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje - cukier jako element napoju), natomiast zapewnienie drobnego poczęstunku podczas dłuższych narad, szkoleń, spotkań wewnętrznych czy spotkań z zaproszonymi kontrahentami, gośćmi wynika z potrzeby zwiększenia komfortu i efektywności pracy w ramach prowadzonej działalności opodatkowanej, stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych.

Analiza art. 7 ust. 2 wskazuje na rozróżnienie przez ustawodawcę czynności przekazania od czynności zużycia towarów. Opodatkowaniu podlega więc wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Zużywanie kupowanych przez spółkę kawy, herbaty, cukru, mleka, wody, w ramach wykonywania obowiązków służbowych (spotkania wewnętrzne, narady, szkolenia służbowe itd.) nie stanowi zużycia na cele osobiste pracowników. Wskazane spotkania mają charakter ściśle służbowy i są związane z działalnością przedsiębiorstwa. Tym samym opisane zużycie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Także zużycie napojów przez pracowników nie powoduje obowiązku opodatkowania podatkiem należnym.

Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia "cele osobiste", należy jednak przyjąć, iż celami lub potrzebami osobistymi są wszelkie potrzeby, których realizacja niezwiązana jest z działalnością prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Ponadto, dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu VAT na mocy wyżej wskazanych przepisów istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie wpisywało się w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona.

Podobnie należy rozważyć zużycie artykułów spożywczych w trakcie spotkań z kontrahentami. Konsumpcja kawy, herbaty, nie ma tu charakteru korzyści osobistych. Spotkania służbowe z kontrahentami, gośćmi na terenie i w czasie pracy firmy mają nierozerwalny związek z wykonywaną działalnością i nie realizują celów osobistych kontrahentów, gości, czy pracowników Spółki, biorących udział w tych spotkaniach. Ponadto osoby trzecie nie zostały wymienione w katalogu artykułu 7 ust. 2 pkt 1. Tym samym poczęstunek kontrahentów podczas spotkań biznesowych nie stanowi przekazania w rozumieniu art. 7 ust. 2 i nie podlega opodatkowaniu podatkiem należnym. Nie podlegają bowiem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy lub osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej np. przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2: "Za odpłatne świadczenie usług uznaje się nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika."

Z powyższego wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Wszystkie wymienione okoliczności zużycia napojów dotyczą pośrednio celów związanych z działalnością gospodarczą która jest opodatkowana i nie dotyczą zużycia na cele osobiste pracowników, kontrahentów i gości. W związku z powyższym takie zużycie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1.

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;

2.

nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Na podstawie § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, a pracownikom zatrudnionym stale lub okresowo w warunkach szczególnie uciążliwych zapewnić oprócz wody, inne napoje. Ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność w wielu miejscach na terenie kraju poprzez swoje Oddziały produkcyjne, Hurtownie i Sklepy własne.

Realizując politykę firmy w zakresie zapewnienia pracownikom odpowiednich warunków pracy, przyjmowania gości zewnętrznych według odpowiednich standardów w tym pracowników z innych oddziałów Spółki, stworzono możliwość korzystania z zaplecza socjalnego dla poszczególnych działów organizacyjnych Spółki. W tym celu Spółka wyodrębniła na poszczególnych piętrach budynku pomieszczenia socjalne do których zakupiła wyposażenie w postaci lodówki, ekspresu do kawy, mikrofalówki. Dla realizacji funkcji stworzonej bazy socjalnej mającej poprawić warunki pracy zespołu pracowników, oraz odpowiedniego przyjmowania kontrahentów, gości z zewnętrznych instytucji czy organów administracji Wnioskodawca dokonuje zakupów artykułów spożywczych takich jak woda, kawa, herbata, mleko, cukier (ewentualnie okazjonalnie słodycze i inne przekąski traktowane są odrębnie i nie wchodzą w zakres pytania) i inne artykuły służące do zachowania odpowiednich warunków funkcjonowania pomieszczenia socjalnego (ręczniki, środki czystości).

Zakupione wyposażenie oraz kupowane artykuły spożywcze i środki czystości przeznaczone są na potrzeby prowadzonej działalności Spółki. Służą jednocześnie poprawie warunków pracy pracowników jak i są wykorzystywane w ramach spotkań między innymi z audytorami, przedstawicielami dostawców/odbiorców czy z pracownikami z innych instytucji, oraz umożliwiają obsługę organizowanych szkoleń i spotkań wewnętrznych danego działu organizacyjnego Spółki. Konieczność zapewnienia opisanych artykułów spożywczych przez Wnioskodawcę swoim pracownikom, kontrahentom i gościom nie wynika z przepisów prawa (poza napojami na rzecz pracowników), natomiast spełnia ogólnie przyjęte kanony prowadzonej działalności, gdzie kawa z ekspresu dla pracownika i gości jest pewnym standardem. Zatem spożywanie/zużywanie przez pracownikom wyżej wymienionych napojów w czasie godzin pracy, tj. w sytuacji gdy pracownik sam decyduje czy i kiedy skonsumuje dany napój ma na celu zaspokojenie zarówno jego potrzeb jak i jednocześnie poprawia efektywność wykonywanej pracy. Jednocześnie poprawia standardy organizowanych szkoleń; czy ma za zadanie spełnienie standardów w zakresie przyjmowania gości; zatem ma związek ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy i jego działalnością gospodarczą. Ilości zużywanych napojów przez daną osobę nie są identyfikowane - pomieszczenie socjalne jest ogólnodostępne i Wnioskodawca nie jest w stanie identyfikować ilości zużytych napojów przez osoby korzystające z pomieszczenia socjalnego.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii opodatkowania zużycia produktów spożywczych (kawy, herbaty, cukru, mleka, wody) w trakcie spotkań w firmie wskazać należy, że stosownie do cyt. art. 7 ust. 2 ustawy należy odróżnić czynność przekazania od czynności zużycia towarów.

W myśl ww. przepisu, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników. Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Uwzględniając powyższe wyjaśnienia w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że zużywanie artykułów spożywczych (kawa, herbata, cukier, mleko, woda) przez pracowników w trakcie spotkań wewnętrznych, narad, szkoleń służbowych itd., nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. W przypadku pracowników, osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz ww. artykuły spożywcze, które Spółka przekazuje nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W przypadku artykułów, tj. wody, kawy, herbaty, cukru, pozostawionych w pomieszczeniach kuchennych z przeznaczeniem do przygotowania we własnym zakresie przez pracowników w godzinach pracy należy stwierdzić, że wydanie tych produktów nie służy zaspokojeniu celów osobistych pracowników. Jak wskazał Wnioskodawca, konieczność zapewnienia napojów przez Wnioskodawcę swoim pracownikom w czasie pracy wynika bezpośrednio z przepisów powołanego rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, tym samym czynności te nie wypełniają dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu.

Natomiast w przypadku spotkań służbowych z kontrahentami, zebrań zarządu, lub spotkań służbowych z innymi gośćmi, np. audytorami, przedstawicielami dostawców/odbiorców czy z pracownikami z innych instytucji, przekazanie opisanych artykułów spożywczych celem zużycia przez te osoby nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent Wnioskodawcy, bądź osoba trzecia niewymieniona w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z powołanego przepisu wynika, że aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być spełniony podstawowy warunek, a mianowicie brak związku świadczonych usług z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Wszystkie wymienione okoliczności zużycia napojów dotyczą pośrednio celów związanych z działalnością gospodarczą która jest opodatkowana i nie dotyczą zużycia na cele osobiste pracowników, kontrahentów i gości.

Należy więc stwierdzić, że zużycie artykułów spożywczych w ww. okolicznościach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w oparciu o art. 7 ust. 2 lub art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z ww. regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy zauważyć, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a prowadzoną działalnością. Jednakże ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć zatem charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast, ze związkiem pośrednim nabywanych towarów i usług z działalnością podatnika mamy do czynienia w sytuacji, gdy ponoszone wydatki nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje uzyskanie obrotu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają pośredni związek z działalnością, musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. W szczególności w myśl art. 88 ust. 1 pkt 4a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii prawa do odliczenia z tytułu zakupów artykułów spożywczych przekazywanych następnie celem zużycia przez pracowników i kontrahentów w trakcie wykonywania pracy oraz spotkań służbowych, jak wykazano, przekazanie to ma związek pośredni z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zapewnienie podstawowych napojów dla pracowników w godzinach pracy wynika z przepisów BHP, natomiast zapewnienie drobnego poczęstunku podczas dłuższych narad, szkoleń, spotkań wewnętrznych, czy spotkań z zaproszonymi kontrahentami nie służy celom osobistym wymienionych osób, lecz stworzeniu odpowiednich warunków do wykonywania zadań służbowych. Tym samym wydatki te służą pośrednio do wykonywania czynności opodatkowanych poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie Spółki.

Tym samym, stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakupy opisanych artykułów spożywczych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie kwestie będącą przedmiotem zapytania, tj. opodatkowania zużycia artykułów spożywczych przez pracowników i kontrahentów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup ww. artykułów. Inne kwestie nie objęte pytaniem nie były przedmiotem merytorycznej oceny.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1.

z zastosowaniem art. 119a;

2.

w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl