0114-KDIP4-2.4012.252.2020.1.AA - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu "Zagospodarowanie przestrzeni publicznej na terenie Gminy".

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2020 r. (data wpływu 27 maja 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu "Zagospodarowanie przestrzeni publicznej na terenie Gminy (...)" - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu "Zagospodarowanie przestrzeni publicznej na terenie Gminy (...)".

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina w 2019 r. zrealizowała inwestycję pn. "Zagospodarowanie przestrzeni publicznej na terenie Gminy (...)" (dalej: "Inwestycja").

Celem Inwestycji było uzupełnienie braków w zagospodarowaniu przestrzeni publicznej na obszarze Jezior (...). W związku z tym w ramach Inwestycji zrealizowano montaż małej infrastruktury nad Jeziorem (...) oraz Jeziorem (...).

W pierwszej lokalizacji (nad Jeziorem (...)) zamontowano wiatę drewnianą (pod którą zostało wykonane utwardzenie z kostki betonowej), ławkę solarną ze stacją naprawczą i stojakiem na rowery oraz grę edukacyjną.

W drugiej lokalizacji (przy promenadzie Jeziora (...)) zamontowano natomiast stację do samodzielnej naprawy rowerów.

Gmina uzyskała dofinansowanie na realizację wskazanej Inwestycji ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Gmina pragnie zaznaczyć, iż zarówno realizacja zadania, jak i udostępnianie majątku powstałego na skutek jego realizacji, zgodnie w szczególności z art. 7 ust. 1 pkt 1 i 10 ustawy o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r. poz. 713), odbywa się w ramach realizacji zadań własnych Gminy, do których należą m.in. sprawy dotyczące ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, jak również sprawy z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Powstała w ramach projektu infrastruktura jest/będzie ogólnodostępna dla lokalnej społeczności. Inwestycja nie służy/nie będzie służyć Gminie do wykonywania odpłatnych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Gmina nie czerpie/nie będzie czerpać z tego tytułu żadnych przychodów, w szczególności nie pobiera/nie będzie pobierać żadnych opłat za korzystanie z wybudowanej infrastruktury. Zdaniem Gminy wydatki poniesione w ramach projektu są związane z wykonywaniem przez Gminę działalności niepodlegającej ustawie o VAT (są przejawem działalności Gminy w ramach reżimu publicznoprawnego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gminie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj.:

* nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz

* nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługobiorców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

W świetle tych przepisów jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszelkie realizowane przez jednostkę samorządu terytorialnego czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany, najmu, dzierżawy, itd.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy pierwsza ze wskazanych przesłanek nie zostanie spełniona, gdyż realizacja przedmiotowego zadania przez Gminę jest dokonywana w ramach reżimu publicznoprawnego i nie będzie związana z czynnościami wykonywanymi na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku również druga z powyższych przesłanek nie zostanie spełniona. Jak Gmina wskazała w opisie sprawy, Inwestycja została zrealizowana w celu zaspokojenia potrzeb lokalnej społeczności. Gmina nie czerpie/ nie będzie czerpała z tego tytułu żadnych korzyści. W związku z tym, zdaniem Gminy, przedmiotowa inwestycja nie będzie przez Gminę wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT.

Zgodnie bowiem z treścią art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jednocześnie w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika, iż na gruncie przepisów ustawy o VAT opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub świadczenie usług wyłącznie wówczas, gdy mają one charakter odpłatny (z pewnymi wyjątkami dotyczącymi nieodpłatnych świadczeń zrównanych z czynnościami świadczonymi odpłatnie, które nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Zdaniem Gminy, brak jest bezsprzecznego i bezpośredniego związku pomiędzy wydatkami ponoszonymi na realizację przedmiotowego zadania a wykonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina pragnie raz jeszcze podkreślić, iż w ramach realizacji przedmiotowego zadania Gmina nie uzyskała/ nie będzie uzyskiwać żadnego dochodu.

W konsekwencji, Gmina stoi na stanowisku, iż w zakresie zrealizowanego zadania nie będzie działać jako podatnik VAT, a poniesione przez Gminę wydatki związane z przedmiotowym zadaniem nie są/nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. W związku z powyższym Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego od wydatków poniesionych w ramach realizacji zadania.

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lutego 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.99.2019.l.PC, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS") w podobnym stanie faktycznym stwierdził, iż "Gmina nie będzie czerpała z tytułu realizacji projektu żadnych przychodów. Produkty projektu tj., trasa rowerowa po Gminie oraz wiaty przystankowe będą udostępniane bezpłatnie. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji ww. projektu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy".

Co więcej, w analogicznym stanie faktycznym w interpretacji indywidualnej z dnia 27 grudnia 2018 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.624.2018.l.BC, DKIS uznał, iż "Gmina planuje, że niezwłocznie po zakończeniu prac przy obiekcie będzie on ogólnodostępny dla lokalnej społeczności oraz przejezdnych turystów, w szczególności rowerowych, co oznacza, że będzie udostępniony bez wnoszenia jakichkolwiek odpłatności. Również wyposażenie zakupione do obiektu nie będzie wykorzystywane na cel działalności odpłatnej. Tym samym Gmina (jak również żadna jej jednostka budżetowa) nie planuje pobierać opłat za korzystanie z nowo powstałej nowoczesnej bazy rekreacyjnej nad stawem. Innymi słowy, zrealizowany projekt nie będzie w żaden sposób generował dochodów cywilnoprawnych po stronie Gminy, które podlegałyby opodatkowaniu VAT.

Przedmiotowe zadania Gmina realizuje na rzecz lokalnej społeczności nieodpłatnie. Budowa i funkcjonowanie nowej bazy rekreacyjnej wiąże się z wykonywaniem przez Gminę wskazanych zadań własnych.

(...) w analizowanym przypadku, Gmina nie będzie ponosiła wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc nabywając towary i usługi nie będzie działała w charakterze podatnika VAT. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione".

Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 29 stycznia 2018 r., sygn. 0114-KDIP4.4012.704.2017.2.IT, w której DKIS wskazał, iż "z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług wynikających z faktur związanych z realizacją opisanego projektu. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostały spełnione - wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do obniżenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT (jak wskazała Gmina inwestycja nie będzie generowała żadnego dochodu)".

Podobnie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.179.2018.1.BK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że "Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach realizacji przedmiotowego projektu. Nie zostały bowiem spełnione warunki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy - towary i usługi nabywane w ramach projektu pn. "Zagospodarowanie przestrzeni publicznej na terenie Gminy (...)", nie mają i nie będą miały związku ze sprzedażą opodatkowaną".

Ponadto, analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacjach indywidualnych:

* DKIS z dnia 18 lipca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-3.4012.302.2019.l.MK,

* DKIS z dnia 16 lipca 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.398.2019.l.ACE,

* DKIS z dnia 18 kwietnia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.179.2018.1.BK,

* DKIS z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. 1462-IPPP1.4512.122.2017.l.MK,

* DKIS z dnia 22 marca 2017 r., sygn. 0461-ITPP1.4512.81.2017.l.EA,

* DKIS z dnia 17 marca 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-3.4512.23.2017.2.JNA,

* DKIS z dnia 16 marca 2017 r., sygn. 3063-ILPP1-2.4512.25.2017.l.TK,

* DKIS z dnia 1 sierpnia 2017 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4012.236.2017.1.AS.

W konsekwencji, zdaniem Gminy, nie przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w związku z realizacją Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 10 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

W odniesieniu do powyższego należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle powołanych przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców Gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tutejszego organu, każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia Gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których Gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez Gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina (...) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zrealizowała inwestycję pn. "Zagospodarowanie przestrzeni publicznej na terenie Gminy (...)". Celem Inwestycji było uzupełnienie braków w zagospodarowaniu przestrzeni publicznej na obszarze Jezior (...). W związku z tym w ramach Inwestycji zrealizowano montaż małej infrastruktury nad Jeziorem (...) oraz Jeziorem (...). Zarówno realizacja zadania, jak i udostępnianie majątku powstałego na skutek jego realizacji, odbywa się w ramach realizacji zadań własnych Gminy, do których należą m.in. sprawy dotyczące ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, jak również sprawy z zakresu kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Powstała w ramach projektu infrastruktura jest/będzie ogólnodostępna dla lokalnej społeczności. Inwestycja nie służy/nie będzie służyć Gminie do wykonywania odpłatnych czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Gmina nie czerpie/nie będzie czerpać z tego tytułu żadnych przychodów, w szczególności nie pobiera/nie będzie pobierać żadnych opłat za korzystanie z wybudowanej infrastruktury

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane, przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie związek powyższy nie występuje, bowiem efekt projektu nie służy Gminie do wykonywania czynności opodatkowanych. Powstała infrastruktura jest ogólnodostępna dla lokalnej społeczności i nie jest wykorzystywana do wykonywania odpłatnych czynności, nie będzie więc wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, Wnioskodawca realizując inwestycję, wykonuje zadania własne nałożone ustawą o samorządzie gminnym. Tym samym warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, a Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu, gdyż nie działa w tym zakresie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.