0114-KDIP3-3.4011.349.2019.1.JM - Opodatkowanie dochodów z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2019 r. (data wpływu 15 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 15 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest wyłącznie obywatelką Polski i nie posiadała i nie posiada innego obywatelstwa. Nie prowadzi w Polsce jakiejkolwiek działalności gospodarczej, ani nie posiada żadnych inwestycji o charakterze finansowym na terenie Polski (poza niewielkimi kwotami na bankowych rachunkach bieżących). Wnioskodawczyni posiada w Polsce nieruchomość, którą wynajmuje a także kredyt hipoteczny, który został udzielony na zakup tej nieruchomości. Wnioskodawczyni była zatrudniona w Polsce do dnia 30 kwietnia 2018 r. i z tego tytułu uzyskiwała dochody na podstawie umowy o pracę. W latach późniejszych nie uzyska jakichkolwiek dochodów na terytorium RP w tym również dochodów o których mowa w art. 3 ust. 2b pkt 5, 6 i 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni w 2018 r. i w latach późniejszych nie otrzyma wynagrodzenia z tytułu pracy najemnej wykonywanej na pokładzie statku, barki, pojazdu drogowego lub statku powietrznego, eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej. Od dnia 1 maja 2018 r. Wnioskodawczyni jest zatrudniona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich nie będąc od tego czasu zatrudnioną i nie wykonując żadnej pracy w Polsce. Wnioskodawczyni rozpoczęła pracę w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej: ZEA), na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony obowiązującej w ZEA i na terytorium ZEA wykonuje pracę zarobkową. Pracodawca Wnioskodawczyni posiada zakład w ZEA. Intencją Wnioskodawczyni jest wyjazd

i przeprowadzka do ZEA z zamiarem trwałego osiedlenia od maja 2018 r. oraz przeniesienie do ZEA swojego ośrodka interesów życiowych oraz gospodarczych w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 80,

poz. 350, z późn. zm.). Z uwagi na zajmowane przez Wnioskodawczynię stanowisko menadżera projektów na region Bliskiego Wschodu, obecność Wnioskodawczyni w Polsce w 2018 r. i w latach późniejszych będzie miała charakter incydentalny. W Polsce Wnioskodawczyni

nie posiada męża, dzieci ani innych osób zależnych. Wnioskodawczyni posługuje się biegle językiem angielskim, w ZEA posiada grupę znajomych ze studiów, także w tym kraju będzie prowadzić swoje życie towarzyskie. W związku z przeprowadzką, od maja 2018 r. głównym miejscem (ośrodkiem) kontaktów są ZEA. Całe wynagrodzenie Wnioskodawczyni od pracodawcy w ZEA będzie wpływać na zagraniczny rachunek bankowy. Wynagrodzenie nie będzie ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich posiada w Polsce. Na okres pobytu w ZEA Wnioskodawczyni posiada tzw. "Residence Visa" wydaną przez administrację ministerialną ZEA. Podległa Ministrowi Spraw Wewnętrznych - Generalna Dyrekcja Rezydencji i Spraw Cudzoziemców wydała Wnioskodawczyni powyższy dokument. Uprawnia on do legalnego zamieszkiwania na terytorium ZEA i legalnego zatrudnienia. Bez owego dokumentu nie jest możliwe przebywanie w tym kraju przez okres dłuższy niż 90 dni w celach: turystycznych, kulturalnych, naukowych, wizyt u rodziny

i znajomych. Ponadto Wnioskodawczyni na okres pobytu w ZEA wydano dokument "Emirates ID". Dokument ten jest odpowiednikiem polskiego dowodu osobistego. Ponadto, Wnioskodawczyni wynajmuje w ZEA mieszkanie, kontrakt obowiązuje okres roku od września 2018 r. do września 2019 r. Wnioskodawczyni nadmienia, że nie jest aktywnym członkiem żadnych organizacji społecznych, politycznych ani kulturalnych w Polsce.

Potencjalne zdarzenie przyszłe Wnioskodawczyni, przy zaistniałym stanie faktycznym opisanym powyżej, potencjalnie rozważy możliwość kupna nieruchomości w Polsce w celu inwestycyjnym, przeznaczając ją na wynajem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w roku 2018 Wnioskodawczyni składać będzie zeznanie podatkowe PIT-37 w Polsce wyłącznie za dochody osiągnięte Polsce, tj. dochody osiągnięte z tytułu umowy o pracę w okresie 1 stycznia 2018 r. - 30 kwietnia 2018 r.?

2. Czy w roku 2019 i późniejszych, o ile okoliczności wskazane we wniosku nie uległyby znaczącej zmianie - Wnioskodawczyni nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2019 r. i późniejszych, a w konsekwencji w przypadku braku dochodów uzyskanych na terenie RP nie będzie musiała składać zeznania podatkowego PIT-37 w Polsce za 2019 r. i za lata późniejsze? Wnioskodawczyni jest świadoma konieczności rozliczenia dochodów uzyskiwanych z wynajmu nieruchomości poprzez złożenie stosownego dokumentu do urzędu skarbowego - PIT-28 lub PIT-36 w zależności od wybranej formy opodatkowania.

3. Czy w roku 2019 i późniejszych, o ile okoliczności wskazane we wniosku nie uległyby znaczącej zmianie i przy równoczesny zaistnieniu zdarzenia opisanego w części "Potencjalne Zdarzenie Przyszłe", tj. w przypadku kupna nieruchomości w celu inwestycyjnym, Wnioskodawczyni nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2019 r. i późniejszych, a w konsekwencji w przypadku braku dochodów uzyskanych na terenie RP nie będzie musiała składać zeznania podatkowego w Polsce za 2019 r. i za lata późniejsze? Wnioskodawczyni jest świadoma konieczności rozliczenia dochodów uzyskiwanych z wynajmu nieruchomości poprzez złożenie stosownego dokumentu do urzędu skarbowego - PIT-28 lub PIT-36 w zależności od wybranej formy opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni,

Ad. pytanie 1.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że dochody Wnioskodawczyni uzyskane z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w 2018 r. nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych i tym samym Wnioskodawczyni od dnia 1 maja 2018 r. nie jest polskim rezydentem podatkowym i w związku z tym nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od tego dnia. W związku z tym faktem, Wnioskodawczyni podlega obowiązkowi ograniczonego opodatkowania w roku 2018, dlatego powinna złożyć zeznanie podatkowe wyłącznie dotyczące dochodów uzyskanych w Polsce do dnia 30 kwietnia 2018 r., nie uwzględniając w powyższym zeznaniu dochodów uzyskanych w ZEA w dniach 30 maja 2018 r. - 31 grudnia 2018 r.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1509, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Przepis art. 3 ust. 1a powyższej ustawy wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Zatem, a contrario, osoba fizyczna, która nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych lub nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W przypadku Wnioskodawczyni zostały spełnione obie przesłanki. Na podstawie art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy (a więc art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy) stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Do przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie będzie miała umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, która została zmieniona przez Protokół z dnia 11 grudnia 2013 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich, który obowiązuje od dnia 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z art. 2 ww. Protokołu w przypadku Polski osoba mająca miejsce zamieszkania oznacza osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Ww. art. 2 Protokołu zmienił art. 4 ust. 1 ww. umowy, który stwierdzał, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w ww. Umawiającym się Państwie oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Wyżej cytowane przepisy zarówno art. 2 Protokołu, jak i art. 4 ust. 1 Umowy wymieniają miejsce zamieszkania lub stałego pobytu w Polsce jako przesłanki warunkujące uznanie danej osoby za zamieszkałą na terytorium Polski. W przypadku Wnioskodawczyni nie zachodzą okoliczności uznania jej za osobę zamieszkałą na terytorium Polski w myśl powołanych wyżej przepisów art. 2 ww. Protokołu oraz art. 4 ust. 1 ww. Umowy. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego; od miejsca zamieszkania zależy, czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Od dnia 21 maja 2018 r. Wnioskodawczyni mieszka w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i od tego czasu pracuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieograniczony. W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada męża, dzieci ani innych osób zależnych. Wnioskodawczyni posługuje się biegle językiem angielskim, w ZEA posiada grupę znajomych ze studiów, także w tym kraju będzie prowadzić swoje życie towarzyskie. W związku z przeprowadzką, od maja 2018 r. głównym miejscem (ośrodkiem) kontaktów są ZEA. Na okres pobytu w ZEA Wnioskodawczyni posiada tzw. "Residence Visa" wydaną przez administrację ministerialną ZEA. Ponadto Wnioskodawczyni na okres pobytu w ZEA wydano dokument "Emirates ID". Zatem od powyższej daty, zdaniem Wnioskodawczyni, jej ośrodkiem interesów życiowych są Zjednoczone Emiraty Arabskie. W związku z powyższym, czyli przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich od dnia 1 maja 2018 r. Wnioskodawczyni uważa, że złożone zeznanie powinno dotyczyć jedynie dochodów uzyskanych w Polsce w okresie od dnia 1 stycznia 2018 r. do dnia 30 kwietnia 2018 r. Dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium ZEA będą podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w ZEA, zgodnie z art. 15 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ad. pytanie 2.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że dochody Wnioskodawczyni uzyskane z pracy w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w 2019 r. i latach późniejszych nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych i tym samym Wnioskodawczyni od dnia 1 maja 2018 r. nie jest polskim rezydentem podatkowym i w związku z tym nie podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce od tego dnia, a w konsekwencji nie będzie musiała składać zeznania podatkowego w Polsce za 2019 r. i lata późniejsze ze względu na brak jakichkolwiek dochodów osiągniętych na terytorium RP.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Przepis art. 3 ust. 1a powyższej ustawy wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów. Zatem, a contrario, osoba fizyczna, która nie posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych lub nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W przypadku Wnioskodawczyni zostały spełnione obie przesłanki. Na podstawie art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy (a więc art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy) stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Do przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie będzie miała umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu została zmieniona przez Protokół z dnia 11 grudnia 2013 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich, który obowiązuje od 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z art. 2 ww. Protokołu w przypadku Polski osoba mająca miejsce zamieszkania oznacza osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Ww. art. 2 Protokołu zmienił art. 4 ust. 1 ww. Umowy, który stwierdzał, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w ww. Umawiającym się Państwie oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Wyżej cytowane przepisy zarówno art. 2 Protokołu, jak i art. 4 ust. 1 Umowy wymieniają miejsce zamieszkania lub stałego pobytu w Polsce jako przesłanki warunkujące uznanie danej osoby za zamieszkałą na terytorium Polski. W przypadku Wnioskodawczyni nie zachodzą okoliczności uznania jej za osobę zamieszkałą na terytorium Polski w myśl powołanych wyżej przepisów art. 2 ww. Protokołu oraz art. 4 ust. 1 ww. Umowy. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego; od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy). Od dnia 21 maja 2018 r. Wnioskodawczyni mieszka w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i od tego czasu pracuje w Zjednoczonych Emiratach Arabskich na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieograniczony. W Polsce Wnioskodawczyni nie posiada męża, dzieci ani innych osób zależnych. Wnioskodawczyni posługuje się biegle językiem angielskim, w ZEA posiada grupę znajomych ze studiów, także w tym kraju będzie prowadzić swoje życie towarzyskie. W związku z przeprowadzką, od maja 2018 r. głównym miejscem (ośrodkiem) kontaktów są ZEA. Na okres pobytu w ZEA Wnioskodawczyni posiada tzw. "Residence Visa" wydaną przez administrację ministerialną ZEA. Ponadto Wnioskodawczyni na okres pobytu w ZEA wydano dokument "Emirates ID". Zatem od powyższej daty, zdaniem Wnioskodawczyni, jej ośrodkiem interesów życiowych są Zjednoczone Emiraty Arabskie. W związku z powyższym, czyli przeniesieniem ośrodka interesów życiowych do Zjednoczonych Emiratów Arabskich od dnia 1 maja 2018 r. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni uważa, że w roku 2019 i w latach przyszłych nie będzie musiała składać zeznania podatkowego, jak również nie będzie miała ma obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów z pracy uzyskanych w 2019 r. czyli z pracy w ZEA, ponieważ nie ma w Polsce ośrodka interesów życiowych. Dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium ZEA będą podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w ZEA, zgodnie z art. 15 ust. 1 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Ad. pytanie 3.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że w roku 2019, o ile okoliczności wskazane we wniosku nie uległyby znaczącej zmianie - Wnioskodawczyni nie będzie podlegać obowiązkowi podatkowemu w Polsce w 2019 r., a w konsekwencji w przypadku braku dochodów uzyskanych na terenie RP nie będzie musiała składać zeznania podatkowego w Polsce za 2019 r.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawczyni.

Do zdarzenia przyszłego będzie miało też zastosowanie uzasadnienie, które zostało zaprezentowane do zaistniałego stanu faktycznego. Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium RP, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która: 1. posiada na terytorium RP centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub 2. przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Przepis art. 3 ust. 1a powyższej ustawy wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów Zatem, a contrario, osoba fizyczna, która nie posiada na terytorium RP centrum interesów życiowych lub nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, nie podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W przypadku Wnioskodawczyni, w tym wypadku zostaną spełnione obydwie powyższe przesłanki. Na podstawie art. 4a ww. ustawy, powyższe przepisy (a więc art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ustawy) stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest RP. Do przedstawionego stanu faktycznego zastosowanie będzie miała umowa między Rządem RP a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu została zmieniona przez Protokół z dnia 11 grudnia 2013 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich, który obowiązuje od dnia 1 stycznia 2016 r. Zgodnie z art. 2 ww. Protokołu w przypadku Polski osoba mająca miejsce zamieszkania oznacza osobę, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Ww. art. 2 Protokołu zmienił art. 4 ust. 1 ww. Umowy, który stwierdzał, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w ww. Umawiającym się Państwie oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze. Wyżej cytowane przepisy zarówno art. 2 Protokołu, jak i art. 4 ust. 1 Umowy wymieniają miejsce zamieszkania lub stałego pobytu w Polsce jako przesłanki warunkujące uznanie danej osoby za zamieszkałą na terytorium Polski. W przypadku Wnioskodawczyni nie zachodzą okoliczności uznania Jej za osobę zamieszkałą na terytorium Polski w myśl powołanych wyżej przepisów art. 2 ww. Protokołu oraz art. 4 ust. 1 ww. Umowy Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Od dnia 1 maja 2018 Wnioskodawczyni mieszka w ZEA i od tego czasu pracuje też w ZEA na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieograniczony. W związku z powyższym, od 1 maja Wnioskodawczyni uważa, nie musi składać zeznania podatkowego za 2019 rok, jak również nie ma obowiązku opodatkowania podatkiem dochodowym w Polsce dochodów z pracy uzyskanych w 2019 r. czyli z pracy w ZEA, ponieważ nie ma w Polsce ośrodka interesów życiowych. Dochody z tytułu pracy wykonywanej na terytorium ZEA będą podlegały opodatkowaniu w państwie zamieszkania, tj. w ZEA, zgodnie z art. 15 ust. 1 Umowy między RP a Rządem ZEA w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawczyni.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G., za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.