0114-KDIP4-1.4012.17.2019.2.AK - Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją zadania.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu 15 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 9 stycznia 2020 r. znak 0114-KDIP4-1.4012.17.2019.1.AK (skutecznie doręczone dnia 9 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją zadania pn. " (...)" - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją zadania pn. " (...)". Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 15 stycznia 2020 r., złożonym w dniu 15 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 9 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (...) (dalej: "Gmina") jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.) do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty.

Gmina (...) wraz z Województwem (...) oraz 12 jednostkami samorządu terytorialnego stara się o dofinansowanie działań ze środków Unii Europejskiej, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...) na lata 2014-2020, mających na celu rozwój usług publicznych świadczonych drogą elektroniczną oraz podniesienie ich jakości i bezpieczeństwa, przygotowywanych do realizacji w ramach projektu pn. " (...)", gdzie VAT może być kosztem kwalifikowanym.

W ramach projektu Gmina (...) poniesie wydatki na: zakup i wdrożenie urządzeń i systemów ochrony sieci informatycznych, systemów ochrony i archiwizacji danych, systemów służących do świadczenia elektronicznych usług przez Gminę, migrację danych (z lokalnych systemów dziedzinowych e-usług na serwer aplikacyjny), zakup usług dot. awansu cyfrowego (utworzenie formularza do badania poziomu satysfakcji klienta z e-usług), zakup usług szkoleniowych dot. pracowników Gminy (w związku z wdrażanymi systemami i przygotowaniem do świadczenia e-usług), zakup usługi inżyniera kontraktu. Wszystkie efekty projektu będą udostępniane nieodpłatnie i nie będą z tego tytułu pobierane opłaty, poza nałożonymi odrębnymi przepisami prawa, w związku z realizacją zadań, do których Gmina/Urząd zostały powołane. Efekty zrealizowanego projektu będą przeznaczone do użytku niekomercyjnego (nie będą one przedmiotem np. dzierżawy, czy najmu) i nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT). Faktury na zakupione towary/usługi związane z realizowanym projektem zostaną wystawione na Gminę jako nabywcę.

Niniejszy wniosek podyktowany jest koniecznością uzyskania indywidualnej interpretacji prawa podatkowego na potrzeby realizacji wskazanego projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do planowanych przez Gminę zadań w ramach projektu współfinansowanego ze środków Unii Europejskiej, Wnioskodawca będzie miał możliwość odzyskania naliczonego podatku VAT w całości lub w części zarówno w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Jak wskazano w opisie zadań Gminy w ramach projektu, ich rezultaty będą wykorzystywane do realizacji zadań własnych Gminy i nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Efekty realizowanych przez Gminę w ramach projektu zadań będą miały publiczny charakter i będą stanowić czynności niepodlegające ustawie o VAT.

Gmina przystępując do realizacji projektu nie działa w charakterze podatnika VAT. Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu. Ponieważ, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Mając to na uwadze, Gmina stoi na stanowisku, że nie będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących realizację jej zadań w ramach projektu.

Gmina nie będzie uzyskiwała żadnych przychodów z tytułu realizowanego projektu, a także nie będzie go wykorzystywała do wykonywania czynności realizowanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych (np. dzierżawa czy też najem). Zdaniem Gminy, podatek naliczony jaki będzie zawarty na otrzymywanych przez nią fakturach, a dotyczący projektu, nie będzie podlegać odliczeniu, gdyż nie wystąpi związek ponoszonych wydatków ze sprzedażą opodatkowaną.

W związku z powyższym, w odniesieniu do wydatków związanych z realizacją projektu, Gmina (...) nie będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując, Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji współfinansowanej ze środków Unii Europejskiej. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działać jako podatnik VAT i wydatki związane z realizacją ww. inwestycji nie będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona zasada wyklucza prawo do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 4 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast z art. 15 ust. 6 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L z dnia 11 grudnia 2006 r., Nr 347 str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Należy wskazać, że w myśl art. 7 ust. 1 pkt 3a ww. ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy działalności w zakresie telekomunikacji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, że Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Gmina (...) wraz z Województwem (...) oraz 12 jednostkami samorządu terytorialnego stara się o dofinansowanie działań ze środków Unii Europejskiej, w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (...) na lata 2014-2020, mających na celu rozwój usług publicznych świadczonych drogą elektroniczną oraz podniesienie ich jakości i bezpieczeństwa, przygotowywanych do realizacji w ramach projektu pn. " (...)", gdzie VAT może być kosztem kwalifikowanym.

W ramach projektu Gmina (...) poniesie wydatki na: zakup i wdrożenie urządzeń i systemów ochrony sieci informatycznych, systemów ochrony i archiwizacji danych, systemów służących do świadczenia elektronicznych usług przez Gminę, migrację danych (z lokalnych systemów dziedzinowych e-usług na serwer aplikacyjny), zakup usług dot. awansu cyfrowego (utworzenie formularza do badania poziomu satysfakcji klienta z e-usług), zakup usług szkoleniowych dot. pracowników Gminy (w związku z wdrażanymi systemami i przygotowaniem do świadczenia e-usług), zakup usługi inżyniera kontraktu.

Wszystkie efekty projektu będą udostępniane nieodpłatnie i nie będą z tego tytułu pobierane opłaty, poza nałożonymi odrębnymi przepisami prawa, w związku z realizacją zadań, do których Gmina/Urząd zostały powołane. Efekty zrealizowanego projektu będą przeznaczone do użytku niekomercyjnego (nie będą one przedmiotem np. dzierżawy, czy najmu) i nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT).

Faktury na zakupione towary/usługi związane z realizowanym projektem zostaną wystawione na Gminę jako nabywcę.

Na tle przedstawionego opisu sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją opisanego projektu, zarówno w trakcie realizacji inwestycji, jak i po jej zakończeniu.

Jak wynika z powołanych przepisów prawa, odliczenie podatku uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione, gdyż jak wskazał Wnioskodawca, wszystkie efekty projektu będą udostępniane nieodpłatnie i nie będą z tego tytułu pobierane opłaty (poza nałożonymi odrębnymi przepisami prawa, w związku z realizacją zadań, do których Gmina/Urząd zostały powołane), a efekty zrealizowanego projektu będą przeznaczone do użytku niekomercyjnego i nie będą wykorzystywane do działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem VAT.

W konsekwencji, z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Gmina nie będzie miała prawa, w odniesieniu do planowanych przez Gminę zadań w ramach Projektu, do odliczenia podatku naliczonego ani w trakcie realizacji tego Projektu ani po jego zakończeniu. Wynika to z faktu, że w analizowanym przypadku nie została spełniona, wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przesłanka warunkująca prawo do obniżenia podatku naliczonego, tj. wydatki związane z realizacją projektu pn. " (...)" nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zatem, Gmina nie będzie miała również prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zdarzenia przyszłego, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.