0114-KDIP4-3.4012.340.2021.1.DS - VAT od sprzedaży samochodów przez dom pomocy społecznej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2021 r. (data wpływu 20 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży samochodów za czynność zwolnioną od podatku VAT oraz sposobu udokumentowania przedmiotowej transakcji - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 maja 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania sprzedaży samochodów za czynność zwolnioną od podatku VAT oraz sposobu udokumentowania przedmiotowej transakcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Dom Pomocy Społecznej (DPS) - jednostka organizacyjna Powiatu - wpisany jest do rejestru prowadzonego przez Wojewodę i posiada zezwolenie Wojewody, działa na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 1876), świadczy dla mieszkańców usługi pomocy społecznej wraz z zakwaterowaniem (dział 87 PKWiU). Odpłatność za pobyt ustalana jest na podstawie decyzji administracyjnych wydanych dla mieszkańców przyjętych przed 1 stycznia 2004 r. z upoważnienia Starosty Powiatu przez dyrektora Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie, a dla mieszkańców przyjętych po 1 stycznia 2004 r. przez odpowiednio burmistrza, wójta gminy kierującej do DPS. Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej (art. 61) za mieszkańca przyjętego po 1 stycznia 2004 r. opłatę za pobyt ponosi sam mieszkaniec (do wysokości 70% swojego dochodu), a różnicę między wpłatą a kosztem utrzymania (ustalanym i ogłaszanym corocznie przez Starostę Powiatu w Dzienniku Urzędowym Województwa) reguluje gmina kierująca lub osoby zobowiązane do alimentacji za pośrednictwem Ośrodków Pomocy Społecznej (OPS). Ponadto na mieszkańców przyjętych przed 1 stycznia 2004 r. DPS otrzymuje dotację Wojewody.

DPS jest jednostką budżetową Powiatu (...), do 31 grudnia 2016 r. był podatnikiem zwolnionym podmiotowo na podstawie art. 113 u.p.t.u, od 1 stycznia 2017 r. jest podatnikiem VAT czynnym jako część składowa scentralizowanego podatku VAT - Powiatu (...).

Powyżej opisana działalność zgodnie z interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej nr 2461-IBPP3.4512.68.2017.2.SR z dnia 12 kwietnia 2017 podlegała zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Obecnie zgodnie z interpretacjami:

* Ministra Finansów Nr PT1.8101.3.2019PT1.8101.3.20 z dnia 10 czerwca 2020 r.,

* Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Nr 2461-IBPP3.4512.68.2017.3.SR z dnia 30 października 2020 r.,

do określonych czynności związanych z realizacją zadań w zakresie pomocy społecznej, jednostki samorządu terytorialnego nie występują w roli podatników VAT i tym samym ich wykonywanie nie podlega opodatkowaniu VAT, o ile spełnione są przesłanki, w szczególności, gdy wykonywanie tych czynności jest podporządkowane ścisłemu reżimowi publiczno-prawnemu, a pobierane opłaty nie mogą być uznane za rzeczywistą równowartość świadczenia.

Powyżej opisany Dom Pomocy Społecznej planuje sprzedaż dwóch samochodów, będących w ewidencji środków trwałych jednostki, wykorzystywanych od momentu zakupu wyłącznie do celów działalności statutowej DPS:

1. Ford Fiesta Courier ciężarowy - zakupiony w 1996 r., wartość początkowa 36 792,- zł, do chwili obecnej zamortyzowany w całości

2. Opel Vivaro Kombi 9-osobowy, przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych - zakupiony w 2006 r., wartość początkowa 121 500,- zł, do chwili obecnej zamortyzowany w całości.

W momencie zakupu ww. samochodów jednostce nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż samochodów, wykorzystywanych dotychczas do celów działalności statutowej DPS (niepodlegającej VAT) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT? Jakim dokumentem sfinalizować sprzedaż?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z brzmieniem powyższego artykułu zdaniem DPS spełnione są przesłanki do sprzedaży samochodów ze stawką podatku VAT ZW.:

* samochody wykorzystywane były wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku

* jednostce nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT przy zakupie samochodów.

Zdaniem Wnioskodawcy dokumentem sprzedaży samochodów powinna być faktura ze stawką podatku VAT ZW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 z późn. zm.), dalej zwanej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem sprzedaży, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się zarówno odpłatną dostawę towarów, jak i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podatnika działającego w takim charakterze.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r.s. 1 z późn. zm.), który stwierdza, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

* dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,

* odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powołany wyżej przepis art. 15 ust. 6 ustawy, jak i cytowany przepis Dyrektywy, wyłączają z opodatkowania organy podlegające prawu publicznemu, jeżeli prowadzą daną działalność jako organy publiczne, nawet wtedy, gdy pobierają z tytułu tej działalności wynagrodzenie. Czynności, w których organy te uczestniczą jako organy publiczne, to określone prawem czynności wykonywane w interesie publicznym. Zatem czynności, w stosunku do których organy publiczne nie są traktowane jako podatnicy, to czynności wykonywane przez nie w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych, a także czynności, do których wykonywania są uprawnione wyłącznie organy publiczne.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, należy stwierdzić, iż generalnie organy oraz urzędy publiczne są uznawane za podatników. Dotyczy to jednakże tylko tej sfery, w której faktycznie występuje konsumpcja oraz gdzie podmioty te mogą konkurować z podmiotami prawa prywatnego.

Kryterium decydującym o uznaniu organu władzy publicznej za podatnika podatku od towarów i usług jest zachowywanie się nie jak organ władzy, lecz jak podmiot gospodarczy (przedsiębiorca) w stosunku do określonych transakcji lub czynności. Szczególnie jest to uzasadnione w tych przypadkach, gdzie identyczne czynności lub bardzo zbliżone czynności bądź też transakcje mogą być wykonywane przez podmioty prywatne (np. przedsiębiorców).

Należy nadmienić, że pojęcie podatnika obejmuje swym zakresem podmioty, które dokonują czynności podlegającej opodatkowaniu. Ustawodawca określił wskazane pojęcie na tyle szeroko, by w każdym przypadku profesjonalnej aktywności zawodowej, dokonywania czynności opodatkowanych podmiot mógł zostać uznany za podatnika w zakresie tych czynności.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 920 z późn. zm.) powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 i 5 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie, m.in. pomocy społecznej oraz wspierania osób niepełnosprawnych.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców powiatu. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia powiatu należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez powiat poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a powiat realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na postanowienie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 20 marca 2014 r. w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym TSUE orzekł, że " (...) dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez Gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy."

Mając na względzie powyższe postanowienie należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku Powiatu podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ust. 1 i 2 ustawy) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Przenosząc zatem powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy w pierwszej kolejności ustalić czy Wnioskodawca dokonując sprzedaży samochodów będących przedmiotem sprawy działa w charakterze podatnika VAT.

Z opisu sprawy wynika, że DPS jest jednostką budżetową Powiatu (...), jest podatnikiem VAT czynnym jako część składowa scentralizowanego podatku VAT - Powiatu (...).

Jak wskazał Wnioskodawca, obecnie do określonych czynności związanych z realizacją zadań w zakresie pomocy społecznej, jednostki samorządu terytorialnego nie występują w roli podatników VAT i tym samym ich wykonywanie nie podlega opodatkowaniu VAT, o ile spełnione są przesłanki, w szczególności, gdy wykonywanie tych czynności jest podporządkowane ścisłemu reżimowi publiczno-prawnemu, a pobierane opłaty nie mogą być uznane za rzeczywistą równowartość świadczenia.

Powyżej opisany Dom Pomocy Społecznej planuje sprzedaż dwóch samochodów, będących w ewidencji środków trwałych jednostki, wykorzystywanych od momentu zakupu wyłącznie do celów działalności statutowej DPS:

1. Ford Fiesta Courier ciężarowy - zakupiony w 1996 r., wartość początkowa 36 792,- zł, do chwili obecnej zamortyzowany w całości;

2. Opel Vivaro Kombi 9-osobowy, przystosowany do przewozu osób niepełnosprawnych - zakupiony w 2006 r., wartość początkowa 121 500,- zł, do chwili obecnej zamortyzowany w całości.

W momencie zakupu ww. samochodów jednostce nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą kwestii uznania, czy sprzedaż samochodów, wykorzystywanych dotychczas do celów działalności statutowej DPS (niepodlegającej VAT) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedstawione okoliczności sprawy na tle przywołanych przepisów pozwalają stwierdzić, że skoro będące przedmiotem sprzedaży samochody, wykorzystywane były od momentu zakupu wyłącznie do celów działalności statutowej DPS, to Wnioskodawca sprzedając ww. samochody nie będzie działał dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT. Transakcja sprzedaży samochodów wykorzystywanych do działalności wynikającej z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowanych w ramach reżimu publicznoprawnego, pozostaje poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Powiat poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Oznacza to, że sprzedaż ww. samochodów nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie można więc zgodzić się z Wnioskodawcą, że spełnione zostaną przesłanki do zwolnienia od podatku VAT transakcji sprzedaży samochodów.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy oraz opis sprawy przedstawiony we wniosku, stwierdzić należy, że sprzedając samochody wykorzystywane od momentu zakupu wyłącznie do celów działalności statutowej DPS, Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT i tym samym sprzedaż ta nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca ma również wątpliwości jakim dokumentem sfinalizować sprzedaż ww. samochodów.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że przepis art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie natomiast do art. 106b ust. 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

W myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zatem z ww. przepisów wynika, że do wystawienia faktury zobowiązany jest podmiot, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak rozstrzygnięto powyżej, sprzedaż samochodów użytkowanych przez DPS (jako jednostkę budżetową powiatu) do działalności statutowej, nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem do udokumentowania transakcji sprzedaży ww. samochodów, wbrew temu co twierdzi Wnioskodawca - nie znajdą zastosowania przepisy art. 106b ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż brak jest podstaw do dokumentowania fakturą dostawy niepodlegającej opodatkowaniu.

Powyższa dostawa może być udokumentowana na podstawie innych dokumentów księgowych, w tym not księgowych. Należy jednak zaznaczyć, że nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta ich regulacją, tym samym nie określa danych, które powinna zawierać nota. Brak jest jednakże przeciwskazań na gruncie przedmiotowych przepisów dla takiego sposobu udokumentowania.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.