0114-KDIP4-3.4012.602.2021.1.MP - VAT w zakresie uznania opłaty za przekroczenie mocy za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 sierpnia 2021 r. (data wpływu 30 sierpnia 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opłaty za przekroczenie mocy za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe.

30 sierpnia 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania opłaty za przekroczenie mocy za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gazociąg jest własnością Spółki, wybudowany w związku zawarciem umowy z (...), w celu dostawy gazu ziemnego.

Kontrahent kupuje gaz w ilości określonej w umowie.

W celu realizacji odbiorów, w umowie uzgodnione są również możliwe do wykorzystania moce godzinowe. Określenie mocy umownych odbiorów uzgodnione jest na maksymalnym, bezpiecznym dla (...) poziomie. Zadaniem tak określonych mocy (możliwości przepustowych instalacji podawczej) jest z jednej strony umożliwić Klientowi zakup określonych umową ilości gazu, a z drugiej strony, zabezpieczyć (...) przed nadmiernym poborem gazu.

Ta maksymalna moc w umowie w istocie jest dozwoloną możliwością pobierania gazu ziemnego w ilości maksymalnej wg potrzeby w danej chwili, jednak nie powoduje odbiorów gazu w układzie, ciągłym, liniowym i nie jest usługą, za którą Kontrahent jest rozliczany.

Klient przekraczając moc umowną nawet kilkakrotnie w miesiącu może się wciąż utrzymać w granicach umówionych w umowie ilości miesięcznych i rocznych.

Maksymalna moc umowna jest ograniczeniem maksymalnej ilości paliwa gazowego, którą Klient może pobrać w określonym czasie - w minucie, godzinie, itp. i jest to związane z koniecznością zabezpieczenia płynności, ciągłości pracy (...).

Przy przekroczeniu przydzielonej mocy poboru w danej chwili może wystąpić podciśnienie w gazociągu lub inne niepożądane zdarzenia na infrastrukturze Spółki. Może nastąpić spadek ciśnienia, który może spowodować, że zabraknie gazu dla innego klienta podłączonego do (...), w tym konkretnym momencie.

Rozliczenie za sprzedany gaz odbywa się na podstawie ustalonej w umowie ceny jednostkowej za 1 m³ przemnożonej przez ilość sprzedanego w miesiącu gazu ziemnego.

Natomiast, jeżeli Klient przekroczy maksymalną dozwoloną dla niego moc umowną, Klient zapłaci za pobrany gaz normalną cenę, określoną wyżej, czyli otrzyma fakturę VAT za pobraną ilość gazu przemnożoną przez jego aktualną cenę, a za sam fakt przekroczenia dozwolonych mocy, zostanie naliczona opłata w kwocie wynikającej z przemnożenia ilości z przekroczenia przez 72 krotność aktualnej ceny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opłaty za przekroczenie przez kontrahenta mocy stanowią wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług podlegających opodatkowaniu stawką podstawową VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, opłata za przekroczenie przez kontrahenta mocy mieści się w zakresie umownego wynagrodzenia opodatkowanego podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju; wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Dodatkowo z treści art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

W kontekście wskazanych regulacji, przyjmuje się, że dana czynność podlega opodatkowaniu VAT, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczeniem, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dostawę lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia lub dokonanej dostawy towarów.

Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia. Dana usługa podlega opodatkowaniu VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Z okoliczności przedstawionych w stanie faktycznym wniosku wynika, iż opłata z tytułu przekroczenia mocy umownej, do uiszczenia której zobowiązany będzie kontrahent Spółki, nie jest opłatą wynikającą bezpośrednio z dostawy gazu ale jest z nią ściśle powiązana. Naliczenie powyższej opłaty jest szczególnym rodzajem usługi świadczonym przez Spółkę i jest związane przede wszystkim z niedotrzymaniem przez kontrahenta Spółki warunków umowy. Jest to zapłata wynagrodzenia za usługę świadczoną przez Spółkę.

Maksymalna moc umowna jest ograniczeniem maksymalnej ilości paliwa gazowego, którą Klient może pobrać w określonym czasie i jest to związane z koniecznością zabezpieczenia płynności, ciągłości pracy (...).

Przy przekroczeniu przydzielonej mocy poboru w danej chwili może wystąpić podciśnienie w gazociągu lub inne niepożądane zdarzenia na infrastrukturze Spółki. Może nastąpić spadek ciśnienia, który może spowodować, że zabraknie gazu dla innego klienta podłączonego do (...), w tym konkretnym momencie.

Oznacza to, że pobierane opłaty za przekroczenie mocy wiążą się z ewentualnymi kosztami, które Wnioskodawca poniesie z tytułu np. koniecznych napraw będących skutkiem zwiększonego poboru gazu.

Opłata dodatkowa jest podyktowana również tym, iż Wnioskodawca zobowiązując się do dostaw gazu i umożliwiając wykonanie odbiorów miesięcznych gazu zakontraktowanych przez Kupującego podejmuje działania, które zabezpieczają gotowość Spółki do dostarczenia zamówionego gazu.

Ponadto Wnioskodawca dysponuje interpretacją indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie 26 marca 2009 r. o sygn. IPPP1-443-80/09-5/AK, w której organ podzielił stanowisko Spółki, zgodnie z którym, w przypadku obciążania kontrahenta opłatami z tytułu przekroczenia mocy, obowiązek podatkowy w VAT powstanie w momencie wykonania usługi - obciążenia kontrahenta przedmiotową opłatą, a jeżeli przedmiotową usługę Spółka potwierdzi fakturą - w momencie wystawienia faktury, nie później niż w 7 dniu licząc od dnia wykonania usługi.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym opłata za przekroczenie przez kontrahenta mocy mieści się w zakresie umownego wynagrodzenia opodatkowanego podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie sprawy będącej przedmiotem wniosku, w zakresie zadanego przez Wnioskodawcę pytania i stanowiska przedstawionego w odniesieniu do zadanego pytania. Inne kwestie, (w szczególności dot. stawki podatku dla świadczonych usług) - nie były przedmiotem analizy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.